Ο εαυτός μου…ο μοναδικός!
Ο εαυτός μου…
…ο μοναδικός!
Τα νηπιάκια μας βρίσκονται εξελικτικά στο εγωκεντρικό στάδιο ανάπτυξης και τα πάντα θεωρούν πως περιστρέφονται γύρω από αυτά. Γι’ αυτό οργανώνονται δραστηριότητες με τρόπο παιγνιώδη, που έχουν σκοπό να γνωρίσουν οι μαθητές τον εαυτό τους, να αναπτύξουν την αυτοεκτίμησή τους, να συνειδητοποιήσουν τη μοναδικότητά τους, να έρθουν σε επαφή με άλλα παιδιά, να εντοπίσουν ομοιότητες και διαφορές τους και να μάθουν να τις σέβονται.
Το αγαπημένο μας τραγούδι
μας έδωσε την ευκαιρία να μιλήσουμε για το ποιος είμαι εγώ!
Διαβάσαμε την υπέροχη ιστορία του Έλμερ
Έλμερ, ο παρδαλός ελέφαντας ��� (αφήγηση) – YouTube
και συζητήσαμε για τον διαφορετικό και μοναδικό παρδαλό ελέφαντα.
Ένα μαγικό κουτί μας περίμενε το επόμενο πρωί στο νηπιαγωγείο. Ένα κουτί που έκρυβε ένα θησαυρό μοναδικό για τον καθένα μας.
Ανοίξαμε ένας ένας το μαγικό κουτί και μείναμε όλοι άφωνοι…
Μα ποιος θησαυρός είναι αυτός; Ποιος άλλος; Ο εαυτός μου ο μοναδικός!
Παρουσιάσαμε τον εαυτό μας μέσα από ένα κάδρο…
και τον περιγράψαμε…
Συστηθήκαμε λέγοντας το όνομα μας και παίξαμε πολλά παιχνίδια με αυτό….
Μετρήσαμε τις συλλαβές του….
Ανακαλύψαμε το αρχικό μας γράμμα….
και παίξαμε ψυχοκινητικά παιχνίδια με αυτό….
Στο τέλος το ζωγραφίσαμε και το στολίσαμε στο ταμπλό μας…
Το αγαπημένο και μοναδικό όνομα μας το ζωγραφίσαμε με νερομπογιές..
Το συνθέσαμε με καπάκια
…αλλά και με χρωματιστά χαρτάκια!!!
Συνεχίσαμε την ανακάλυψη του εαυτού μας φτιάχνοντας τα πορτραίτα μας μέσα σε ένα μαγικό καθρέφτη!
Είμαι σπουδαίος! Είμαι εγώ!
Και όλα αυτά τα ωραία που είπαμε για τον εαυτό μας αποφασίσαμε να τα παρουσιάσουμε σε ένα βιβλίο αγκαλιάς (lap book)!
Έτσι μία μία ενότητα κατέληγε στο βιβλίο μας για να πάρουμε στο σπίτι ένα ωραίο ενθύμιο!
Γράψαμε το όνομά μας και μετρήσαμε πόσα γράμματα έχει…
Βρήκαμε πότε έχουμε γενέθλια…
Φτιάξαμε τα χαρακτηριστικά μας…
Ο φίλος μας ο Γκριζούλης μας σύστησε την οικογένειά του και τους αγαπημένους φίλους του.
Έτσι κι εμείς παρουσιάσαμε την οικογένειά μας…
και τους αγαπημένους μας φίλους…
Στο ολοήμερο είδαμε την ταινία μικρού μήκους Cuerdαs (χορδές), που παρουσιάζει μια φιλία λίγο διαφορετική από τις συνηθισμένες.
Ο Νικόλας πάσχει από εγκεφαλική παράλυση και στο σχολείο τα παιδιά δεν παίζουν μαζί του. Όλα εκτός από την Μαρία, η οποία δεν πτοείται και παίζει μαζί του, του διαβάζει, και βρίσκει τρόπους να έχουν κοινές δραστηριότητες. Τα παιδιά χτίζουν ένα ιδιαίτερο δέσιμο, το οποίο θα επηρεάσει τον τρόπο που η Μαρία βλέπει τη ζωή.
