Πόσο σημαντικά και χρήσιμα μας είναι όλα τα συναισθήματα! Είτε είναι δυσάρεστα, είτε είναι ευχάριστα, όλα είναι δικά μας και ΕΙΝΑΙ ΕΝΤΑΞΕΙ που τα νιώθουμε. Με αυτό το σύνθημα συνεχίσαμε να ασχολούμαστε με τη θεματική “Εαυτός”. Για παράδειγμα, ΕΙΝΑΙ ΕΝΤΑΞΕΙ να νιώθω θυμό ή ζήλια ή φόβο. Το θέμα είναι να βρω έξυπνους τρόπους να εκφράζω τα όποια συναισθήματά μου, χωρίς να στενοχωρώ ή να πληγώνω τους άλλους! Πολύ βοηθητικά σε αυτή τη διαδρομή ήταν και τα βιβλία. Σας αναφέρουμε ενδεικτικά μερικά:
- Όταν θυμώνω
- Όταν φοβάμαι
- Η παλέτα των συναισθημάτων
- Οι λέξεις δεν είναι για να πληγώνουν
- Τα χέρια δεν είναι για να δέρνουν
- Είναι εντάξει!
- Δώσε την Αγάπη
- Οι γονείς μου
- Ο βάτραχος φοβάται
- Ο κύριος Ουφ
- Η κρυφή ζωή των συναισθημάτων
- Θυμωμένος σαν λιοντάρι
- Να σε κάνω μια αγκαλιά;
- Ησυχία
- Η Λία και το λιοντάρι
- Ο Πετίτ, το τέρας
Πώς μπορώ λοιπόν να εκφράσω τον θυμό μου (που είναι εντάξει να τον νιώθω, δεν είμαι κάποιο τέρας, ας μην γεμίζουμε με ενοχές τα παιδιά μας) χωρίς όμως να πληγώσω τους άλλους; Μπορεί να νιώθω σαν ηφαίστειο έτοιμο να εκραγεί και θέλω να κάνω πράγματα δυσάρεστα. Δεν το κάνω όμως. Τι μπορώ να κάνω;
- Να απομακρυνθώ για λίγο και να ηρεμήσω
- να πάρω 5-10 βαθιές ανάσες
- να διαβάσω το αγαπημένο μου βιβλίο
- να παίξω με το αγαπημένο μου παιχνίδι
- να τρέξω ή να χορέψω
- να χτυπήσω ένα μαξιλάρι
- να πάω στη γωνιά χαλάρωσης που μπορεί να έχω φτιάξει
- να ζωγραφίσω το συναίσθημά μου και ό,τι με ενόχλησε
- να πω ότι θύμωσα και να το εκφράσω με λέξεις
- να μιλήσω σε έναν μεγάλο
- να ζητήσω μια αγκαλιά
- και πάρα πολλά άλλα δημιουργικά που μπορώ να κάνω
Και μετά από λίγο το συναίσθημα περνάει. Δεν κρατάνε πολύ τα συναισθήματα. Και είναι βοηθητικό να έχω τις σωστές λέξεις για να μπορέσω να εκφράσω ακριβώς αυτό που νιώθω. Δεν είναι όλα Λύπη! Όχι, υπάρχει κάτι λιγότερο που λέγεται Στενοχώρια και κάτι περισσότερο που λέγεται Θλίψη. Δεν είναι όλα Θυμός. Υπάρχει ο λιγότερος εκνευρισμός και η περισσότερη Οργή.
Αυτό προσπαθήσαμε κι εμείς αυτές τις μέρες, να δώσουμε στα παιδιά… τα εργαλεία/λέξεις και μαζί τους να βρούμε ευφάνταστους τρόπους διαχείρισης των δυσάρεστων συναισθημάτων. Γιατί τα συναισθήματα τους δεν είναι κακά ή καλά, δεν είναι θετικά ή αρνητικά αλλά έχει να κάνει με το πως τα βιώνουν: ΕΥΧΑΡΙΣΤΑ ή ΔΥΣΑΡΕΣΤΑ.
Φτιάξαμε την παλέτα των συναισθημάτων με τα πολλά χρώματα, όπως πολλά είναι και τα συναισθήματά μας. Φτιάξαμε και το βιβλίο των συναισθημάτων (των βιωμάτων). Τι βίωσα και πώς το διαχειρίστηκα.
