ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΩΝ ΖΑΚΥΝΘΟΥ

Μπήκε ο Χειμώνας και τον καλωσορίσαμε με ένα χειμωνιάτικο τοπίο.

 

 

 

Νοέμβριο στο νησί της Ζακύνθου και δεν θα μπορούσαμε να μην μιλήσουμε για την ελιά.

Είπαμε ένα παραμύθι για μια κοπέλα που την λέγανε ελιά. Ήταν πολύ καλή και ήθελε να βοηθάει όλους τους ανθρώπους για να μην υπάρχει άλλο δυστυχία στον κόσμο. Όσο όμως και αν προσπαθουσε, η προσφορά της ήταν μικρή σε σχέση με τη δυστυχία που υπηρχε. Γι αυτό εμφανίστηκε μια νεράιδα και τη μεταμόρφωσε σε δέντρο ελιάς. Τότε βοήθησε όλους τους ανθρώπους με το λάδι της.

Φέραμε ελιές, τις παρατηρήσαμε, τις ραβδισαμε, τις μετρήσαμε.

Από το δέντρο στο πιάτο μας….

Φωνάξαμε το Ε της ελιάς, της Ελλάδας, της Ελένης, της Εμμέλειας και της μικρής μας Ελευθερίας.

Τέλος είπαμε τον μύθο της θεάς Αθήνας και της ελιάς και φυσικά ως μεγάλοι ηθοποιοί, τον δραματοποιήσαμε.

Ήρθε ο Τούλης ο Σκελετούλης στην τάξη μας να γνωρίσει τα παιδιά. Ήταν αρκετά εξωστρεφής τύπος και μας έδειξε ότι έχει μέσα του!

Κάναμε γυμναστική για να είμαστε πάντα γεροί και δυνατοί!

Παίξαμε με το σωμα μας. Τι κάνει το ανθρωπάκι να το κάνω και εγώ?

Και επειδή εκτός από τον έρωτα, και όλα τα υπόλοιπα περνάνε από το στομάχι, μάθαμε για το πεπτικό σύστημα.

Πήραμε μια βαθιά αναπνοή και παρατήρησαμε την διαδρομή της.

Φωναζουμε δυνατά το Π των πνευμόνων με μια αναπνοή.

Παίζουμε με εκφράσεις που χρησιμοποιούμε καθημερινα και απαντάμε στους φίλους που μας ενοχλούν ‘γλώσσα παππουτσι, μυαλό κουκούτσι’.

Μάθαμε το Α του ανθρώπου και παίξαμε με αυτό.

.

Εκτός από γυμναστική, ‘χτισαμε’ σωμα και με άλλους τρόπους.

Ηρθαν στο σχολείο ο Σοκολακης και η Ζαχαρούλα Τρυποδόντη αλλά τους διώξαμε γρήγορα- γρήγορα μην μπούνε στα δόντια μας.

Πιάσαμε, ακούσαμε, είδαμε, αισθανθήκαμε.

Τέλος γίναμε καλλιτέχνες και είδαμε τον άνθρωπο με αλλο μάτι..

ΕΓΩ ειμαι ΕΓΩ και σε όποιον αρέσει

Για τους άλλους δεν ανησυχώ!

Στα πλαίσια του εργαστηρίου δεξιοτήτων για το ευ ζην, ασχοληθήκαμε με την υγιεινή διατροφή στο σχολείο μας.

Μιλήσαμε για την πυραμίδα της μεσογειακής διατροφής. Τι πρέπει τρώμε καθημερινά και τι λίγο πιο αραιά;

Παίξαμε με το θρεπτικό μανταρίνι.

‘Δείξαμε τα δόντια μας’ και ήμασταν πολύ περήφανοι γιατί τρώγαμε υγιεινές τροφες.

Με έμπνευση της υγιεινή διατροφή γίναμε καλλιτέχνες στη στιγμη.

Τρώμε υγιεινά και να είμαστε πάντα δυνατά παιδιά!

Στα πλαίσια του εορτασμού της 17ης Νοεμβρίου, μάθαμε για τη Δημοκρατία, νιώσαμε τον φόβο της Δικτατορίας, φωνάξαμε και τραγούδησαμε για την ελευθερία της ψυχής.

Μιλήσαμε για το Πολυτεχνείο. Είδαμε φωτογραφιες με τα γεγονότα εκείνης της μερας. Πολλοί άνθρωποι που έγιναν ένας.

Ψηφίσαμε το παιχνίδι που θα παίζαμε για να νιώσουμε πόσο σημαντικό είναι η φωνή μας να ακούγεται. 

Μιλήσαμε για τη Βάσω Κατράκη, χαρακτρια της εποχής. Παρατηρήσαμε τα έργα της, τα σύμβολα.

