Γέρανος

Ο χορός, σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης, σε όλους τους ιστορικούς χρόνους, εκφράζει μια εμπειρία, μια πράξη που έγινε, μια επιθυμία, κάτι που θέλουμε να το θυμόμαστε.

Στην αρχαία Ελλάδα ο “γέρανος” ήταν ένα είδος χορού που τον εφεύρε, σύμφωνα με μια παράδοση, ο Θησέας:

Τον χόρεψε για πρώτη φορά στη Δήλο μαζί με τους επτά νέους και τις επτά νέες που έσωσε από τον Μινώταυρο στην Κρήτη.

Οι κινήσεις του χορού επιζητούσαν να εκφράσουν τους πολύπλοκους ελιγμούς που οδηγούσαν μέσα από το λαβύρινθο προς τα έξω. Ο Πολυδεύκης (IV, 101) γράφει: “συνήθιζαν να χορεύουν το γερανό πολλοί μαζί, με τον ένα χορευτή πίσω από τον άλλο σε μια σειρά· τα άκρα της σειράς σε κάθε πλευρά τα κρατούσαν οι κορυφαίοι γύρω από τον Θησέα και [χόρευαν το γέρανο] πρώτα γύρω από τον Δήλιο βωμό, μιμούμενοι την έξοδο από το λαβύρινθο”.Ο αρχηγός (κορυφαίος) του γέρανου λεγόταν γερανουλκός· Ησ.: “ο του χορού του εν Δήλωι γερανουλκός”.

Σύμφωνα με μια άλλη εκδοχή γέρανος (και γερανός) λεγόταν ο χορός που απομιμούνταν το πέταγμα των γερανών σε σειρά (· πρβ. Λουκ. Περί ορχ. 34.)

Εμείς πάντως ξεκινήσαμε να μαθαίνουμε βήματα από έναν αρχαίο χορό αλλά και από τον Μπαρμπα Μαθιό: