Ιανουάριος λέγομαι και φέρνω χαρά!
Ευχές τραγουδάκια καινούργια χρονιά!
Γυρνώντας λοιπόν και πάλι στο σχολείο μας από τις 8 του Γενάρη, καλωσορίσαμε και εμείς τη νέα χρονιά, το 2024 ανταλλάσσοντας τις δικές μας ευχές που γράψαμε σε αστεράκια. Δεν παραλείψαμε φυσικά να αναπαραστήσουμε εικαστικά το 2024 που ήρθε γεμάτο ελπίδα και αισιοδοξία με τη μορφή πυροτεχνημάτων που σκάσανε στο νυχτερινό ουρανό, όπως το βράδυ της παραμονής της πρωτοχρονιάς που όλοι θαυμάσαμε και απολαύσαμε!
Με αφορμή λοιπόν το νέο έτος ξεκίνησε το ταξίδι μας στη χώρα του χρόνου …και πρώτα απ΄όλα στις τέσσερις εποχές του!
Πρώτος σταθμός του ταξιδιού μας το περιβόλι του παππού του χρόνου!
Γύρω, γύρω όλοι, η ζωή περβόλι. Χιόνια, άνθη και βροχή κάθε χρόνο απ’ την αρχή…
Λίγο πιο κάτω κάναμε επίσκεψη και στα τέσσερα σπίτια και των τεσσάρων παιδιών του παππού του χρόνου!
Πρώτα χτυπήσαμε την πόρτα στο σπίτι του Φθινοπώρου και το γνωρίσαμε μαζί με τα παιδιά του, τους μήνες Σεπτέμβρη, Οκτώβρη και Νοέμβρη!
Όμως μετά από λίγο ξέσπασε μια δυνατή φθινοπωρινή μπόρα και επειδή δεν είχαμε ομπρέλες, είπαμε να φύγουμε για να μη μας “τις βρέξει” η γυναίκα του η κυρα- Βροχή!
Έτσι τρέξαμε προς το διπλανό σπίτι, που απ’ ότι καταλάβαμε εκεί κατοικούσε ο Χειμώνας με τα τρία του παιδιά, τους μήνες Δεκέμβριο, Ιανουάριο και Φεβρουάριο!
Δεν προλάβαμε καλά καλά να πιούμε το ζεστό κακάο που μας κεράσανε, όταν σε λίγο ήρθε η κυρά Παγωνιά η γυναίκα του, που μόλις είχε τελειώσει από την καθημερινή της δουλειά στην πλάση! Αμέσως μας ξεπάγιασε και ούτε καν η φωτιά που έκαιγε στο τζάκι, δεν κατάφερε να μας ζεστάνει λίγο. Έτσι για να μην πάθουμε κρυοπαγήματα, φύγαμε άρον άρον και τρέξαμε να ζεσταθούμε στο επόμενο σπίτι που βρήκαμε. Ευτυχώς εκεί ζούσε η Άνοιξη με τα παιδιά της, τους μήνες Μάρτιο, Απρίλη και Μάη. Έτσι καταφέραμε να ζεσταθεί και πάλι το “κοκαλάκι” μας!
Αλλά ούτε κι εκεί προλάβαμε να χαρούμε, γιατί ξαφνικά αρχίσαμε να φταρνιζόμαστε ακατάπαυστα. Τα πολλά λουλούδια και φυτά που ήταν παντού τριγύρω μας, μας προκάλεσαν απίστευτη αλλεργία! Έτσι τρέξαμε προς το τελευταίο σπίτι. Εκεί συναντήσαμε το Καλοκαίρι και τα παιδιά του, τους μήνες Ιούνιο, Ιούλιο και Αύγουστο!
Μας κεράσανε γρανίτες και παγωτά, αλλά όταν ήρθε η γυναίκα του η Ζέστη, δεν αντέξαμε άλλο και φύγαμε, γιατί κοντέψαμε να βγάλουμε “τη μπέμπελη” με τα χοντρά πουλόβερ και τα χειμωνιάτικα ρούχα που φορούσαμε!
Παρόλα αυτά δεν τους κρατάμε κακία, γιατί παρά τα ελαττώματά τους, τους αγαπάμε όλους τους και εκτιμάμε όλα αυτά τα δώρα που μας δίνουν απλόχερα κάθε χρονιά!
Γι’ αυτό είδαμε και το παραμύθι “Η κυρά Καλή και οι τέσσερις εποχές” από το κουκλοθέατρο της Αναστασίας Ξηρομερίτου.