Τι θα έβλεπε το πρόσωπο από το έργο χαρακτικής της Κατράκη την μέρα της εξέγερσης;

Το Δ της Δημοκρατίας ισχυρό, τραχύ και σταθερό όπως του πρέπει.

Ταξιδέψαμε στην Ντενεκεδούπολη. Εμψυχωσαμε τα ντενεκεδακια να διεκδικήσουν το δικαιωμα τους στην ελευθερία. Και ξαφνικά…. η σκοτεινή πολιτεία έγινε φωτεινότερη!

Τα παιδιά ζωγραφίζουν στον τοίχο. Τι? Την όμορφη ψυχή τους.

Παρατηρήσαμε τη μάχη μέσα από τα μάτια του Πικάσο και το έργο του “Γκούερνικα’.

Θα γράψουμε τη δική μας ιστορία στον δρόμο της ζωής. Θα περπατήσουμε ελευθεροι; Δεσμιοι; Εμείς θα επιλεξουμε.

Γιορτάζουμε την εθνική επέτειο της 28ης Οκτωβρίου και τα παιδιά θα πρέπει να γνωρίζουν τα ΟΧΙ που θα επιλέξουν να πούνε στη ζωή τους. Εκείνα τα ΌΧΙ που θα τους χαρίσουν την πραγματική ελευθερια.

Παρατηρήσαμε φωτογραφίες από τον πόλεμο 1940. Πρόσωπα σκληρά, στεγνά, ταλαίπωρα, λυπημένα,  φοβισμένα.

• 

Μιλήσαμε για τη σημαία μας, το σύμβολο της πατρίδας μας. Είδαμε να ξεπηδούν τα κύματα της θάλασσας πάνω της και ο γαλανος ουρανός να τη φωτίζει….

Είπαμε τα ΟΧΙ μας. Μια λέξη τοσο μικρη που μας έκανε να νιώθουμε τόσο μεγάλοι.

Διαβάσαμε το παραμύθι ‘ Ο γίγαντας και ο νάνος’ και γίναμε και εμείς για λίγο εγωιστές μέχρι να συνειδητοποιήσουμε την δύναμη του να μοιράζομαι.

Γίναμε αγάλματα ασαλευτα. Μνημεία.

Κάναμε τα σκηνικά μας και γίναμε νοσοκόμες, μαμάδες, γιαγιάδες, στρατιώτες….

Παίξαμε τον πόλεμο. Τελικά αποφασίσαμε να πούμε το πρώτο μας ΟΧΙ στον ΠΟΛΕΜΟ.

28η Οκτωβρίου σταθήκαμε μπροστά από το Ηρώον και καταθέσαμε με περίσσια περηφάνια το δαφνοστεφανο μας. Η αρχή για ένα καλύτερο αύριο με πραγματική και ουσιαστική ελευθερία έγινε εκεί μπροστά τιμώντας τους ήρωες μας.

‘Θέλει αρετή και τολμη η ελευθερία’ γράφει ο Ανδρέας Κάλβος και εμείς ελπίζουμε τα παιδιά μας να τα βρούνε και τα δύο και να πορευτούν με αυτά στη ζωή τους. Έτσι θα γνωρίσουν την πραγματική ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ.

Στα πλαίσια της Codeweek, προσπαθήσαμε να φέρουμε τα παιδιά σε επαφή με τις έννοιες του προγραμματισμού σε υπολογιστές δίνοντας απλές εντολές. Πρωταγωνιστής ήταν η Ρόμπη, την οποία τα παιδιά καθοδηγούσαν για να φτάσει στο κάθε συναίσθημα! Μέσα από καρτέλες με φράσεις, γνωστούς πίνακες ζωγραφικής, κλασική μουσική και παντομίμα τα παιδιά σκέφτονταν ποιο συναίσθημα αναδύεται και οδηγούσαν την Ρόμπη σε αυτό! Είναι πολύ εντυπωσιακό το πώς τα παιδιά αναγνώριζαν τα συναισθήματα μέσα από τα ερεθίσματα που τους δόθηκαν αλλά και πώς έδιναν τις κατάλληλες οδηγίες για να φτάσει η Ρόμπη στον προορισμό της!

 

Στα πλαίσια του εργαστηρίου δεξιοτήτων για stem δραστηριότητες/ ρομποτική, αρχικά επεξεργαστήκαμε τις αλλαγές του καιρού. Μιλήσαμε για την πρόβλεψη του καιρού, φτιάξαμε βροχόμετρο για να μετρήσουμε τη βροχή και βροχοποιό για να την ακούμε.

