Η 6η Μαρτίου έχει καθιερωθεί από το Υπουργείο Παιδείας ως Πανελλήνια Ημέρα κατά της σχολικής βίας και του εκφοβισμού.

Έτσι με αφορμή ένα όμορφο βιβλίο <<Τα χέρια δεν χτυπάνε, τα χέρια αγαπάνε>> μιλήσαμε με τα παιδιά για όλα όσα μπορούμε να κάνουμε με τα χέρια μας και να δείχνουμε την αγάπη. Και είναι τόσα πολλά αυτά που μπορούμε να κάνουμε ….εκτός από το να χτυπάμε!

Χέρια που δίνουν αγάπη, εισπράττουν αγάπη, βοηθάνε και έχουν φίλους! Η φιλία είναι ο θησαυρός μας στο σχολείο, ο πλούτος στη ζωή μας!

Επιλέγουμε τη φιλία και απορρίπτουμε τη βία .

Η ομαδική μας αφίσα δίνει αυτό το σύνθημα <<ΟΧΙ ΣΤΗ ΒΙΑ, ΝΑΙ ΣΤΗ ΦΙΛΙΑ>>

Καταλήξαμε λοιπόν στο συμπέρασμα ότι:

«Τα χέρια δε γκρεμίζουν, μπορούν όμως χαμόγελα εύκολα να χαρίζουν! Με αγάπη, με ευγένεια και τα λουλούδια ανθίζουν!»

Γι΄ αυτό και αποφασίσαμε το “σύνθημά μας” να το κάνουμε ομαδική εργασία…

 

Εκτός όμως από τα χέρια που μπορεί να αλλάξουν τη διάθεσή μας, πολύ σημαντικό ρόλο παίζουν και οι λέξεις που χρησιμοποιούμε όταν μιλάμε στον/η φίλο/η μας…

Έτσι λοιπόν, επισκέφτηκαν το σχολείο μας δύο μήλα…

«Τα δύο μήλα, έμοιαζαν πολύ μεταξύ τους. Ήταν σχεδόν ίδια. Το ένα, επειδή έτυχε να πέσει από το τραπέζι, το κατηγορήσαμε, του μιλήσαμε άσχημα και απότομα! Το άλλο μήλο “το καλό” μήλο, επειδή δεν έφυγε από τη θέση του, του είπαμε λόγια γλυκά, λόγια τρυφερά και χρησιμοποιήσαμε όλες τις ευγενικές λέξεις που γνωρίζαμε…

Όταν αποφασίσαμε να κόψουμε στη μέση τα δύο μήλα, παρατηρήσαμε ότι ενώ εξωτερικά τα μήλα ήταν ίδια, το μήλο στο οποίο μιλήσαμε απότομα και το κατηγορήσαμε ήταν εσωτερικά πληγωμένο… Ενώ το μήλο στο οποίο μιλήσαμε ευγενικά, ήταν εσωτερικά χαρούμενο…»

Μήπως κάπως έτσι γίνεται και η καρδιά κάποιου όταν μιλάμε απότομα; Μήπως πληγώνεται όταν δεν ακούει ευγενικές λεξούλες; Προβληματιστήκαμε αρκετά και βγάλαμε το συμπέρασμα ότι τη φιλία μας και την αγάπη μας, τη δείχνουμε με τα ευγενικά χέρια, αλλά και με τις ευγενικές λέξεις!!!

Ώρα για πείραμα…

Είδαμε πώς μπορεί να είναι η καρδιά ενός ανθρώπου, όταν του μιλάμε ευγενικά…

Τι παθαίνει όμως όταν μιλάμε απότομα; Κάθε φορά πληγώνεται (λίγο ή πολύ… δεν έχει σημασία!)

Και όταν ζητάμε συγγνώμη; Όταν αρχίζουμε να μιλάμε και πάλι ευγενικά;

 

Η καρδιά, επιστρέφει στο αρχικό της σχήμα, αλλά συνεχίζει να έχει τα σημάδια από τις πράξεις ή τα λόγια που την πλήγωσαν…

 

Προσπαθήσαμε με καλά λογάκια να επαναφέρουμε την καρδιά στην αρχική της κατάσταση αλλά και πάλι είδαμε ότι τα σημάδια μένουν.

 

Επίσης τα παιδιά είχαν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν ένα βίντεο που ενίσχυε όσα είχαμε συζητήσει .

Όπως επίσης και το βίντεο

Όπου τα παιδιά ενθαρρύνθηκαν να μιλάνε στους γονείς τους ή στη δασκάλα τους εάν αντιμετωπίζουν κάποια δυσκολία στο σχολείο που αφορά στις σχέσεις τους με τα άλλα παιδιά .

Κλείσαμε την κουβέντα μας με το ανάλογο τραγούδι …