Για να εισάγουμε το θέμα των χρωμάτων, διαβάσαμε με τα παιδιά το παραμύθι «Ένα λαίμαργο ουράνιο τόξο». Η ιστορία αυτή μας έδωσε την αφορμή όχι μόνο να γνωρίσουμε τα βασικά χρώματα, αλλά και να συζητήσουμε έννοιες όπως η ενσυναίσθηση, η μοιρασιά και η συναισθηματική κατανόηση. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον είχε η εικόνα με τα χρωματιστά δάκρυα του ουράνιου τόξου. Ζητήσαμε από τα παιδιά να παρατηρήσουν κάθε δάκρυ, να αναγνωρίσουν και να ονομάσουν το χρώμα του. Μέσα από αυτή τη δραστηριότητα διαπιστώσαμε ποια χρώματα έχουν ήδη κατακτήσει και ποια συγχέουν μεταξύ τους.

Στη συνέχεια, τα παιδιά ζωγράφισαν το δικό τους ουράνιο τόξο και αποτύπωσαν τόσα «δάκρυα» όσα τους ζητήθηκε, ενισχύοντας έτσι με ευχάριστο τρόπο την εξάσκηση στην αναγνώριση των χρωμάτων.

Εμπνευσμένοι από το παραμύθι, δημιουργήσαμε το δικό μας λαίμαργο ουράνιο τόξο, το οποίο… δεν χόρταινε τα χρώματα! Ξεκινήσαμε φτιάχνοντας τις λωρίδες του ουράνιου τόξου χρησιμοποιώντας όχι πινέλα, αλλά τις παλάμες μας! Αρχικά αποτυπώσαμε με τις παλάμες τα βασικά χρώματα και στη συνέχεια, με έναν διασκεδαστικό τρόπο, δημιουργήσαμε τις μίξεις: δύο παιδιά έτριβαν μεταξύ τους τις παλάμες τους με διαφορετικά χρώματα και ανακάλυπταν τι νέο χρώμα προέκυπτε!

Έτσι σιγά σιγά δημιουργήθηκε το δικό μας λαίμαργο ουράνιο τόξο, που όσο περισσότερα χρώματα “έτρωγε”, τόσο μεγάλωνε! Κάτω από αυτό, κάθε παιδί ζωγράφισε ένα παιδάκι που κρατά μια ομπρέλα – μόνο με γκρι, μαύρο και καφέ – γιατί το ουράνιο τόξο είχε ρουφήξει όλα τα χρώματα του κόσμου. Μέσα από αυτή τη δραστηριότητα τα παιδιά όχι μόνο εξοικειώθηκαν με τις μίξεις των χρωμάτων, αλλά απέδωσαν και συμβολικά νοήματα μέσα από τη ζωγραφική τους, κάνοντας τέχνη με νόημα και φαντασία.

Η γνωριμία με τα χρώματα συνεχίστηκε μέσα από ένα διασκεδαστικό παιχνίδι με χρωματιστά ελεφαντάκια. Το παιχνίδι αυτό συνδύαζε τη μάθηση των χρωμάτων με την παρατηρητικότητα και την ικανότητα κατηγοριοποίησης, ενθαρρύνοντας τα παιδιά να αναγνωρίσουν, να ονομάσουν και να ταξινομήσουν τα ελεφαντάκια σύμφωνα με το χρώμα τους. Στο τέλος, τα πολύχρωμα ελεφαντάκια βρήκαν τη θέση τους στη γωνιά της ζωγραφικής, δημιουργώντας έναν χώρο γεμάτο χρώμα, χαρά και χρησιμότητα, που ενισχύει καθημερινά τη μάθηση μέσα από το παιχνίδι.

Αφού τα παιδιά είχαν πλέον εξοικειωθεί με τα βασικά χρώματα, ακολούθησε μια δραστηριότητα με το ρομποτάκι BeeBot. Η νηπιαγωγός ανέφερε ένα χρώμα και κάθε μαθητής έπρεπε πρώτα να αναγνωρίσει το χρώμα και στη συνέχεια να προγραμματίσει το BeeBot ώστε να φτάσει στο σωστό τετράγωνο με το αντίστοιχο χρώμα ελεφαντάκι. Μέσα από αυτή τη δραστηριότητα, τα παιδιά εξασκήθηκαν τόσο στη λογική σκέψη και τον προγραμματισμό, όσο και στην κατανόηση εντολών και την οπτική αναγνώριση χρωμάτων.

Τραγούδι “Παίζουμε τα χρώματα”

Ο σεισμός είναι ένα φυσικό φαινόμενο που εκδηλώνεται συχνά στη χώρα μας.