Χορέψαμε τον χορό της βροχής για να έρθει να μας βρει. Πηδηξαμε σε λασπολακκους, πιτσιλιστηκαμε, γλιστρησαμε με τα μποτακια μας και κάναμε τον ήχο της βροχής με τα σώματα μας.

Και μετά από τη βροχή, φέραμε και το ουράνιο τόξο στην τάξη μας…..

Και εκεί που όλα πήγαιναν καλά, ήρθε ο Μικέ και έφερε τη συννεφιά…. Ένας φίλος του καλός πάγωσε μέσα στη λίμνη και ήρθε στο νηπιαγωγείο μας να βρει τη λύση. Η λύση είναι μία? Όχι πολλές και θα δώσουμε εμείς τις εναλλακτικές.

2 υδρογόνα και 1 οξυγόνο σε συνδυασμό μας δίνουν το νερό μας το πολύτιμο. Τα μόρια του νερού όταν ζεσταίνονται απομακρύνονται μεταξύ τους και έχουμε την τήξη, ενώ όταν κρυώνουν έρχονται κοντά και έχουμε την πήξη.

Το πιάνουμε, κυλάει μέσα από τα χέρια μας και γίνεται υγρό, και τωρά έγινε αερικό! Μα τι είναι επιτέλους? Μαγικό?

Το Ν από το νερό ήρθε στο νηπιαγωγείο των Αμπελοκήπων το φοβερό!

Το νεράκι κύκλους κάνει μέχρι να βρει ένα λιμάνι

Γινόμαστε θάλασσα, ήλιος, βροχή ποτάμι, ουράνιο τόξο…

Γινόμαστε επιστήμονες και βλέπουμε ποια υλικά βυθίζονται και ποια επιπλέουν στο νερό.

 

Τα μόρια του νερού μετακινούνται! Παραμένουν το ένα κοντά στο άλλο λόγο της συνοχής και κολλάνε στο χαρτί κουζίνας εξαιτίας της συνάφειας (τριχοειδές φαινόμενο)

Βάζουμε πάγο, χρώμα και φαντασία στα όνειρα μας και τα αποτυπώνουμε στο χαρτί.

Τα σύννεφα ταξιδεύουν και ψιθυρίζουν τα ονόματα μας…. ονόματα μικρών παιδιών με μεγάλα όνειρα

Διαλύεται η δεν διαλύεται στο νερό; όλα θα τα παρατηρήσουμε εδώ. Επιστήμονες γινόμαστε για μια στιγμή για να βρούμε τι θα εξαφανιστεί!

Μάθαμε πως σχηματιζονται τα σύννεφα. Μα όταν η ατμόσφαιρα έχει περισσότερο διοξείδιο του άνθρακα και διοξείδιο του αζώτου από τα καυσαέρια τι γίνεται? Η βροχή είναι διαφορετική. Είναι όξινη βροχή.

 

Ένα είναι μοναχό αλλά και πολύ τολμηρό! Βγαίνει καμαρωτό και πολύ το αγαπώ.

Να το δω από εδώ ή απο κεί? Έχει πολλές όψεις η ζωή

Επεργαζομαστε τον αριθμό 2 και όλα τα βλέπουμε διπλά…

Αρχιτέκτονες μικροί κατασκευάζουν σχηματοπολιτείες στη στιγμή…

 

 

 

Γίνε το κύμα ή όπως λένε οι Ιάπωνες, “γκάνμπατε”. Το ‘γίνε το κύμα’ δεν είναι μόνο μία φράση αλλά μία στάση απέναντι στη ζωή. Είναι ένα εργαλείο για να παίρνουμε θάρρος και να ενθαρρύνουμε τους αγαπημένους μας. Όπως αναφέρει ο συγγραφέας και φιλόσοφος Νομπούο Σουζούκι στο βιβλίο του  ‘γκάνμπατε . Αν δεν μπορείς να σταματήσεις το κύμα, γίνε το κύμα.’, που είναι ένας μπούσουλας για να μην πέφτουμε σε λήθαργο και να μην αποθαρρυνόμαστε όταν αντιμετωπίζουμε αναπάντεχες κακουχίες. Εμείς στο νηπιαγωγείο τη φράση ‘ γίνε το κύμα’ τη χρησιμοποιούμε και για να  εκφράσουμε την ανάγκη μας να γίνουμε η αρχή και να παρασύρουμε όπως το κύμα σε μια θετική στάση ζωής τους άλλους μέχρι να γίνουμε τσούναμι καλοσύνης, προσφοράς, ευγένειας, αγάπης, σεβασμού.

Βασιζόμενοι στο πρόγραμμα ψυχικής ενδυνάμωσης  ‘Βήματα για τη ζωή’, προσπαθούμε να καλιεργήσουμε την αυτοπεποίθηση μας, να αγκαλιάζουμε τον υπέροχο εαυτό μας αλλά και τους υπέροχους φίλους μας.

