Ιστορία Γ’ Γυμνασίου : ΕΝΟΤΗΤΑ 2 : Η Αμερικανική Επανάσταση

Στις 8 Απριλίου, 2012 από τον/την ΜΕΛΙΓΚΩΝΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ
Κατά το διάστημα 1607-1732 οι Άγγλοι
δημιούργησαν στα ανατολικά παράλια της  Βόρειας Αμερικής 13 αποικίες. Οι
άποικοι ήταν κυρίως Άγγλοι, αλλά και Γάλλοι, Γερμανοί και Σουηδοί που
αναζητούσαν μια καλύτερη τύχη.

 
Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΤΩΝ ΑΠΟΙΚΙΩΝ
1) Κυβερνήτης (διορισμένος από την Αγγλία)
2) Η Συνέλευση των Αποίκων : μπορούσαν να ψηφίζουν μόνο κάποιοι πλούσιοι άποικοι. Ψήφιζε νόμους και ενέκρινε φόρους.

Οι άποικοι  δεν εκπροσωπούνταν στο αγγλικό κοινοβούλιο, ενώ οι Άγγλοι έλεγχαν το εξωτερικό εμπόριο των αποικιών.


ΑΙΤΙΕΣ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ
1.    Οι αποικίες αναπτύσσονταν ραγδαία τη στιγμή που η Αγγλία κυριαρχούσε απόλυτα στην οικονομία τους.
2.    Οι Άγγλοι δεν επέτρεψαν στις αποικίες να εκμεταλλευτούν τις νεοαποκτηθείσες περιοχές του Καναδά και της Φλόριντα.

Η ΑΦΟΡΜΗ ΤΗΣ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ
Οι
άποικοι αντιδρώντας για τους φόρους έπαψαν να αγοράζουν αγγλικά
προϊόντα ► οι Άγγλοι κατήργησαν τους νέους φόρους, εκτός από το φόρο του
τσαγιού ► οι άποικοι σταμάτησαν να αγοράζουν αγγλικό τσάι ► η Αγγλία
επέβαλε εμπορικούς περιορισμούς στη Βοστόνη ► οι Αμερικάνοι συγκάλεσαν
το Κογκρέσο της Φιλαδέλφειας (νομοθετικό όργανο) με διάθεση να
υποχωρήσουν ► όμως ο Άγγλος βασιλιάς Γεώργιος Γ’ προτίμησε τον πόλεμο

Η ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ (1775 – 1783)
1775 : Οι Αμερικάνοι νικούν τους Άγγλους στο Λέξινγκτον
1775
: Αμερικανοί διανοούμενοι οπαδοί του Διαφωτισμού, όπως ο Τόμας Πέιν
γράφουν φυλλάδια στα οποία υποστηρίζουν ότι η Αγγλία δεν έχει δικαίωμα
να εξουσιάζει τις αποικίες ► δημιουργείται σιγά σιγά η αμερικανική
εθνική συνείδηση.
4 Ιουλίου 1776 : Το Κογκρέσο της Φιλαδέλφειας
ψηφίζει τη Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας (σύμφωνη με τις ιδέες του
Διαφωτισμού). Συντάκτες της είναι ο Τόμας Τζέφερσον και ο Βενιαμίν
Φραγκλίνο.
1776-1778 : Οι Αμερικανοί έχουν αρχιστράτηγο τον Τζορτζ Ουάσινγκτον, αλλά αντιμετωπίζουν δυσκολίες.
1778-1781
: Οι Αμερικανοί κάνουν συμφωνίες με τους Γάλλους, τους Ολλανδούς και
τους Ισπανούς. Φθάνουν γαλλικά στρατεύματα στην Αμερική.
1781 : σημαντική νίκη των Αμερικανών στο Γιόρκταουν.
1783 : Η Αγγλία αναγνωρίζει  τις 13 αποικίες ως ανεξάρτητο κράτος με το όνομα Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής (Η.Π.Α.)

ΤΟ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ του 1787
1) Ανακηρύσσεται η χώρα ως ένωση πολιτειών :
•    Η κεντρική κυβέρνηση θα αποφάσιζε για θέματα  α) οικονομίας, β) άμυνας, γ) εξωτερικής πολιτικής
•    Κάθε πολιτεία μόνη της θα αποφάσιζε για όλα τα υπόλοιπα (παιδεία, δικαιοσύνη κλπ.)
2) Γίνεται διάκριση των εξουσιών :
•  
 Η νομοθετική εξουσία θα ασκείται από το Κογκρέσο (Γερουσία + Βουλή
Αντιπροσώπων). Κάθε πολιτεία εκπροσωπείται στη Γερουσία από 2
αντιπροσώπους και στη Βουλή των Αντιπροσώπων από αριθμό βουλευτών
ανάλογο με τον πληθυσμό τη.
•    Η εκτελεστική εξουσία θα ασκείται
από τον Πρόεδρο που εκλέγεται κάθε 4 χρόνια με δικαίωμα επανεκλογής
μόνο μια φορά. Ο 1ος πρόεδρος (1789) ήταν ο Ουάσινγκτον.
•    Η δικαστική εξουσία θα είναι ανεξάρτητη και αιρετή.

Επιμέλεια : Νίκος Μελιγκώνης

1783 : Η πρώτη σημαία των Η.Π.Α. (το κάθε αστέρι συμβολίζει μια από τις 13 αποκίες)

Κατηγορίες: ΙΣΤΟΡΙΑ Γ' ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Ιστορία Γ’ Γυμνασίου : ΕΝΟΤΗΤΑ 2 : Η Αμερικανική Επανάσταση

Ιστορία Γ’ Γυμνασίου : ΕΝΟΤΗΤΑ 1 : Η εποχή του Διαφωτισμού

Στις 8 Απριλίου, 2012 από τον/την ΜΕΛΙΓΚΩΝΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ
Κατά τον 17ο και 18ο αιώνα στην Ευρώπη συμβαίνουν σημαντικές αλλαγές :
1)    μεγάλη αύξηση του πληθυσμού που οδήγησε στην ΑΓΡΟΤΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ, δηλαδή :
•    δημιουργούνται μεγάλα αγροκτήματα
•    εφαρμόζονται νέες μέθοδοι καλλιέργειας
•    τα μηχανήματα χρησιμοποιούνται περισσότερο
2)    ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΕΜΠΟΡΙΟΥ (τόσο ανάμεσα στην Ευρώπη, την Αφρική και την Αμερική : «τριγωνικό εμπόριο», όσο και μέσα στην Ευρώπη)
3)   
ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ, δηλαδή δημιουργία εργοστασίων στις πόλεις,  που
κάνουν την εμφάνισή τους αρχικά στη Μ. Βρετανία γύρω στα 1750-1780:
Αιτίες : 
•    απόκτηση πολλών χρημάτων από τους Ευρωπαίους επιχειρηματίες μέσω του εμπορίου, που στη συνέχεια τα επενδύουν σε εργοστάσια.
•    πολλοί αγρότες έχασαν τη δουλειά τους (που τώρα την έκαναν τα μηχανήματα) και πήγαν στις πόλεις για να βρουν νέες δουλειές.
4)    ΜΕΓΑΛΕΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΑΛΛΑΓΕΣ :
•    Ενισχύεται η αστική τάξη (βιομήχανοι, τραπεζίτες, μεγαλέμποροι)
•   
Οι αριστοκράτες αμύνονται για να διαφυλάξουν τα προνόμιά τους (Εξαίρεση
η Αγγλία, όπου οι αριστοκράτες ασχολούνται και με το εμπόριο ή τις
τράπεζες και τη βιομηχανία)
•    Οι αγρότες (που ήταν οι περισσότεροι πολίτες) και τα ασθενέστερα κοινωνικά στρώματα των πόλεων ζουν σε άθλιες συνθήκες.
5)   
ΠΡΟΟΔΟΣ ΦΥΣΙΚΩΝ ΕΠΙΣΤΗΜΩΝ (έχει αρχίσει από τον 17ο αιώνα και
απελευθερώνει τον κόσμο από τις προλήψεις του Μεσαίωνα) : οι επιστήμονες
στηρίζονται στη λογική και προσπαθούν να ανακαλύψουν φυσικούς νόμους
που έχουν εφαρμογή και στην κοινωνία π.χ. :
•    Ο Φράνσις Μπέικον ή Βάκων : « Κάθε επιστημονική θέση για να γίνει αποδεκτή, πρέπει να επιβεβαιώνεται από πείραμα»
•    Ο Ρενέ Ντεκάρτ ή Καρτέσιος : « Μόνο αν αμφιβάλλουμε συνέχεια οδηγούμαστε στην αληθινή γνώση»
•    Ο Τζων Λοκ : Οι άνθρωποι έχουν φυσικά δικαιώματα που δεν πρέπει να παραβιάζονται (ζωή, ελευθερία, περιουσία)
•   
Ο Ισαάκ Νιούτον ή Νεύτωνας : Αφού διατύπωσε το νόμο της παγκόσμιας
έλξης με τη βοήθεια της επαγωγικής μεθόδου (από το ειδικό στο γενικό)
είπε ότι « Το σύμπαν λειτουργεί με φυσικούς νόμους».

Το κίνημα του Διαφωτισμού
 Τί ονομάζουμε Διαφωτισμό;
Διαφωτισμό
ονομάζουμε το κίνημα που πρωτοεμφανίστηκε στην Αγγλία στο τέλος του
17ου αιώνα, κορυφώθηκε στη Γαλλία τον 18ο αιώνα και εξαπλώθηκε μέσα και
έξω από την Ευρώπη.

 Ποιες ήταν οι κοινές απόψεις των Διαφωτιστών;
α) απόρριψη κάθε αυθεντίας
β) κριτική σε κάθε γνώση
γ) «μόνο η λογική μπορεί να ερμηνεύσει με ασφάλεια τον κόσμο»
δ) «ο άνθρωπος μπορεί να προοδεύει διαρκώς»

Ποιοι ήταν οι κορυφαίοι διαφωτιστές ή φιλόσοφοι;
Ο Ρουσό, ο Βολτέρος, ο Ντιντερό, ο Μοντεσκιέ, ο Ντ’Αλαμπέρ και άλλοι.

Είχε ο Διαφωτισμός σχέση με την πολιτική;
Ο
Διαφωτισμός ήταν κίνημα βαθύτατα πολιτικό, καθώς τον χρησιμοποίησε η
ανερχόμενη αστική τάξη για να διεκδικήσει συμμετοχή στην εξουσία.

Τί πίστευε ο Διαφωτισμός για τα φυσικά δικαιώματα;
Τα
φυσικά δικαιώματα προβλήθηκαν τόσο από τους Διαφωτιστές, όσο και από
την αστική τάξη. Για τους Διαφωτιστές όλοι οι άνθρωποι έχουν δικαίωμα
ζωής, ιδιοκτησίας (σε αυτό επέμενε και η αστική τάξη), ισότητας απέναντι
στο νόμο, ελευθερίας σκέψης και έκφρασης. Κανείς δε μπορεί να τους τα
αφαιρέσει.

Τί λέει η θεωρία του «κοινωνικού συμβολαίου» που διατύπωσε ο Λοκ;
Τα
άτομα δέχτηκαν να παραχωρήσουν ορισμένες από τις ελευθερίες τους
προκειμένου να συμβιώσουν. Έτσι έγινε μια συμφωνία, ένα κοινωνικό
συμβόλαιο μεταξύ των πολιτών και του κράτους. Αν το κράτος παραβεί τους
όρους του συμβολαίου και γίνει τυραννικό, τότε οι άνθρωποι μπορούν να
αντισταθούν, δηλαδή να επαναστατήσουν.

Ποιες ήταν οι πολιτικές απόψεις του Ρουσό;
Ο
Ρουσό υποστήριζε πως η πολιτική εξουσία πρέπει να βρίσκεται στα χέρια
του λαού και όχι κάποιου ηγεμόνα. Επίσης μίλησε για τη γενική βούληση
(τη σύνθεση των ατομικών βουλήσεων, που εκφράζει το κοινό συμφέρον). Η
γενική βούληση εκφράζεται με τη συμμετοχή του λαού στην εξουσία.