Η απόκτηση γνώσεων για τη σωστή αντιμετώπιση του φαινομένου του σεισμού, σε μία χώρα με συνεχή σεισμική δραστηριότητα όπως η Ελλάδα, πρέπει να ξεκινά από τα πρώτα σχολικά χρόνια.

Συζητήσαμε με τα παιδιά τι είναι σεισμός…. Κάποιες φορές νοιώθουμε τη γη να κουνιέται….. Τότε γίνεται σεισμός…. Ο σεισμός γίνεται ξαφνικά και τελειώνει γρήγορα…..Με τον σεισμό μπορεί να ραγίσουν τοίχοι, να σπάσουν τζάμια, να πέσουν κάτω βαριά αντικείμενα, ίσως κοπεί το ρεύμα, το νερό και το τηλέφωνο.

Παρακολουθήσαμε σχετικό βίντεο:

Είπαμε το μύθο του Εγκέλαδου:

«Ο φυλακισμένος γίγαντας “

Τον παλιό καιρό τότε που οι θεοί ορίζανε τη γη από τον Όλυμπο, οι γίγαντες αποφάσισαν να ξεσηκωθούν και να πάρουν αυτοί την εξουσία. Τότε οι θεοί φοβήθηκαν, γιατί οι γίγαντες ήταν δυνατοί και τεράστιοι, απαίσιοι, με ουρά δράκοντα και κοφτερά δόντια. Είχαν τέτοια δύναμη που όταν πολεμούσαν πέταγαν -αντί για πέτρες- βουνά ολόκληρα. Για ακόντια είχαν πελώριους κορμούς δέντρων και για ασπίδες νησιά, που τα ξερίζωναν από το πέλαγος και τα κρατούσαν στα χέρια. Το χειρότερο από όλα ήταν ότι κάθε φορά που κάποιος γίγαντας έπεφτε πάνω στη γη, η μάνα του η Γαία ανανέωνε τις δυνάμεις του και αυτός γινόταν ακόμη πιο τρομερός! Πώς θα τα έβγαζαν πέρα οι θεοί με τέτοια θεριά; Έτσι αποφάσισαν να καλέσουν τον Ηρακλή που κάτι ήξερε παραπάνω, γιατί είχε νικήσει κάποτε τον γίγαντα Ανταίο… Να τους σηκώνετε ψηλά!, είπε αυτός. Να τους σηκώνετε ψηλά και να τους χτυπάτε στον αέρα, για να μην προλαβαίνουν να ανανεώνουν τις δυνάμεις τους όταν ακουμπάνε στη Γη. Έπειτα να τους ρίχνετε στα Τάρταρα . Έτσι έκαναν οι θεοί και σε λίγο κατάφεραν και πέταξαν όλους τους γίγαντες στα Τάρταρα, εκτός από έναν, τον Εγκέλαδο που πολεμούσε ακόμη την Αθηνά πάνω σε ένα νησί τής Μεσογείου που το λένε Σικελία. Οι δυο τους πάλευαν πολλές μέρες μέχρι που η Αθηνά σκέφτηκε να νικήσει τον Εγκέλαδο με τα δικά του όπλα. Σήκωσε τότε ένα βουνό που το έλεγαν Αίτνα και το έριξε πάνω του. Ο Εγκέλαδος προσπάθησε να το αποφύγει αλλά δεν τα κατάφερε… Τον πλάκωσε λοιπόν το βουνό και έμεινε ο άμοιρος από κάτω να παλεύει να το σηκώσει. Από τότε, όποτε κινείται ο Εγκέλαδος κάτω από την Αίτνα και προσπαθεί να ελευθερωθεί, γίνεται σεισμός στη Γη.

Και η επιστημονική εξήγηση:

Πώς δημιουργούνται οι σεισμοί.

Τα παιδιά έμαθαν για τη δομή της γης, για τις τεκτονικές πλάκες που συνθέτουν ένα γιγάντιο παζλ και προκαλούν σεισμούς.

Είπαμε για τούς σεισμογράφους, τα όργανα που μετράνε τους σεισμούς.

Μάθαμε  ότι την ένταση του σεισμού τη μετράμε με  την  κλίμακα ρίχτερ .

Τι πρέπει να κάνουμε σε περίπτωση σεισμού.