Αν θέλετε να το δείτε και εσείς μπορείτε πατώντας εδώ.
Έτσι κι εμείς, όπως η κυρά Καλή στην ιστορία που είδαμε, δεν σταθήκαμε στα αρνητικά της κάθε εποχής, αλλά μόνο στα θετικά τους, που είναι τόσα και τόσα πολλά και που ομορφαίνουν τις ζωές μας, τον κόσμο και την πλάση …
Τέλος βιαστήκαμε να φτάσουμε στο γήπεδο του Χρόνου, για να προλάβουμε να παρακολουθήσουμε τον αγώνα τρεξίματος, στον οποίο θα έπαιρναν μέρος οι δώδεκα μήνες και οι τέσσερις εποχές, τα εγγόνια και τα παιδιά του παππού του Χρόνου. Δείτε τώρα κι εσείς όλους τους αθλητές με τη σειρά:
Ο Γενάρης με μποτίνια
κι ο Φλεβάρης με παλτό
και ο Μάρτης με σορτσάκι ριγωτό
ο Απρίλης με κασκέτο και με άσπρες ελβιέλες
και ο Μάης κι ο Ιούνης με τις ξώπλατες φανέλες!
Ο Ιούλιος ο χίπης με μπλουτζίν και χαϊμαλιά
και ο Αύγουστος με ψάθα και γυαλιά!
Ο Σεπτέμβρης κι ο Οκτώβρης με αδιάβροχα σακάκια
κι ο Νοέμβρης κι ο Δεκέμβρης με πουλόβερ και σκουφάκια!
Μαζί με τους 12 μήνες έλαβαν μέρος και οι 4 εποχές που πήραν τη θέση τους και αυτές στη γραμμή!
Ο Χειμώνας ο λευκός με του γκρίζους τους καπνούς, μες στα χιόνια και την παγωνιά και των Χριστουγέννων τη χαρά!
Η Άνοιξη η ζωηρή σ’ ένα καταπράσινο χαλί, ρόδα και γιρλάντες στα μαλλιά και το φως του Πάσχα στην καρδιά!
Το Καλοκαίρι το τρελό μες από της θάλασσας το κύμα, με χίλιες δυο βουτιές και παιχνίδια στις ακρογιαλιές!
Το Φθινόπωρο το χρυσαφί μέσα απ’ τα σύννεφα και τη βροχή, θα βάψει με χρώματα την πλάση και με φύλλα απαλά θα τη σκεπάσει!
Τέλος ο Χρόνος ο παππούς κούτσα κούτσα κι αυτός με τη μαγκούρα του από πίσω ακολουθεί…
Δείτε τους όλους μαζί και σε μια οικογενειακή τους φωτογραφία που “τράβηξαν” πριν το μεγάλο αγώνα. Έτσι για να μην ξεχάσουν τη στιγμή!
Και όπως στο γνωστό τραγούδι της Λιλιπούπολης, που αν πατήσεις στον τίτλο του που ακολουθεί “Δώδεκα μήνες αθλητές“, μπορείς να το ακούσεις κι εσύ, όλοι, μήνες και εποχές μπήκαν στη γραμμή εκκίνησης και ετοιμάστηκαν κάνοντας ζέσταμα τινάζοντας τα πόδια τους!
Μόλις ο παππούς Χρόνος έδωσε το σήμα χτυπώντας δυνατά τα πιατίνια του, μήνες και εποχές ξεχύθηκαν στο γήπεδο του Χρόνου και ξεκίνησαν να τρέχουν ασταμάτητα και ακούραστα σ’ ένα συνεχή αγώνα δρόμου πηδώντας τα εμπόδια, σαν αθλητές του στίβου!
Δώδεκα μήνες αθλητές στο γήπεδο του χρόνου
δώδεκα μήνες αθλητές κάνουν αγώνα δρόμου.
Δώδεκα μήνες στη γραμμή
τινάζουνε τα πόδια
κι όλοι πηδάνε με ορμή
του δρόμου τα εμπόδια.
Τελικά αν και ανυπομονούσαμε να δούμε ποιος θα έβγαινε νικητής, προς έκπληξή μας διαπιστώσαμε ότι στο γήπεδο του Χρόνου δεν υπάρχουν νικητές και ηττημένοι, αφού όλοι και μήνες και εποχές δεν κουράζονται ποτέ να τρέχουν, μιας και τρέχουν αιώνια και αδιάκοπα…
Τρέχουνε τα χρόνια, οι μήνες, τα λεπτά
τίποτα δε τα σταματά
κι όλα θα πηγαίνουνε μπροστά…