Τί είναι η διάκριση των εξουσιών που εξέφρασε ο Μοντεσκιέ;
Ο
Μοντεσκιέ είπε πως η εξουσία δεν πρέπει να ασκείται από έναν άνθρωπο. Η
εκτελεστική (η εφαρμογή των νόμων) πρέπει να ασκείται από την
κυβέρνηση, η νομοθετική εξουσία (η δημιουργία νόμων) πρέπει να ασκείται
από τη βουλή και η δικαστική εξουσία (ο έλεγχος για την τήρηση των
νόμων) από τα δικαστήρια. Έτσι δε θα συγκεντρώνεται η εξουσία στα χέρια
ενός ανθρώπου που θα μπορεί να την καταχραστεί.

Εφαρμόστηκαν οι πολιτικές απόψεις του Διαφωτισμού;
Ορισμένοι
μονάρχες εφάρμοσαν κάποιες από τις ιδέες του Διαφωτισμού (π.χ.
περιορισμός της εξουσίας των ανώτερων τάξεων, λήψη κοινωνικών μέτρων,
φροντίδα για τα Γράμματα και τις Τέχνες) προκειμένου να ισχυροποιηθούν
στην εξουσία. Το πολίτευμα στις χώρες αυτές δεν ονομαζόταν πια απόλυτη
μοναρχία, αλλά φωτισμένη δεσποτεία. Κάποιοι από τους μονάρχες που την
εφάρμοσαν ήταν ο Φρειδερίκος Β’ της Πρωσίας, η Μαρία Θηρεσία της
Αυστρίας και ο γιός της Ιωσήφ, καθώς και η Αικατερίνη η Β’ της Ρωσίας. Η
επίδραση των απόψεων του Διαφωτισμού θα φανεί όμως κυρίως στην
αμερικανική και τη γαλλική επανάσταση που θα ξεσπάσουν αργότερα.

Ποια ήταν η θέση του Διαφωτισμού για τη θρησκεία;
Οι
περισσότεροι Διαφωτιστές ήταν ντεϊστές και κάποιοι άλλοι άθεοι. Έκαναν
αυστηρή κριτική στην καθολική εκκλησία και ζητούσαν ανεξιθρησκία.

Ποια ήταν η θέση του Διαφωτισμού για την εκπαίδευση;
Η
εκπαίδευση για τους Διαφωτιστές ήταν ένα μέσο για την πρόοδο του
ανθρώπου. Ο Ρουσό στο έργο του «Αιμίλιος» υποστήριξε ότι ο δάσκαλος δεν
πρέπει να λειτουργεί ως αυθεντία, αλλά πρέπει να θέτει ερωτήματα στον
μαθητή προκειμένου αυτός να ανακαλύψει την απάντηση.

Ποια ήταν η θέση του Διαφωτισμού για την οικονομία;
Μερικοί
Γάλλοι οικονομολόγοι υποστήριξαν τη φυσιοκρατία (η οικονομία θα πρέπει
να αφεθεί να λειτουργήσει «φυσικά» χωρίς να παρεμβαίνει το κράτος).
Αυτοί ονομάστηκαν φυσιοκράτες. Κύριος εκπρόσωπός τους ήταν ο Γάλλος
οικονομολόγος Κενέ. Στην Αγγλία αναπτύχθηκε ο οικονομικός
φιλελευθερισμός  από τον Άνταμ Σμίθ (το κράτος δεν πρέπει να παρεμβαίνει
παρά ελάχιστα στην οικονομία).

Τί ήταν η Εγκυκλοπαίδεια;
Ήταν
ένα συλλογικό έργο 33 τόμων, όπου οι Διαφωτιστές παρουσίασαν όλες τις
νέες ιδέες τους. Πρωτεργάτες της ήταν οι Γάλλοι Ντιντερό και Ντ’Αλαμπέρ.

Σε ποιες κοινωνικές ομάδες διαδόθηκαν οι ιδέες του Διαφωτισμού;
Αρχικά στα ανώτερα μορφωμένα στρώματα, αργότερα όμως και στον απλό λαό μέσα από εκλαϊκευμένα βιβλία.
Επιμέλεια : Νίκος Μελιγκώνης

Το εξώφυλλο της “Εγκυκλοπαίδειας”
 Καρικατούρα
του 18ου αιώνα που αναπαριστά την τρίτη τάξη στην Γαλλία σε πλήρη
εκμετάλλευση, να έχει στους ώμους της τις υπόλοιπες δύο τάξεις
Κατηγορίες: ΙΣΤΟΡΙΑ Γ' ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Ιστορία Γ’ Γυμνασίου : ΕΝΟΤΗΤΑ 1 : Η εποχή του Διαφωτισμού

Αρχαία Α’ Γυμνασίου : ΕΝΟΤΗΤΑ 7

Στις 8 Απριλίου, 2012 από τον/την ΜΕΛΙΓΚΩΝΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ
ΕΝΟΤΗΤΑ 7

Μετάφραση
 Όταν
έφτασε ο Αλέξανδρος στο Γόρδιον, τον κατέλαβε πόθος να δει την άμαξα
του Γορδίου και το δεσμό του ζυγού της άμαξας. Και μεταξύ άλλων και αυτό
λεγόταν για την άμαξα, ότι δηλαδή, όποιος λύσει το δεσμό του ζυγού της
άμαξας, αυτός ήταν ορισμένο από τη μοίρα να εξουσιάσει την Ασία. Και ο
δεσμός ήταν από φλούδα κρανιάς και σε αυτόν δε φαινόταν ούτε τέλος ούτε
αρχή. Ο Αλέξανδρος, επειδή αδυνατούσε να βρει τη λύση του δεσμού, αλλά
δεν ήθελε να τον αφήσει άλυτο, γιατί φοβόταν μήπως αυτό προκαλέσει
αναταραχή στο πλήθος, αφού χτύπησε με το ξίφος του, έκοψε το δεσμό και
είπε ότι λύθηκε. Απομακρύνθηκε, λοιπόν, από την άμαξα ο ίδιος και οι
σύντροφοί του με την ιδέα ότι ο χρησμός για τη λύση του δεσμού είχε
εκπληρωθεί. Και πράγματι τη νύχτα εκείνη βροντές και λάμψη από τον
ουρανό έδωσαν σημείο επιδοκιμασίας• γι’ αυτό το λόγο ο Αλέξανδρος την
επόμενη μέρα πρόσφερε θυσία στους θεούς που του φανέρωσαν τα σημάδια και
τον τρόπο λύσης του δεσμού.
  • ΠΑΡΑΤΑΤΙΚΟΣ ΕΝΕΡΓΗΤΙΚΗΣ ΦΩΝΗΣ