• Όταν γίνεται σεισμός και είμαι μέσα στο σπίτι, το σχολείο  μπαίνω κάτω από ένα γερό τραπέζι ή γραφείο και κρατάω το πόδι του.
• Όταν δεν υπάρχει κοντά μου τραπέζι ή γραφείο πηγαίνω στη μέση του δωματίου που βρίσκομαι γονατίζω και βάζω τα χέρια πάνω από το κεφάλι μου.
• Όταν γίνεται σεισμός και είμαι έξω μένω μακριά από τα κτίρια, δέντρα και κολώνες της ΔΕΗ

Τι πρέπει να πάρω μαζί μου όταν γίνει σεισμός:

Συζητήσαμε για το τι θα πρέπει να πάρουμε μαζί μας όταν γίνει σεισμός .

Αντικείμενα που χρειαζόμαστε  άμεσα σε περίπτωση σεισμού

Και η κατασκευή μας : ” Τ Ο ΒΑΛΙΤΣΑΚΙ ΤΟΥ ΣΕΙΣΜΟΥ”

Τηλέφωνα έκτακτης ανάγκης.

Μάθαμε τους τριψήφιους τηλεφωνικούς αριθμούς της Αστυνομίας, της Πυροσβεστικής και του ΕΚΑΒ.

Δεν ξεχνώ τα τρία βήματα του σεισμού.

• Παραμένω στο χώρο, σκύβω καλύπτω με τα χέρια μου τον αυχένα.
• Καλύπτομαι κάτω από το τραπέζι και πιάνω το πόδι του.
• Βγαίνω στο χώρο συνάντησης
• ΦΥΛΛΟ ΕΡΓΑΣΙΑΣ:
• 

•  ΠΡΩΤΗ ΑΣΚΗΣΗ ΣΕΙΣΜΟΥ ΣΤΟ ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΦΕΤΙΝΗ ΣΧΟΛΙΚΗ ΧΡΟΝΙΑ.

• Έτσι λοιπόν όταν άκουσαν την λέξη « ΣΕΙΣΜΟΣ» μπήκαν κάτω από τα τραπεζάκια του Νηπιαγωγείου. Τα παιδιά, ακολουθώντας τις οδηγίες των νηπιαγωγών επέδειξαν συνεργασία και φάνηκαν πραγματικά έτοιμα! Όταν δόθηκε το σύνθημα, ότι ο σεισμός τελείωσε, μπήκαν όλοι σε μια γραμμή για να βγούμε με ασφάλεια από το Νηπιαγωγείο μας και να πάμε στο σημείο καταφυγής που έχουμε ορίσει και είναι αρχικά η αυλή του σχολείου κοντά στην εξωτερική πόρτα του σχολείου.

Ασκήσεις σεισμικής  ετοιμότητας  θα πραγματοποιηθούν αιφνιδιαστικά καθ’ όλη τη διάρκεια της σχολικής χρονιάς. Επειδή όλοι συμμετείχαν χωρίς πανικό και με μεγάλη προσοχή πήραν και το βραβείο τους!

Συζήτηση για τα φθινοπωρινά φρούτα δείχνοντας αντίστοιχο εποπτικό υλικό (Τι χρώμα έχει το καθένα, πως ονομάζεται, ποιο έχουν φάει, ποιο μας αρέσει;). Παρατηρούν και συγκρίνουν τις διαφορές των φρούτων ανάλογα με το χρώμα, σχήμα, μέγεθος, γεύση. Μαθαίνουν τι μας προσφέρουν τα φρούτα και πόσο ωφέλιμα είναι για την υγεία μας. Μαθαίνουν επίσης σε ποια θέση της πυραμίδας της διατροφής κατατάσσονται τα φρούτα. 

Στη συνέχεια πραγματοποιήθηκε ένα παιχνίδι μαθηματικών. “Μήλα με αριθμούς και κουκούτσια”. Τα μήλα είναι κομμένα στη μέση. Στο ένα μισό κάθε μήλου υπάρχει γραμμένος ένας αριθμός, ενώ στο άλλο μισό φαίνονται τόσα κουκούτσια όσα δείχνει ο αριθμός. Τα παιδιά καλούνται να παρατηρήσουν και να ταιριάξουν τα δύο μισά μήλα: το μισό με τον αριθμό με το αντίστοιχο μισό που έχει τον ίδιο αριθμό κουκουτσιών.

Κατασκευή “Το βάζο με τα μαγικά χρωματιστά μήλα”

Τραγούδια:

“Φθινοπωρινά φρούτα”

“Μήλα γύρω γύρω στη μέση πορτοκάλι”

Έπειτα, συζητήσαμε πιο συγκεκριμένα για το σταφύλι. Πώς είναι το σχήμα του; Το χρώμα του;  -Πού μεγαλώνει; (αμπέλι – αγρότης – τρύγος) – Πώς το λένε αλλιώς; (ρογίτσα, ρόγα, ) – Τι μας δίνει το αμπέλι; – Ποια ποτά παράγονται από σταφύλι; κτλ. δείχνοντας αντίστοιχο εποπτικό υλικό. 