Περιγράψαμε πώς νιώθουμε ανάλογα με το συναίσθημα που έχουμε. Επίσης περιγράψαμε πότε συνήθως νιώθουμε κάποιο συναίσθημα. Τι έγινε τότε;
Παίξαμε παντομίμα με τα συναισθήματα και βάλαμε χρώμα σε κάθε συναίσθημα.
Κάναμε και κάποιες προσπάθειες για να νιώσουμε ενσυναίσθηση, να μπούμε στο συναίσθημα του άλλου.
Φτιάξαμε τον τροχό των βασικών συναισθημάτων για να το έχουμε σπίτι, την παλέτα των συναισθημάτων για να θυμόμαστε πως όλα τα συναισθήματα είναι διαφορετικά.
Τελειώνουμε την πρόταση: Ένιωσα χαρά/θυμό/ζήλια όταν….. Και χρησιμοποιούμε αόριστο στην πρόταση διότι δεν είναι δεσμευτικό κάθε φορά να νιώθουμε το ίδιο συναίσθημα, αφού ούτως ή άλλως ένα βίωμα είναι πάντοτε μοναδικό και ανεπανάληπτο!
Κάναμε και πειράματα. Οι λέξεις που πληγώνουν είναι σαν την οδοντόκρεμα. Όταν βγουν δεν μπορούν να ξαναμπούν (στο σωληνάριο). Τι μπορώ να κάνω για να καθαρίσω λίγο τις πληγές που μπορεί να προκάλεσα; Με κάθε Συγνώμη ή φιλική κουβέντα καθαρίζαμε και λίγο από την οδοντόκρεμα!
Το δεύτερο πείραμα ήταν με τους πίνακες ζωγραφικής: τα παιδιά κλήθηκαν να τοποθετήσουν σε όποιον πίνακα ήθελαν μία μάρκα με ένα συναίσθημα. Και τι παρατηρήσαμε; Πώς στον ίδιο πίνακα άλλο παιδί είχε τοποθετήσει το θυμό, άλλο το φόβο, άλλο τη χαρά, άλλο τη ντροπή κ.ο.κ. Τι μάθαμε από αυτό; Πως ο καθένας από εμάς νιώθει τελείως διαφορετικά συναισθήματα για το ίδιο γεγονός που μπορεί να συμβεί. Άλλος μπορεί να φοβηθεί όταν δει ένα παιδί να μιλάει με αγένεια σε ένα άλλο παιδί, άλλος μπορεί να ντραπεί, άλλος μπορεί να θυμώσει, άλλος να λυπηθεί, κάποιος ακόμα και να χαρεί. Όλοι μας νιώθουμε διαφορετικά συναισθήματα γιατί είμαστε διαφορετικοί. Το θέμα είναι πως τα διαχειριζόμαστε και πως αντιμετωπίζουμε μία κατάσταση!
Μέσα από παζλ στον υπολογιστή ανακαλύπτουμε πίνακες και ψάχνουμε να βρούμε τι συναίσθημα νιώθουμε όταν τους βλέπουμε.
Σε ομάδες ζωγραφίζουμε τα συναισθήματα
Ασχοληθήκαμε με τον εαυτό μας και σε άλλα επίπεδα: φτιάξαμε την ταυτότητά μας όπως οι μεγάλοι, μάθαμε την ηλικία μας, το χρώμα των ματιών μας και βέβαια συνεχίσαμε με το όνομά μας που είναι ένας από τους ακρογωνιαίους λίθους της ταυτότητάς μας.
Μετρήσαμε τα γράμματα του ονόματός μας αλλά και το μήκος τους. Ψάξαμε να βρούμε αν έχουμε κάποια γράμματα μέσα στο όνομά μας κάποιες μέρες, το Α ή το Β ή το Γ. Τα ταξινομήσαμε σε ΝΑΙ (έχω)/ΟΧΙ (δεν έχω). Μετρήσαμε το γράφημα που προέκυψε από τις καρτέλες μας. Καταγράψαμε τους αριθμούς όπως μπορούσαμε. Και ύστερα εμφανίστηκε ο φίλος μας το κροκοδειλάκι που τρώει τα περισσότερα (ανισότητες <=>). Κι “έφαγε” τους περισσότερους.
Περάσαμε μια πολύ γεμάτη και δημιουργική εβδομάδα!