    Να δούμε πρώτα τι γίνεται με τα νέα ελληνικά.
    Έστω ότι έχουμε στον ενεστώτα το ρήμα λύνω. Στον παρατατικό λέμε έλυνα.
    Για να σχηματίσουμε τον παρατατικό προσθέσαμε στην αρχή του θέματος ένα –ε– .
    Αυτό γίνεται σχεδόν σ’ όλα τα ρήματα που αρχίζουν από σύμφωνο, π.χ. γράφω > έγραφα, δένω > έδενα, τρέχω > έτρεχα κ.τ.λ..
    Το ίδιο γίνεται και στα αρχαία. Ας το μελετήσουμε όμως αναλυτικά:
    ἔ–λυ-ον
    ἔ-λυ-ες
    ἔ-λυ-ε
    ἐ-λύ-ομεν
    ἐ–λύ-ετε
    ἔ–λυ-ον
    Για
    να σχηματίσουμε τον παρατατικό των βαρύτονων, προσθέτουμε στο χρονικό
    θέμα του ενεστώτα τις καταλήξεις του παρατατικού, δηλαδή, για το ρήμα
    λύω παίρνουμε το θέμα λυ– και προσθέτουμε την κατάληξη του παρατατικού –ον.
    Στην αρχή όμως πρέπει να βάλουμε και την αύξηση, (όπως και στα νέα ελληνικά) η οποία είναι δύο ειδών: συλλαβική και χρονική 
    Τι είναι η συλλαβική αύξηση;
    Συλλαβική αύξηση είναι η προσθήκη στην αρχή του θέματος ενός –ἐ– (Προσοχή! παίρνει ψιλή). Λέγεται συλλαβική επειδή προστίθεται μια νέα συλλαβή.
    Πότε βάζουμε συλλαβική αύξηση;
    Συλλαβική αύξηση βάζουμε, όταν το ρήμα αρχίζει από σύμφωνο,
    π.χ.  λύω > ἔλυον, διώκω > ἐδίωκον, φεύγω > ἔφευγον
    Στην
    περίπτωση που το ρήμα αρχίζει από ῥ (π.χ. ῥίπτω), τότε εκτός από το ἐ
    της αύξησης διπλασιάζεται και το ῥ. Έτσι ο παρατατικός του ῥίπτω γίνεται ἔρριπτον
    Τι είναι η χρονική αύξηση;
    Χρονική αύξηση είναι η μετατροπή ενός βραχύχρονου φωνήεντος σε μακρόχρονο, παθαίνει δηλαδή έκταση!!!!!!!
    Πότε βάζουμε χρονική αύξηση;
    Χρονική αύξηση βάζουμε όταν το ρήμα αρχίζει από φωνήεν. 
    Δηλαδή τι κάνουμε;
    Κάνουμε κάποιες αλλαγές σε μερικά φωνήεντα.
    Ποιες είναι οι αλλαγές;
     Με λίγα λόγια κάποια φωνήεντα αλλάζουν, όπως φαίνεται στη συνέχεια.

    Ενεστώτας Παρατατικός
    ᾰ
    >
    η
    ἀγοράζω
    >
    ἠγόραζον
    αι
    >
    ῃ
    αἰχμαλωτίζω
    >
    ᾐχμαλώτιζον
    αυ
    >
    αυ
    αὐξάνω
    >
    ηὔξανον
    ε
    >
    η
    ἐλπίζω
    >
    ᾔλπιζον
    ει
    >
    ῃ
    εἰκάζω
    >
    ἤκαζον
    ευ
    >
    ηυ
    εὑρίσκω
    >
    ηὕρικσον
    ο
    >
    ω
    ὁρίζω
    >
    ὥριζον
    οι
    >
    ῳ
    οἱκίζω
    >
    ᾤκιζον
    ῠ
    >
    ῡ
    ὑφαίνω
    >
    ὕφαινον
    ῐ
    >
    ῑ
    ἱκετεύω
    >
    ἱκέτευον
     
     
    Θα πρέπει να θυμόμαστε κυρίως τις εξής αλλαγές:
    α > η
    ε > η
    ο > ω
    ι > υπογεγραμμένη

    Υπομονή, ακόμα δεν τελειώσαμε!
    Υπάρχουν και οι εξαιρέσεις!!!!!
    Η αύξηση στα σύνθετα με πρόθεση
    διέ–λυ-ον
    διέ-λυ-ες
    διέ-λυ-ε
    διε-λύ-ομεν
    διε–λύ-ετε
    διέ–λυ-ον
    Όσα ρήματα είναι σύνθετα με πρόθεση, δεν παίρνουν αύξηση στην αρχή του ρήματος αλλά ανάμεσα
    στην πρόθεση και το ρήμα, δηλαδή το ρήμα δια-γράφω, που είναι σύνθετο με την πρόθεση διά,
    στον παρατατικό δε θα γίνει ἐ διά γραφον αλλά δι–έ–γραφον. Αυτή η αύξηση λέγεται εσωτερική.
    Παρόμοια είναι και τα νέα ελληνικά: Ο παρατατικός του ρήματος δια-γράφω κάνει διέ-γραφα και όχι ε-διά-γραφα!
    Η αύξηση στα παρασύνθετα με α’ συνθετικό πρόθεση
    Το ίδιο συμβαίνει και στα παρασύνθετα.
    (Παρασύνθετα είναι τα ρήματα που παράγονται από μια σύνθετη λέξη, π.χ. ἐγ-κώμιον > ἐγκωμιάζω)
    Το ρήμα ἐγκωμιάζω δε θα γίνει ἐγκωμίαζον αλλά ἐν–ε–κωμίαζον