Διαβάσαμε το παραμύθι «Η αλεπού και τα σταφύλια». Μέσα από την αφήγηση και τη συζήτηση, τα παιδιά γνώρισαν την παροιμία: «Όσα δεν φτάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια» και κατανοήσαμε όλοι μαζί το βαθύτερο νόημά της: Πολλές φορές, όταν δεν μπορούμε να αποκτήσουμε κάτι, προσπαθούμε να μειώσουμε την αξία του, ώστε να δικαιολογήσουμε την αποτυχία μας.

Στη συνέχεια, κάθε παιδί δημιούργησε τη δική του εικαστική κατασκευή 🎨 🍇.

• Τα φύλλα του σταφυλιού φτιάχτηκαν με τύπωμα από παλάμη

• Οι ρόγες του σταφυλιού έγιναν με τύπωμα από πον πον βουτηγμένα σε τέμπερα

Μέσα από τη δραστηριότητα, τα παιδιά ανέπτυξαν τη δημιουργικότητά τους, ενίσχυσαν τη λεπτή κινητικότητα και ήρθαν σε επαφή με τη λαϊκή σοφία μέσα από το παραμύθι και την παροιμία.

Τραγούδια:

“Τσιριτίρι τσιριτρό”

Μουσικοκινητική δραστηριότητα: Συζητάμε με τα παιδιά για το νόημα του τραγουδιού (είναι κυρίως φανταστικό/αστείο). Παίζουμε το τραγούδι και καλούμε τα παιδιά να κινηθούν ελεύθερα, ακολουθώντας τον ρυθμό. Στο τέλος, τα παιδιά αποτύπωσαν ζωγραφικά αυτό που τους εντυπωσίασε περισσότερο από το τραγούδι — και ιδιαίτερα τη φράση: «Σε μια ρόγα από σταφύλι κάθισαν οχτώ σπουργίτες».

Ομαδική Κατασκευή: «Είμαστε όλοι φίλοι – γλυκό τσαμπί σταφύλι»

Μέσα από αυτή την όμορφη ομαδική δραστηριότητα, αναδείξαμε τη σημασία της φιλίας, της συνεργασίας και της ενότητας. Κάθε παιδί ζωγράφισε τη δική του ρόγα σταφυλιού, με χρώματα και φαντασία, εκφράζοντας έτσι τον εαυτό του ως μοναδικό και πολύτιμο μέλος της ομάδας. Στο τέλος, ενώσαμε όλες τις ρόγες και δημιουργήσαμε ένα μεγάλο, πολύχρωμο τσαμπί σταφύλι — σύμβολο της ομάδας μας: Διαφορετικοί, αλλά ενωμένοι… όπως οι ρόγες στο ίδιο τσαμπί! Μια τρυφερή και δημιουργική δραστηριότητα που ενισχύει τη συνοχή της ομάδας και καλλιεργεί το αίσθημα ότι ο καθένας είναι σημαντικός.

Ένα ταξίδι στον μαγικό κόσμο του φθινοπώρου! Το φθινόπωρο μπήκε για τα καλά στην τάξη μας, γεμίζοντάς τη με χρώματα, ήχους, μυρωδιές και υπέροχες εικόνες! Τα παιδιά είχαν την ευκαιρία να γνωρίσουν καλύτερα την εποχή αυτή μέσα από ποικίλες βιωματικές δραστηριότητες, βίντεο, παιχνίδια, συζητήσεις, παραμύθια και δημιουργίες. Ξεκινήσαμε με ένα όμορφο εκπαιδευτικό βίντεο για το φθινόπωρο, μέσα από το οποίο μάθαμε τα βασικά χαρακτηριστικά της εποχής.

Στη συνέχεια, μιλήσαμε για τα φύλλα που πέφτουν από τα δέντρα, και γιατί συμβαίνει αυτό μέσα από ένα κατανοητό και εικονογραφημένο βίντεο.

Έπειτα, πραγματοποιήθηκε ανάγνωση του παραμυθιού “Ο κλέφτης των φύλλων”. Μια μαγευτική αφήγηση που ταξίδεψε τα παιδιά στον κόσμο των φύλλων και των εποχών. Αναρωτηθήκαμε: Ποιος άραγε είναι ο κλέφτης; Τι συμβολίζει;

Συνεχίσαμε με ένα ψυχοκινητικό παιχνίδι παρακολουθώντας το βίντεο “Το μαγικό φύλλο”. Με πολλή φαντασία, κινηθήκαμε σαν τα φθινοπωρινά φύλλα στον άνεμο, παίξαμε με τα σώματά μας και… φυσήξαμε το δικό μας μαγικό φύλλο, αφού πρώτα του κάναμε μια ευχή! Τι ευχή έκανες πριν φυσήξεις το μαγικό σου φύλλο; Τα παιδιά μοιράστηκαν τις ευχές τους — άλλες αστείες, άλλες συγκινητικές και άλλες… μαγικές!

