Πρωταπριλιά
Δύο είναι οι επικρατέστερες εκδοχές σχετικά με τον τόπο και τον χρόνο που γεννήθηκε το έθιμο με τα μικρά ψέματα που λέμε την ημέρα της Πρωταπριλιάς.
Σύμφωνα με την πρώτη εκδοχή, το έθιμο ξεκίνησε από τους Κέλτες. Λαός της βορειοδυτικής Ευρώπης, οι Κέλτες, ήταν δεινοί ψαράδες. Η εποχή του ψαρέματος ξεκινούσε την 1η Απριλίου. Όσο καλοί ψαράδες όμως και να ήταν, την εποχή αυτή του χρόνου τα ψάρια πιάνονται δύσκολα. Έτσι και αυτοί, όπως προστάζει ο “κώδικας δεοντολογίας” των ψαράδων όλων των εποχών, έλεγαν ψέματα σχετικά με τα πόσα ψάρια είχαν πιάσει. Αυτή η συνήθεια έγινε, με το πέρασμα του χρόνου, έθιμο.
Η δεύτερη εκδοχή, που θεωρείται και πιο βάσιμη ιστορικά, θέλει γενέτειρα του εθίμου τη Γαλλία του 16ου αιώνα. Μέχρι το 1564 η πρωτοχρονιά των Γάλλων ήταν η 1η Απριλίου. Τη χρονιά αυτή όμως, και επί βασιλείας Καρόλου του 9ου, αυτό άλλαξε και Πρωτοχρονιά θεωρούταν πλέον η 1η Ιανουαρίου. Στην αρχή αυτό δεν το δέχτηκαν όλοι οι πολίτες. Οι αντιδραστικοί συνέχιζαν να γιορτάζουν, την παλαιά πλέον, πρωτοχρονιά τους την 1η Απριλίου, ενώ οι υπόλοιποι τους έστελναν πρωτοχρονιάτικα δώρα για να τους κοροϊδέψουν. Το πείραγμα αυτό μετατράπηκε με τον καιρό σε έθιμο.
Αφού μάθαμε για το έθιμο της Πρωταπριλιάς διαβάσαμε το παραμύθι “Ο ψεύτης βοσκός” και στη συνέχεια είδαμε ένα βιντεάκι για να γνωρίσουμε τον Πινόκιο
Στη συνέχεια παίξαμε το “παιχνίδι του Πινόκιο”: κάθε παιδί σηκωνόταν με τη σειρά και αφηγούνταν μια μικρή ιστορία. Τα υπόλοιπα παιδιά αποφασίζουν αν η ιστορία που άκουσαν ήταν αληθινή ή ψεύτικη και ψηφίζουν σηκώνοντας το αντίστοιχο καρτελάκι. Για κάθε ψεύτικη ιστορία που ακούγεται προσθέτουμε ένα τουβλάκι στη μύτη του Πινόκιο
Στη συνέχει συμπληρώσαμε ένα σχετικό φύλλο εργασίας