    Προσοχή:
    Η πρόθεση ἐκ μπροστά από φωνήεν γίνεται ἐξ, π.χ.
    πέμπω > ἔ-πεμπον, ἐκ-πέμπω > ἐξ-έ-πεμπον
    Το ν της πρόθεσης συν που τρέπεται σε διάφορα σύμφωνα (δες θεωρία), επανέρχεται μπροστά από το ἐ- της συλλαβικής αύξησης, π.χ.
    γράφω > ἔγραφον, συγγράφω > συν-έ-γραφον
    Η αύξηση στα παρασύνθετα με α’ συνθετικό που δεν είναι πρόθεση
    Τα
    παρασύνθετα όμως με  πρώτο συνθετικό άλλη λέξη εκτός από πρόθεση
    παίρνουν τη συλλαβική αύξηση στην αρχή, π.χ. φιλό-σοφος > φιλοσοφῶ
    >     ἐφιλοσόφουν, ἄ-δικος > ἀδικῶ > ἠδίκουν
    πηγή : http://users.sch.gr/ipap/index.htm
  TO ΡΗΜΑ ΕΙΜΙ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΤΑΤΙΚΟ

ἦ και ἦν

ἦσθα

ἦν

ἦμεν

ἦτε

ἦσαν

ΑΟΡΙΣΤΟΣ ΕΝΕΡΓΗΤΙΚΗΣ ΦΩΝΗΣ
ἔ-λυ-σ–α
ἔ-λυ-σ–ας
ἔ-λυ-σ–ε
ἐ-λύ-σ–αμεν
ἐ-λύ-σ–ατε
ἔ-λυ-σ–αν
Για να σχηματίσουμε τον αόριστο χρησιμοποιούμε το θέμα έτσι όπως διαμορφώθηκε στο μέλλοντα, (δηλαδή με το –σ– ή –ψ– ή –ξ– ανάμεσα
στο θέμα και στην κατάληξη) και προσθέτουμε τις καταλήξεις του
αόριστου. Οι καταλήξεις μοιάζουν με εκείνες της νέας ελληνικής.
Προσοχή όμως στην κατάληξη του β’ ενικού! (δες που αναβοσβήνει!)
Έχει αύξηση ο αόριστος;
Ο
αόριστος έχει αύξηση όπως ο παρατατικός. Όσες αλλαγές έγιναν στον
παρατατικό οι ίδιες ισχύουν και για τον αόριστο. Θα έχουμε συνεπώς
και συλλαβική και χρονική αύξηση. 
Επειδή σε βλέπω να σκέφτεσαι ότι είναι δύσκολα, μήπως σε βοηθήσουν οι ασκησούλες που ακολουθούν! Λέω εγώ τώρα…
 πηγή : http://users.sch.gr/ipap/index.htm 

Κατηγορίες: ΑΡΧΑΙΑ Α' ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Αρχαία Α’ Γυμνασίου : ΕΝΟΤΗΤΑ 7

Αρχαία Α’ Γυμνασίου : ΕΝΟΤΗΤΑ 6

Στις 8 Απριλίου, 2012 από τον/την ΜΕΛΙΓΚΩΝΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ
ΕΝΟΤΗΤΑ 6

 Μετάφραση

 Ένα
μεγάλο ελάφι σε εποχή καλοκαιριού, καθώς διψούσε, φτάνει κοντά σε
κάποια πηγή καθαρή και βαθιά και, αφού ήπιε όσο ήθελε, παρατηρούσε τη
μορφή του σώματός του. Και κυρίως επαινούσε τη φύση των κεράτων του με
την ιδέα ότι αυτά ήταν στολίδι για όλο το σώμα του. Αντίθετα,
κατηγορούσε τη λεπτότητα των ποδιών του, επειδή, κατά τη γνώμη του, δεν
μπορούσαν να αντέξουν όλο το βάρος του. Κι ενώ ασχολούνταν με αυτά,
ξαφνικά ακούγεται γάβγισμα σκυλιών και κυνηγοί βρίσκονται κοντά. Και
αυτό άρχισε να τρέχει ορμητικά, για να ξεφύγει και, όσο έτρεχε σε ομαλό
έδαφος, σωζόταν από την ταχύτητα των ποδιών του. Όταν όμως έπεσε σε
αδιαπέραστο και πυκνό δάσος, επειδή του μπλέχτηκαν τα κέρατα,
παγιδεύτηκε και έμαθε εξ ιδίας πείρας ότι πράγματι ήταν άδικος κριτής
των ατομικών του χαρακτηριστικών, επειδή κατηγορούσε αυτά που το έσωζαν,
ενώ επαινούσε αυτά που το πρόδωσαν.