Στη συνέχεια, κάθε παιδί ζωγράφισε το δικό του μαγικό φύλλο, χρησιμοποιώντας κηρομπογιές με τα χρώματα του φθινοπώρου: καφέ, κόκκινο, πορτοκαλί, κίτρινο, και πράσινο. Το κάθε φύλλο ήταν μοναδικό, όπως και οι δημιουργοί του!

Μια ακόμα υπέροχη φθινοπωρινή δραστηριότητα μας έδωσε την ευκαιρία να παίξουμε με τα γράμματα και να εξασκηθούμε στη φωνολογική επίγνωση και στη σωστή σειρά της λέξης Φθινόπωρο! Κάθε παιδί πήρε ένα σετ από πλαστικοποιημένα φύλλα, σε σχήμα φθινοπωρινών φύλλων, με ένα γράμμα επάνω στο καθένα. Τα παιδιά παρατήρησαν τα γράμματα και προσπάθησαν μόνα τους, με σκέψη και επιμονή, να τα βάλουν στη σωστή σειρά ώστε να σχηματίσουν τη λέξη “Φθινόπωρο”.

Στη συνέχεια, περάσαμε σε μια ομαδική δραστηριότητα. Χρησιμοποιώντας πλαστελίνη, σχηματίσαμε ένα-ένα τα γράμματα της λέξης, παρατηρώντας τα γράμματα πάνω στα φύλλα. Μια δραστηριότητα που συνδυάζει γλώσσα, παρατήρηση, δημιουργικότητα και συνεργασία!

Το φθινόπωρο μάς εμπνέει να δημιουργούμε με χρώματα, υφές και φαντασία! Σε αυτή τη δραστηριότητα, τα παιδιά κατασκεύασαν το δικό τους φθινοπωρινό δέντρο, χρησιμοποιώντας απλά υλικά, πολλή δημιουργικότητα και μια τεχνική… διαφορετική από τις συνηθισμένες! Αντί για πινέλα, χρησιμοποιήσαμε τσαλακωμένο χαρτί, το οποίο βουτήξαμε σε χρώματα του φθινοπώρου — καφέ, πορτοκαλί, κόκκινο, κίτρινο — και το ταμπονάραμε πάνω στο χαρτί για να δημιουργήσουμε την υφή των φύλλων.

Παιχνίδι με Αριθμούς: Φθινοπωρινό Παζλ! Μια μαθηματική δραστηριότητα με άρωμα… φθινοπώρου! Τα παιδιά εξασκήθηκαν στην αναγνώριση και σωστή σειρά των αριθμών μέσα από ένα πρωτότυπο παζλ με φθινοπωρινή εικόνα. Κάθε κομμάτι του παζλ είχε πάνω του έναν αριθμό από το 1 έως το 10. Τα παιδιά έπρεπε να παρατηρήσουν τους αριθμούς και να τοποθετήσουν τα κομμάτια με τη σωστή αριθμητική σειρά, ώστε να αποκαλυφθεί η ολοκληρωμένη εικόνα με φθινοπωρινό θέμα! Όταν το παζλ ολοκληρωνόταν σωστά, εμφανιζόταν μια χαρούμενη εικόνα γεμάτη φθινοπωρινά στοιχεία.

Τραγούδια για το Φθινόπωρο

4 Οκτωβρίου – Παγκόσμια Ημέρα των Ζώων 🐾

Με αφορμή αυτή τη ξεχωριστή μέρα, δεν θα μπορούσαμε να μην μιλήσουμε για τα δικαιώματα αυτών των γλυκών και αγαπημένων πλασμάτων που γεμίζουν τη ζωή μας με χαρά! Ξεκινήσαμε τη συζήτησή μας γνωρίζοντας καλύτερα τα κατοικίδια ζώα και τα ζώα της φάρμας. Τα παιδιά μοιράστηκαν με ενθουσιασμό τις εμπειρίες τους: αν έχουν ζωάκι στο σπίτι, πώς το λένε, πώς παίζουν μαζί του και τι τους αρέσει να κάνουν παρέα. 🐶🐱🐰 Μέσα από τις ιστορίες και τα συναισθήματα των παιδιών, οδηγηθήκαμε φυσικά στη συζήτηση για τη σωστή φροντίδα των ζώων και τα δικαιώματά τους: να έχουν τροφή και καθαρό νερό, να ζουν με αγάπη και σεβασμό, να μην κακοποιούνται και να έχουν χώρο να κινούνται και να παίζουν. Γιατί κάθε ζώο – μικρό ή μεγάλο – αξίζει μια ζωή γεμάτη αγάπη, φροντίδα και αξιοπρέπεια!

