Είδαμε βίντεο με τα ηφαίστεια και ζωγραφισαμε
Το πείραμα μας με σόδα, κόκκινη τεμπελα και ξυδι. Το αποτέλεσμα μας ενθουσίασε
Με αφορμή το μανιτάρι που έφερε ο Λευτέρης στην τάξη μια φθινοπωρινή μέρα ασχοληθήκαμε με το κόσμο των μανιταριών και τα παιδιά ενθουσιάστηκαν!!!
Το συγκεκριμένο μανιτάρι ήταν κουμαρίτης ένα είδος μανιταριού που τρώγεται.
Το πιάσαμε και το μυρίσαμε
Βρήκαμε στο διαδίκτυο εικόνες με τα διάφορα είδη μανιταριών και μερικές ονομασίες τους
Βγήκαμε στην αυλή για κυνήγι μανιταριών. Τα μαζέψαμε και τα μετρήσαμε
Γράψαμε τη δική μας ιστορία για τον Άρη το Μανιτάρι χρησιμοποιώντας λέξεις με ομοιοκαταληξία το -αρι. Τα παιδιά είχαν μεγάλη φαντασία και το αποτέλεσμα ήταν διασκεδαστικό.
Βάλαμε στα μανιτάρια μας τόσες άσπρες βούλες όσες έλεγε το ζάρι
Και η κατασκευή μας
Φθινόπωρο, η πρώτη εποχή για εξερεύνηση από τους μικρούς μας μαθητές. Χρώματα πορτοκαλί, κόκκινα και κίτρινα γέμισαν το χώρο γύρω μας.
Αρχικά μιλήσαμε για το φθινόπωρο, καταθέσαμε τις γνώσεις μας γύρω από αυτό και τις καταγράψαμε .
Μαζέψαμε φύλλα και φτιάξαμε την Φθινοπωρούλα για να μας συντροφεύει όλη τη διάρκεια του φθινοπώρου
Παρατηρήσαμε τα δέντρα τώρα τα φθινόπωρο και μάθαμε για τα φυλλοβόλα και τα αειθαλή. Διαβάσαμε την ιστορία του Φυλλοβόλου και του Αειθαλή και την παίξαμε στο κουκλοθέατρο
“Πριν από πολλά χρόνια, υπήρχαν δυο φίλοι αγαπημένοι. Δύο φίλοι που δεν
αποχωριζόταν ποτέ ο ένας τον άλλο. Τα ονόματά τους παράξενα, αλλά δεν είναι και
η πρώτη φορά που ακούμε τέτοια. Ο Φυλλοβόλος και ο Αειθαλής, ήταν δυο δέντρα
φυτεμένα δίπλα δίπλα στη μέση ενός μεγάλου κήπου. Έμοιαζαν πολύ αλλά ήταν και
τόσο διαφορετικοί. Από τη μια ήταν και οι δυο ψηλοί, λυγερόκορμοι και φορούσαν
σχεδόν ίδια πράσινα ρούχα. Από την άλλη ο ένας ήταν πάντα χαρούμενος ενώ ο
άλλος γκρίνιαζε συνεχώς.
-Βαριέμαι, έλεγε ο Φυλλοβόλος στον Αειθαλή. Κοίτα με πώς είμαι! Πάντα με τα ίδια
ρούχα.
-Και τι έχουν τα ρούχα σου; Όμορφα, πράσινα και συχνά πλένονται από την βροχή.
Και τα δικά μου το ίδιο. Αλλά μου αρέσουν πολύ και δεν θα τα άλλαζα με τίποτα!
-Εγώ όμως τα βαριέμαι.
Η γκρίνια του Φυλλοβόλου συνεχιζόταν για πολύ καιρό. Και ο Αειθαλής ήρεμος και
με υπομονή τον άκουγε να γκρινιάζει και προσπαθούσε να τον ηρεμεί. Τόσο πολύ
αγαπούσε το φίλο του. Μια μέρα από δίπλα τους πέρασε ένας γεράκος, ντυμένος
με χοντρά καφέ ρούχα. Μόλις πλησίασε άρχισε να κάνει κρύο. Στάθηκε και άκουσε
τον Φυλλοβόλο να γκρινιάζει ενώ ο Αειθαλής του μιλούσε με ηρεμία,
προσπαθώντας για άλλη μια φορά να τον καθησυχάσει. Τους λυπήθηκε και θέλησε
να τους βοηθήσει.
-Μπορώ να σας βοηθήσω, είπε. Είμαι το Φθινόπωρο.
-Και πώς θα μας βοηθήσεις; ρώτησε ο Φυλλοβόλος.
-Ξεκίνα εσύ σιγά σιγά να βγάζεις τα παλιά σου ρούχα και θα σου στείλω εγώ
καινούρια με τη φίλη μου την Άνοιξη, είπε και έφυγε.
Έτσι και έγινε. Ο Φυλλοβόλος έριξε αργά αργά τα παλιά του ρούχα και η Άνοιξη του
έφερε καινούρια. Από τότε μια φορά το χρόνο ο Φυλλοβόλος αλλάζει ρούχα. Έπαψε
να γκρινιάζει και μαζί με το φίλο του τον Αειθαλή (ακόμα δίπλα δίπλα βρίσκονται),
σκαρφίζονται καμιά αστεία ιστορία πού και πού, για να περνά η ώρα, και πλέον
περνά ευχάριστα, χωρίς γκρίνια!
Οι κατασκευές μας με χρώματα φθινοπωρινά
Ώρα για λίγα μαθηματικά με τα φύλλα
Μοτίβα
Σειραθετήσεις
Παιχνίδια με το ζάρι. Βάζω τόσα φύλλα στο δέντρο όσα λέει το ζάρι
Βάλαμε φύλλα στο δέντρο ακολουθώντας οδηγίες
Και λίγες γλωσσικές ασκήσεις
Γράψαμε τη λέξη Φθινόπωρο, την διαβάσαμε, μετρήσαμε τα γράμματα της και την συνθέσαμε
Φτιάξαμε το φθινοπωρινό δέντρο της αλφαβήτας