Λεξιλογικά

πότης = αυτός που καταναλίσκει συχνά και σε μεγάλες ποσότητες οινοπνευματώδη ποτά.
ποτήρι =  1. κοίλο σκεύος, κυρίως γυάλινο, διάφορων σχημάτων και μεγεθών με το οποίο πίνουμε νερό ή άλλα ποτά 2. το (υγρό) περιεχόμενο ενός ποτηριού, η ποσότητα του υγρού που χωράει σε ένα ποτήρι: Ένα ~ κρασί / μπίρα / νερό.
πόσιμος = κατάλληλος να τον πιεις 
πόση = η ενέργεια του πίνω  
ποτίζω = 1. ρίχνω νερό σε φυτά 2. δίνω σε κπ. να πιει κτ., και κυρίως νερό σε ζώα  3. απορροφώ (σιγά σιγά) ένα υγρό, υγραίνομαι, εμποτίζομαι: Πότισε ο τοίχος / το ταβάνι 4. (μτφ.) α. γεμίζω με κτ., είμαι γεμάτος από κτ. υγρό: Γη ποτισμένη με ιδρώτα. Λάβαρο ποτισμένο με το αίμα των αγωνι στών. β. (για πρόσ.) διαποτίζω κπ., τον επηρεάζω σε πολύ μεγάλο βαθμό: Έχουν ποτιστεί με μίσος κατά των αλλοθρήσκων.
πότισμα = η ενέργεια ή το αποτέλεσμα του ποτίζω
καταπίνω = 1α.
με εκούσιες και με αντανακλαστικές κινήσεις των μυών του στόματος και
του φάρυγγα κατεβάζω κτ., κυρίως μια ποσότητα στερεάς ή υγρής τροφής,
από το στόμα στο στομάχι διά μέσου του οισοφάγου  β. (οικ.) τρώω βιαστικά και λαίμαργα, καταβροχθίζω την τρο φή μου: Ό,τι βρει μπροστά του το καταπίνει.2. (μτφ., οικ.) α. πιστεύω με μεγάλη ευκολία ό,τι μου πουν, δείχνω αφέλεια και ευπιστία· χάφτω  β. δέχομαι μια δυσάρεστη κατάστα ση χωρίς διαμαρτυρίες ή άλλες αντιδράσεις: Kατάπια πολλές προσβολές χωρίς να μιλήσω. Kατάπιε πολλές πίκρες στη ζωή της.
κατάποση = 
η ενέργεια του καταπίνω, το σύνολο των εκούσιων και αντανακλαστικών
κινήσεων με τις οποίες μεταφέρεται κτ., στερεό ή υγρό, από τη στοματική
κοιλότητα στο στομάχι, διά μέσου του οισοφάγου
προπίνω = πίνω πρώτος ή στην υγειά κάποιου
πρόποση =
σύντομος λόγος σε γιορτές, σε συνεστιάσεις κτλ., στο τέλος του οποίου
αυτός που τον εκφωνεί σηκώνει ένα ποτήρι και προτρέπει να πιουν όλοι
μαζί προς τιμή κάποιου προσώπου ή γεγονότος
συμπότης = αυτός που πίνει κρασί ή άλλα οινοπνευματώδη ποτά, σε συναναστροφή, μαζί με άλλους.
συμπόσιο = Iα.στην αρχαία Ελλάδα, συνεστίαση με οινοποσία που συνοδευόταν από τραγούδια, χορό και συζήτηση. β. ιδιαίτερα πλούσιο γεύμα ή δείπνο με πολλούς συνδαιτυμόνες, που γίνεται με την ευκαιρία κάποιου ευχάριστου γεγονότος. II.
άτυπη συνάντηση επιστημόνων ή άλλων ειδικών, κατά την οποία γίνονται
επιστημονικές ανακοινώσεις και ακολουθεί η σχετική συζήτηση· (πρβ. συνέδριο): Iατρικό ~. ~ ιστορικής γλωσσολογίας.
άμπωτη = η υποχώρηση του νερού της θάλασσας κατά την παλίρροια
οινοποσία = κατανάλωση κρασιού από ένα πρόσωπο, συνήθ. όταν πρόκειται για μεγάλη ποσότητα
ηδύποτο = οινοπνευματώδες ποτό με γλυκιά γεύση και άρωμα φρούτων, ανθέων κτλ
πιόμα = 1. η πόση. 2. το ποτό.
ποτοποιός = επιχειρηματίας ή εργαζόμενος στον κλάδο της ποτοποιίας.
ποταπαγόρευση = η απαγόρευση παραγωγής, πώλησης και κατανάλωσης οινοπνευματωδών ποτών

A’ ΚΛΙΣΗ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΩΝ 

Κατηγορίες: ΑΡΧΑΙΑ Α' ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Αρχαία Α’ Γυμνασίου : ΕΝΟΤΗΤΑ 6

Αρχαία Α’ Γυμνασίου : ΕΝΟΤΗΤΑ 5

Στις 8 Απριλίου, 2012 από τον/την ΜΕΛΙΓΚΩΝΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ
ΕΝΟΤΗΤΑ 5

Λεξιλογικά
γήινος -η -ο = που ανήκει ή που αναφέρεται στον πλανήτη γη
γεώδης -ης -ες = που έχει τη σύσταση, το χρώμα ή την υφή του χώματος.
γηγενής -ής -ές = που γεννήθηκε στον τόπο στον οποίο κατοικεί· (πρβ. αυτόχθονας, ιθαγενής, ντόπιος)
γεωπόνος = ειδικός επιστήμονας που ασχολείται με τη γεωπονία
γεωργός = που έχει ως επάγγελμα τη γεωργία
γεωγράφος = ειδικός επιστήμονας που ασχολείται με τη γεωγραφία
ὁ γήλοφος και γεώλοφος  = λοφίσκος
γήπεδον = εγκατάσταση διεξαγωγής αθλητικών συναντήσεων
γεωμετρία =  κλάδος των μαθηματικών που μελετά το χώρο και καταμετρά την επιφάνεια και τον όγκο των σωμάτων
επίγειος -α -ο = α.που αναφέρεται και ιδίως βρίσκεται στη γη ως χώρο κατοικίας και δραστηριότητας των ανθρώπων β. που αναφέρεται και ιδίως βρίσκεται στην επιφάνεια της ξηράς· 
έγγειος -α / -ος -ο = που αναφέρεται στη γη (στο έδαφος) π.χ. έγγειος περιουσία
μεσόγειος -α -ο = (για τόπο) που βρίσκεται μακριά από τη θάλασσα· ηπειρωτικός. ANTΙΘΕΤΟ : παράλιος 
υπόγειος -α -ο =  1α.που βρίσκεται κάτω από την επιφάνεια της γης: ~ σιδηρόδρομος β. που γίνε ται μέσα στη γη: Yπόγεια πυρηνική έκρηξη. 2. (μτφ.) που γίνεται κρυφά και ύπουλα: Yπόγειες διαδικασίες.
γεωλόγος = ειδικός επιστήμονας που ασχολείται με τη γεωλογία. 
γεώμηλο  = η πατάτα
γεώτρηση =  διάνοιξη
στο έδαφος κατακόρυφης και στενής τρύπας που φτάνει σε σημαντικό
βάθος, με σκοπό την έρευνα του υπεδάφους, την αναζήτηση υδροφόρων ή
πετρελαιοφόρων στρωμάτων
γεωτρύπανο = μηχάνημα με το οποίο γίνονται γεωτρήσεις. 
γεωδυναμική 
= κλάδος της γεωλογίας που ερευνά τις δυνάμεις που προκαλούν αλλοιώσεις
στο φλοιό της γης και συντελούν στη διαμόρφωσή της, καθώς και τα
φαινόμενα που προκαλούν οι δυνάμεις αυτές
γεωπολιτικός -ή -ό = που ανήκει ή που αναφέρεται στη γεωπολιτική
γηπεδούχος -ος / -α -ο = για αθλητική ομάδα που αγωνίζεται στο δικό της γήπεδο.
περίγειο  = το σημείο της τροχιάς ουράνιου σώματος ή τεχνητού δορυφόρου το οποίο βρίσκεται στη μέγιστη απόσταση από τη Γη.
απόγειο = (μτφ.) το ύψιστο σημείο, το αποκορύφωμα, το ζενίθ
υδρόγειος -ος / -α -ο = μικρό ομοίωμα της γης που χρησιμοποιείται ως εποπτικό μέσο
υπέργειος -α -ο   = που βρίσκεται επάνω από την επιφάνεια της γης.
απογειώνω = για αεροσκάφος, το απομακρύνω από το έδαφος, υψώνοντάς το στον αέρα. ANTΙΘΕΤΟ :  προσγειώνω