(2) “Cuerdas”, Σχοινιά – YouTube
Cuerdas: Μια συγκινητική ταινία μικρού μήκους για μια ξεχωριστή φιλία (Βίντεο)
Ζωγραφίσαμε τι μας άρεσε από το βίντεο που είδαμε.
Συζητήσαμε για το τι μας αρέσει να κάνουμε και το ζωγραφίσαμε…
Και φυσικά συζητήσαμε για το τι ονειρευόμαστε να γίνουμε όταν μεγαλώσουμε και το ζωγραφίσαμε…
Στο ολοήμερο ασχοληθήκαμε με τα επαγγέλματα περισσότερο .
Τα χρόνια πέρασαν και κάποια επαγγέλματα εξαφανίστηκαν. Αν ζούσα στο παρελθόν, ποιο παραδοσιακό επάγγελμα θα επέλεγα. Παρουσίαση εποπτικού υλικού: Παραδοσιακά επαγγέλματα όπως ο γαλατάς, ο παγοπώλης, ο καστανάς. Τους άρεσε ιδιαίτερα ο γαλατάς κ ο παγοπώλης. Ο δεύτερος γιατί πουλούσε πάγο για τα ξύλινα ψυγεία που λειτουργούσαν παλιά μόνο με τον πάγο και όχι με ρεύμα.
Δουλέψαμε αντίστοιχο φύλλο εργασίας.
Μετρήσαμε το ύψος μας με κορδελίτσες που κολλήσαμε στο βιβλίο μας…
και αφήσαμε το αποτύπωμα της παλάμης μας!
Ο εαυτός μου είναι μοναδικός…πόσα πολλά μπορώ να πω γι’ αυτόν!!!
Συζητήσαμε για τα αγαπημένα μας φαγητά, αγαπημένα παιχνίδια, αγαπημένες ομάδες, αγαπημένα ζωάκια…
…και τα παρουσιάσαμε μέσα από ένα υπέροχο παιχνίδι, στο οποίο γυρίζοντας λέγαμε αυτό που έδειχνε το βελάκι!
Βιβλία που διαβάσαμε:
Ενώ τα ζώα συναγωνίζονται για το ποιο έχει το μεγαλύτερο χάρισμα, το ρακούν δε λέει τίποτα για την υπέροχη «μάσκα» του και τα καταπληκτικά «βραχιόλια» της ουράς του. Μέσα από την ενσυναίσθηση, διαπιστώνει ότι το κάθε ζώο, είναι μοναδικό, έχει το δικό του διαφορετικό χάρισμα και χαίρεται με τη χαρά του καθενός.
Ο Στέφανος δεν μπορεί να πει στους φίλους του: «Ένα παρατσούκλι και για μένα, παρακαλώ». Αυτό είναι κάτι που γίνεται από μόνο του. Την Πολυξένη τη φωνάζουν Πριγκίπισσα, ο Αλέξανδρος είναι ο Αστερίξ, ο Μάνος έχει γίνει Μπετόβεν και η Άννα είναι ο Αϊνστάιν της παρέας. Ο Στέφανος, είναι Στέφανος σκέτο. Υπάρχουν πράγματα που τον χαρακτηρίζουν αλλά δε θέλει τέτοια παρατσούκλια. Ανορθόγραφος ή Δυσλεκτικός θα ήταν ο χειρότερος εφιάλτης του. Ώσπου συνειδητοποιεί ότι μπορεί να υπάρξει στην παρέα, όντας μοναδικός και ξεχωριστός, χωρίς απαραίτητα να τον χαρακτηρίζει μια μόνο λέξη!
Τα δυο βατραχάκια που κατάφεραν να γίνουν φίλοι πραγματεύεται τον βαθύτερο φόβο του παιδιού ότι η έλευση ενός αντίζηλου, οδηγεί στην αποδυνάμωση και στην απώλεια. Περνώντας από την οργή στη συμφιλίωση, τα δυο βατραχάκια ενδυναμώνουν τη σχέση τους. Συνειδητοποιούν, ότι αντί να εκμηδενίζει το ένα το άλλο, γίνονται και τα δυο πλουσιότερα, μέσα από τη συνειδητοποίηση ότι μπορούν να συνυπάρξουν μέσα από τη μοναδικότητά τους και τη δυνατότητα να μοιράζονται τις εμπειρίες τους.