Για καλύτερη κατανόηση και ευαισθητοποίηση, παρακολουθήσαμε το συγκινητικό βίντεο “Η ζωή μέσα από τα μάτια των αδέσποτων ζώων”. Το βίντεο μας βοήθησε να δούμε πώς νιώθουν τα ζώα που δεν έχουν σπίτι και πόσο σημαντικό είναι να τα φροντίζουμε και να τους δείχνουμε αγάπη. 🐾💔

Ακολούθησε η ανάγνωση του παραμυθιού «ΞΟΥΤ», που πραγματεύεται με συγκινητικό τρόπο την εγκατάλειψη ενός σκύλου και τη βαθιά ανάγκη του για αγάπη και αποδοχή. Το παραμύθι αποτέλεσε αφορμή για βαθύτερη συζήτηση με τα παιδιά και έδωσε έμπνευση για μια ακόμη δημιουργική κατασκευή.

Κάθε παιδί δημιούργησε το δικό του χρωματιστό σκυλάκι, εμπνευσμένο από τον ήρωα του παραμυθιού. Πάνω στη ζωγραφιά του, γράφτηκε ένα βασικό δικαίωμα των ζώων. Μέσα από αυτή τη δραστηριότητα, τα παιδιά εξέφρασαν με προσωπικό και καλλιτεχνικό τρόπο την ευαισθησία τους απέναντι στα ζώα και το δικαίωμά τους για μια καλύτερη ζωή.

Στη συνέχεια, πραγματοποιήσαμε ένα διασκεδαστικό μαθηματικό παιχνίδι με πρωταγωνιστές… τα σκυλάκια και τα κόκκαλά τους! Στην τάξη εμφανίστηκαν 10 σκυλάκια, το καθένα με έναν αριθμό από το 1 έως το 10 γραμμένο επάνω του. Μαζί τους υπήρχαν και 10 κόκκαλα, στα οποία είχαν ζωγραφιστεί τελίτσες, από μία έως δέκα. Στόχος του παιχνιδιού ήταν κάθε παιδί να διαβάσει τον αριθμό που ήταν γραμμένος πάνω στο σκυλάκι και να εντοπίσει το κόκκαλο που είχε τον ίδιο αριθμό από τελίτσες. Τα παιδιά, παίζοντας, εξασκήθηκαν στην αναγνώριση αριθμών και στην αντιστοίχιση ποσότητας με αριθμητικό σύμβολο.

Για να ολοκληρώσουμε τη θεματική μας με χαρά και δημιουργικότητα, παίξαμε ένα ακόμη μαθηματικό παιχνίδι, που ταυτόχρονα ενίσχυσε τη λεπτή κινητικότητα των παιδιών! Στην τάξη μας «τρύπωσαν» 10 ποντικάκια, και το καθένα είχε γραμμένο πάνω του έναν αριθμό από το 1 έως το 10. Οι ουρές των ποντικιών ήταν φτιαγμένες από σύρμα πίπας, έτοιμες να γεμίσουν με… χάντρες! Στόχος του παιχνιδιού ήταν κάθε παιδί να αναγνωρίσει τον αριθμό πάνω στο ποντικάκι και να περάσει στην ουρά τόσες χάντρες όσα και ο αριθμός. Μέσα από αυτή τη δραστηριότητα, τα παιδιά: εξάσκησαν την αντιστοίχιση αριθμού με ποσότητα, δούλεψαν τη λεπτή κινητικότητα και τον συντονισμό ματιού-χεριού και φυσικά, διασκέδασαν δημιουργικά παίζοντας με υλικά που αγαπούν!

Στο τέλος, κάθε παιδί ταξινόμησε τα ποντικάκια με τη σωστή αριθμητική σειρά, από το 1 έως το 10.

Τραγούδια

   

Έπειτα, κάθε παιδί ζωγράφισε το πρόσωπό του και, αντί για σώμα, δημιούργησε μια σειρά από τετράγωνα. Μέσα σε κάθε τετράγωνο ζωγράφισε διαφορετικά μοτίβα, όπως τελίτσες, καρδούλες, γραμμές και άλλα σχέδια, εκφράζοντας έτσι τη μοναδικότητά του.