προσγειώνω = 1. επαναφέρω μια πτητική μηχανή (αεροσκάφος, διαστημικό όχημα, αερόστατο κτλ.) στο έδαφος, στη γη·2.(μτφ.) επαναφέρω κπ. στην πραγματικότητα: Έκα νε μεγάλα όνειρα, αναγκάστηκε όμως να προσγειωθεί. Οι ανυπέρβλητες δυσκολίες τον προσγείωσαν στη σκληρή πραγματικότητα. 

ΤΟ ΡΗΜΑ εἰμί 

Ενεστώτας
εἰμί
εἶ
ἐστί(ν)
ἐσμέν
ἐστέ
εἰσί(ν)


  Άσκηση (1)
 Άσκηση (2) 

ΦΩΝΗΕΝΤΟΛΗΚΤΑ ΚΑΙ ΣΥΜΦΩΝΟΛΗΚΤΑ ΡΗΜΑΤΑ

ΦΩΝΗΕΝΤΟΛΗΚΤΑ :  πριν από την κατάληξη -ω έχουν φωνήεν
ΣΥΜΦΩΝΟΛΗΚΤΑ : πριν από την κατάληξη -ω έχουν σύμφωνο. Τα αφωνόληκτα συμφωνόληκτα ρήματα  χωρίζονται στις παρακάτω κατηγορίες :
1. Ουρανικόληκτα : πριν από το -ω της κατάληξης έχουν ουρανικό σύμφωνο (κ,γ,χ,ττ)
2. Χειλικόληκτα : πριν από το -ω της κατάληξης έχουν χειλικό σύμφωνο (π,β,φ,πτ)
3. Οδοντικόληκτα : πριν από το -ω της κατάληξης έχουν οδοντικό σύμφωνο (τ,δ,θ,ζ)
4. Ενρινόληκτα :  πριν από το -ω της κατάληξης έχουν ένρινο σύμφωνο (μ,ν)
5. Υγρόληκτα :  πριν από το -ω της κατάληξης έχουν υγρό σύμφωνο (λ,ρ)
 
ΕΝΕΣΤΩΤΑΣ ΕΝΕΡΓΗΤΙΚΗΣ ΦΩΝΗΣ

λύ- ω
λύ- εις
λύ- ει
λύ- ομεν
λύ- ετε
λύ- ουσιν

Για να
σχηματίσουμε τον ενεστώτα των βαρύτονων ρημάτων  προσθέτουμε στο
χρονικό θέμα του ρήματος τις καταλήξεις του Ενεστώτα.

Άσκηση

ΜΕΛΛΟΝΤΑΣ ΕΝΕΡΓΗΤΙΚΗΣ ΦΩΝΗΣ
λύ-σ–ω
λύ-σ–εις
λύ-σ–ει
λύ-σ–ομεν
λύ-σ–ετε
λύ-σ–ουσιν
Για να σχηματίσουμε το μέλλοντα των φωνηεντόληκτων ρημάτων, (δηλαδή των ρημάτων που έχουν χαρακτήρα φωνήεν)
  • παίρνουμε το ρήμα όπως το κλίναμε στον ενεστώτα
  • ανάμεσα στο θέμα και στην κατάληξη προσθέτουμε το χαρακτηριστικό γράμμα του μέλλοντα που είναι το –σ–
    και λέγεται χρονικός χαρακτήρας.
Τι γίνεται με τα ρήματα που είναι αφωνόληκτα;
όσα, δηλαδή, έχουν χαρακτήρα:
χειλικό:      π, β, φ
ουρανικό:  κ, γ, χ 
οδοντικό:  τ, δ, θ
Ο χαρακτήρας των ρημάτων αυτών ενώνεται με το –σ– του μέλλοντα και μας δίνει διάφορες μεταβολές. Έτσι,
γρά-ψ–ω
γρά-ψ–εις
γρά-ψ–ει
γρά-ψ–ομεν
γρά-ψ–ετε
γρά-ψ–ουσιν
Τα χειλικόληκτα: π, β, φ, πτ,  +  σ = ψ
 π.χ. τρέπω > τρέψω,     τρίβω > τρίψω,     γράφω > γράψω,      βλάπτω > βλάψω
Τα ίδια δε λέμε και μεις στα νέα ελληνικά;
Τελικά δεν είναι και τόσο περίεργα τα αρχαία, γιατί μοιάζουν πάρα πολύ με τα νέα!
ἄρ–ξ–ω
ἄρ–ξ–εις
ἄρ–ξ–ει
ἄρ–ξ–ομεν
ἄρ–ξ–ετε
ἄρ–ξ–ουσιν
Τα ουρανικόληκτα:  κ, γ, χ  ττω ,σσω, ζω  +  σ =  ξ
 π.χ.  διώκω > διώξω,     λέγω > λέξω,     ἄρχω > ἄρξω,     φυλάττω  > φυλάξω
πεί-σ–ω
πεί-σ–εις
πεί-σ–ει
πεί-σ–ομεν
πεί-σ–ετε
πεί-σ–ουσιν
Τα οδοντικόληκτα: τ, δ, θ μερικά σε -ττω, -ζω και -ίζω + σ = σ
 π.χ.    πείθω > πείσω,        σχίζω > σχίσω
Σημείωση:
τα ρήματα που έχουν ρηματικό χαρακτήρα δ, τελειώνουν σε -ίζω και
έχουν περισσότερες από δύο συλλαβές  σχηματίζουν το μέλλοντα σε –ιῶ, π.χ. π,χ. νο-μί-ζω > νομιῶ, κο-μί-ζω > κομιῶ
Κατηγορίες: ΑΡΧΑΙΑ Α' ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Αρχαία Α’ Γυμνασίου : ΕΝΟΤΗΤΑ 5