Η κυρά – Σουπιά, η δασκάλα του σχολείου του βυθού, αντικρίζοντάς τον δεν ήξερε τι ψαράκι ήταν! Από το σχήμα του τον ονόμασε Τριγωνοψαρούλη. Όταν άρχισαν τα μαθήματα και όλα τα ψαράκια έμαθαν να γράφουν και να διαβάζουν, ο Τριγωνοψαρούλης δυσκολευόταν, όσο κι αν προσπαθούσε. Μόνο τριγωνάκια μπορούσε να σχεδιάσει. Κι όμως, αυτός ήταν ο μόνος που μπορούσε να αντιμετωπίσει τον κίνδυνο που απειλούσε να κλείσει για πάντα το σχολείο και να στείλει τα ψαράκια στα δίχτυα του ψαρά.
Στο ολοήμερο ακούσαμε και τα τραγούδια:
Όταν μεγαλώσω…
https://www.youtube.com/watch?v=hgVywXVGBmo&ab_channel=HahanaKids
https://www.youtube.com/watch?v=L3UJJJIIBrM&ab_channel=NikosMoshidis
Με αφορμή τα παραπάνω τραγούδια, αποφασίσαμε να φτιάξουμε και εμείς το δικός μας τραγούδι, χρησιμοποιώντας την ίδια μελωδία, βάζοντας όμως στίχους από τα επαγγέλματα που έχουν διαλέξει τα παιδιά μας στο ολοήμερο!!!
Όταν λίγο μεγαλώσω…
(Στιχουργοί: τα παιδιά του ολοήμερου – τμήμα 1)
Όταν λίγο μεγαλώσω και ψηλώσω άλλο τόσο
Θα σπουδάσω, θα διαβάσω και πολύ ψηλά θα φτάσω!
Θε να γίνω πυροσβέστης, ιατρός ή πωλητής
Λίγο μάγειρας επίσης ή αλλιώς παγωτατζής!
Οδοντίατρος θα γίνω, αστυνόμος ή ιατρίνα
Σούπερ ήρωας επίσης μα και σούπερ ηρωίδα!
Και σουβλάκια θε να φτιάχνω, για να διώχνω εγώ την πείνα
Μα και μάστορας θα γίνω ή καλή αστυνομικίνα!
Χίλια δυο θα μελετήσω, τη ζωή θα προσπαθήσω
Να την κάνω πιο ωραία, πιο καλή και πιο σπουδαία!!!
(Στιχουργοί: τα παιδιά του ολοήμερου – τμήμα 2)
Όταν λίγο μεγαλώσω και ψηλώσω άλλο τόσο
Θα σπουδάσω, θα διαβάσω και πολύ ψηλά θα φτάσω!
Θα σπουδάσω ιατρική ή και νοσηλευτική
Ίσως και αστυνομία, ίσως και αεροπορία.
Ή θα γίνω αστυνομικός, νοσοκόμος ή γιατρός,
Να εξετάζω την καρδούλα και αν είναι ευαίσθητα τα ούλα.
Χίλια δυο θα μελετήσω, τη ζωή θα προσπαθήσω
Να την κάνω πιο ωραία, πιο καλή και πιο σπουδαία!!!
Όλα αυτά μας μάθανε να αγαπάμε τον πολύτιμο εαυτό μας!
Να τον αποδεχόμαστε με τα προτερήματα και τα ελαττώματά του!
Να έχουμε αυτοπεποίθηση και αυτοεκτίμηση!
Και όπως λένε: “Αν δεν αγαπήσεις εσύ τον εαυτό σου δεν πρόκειται κανείς άλλος να το κάνει”
Ας θυμόμαστε πάντα τα σοφά λόγια του σπουδαίου Βόλφγκανγκ Γκαίτε:
<<Μαγεία είναι να πιστεύεις στον εαυτό σου!
Αν μπορείς να το κάνεις αυτό, μπορείς να κάνεις τα πάντα!!!>>