Tραγούδι “Εγώ είμαι εγώ”

Ανακαλύπτοντας την Οικογένεια

Συνεχίζοντας το ταξίδι μας στον κόσμο των συναισθημάτων και των σχέσεων, αυτή τη φορά εστιάσαμε στην οικογένεια, μια έννοια γεμάτη αγάπη, ασφάλεια και μοναδικές στιγμές. Ξεκινήσαμε διαβάζοντας το παραμύθι “Οι γονείς”, το οποίο άνοιξε έναν υπέροχο διάλογο με τα παιδιά. Μέσα από τη συζήτηση, αγγίξαμε σημαντικά θέματα όπως: -Ποιες είναι οι διαφορετικές μορφές οικογένειας, – Γιατί η οικογένεια είναι σημαντική για κάθε παιδί,- Τι κάνουμε μαζί με την οικογένειά μας και πώς περνάμε όμορφες στιγμές.

Τα παιδιά μοιράστηκαν εμπειρίες, συναισθήματα και μικρές ιστορίες από την καθημερινότητά τους, δείχνοντας πόσο ξεχωριστή είναι για το καθένα η δική του οικογένεια.                                                                                                                                                                                         

Εν συνεχεία, είδαμε το παρακάτω βίντεο. Ένα πολύχρωμο, απλό και γεμάτο χιούμορ παραμύθι που δείχνει με τρυφερότητα πως κάθε οικογένεια είναι διαφορετική — και αυτό είναι υπέροχο! Μιλά με ευαισθησία για την ποικιλομορφία στις οικογένειες — οικογένειες με δύο μπαμπάδες, με γιαγιάδες, θετούς γονείς και άλλες μορφές. Με αυτό το βίντεο προσφέρουμε στα παιδιά ένα παράθυρο στην αποδοχή και τον σεβασμό της διαφορετικότητας, ενισχύοντας την ιδέα ότι δεν υπάρχει “σωστό” ή “λάθος” τύπος οικογένειας — μόνο αγάπη, φροντίδα και σύνδεση.

Κάθε παιδί ζωγράφισε με αγάπη τα μέλη της δικής του οικογένειας πάνω σε λευκό χαρτί, αποτυπώνοντας με τον δικό του μοναδικό τρόπο τα πρόσωπα που αγαπά. Στη συνέχεια, σε ένα φύλλο Α4, τα παιδιά κόλλησαν λωρίδες από χαρτόνια διαφορετικών χρωμάτων, δημιουργώντας ένα πολύχρωμο φόντο. Κάθε χρώμα συμβόλιζε και ένα διαφορετικό χαρακτηριστικό των μελών της οικογένειάς τους — όπως η καλοσύνη, η φροντίδα, η δύναμη ή το χιούμορ. Τέλος, πάνω σε αυτό το πολύχρωμο υπόβαθρο, τοποθέτησαν τις ζωγραφιές της οικογένειάς τους, ολοκληρώνοντας έτσι μια ξεχωριστή, προσωπική και συμβολική κατασκευή, που δείχνει πως κάθε οικογένεια είναι μοναδική, γεμάτη χρώματα, προσωπικότητες και αγάπη.

Τραγούδι

Ξεκινήσαμε να μαθαίνουμε τα γράμματα του ονόματός μας. Στην τάξη στήσαμε μια παιχνιδιάρικη μπουγάδα! Ανάμεσα σε δύο καρέκλες τεντώσαμε ένα σκοινί, όπως ακριβώς γίνεται με τις κανονικές μπουγάδες. Στο πάτωμα σκορπίσαμε καρτέλες – μπλουζάκια με γράμματα του αλφαβήτου. Κάθε παιδί, με ενθουσιασμό, έψαξε και βρήκε τα γράμματα που συνθέτουν το όνομά του. Έπειτα, με προσοχή και χαρά, τα κρέμασε ένα-ένα πάνω στο σκοινί χρησιμοποιώντας μανταλάκια, βάζοντας τα γράμματα στη σωστή σειρά, ώστε να σχηματιστεί το όνομά του!

Επιπροσθέτως, κάθε παιδί πήρε καρτέλες σε σχήμα παγωτού, όπου το κάθε παγωτάκι είχε επάνω του ένα γράμμα του αλφαβήτου. Τα παιδιά αναζήτησαν και βρήκαν τα παγωτάκια που αντιστοιχούσαν στα γράμματα του ονόματός τους. Έπειτα, τοποθέτησαν τα παγωτάκια στη σωστή σειρά για να σχηματίσουν το όνομά τους!