Στους κανόνες μας βοήθησε και ο αγαπημένος συμμαθητής Μικέ.

Είπαμε για τις φιλοφρονήσεις, όμορφα λογια να ξεκινάμε την μέρα μας.

Διαβάσαμε το βιβλίο βιβλίο ‘τελεία’ και αγκαλιάσαμε τα λάθη μας, την πρώτη μας μουτζούρες, τον πρώτο μας δισταγμό σε οτιδήποτε δοκιμάζουμε για πτώση φορά.

Σήμερα το τιμώμενο πρόσωπο μας η Μελίτη μας παρουσίασε τα παιχνιδια, την οικογενεια της και ένα κομμάτι από τη ζωή της όταν δεν είναι στο σχολείο.

Στα πλαίσια της εβδομάδας αφιερωμένης στην ψυχική υγεία, διαβάζουμε το βιβλίο ‘θυμος’. Τι μας θυμωνει; πώς το διαχειριζομαστε;

Διαβάζουμε το μπλε τερατακι και βλέπουμε και εμείς αν έχουμε το ταλέντο του…. μπορούμε να ακούμε, να συζητάμε και να αγκαλιαζουμε; Τότε η απαντηση είναι ΝΑΙ ♡

Η Εμμέλεια κληρώνεται τυχαία τιμώμενο προσωπο, περνάει ένα σκ με το Μικέ σπίτι, μας παρουσιάζει τον εαυτό της και τα παιχνιδια της καθώς φέρνει και τον μπαμπά της στην τάξη μας.

Ο Χάρης ήταν τιμώμενο πρόσωπο και ήρθε και η όμορφη οικογένεια του να μιλήσει γι αυτόν.

Η κοινωνικολόγος της ομαδας μας μιλάει για τα συναισθήματα. Συνάντησε τον Μικέ στο καραβι και έπιασαν την κουέντα.

Αν… τότε. Γιατί? Επειδή…. έννοιες δύσκολες μα και σωστές για να εξετάσεις καταστάσεις πολύπλοκες και πιο απλές.

Ποιος είμαι? Τι κάνω? Τι είμαι? Δες και άκου και δεν θα χάσεις. Μόνο έτσι καλύτερα θα καταλάβεις.

Το Χριστινάκι μας είναι τιμωμενο προσωπο και ήρθαν οι γονείς της να μας μιλήσουν γι αυτήν.

Ο Γιώργος έτυχε τον Μικέ και τον φιλοξένησε στο σπίτι του. Ο Μικέ ξετρελάθηκε και γύρισε στο σχολείο με ανυπομονησία να μας πει τα νέα του.

Μπες λίγο στα παπούτσια του άλλου και θα τον καταλάβεις λίγο περισσότερο…..

Άσπρο ή μαύρο; Σκέψου ότι πάντα υπάρχει και γκρι….

Μα πως ξέρω ποιο είναι το σωστό να πω;

Ο Μάνος μας κληρωθηκε τιμωμενο προσωπο. Ελαμψε το πρόσωπο του και τα μάτια του έκλεισαν από το μεγάλο χαμόγελο! Με τα παιδιά και τις οικογένειες τους δενομαστε δύο χρόνια και η χαρά όπως και η λύπη τους γίνεται και δική μας…

Ο Λουκάς μας παρουσίασε τον υπέροχο εαυτό του και οι γονείς του ήρθαν να μιλήσουν για αυτόν.

Ήρθε και η στιγμή του Νικόλα. Η στιγμή που κάθε παιδί γίνεται πρωταγωνιστής στην τάξη μας. Αξίζουν τα παιδιά μας έστω μια τέτοια στιγμή. Έτσι δεν είναι;

Το μικρό μας Λυδάκι κληρωθηκε τιμώμενο πρόσωπο και όλοι οι φίλοι της χάρηκαν με την χαρά της. Τελικά μήπως αυτό είναι επιτυχία? Θα βάλουμε ένα μεγάλο ερωτηματικό και θα αφήσουμε τον χρόνο να μας δώσει τις απαντήσεις….

Ο Ιάσωνας μας έγινε για μια μέρα τιμώμενο πρόσωπο της τάξης και μαζι με τη μαμά του μας παρουσίασαν τον υπέροχο, γλυκό εαυτό του.

Ο γλυκός μας ο Διονύσης έγινε τιμώμενο πρόσωπο και πήρε τον Λάκη σπίτι. Πέρασαν πολύ όμορφα και έγιναν καλα φιλαράκια.

Η γλυκια μας Ελένη ήταν το τιμώμενο πρόσωπο της εβδομάδας και ως πραγματικό αστέρι, έλαμψε ακόμα μια φορά.