Με αφορμή την Παγκόσμια Μέρα των Δικαιωμάτων στις 20 Νοεμβρίου είδαμε το παρακάτω βίντεο και πραγματοποιήθηκε συζήτηση σχετικά με το θέμα.

Έπειτα, σκορπίσαμε στο πάτωμα την Αλφαβήτα των Δικαιωμάτων (πηγή e-didaskalia) και προσπαθήσαμε να την βάλουμε στην σωστή σειρά, περιγράφοντας και το κάθε δικαίωμα που βλέπαμε στην εικόνα.

Τραγούδι «Τα δικαιώματα των παιδιών»

Ατομική κατασκευή «Κι αν είμαι παιδί μικρό… έχω δικαίωμα και εγώ»!

Έπειτα, πραγματοποιήθηκε διαδήλωση των δικαιωμάτων των παιδιών στην αυλή του σχολείου η οποία απευθύνονταν στους μαθητές του Δημοτικού οι οποίοι είχαν διάλειμμα εκείνη την ώρα.

Παραλλήλως, μαθαίνω για την Unicef. Ανάγνωση της ιστορίας της Unicef, παρουσίαση εικόνων που προβληματίζουν (άστεγα παιδιά, ανάγκη για φαγητό κτλ) και Συζήτηση. Ανάγνωση Παραμυθιού «Η ζωή στην Λουλουδούπολη» (Πηγή Τάνια Μάνεση). Συζήτηση για το παραμύθι και Ζωγραφική Παραμυθιού.

Ανάγνωση παραμυθιού «Δικαιωματούλης και το μαγικό Φίλτρο της Αγάπης» και διδακτική αξιοποίηση του.

Ομαδική Εργασία

Επιπροσθέτως, με αφορμή την Παγκόσμια μέρα Αναπηρίας στις 3 Δεκεμβρίου, μιλήσαμε για τα άτομα με ειδικές ανάγκες. Ρωτήσαμε αρχικά τους μαθητές αν γνωρίζουν τι σημαίνει αυτό. Αφού αντλήσαμε πληροφορίες από τις αρχικές γνώσεις των μαθητών σχετικά με το θέμα στην συνέχεια δείξαμε εικόνες από άτομα που έχουν ειδικές ανάγκες (κινητικές ανάγκες, σύνδρομα, προβλήματα όρασης και ακοής). Συζητήσαμε και είδαμε δυσκολίες που παρουσιάζουν άτομα με ειδικές ανάγκες (Δείχνοντας αντίστοιχο εποπτικό υλικό). Είδαμε τι τα στεναχωρούν αυτά τα άτομα. Αφού τονίσαμε πόσο ανάγκη έχουν να τα αγαπάμε και να μην τα ξεχωρίζουμε φτιάξαμε μια ομαδική κατασκευή αφιερωμένη στα άτομα με ειδικές ανάγκες.

Έπειτα, πραγματοποιήθηκε σε συνεργασία με το Δημοτικό σχολείο διαδικτυακή συνάντηση με το Κδαπ ΑΜΕΑ Σητείας. Αφού γνωριστήκαμε με τους μαθητές του Κδαπ, ανταλλάξαμε εμπειρίες και τραγούδια.

 

Στο τέλος μάλιστα, οι μαθητές του Νηπιαγωγείου αφιέρωσαν στους μαθητές του Κδαπ το τραγούδι «εγώ είμαι εγώ».

             

Πριν κλείσουμε την δράση αποφασίσαμε από κοινού να τους στείλουμε σαν σχολείο χριστουγεννιάτικα μπισκότα και αυτοί με την σειρά τους κατασκευές που θα τις στολίσουμε στην τάξη μας.

Έπειτα, Παρακολουθήσαμε το βίντεο «Τα σκοινιά». Στο σημείο αυτό αξίζει να αναφερθεί πως καθώς η εκπαιδευτικός έλεγε στους μαθητές την ιστορία, άλλαξε το τέλος και είπε πως ο μικρός Νικόλας έφυγε γιατί άλλαξε σχολείο. Συζήτηση για τι μπορούν να κάνουν αυτά τα άτομα και τι μπορούμε να κάνουμε παρέα με αυτά τα παιδιά.

Κινητικό- μιμητικό παιχνίδι ενσυναίσθησης για την έλλειψη της όρασης.

Ατομική κατασκευή με σκοπό την ανάπτυξη ενσυναίσθησης για την έλλειψη όρασης. «Γράφω το όνομα μου σύμφωνα με την γραφή Braille».

 

Τέλος, κλείσαμε με το αστέρι της ευχής. Όπως ίσως ήδη γνωρίζετε, το Make-A-Wish (Κάνε-Μια-Ευχή Ελλάδος) εκπληρώνει τις πιο βαθιές επιθυμίες παιδιών 3-18 ετών που νοσούν από μία πολύ σοβαρή ασθένεια. Μία ευχή δεν είναι απλά μία ευχή, αλλά πολλά παραπάνω. Είναι το φως στο σκοτάδι. Είναι το κίνητρο για ένα παιδί να συνεχίσει να αγωνίζεται και να γεμίσει ελπίδα. Με τη συμμετοχή μας στο εκπαιδευτικό πρόγραμμα Αστέρι της Ευχής μπορούμε να συμβάλουμε στην εκπλήρωση των ευχών παιδιών ηλικίας 3-18 ετών που αντιμετωπίζουν σοβαρές ασθένειες.

Έτσι, Διαβάσαμε το παραμύθι «Ένα αστέρι στην καρδιά». Πραγματοποιήθηκε συζήτηση για το παραμύθι και μιλήσαμε στους μαθητές για την έννοια της ενσυναίσθησης, ενθαρρύνοντας την αποδοχή και την κατανόηση των παιδιών που νοσούν από σοβαρές ασθένειες.

Έπειτα, φτιάξαμε την δική μας αφίσα για να συμμετέχουμε στον Διαγωνισμό γράφοντας και ένα πολύ ωραίο μήνυμα «Βάλε στόχο το φεγγάρι…ακόμα κι αν δεν τα καταφέρεις…θα  βρίσκεσαι ανάμεσα στα αστέρια».