Σήμερα ταξιδέψαμε στον ουρανό… με τα ονόματά μας! Κάθε παιδί βρήκε το δικό του σύννεφο, όπου ήταν γραμμένο το όνομά του με μεγάλα γράμματα. Κάτω από κάθε γράμμα υπήρχε μια πολύχρωμη λωρίδα – τόσες λωρίδες, όσα και τα γράμματα του ονόματος! Πρώτα αναγνωρίσαμε όλοι μαζί το όνομα στο σύννεφο και μετρήσαμε πόσα γράμματα έχει. Στη συνέχεια, μετρήσαμε και τις λωρίδες, επιβεβαιώνοντας ότι είναι ίδιες με τον αριθμό των γραμμάτων. Έπειτα, σε κάθε λωρίδα, το παιδί εξασκήθηκε στη γραφή: έγραψε πολλές φορές το αντίστοιχο γράμμα του ονόματός του. Έτσι, κάθε λωρίδα έγινε μια μικρή εξάσκηση γραφής με χρώμα και φαντασία!

Τέλος, ζωγραφίσαμε το όνομά μας και τα διακοσμήσαμε στη τάξη μας!

Πηγή: diplomart

Τα γράμματα των ονομάτων μας έγιναν… δρόμοι! Κάθε παιδί βρίσκει το δικό του αρχικό γράμμα στο αυτοκινητάκι και στην καρτέλα του, και μετά ξεκινά μια διαδρομή πάνω στον δρόμο του γράμματος, οδηγώντας το αυτοκινητάκι του από την αρχή μέχρι το τέλος του γράμματος!

Στη συνέχεια, κάθε παιδί σχημάτισε το αρχικό του γράμμα πρώτα με μαρκαδόρους και ύστερα το «έχτισε» χρησιμοποιώντας τουβλάκια, μετατρέποντας το γράμμα σε μια πολύχρωμη κατασκευή!

Ατομική Κατασκευή με το αρχικό του ονόματός μας.

Η Παγκόσμια Ημέρα της Τελείας ξεκίνησε όταν, στις 15 Σεπτεμβρίου 2009, ο δάσκαλος Terry Shay παρουσίασε στους μαθητές του το βιβλίο «Η Τελεία» του Peter H. Reynolds. Το βιβλίο αυτό αφηγείται την ιστορία μιας δασκάλας που ενθαρρύνει μια μαθήτρια να ξεπεράσει τις αμφιβολίες της και να πιστέψει στον εαυτό της. Μια απλή κουκκίδα πάνω στο χαρτί γίνεται το ξεκίνημα για ένα ταξίδι ανακάλυψης, έμπνευσης και αυτοπεποίθησης — ένα μήνυμα που έχει αγγίξει χιλιάδες παιδιά σε όλο τον κόσμο.

Με αφορμή αυτή την ιστορία, θελήσαμε κι εμείς να ξεπεράσουμε τους δικούς μας φόβους και τις ανασφάλειες. Παρακολουθήσαμε την αφήγηση του παραμυθιού «Η Τελεία» και, σε καθοριστικές στιγμές της πλοκής, εντοπίσαμε και περιγράψαμε τα συναισθήματα της πρωταγωνίστριας, καθώς εξελίσσονταν. Μέσα από αυτή τη διαδικασία, θυμηθήκαμε και τη δική μας πρώτη μέρα στο νηπιαγωγείο — μια μέρα γεμάτη αγωνία, χαρά και νέες αρχές.

Έπειτα, παρατηρήσαμε τις τελείες και τις ταξινομήσαμε με βάση το μέγεθός τους — από τη μεγαλύτερη στη μικρότερη.

Στη συνέχεια, εξασκήσαμε τη λεπτή κινητικότητά μας περνώντας πολλές “τελείες” μέσα από ένα σκοινί, τις οποίες στο τέλος μετρήσαμε.

Ατομική εργασία “ Η σοφία ξεκινάει με μια τελεία”.

Φτιάξαμε χρωματιστές τελείες με πινέλα τα δαχτυλάκια μας για να φτιάξουμε τα μάτια της κουκουβάγιας.

Με πολλή χαρά υποδεχτήκαμε τους μικρούς μας μαθητές, χαρίζοντάς τους ένα ξεχωριστό δωράκι γεμάτο φαντασία και δημιουργικότητα: ένα καβαλέτο, ένα πινέλο και μπογιές – για να ξεκινήσει το ταξίδι της γνώσης μέσα από το παιχνίδι και την τέχνη! Στο νηπιαγωγείο μας, κάθε παιδί είναι ένας μικρός καλλιτέχνης που ήρθε να γεμίσει τη χρονιά με χρώματα, ιδέες και πολλά χαμόγελα!

ΚΑΛΗ ΣΧΟΛΙΚΗ ΧΡΟΝΙΑ 🙂