Αρχαία Α’ Γυμνασίου : ΕΝΟΤΗΤΑ 4

Στις 8 Απριλίου, 2012 από τον/την ΜΕΛΙΓΚΩΝΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ
ΕΝΟΤΗΤΑ 4

Μετάφραση
Είχαμε
πλεύσει, λοιπόν, περίπου τριακόσια στάδια και προσορμίζαμε σε ένα νησί
μικρό και έρημο. Αφού μείναμε στο νησί πέντε μέρες, την έκτη ξεκινούμε
και την όγδοη διακρίνουμε πολλούς ανθρώπους να τρέχουν εδώ κι εκεί πάνω
στη θάλασσα, που έμοιαζαν μ’ εμάς σε όλα, δηλαδή και στο σώμα και στο
μέγεθος εκτός μόνο από τα πόδια • γιατί αυτά τα είχαν κατασκευασμένα από
φελλό• γι’ αυτό το λόγο μάλιστα, νομίζω, και ονομάζονται Φελλόποδες.
Απορούσαμε, λοιπόν, βλέποντάς τους να μη βουλιάζουν, αλλά να μένουν πάνω
στα κύματα και να βαδίζουν χωρίς φόβο. Και αυτοί μας πλησιάζουν και μας
χαιρετούν στα ελληνικά και λένε ότι βιάζονται (να φτάσουν) στη Φελλό,
την πατρίδα τους. Μέχρι ενός σημείου, λοιπόν, μας συνοδεύουν τρέχοντας
δίπλα μας, έπειτα, αλλάζουν δρόμο και προχωρούν ευχόμενοι σε μας «καλό
ταξίδι».

ΛΕΞΙΛΟΓΙΚΑ

φώνημα = η στοιχειώδης φωνητική μονάδα μιας γλώσσας που έχει διακριτική λειτουργία
φωνητικός -ή -ό =  I. που αναφέρεται στη φωνή, που γίνεται με τη φωνή: Φωνητική μουσική / άσκηση. Φωνητικές χορδές, που παράγουν τους ήχους της φωνής. || Tα φωνητικά μέρη ενός μουσικού κομματιού, και ως ουσ. τα φωνητικά, το τμήμα που τραγουδιέται. II. (γλωσσ.) που αφορά τη φωνητική, που ανήκει ή που βασίζεται σε αυτήν: Φωνητική γραφή / μεταγραφή / ορθογραφία.
φωνήεν = (γραμμ.)
φθόγγος που, κατά την άρθρωσή του, η αναπνοή βγαίνει σχετικά
ανεμπόδιστα, που μπορεί να εκφωνηθεί μόνος του και να αποτελέσει
συλλαβή.
φωνασκέω, φωνασκῶ [= (α.ε.) καλλιεργώ τη φωνή μου, (ν.ε.) φωνάζω δυνατά, κραυγάζω]
φωνασκία = θόρυβος από δυνατές, ενοχλητικές φωνές ή ομιλίες
ευφωνία = (γραμμ.)
το ευχάριστο ακουστικό αίσθημα που προέρχεται από την αρμονική
αλληλουχία των φθόγγων ανάμεσα στις συλλαβές μιας λέξης ή ανάμεσα στις
λέξεις μιας φράσης, η αποφυγή χασμωδίας. ANTΙΘΕΤΟ : κακοφωνία.
αναφωνώ =  φωνάζω δυνατά και αιφνιδιαστικά (από έκπληξη, φόβο, ενθουσιασμό κτλ.).
διαφωνώ = έχω διαφορετική γνώμη, άποψη από αυτή που υποστηρίζει κάποιος ή κάποιοι άλλοι. ANTΙΘΕΤΟ :  συμφωνώ
διαφωνία = η διαφορά απόψεων που υπάρχει για ένα συγκεκριμένο ζήτημα, ανάμεσα σε δύο ή περισσότερα άτομα. ANTΙΘΕΤΟ :  συμφωνία
συμφωνώ =  1α.έχω την ίδια γνώμη με κπ. άλλον. ANTΙΘΕΤΟ :  διαφωνώ β. κάνω συμφωνία με κάποιον.π.χ. Εργοδότης και εργαζόμενοι συμφώνησαν να αυξηθεί το ημερομίσθιο. 2. (για αφηρ. ουσ. ή για πργ.) ταιριάζω. α. για κτ. που βρίσκεται σε λογική ακολουθία με κτ. άλλο π.χ. Aυτά που ισχυρίζεσαι τώρα δε συμφωνούν με όσα έλεγες τότε. β. (προφ.) για κτ. που σχηματίζει ένα αρμονικό ή λειτουργικό σύνολο μαζί με κτ. άλλο π.χ. Δε συμφωνεί η τσάντα μ΄ αυτά τα παπούτσια.
συμφωνία = 1.κατάσταση που είναι αποτέλεσμα της ταυτότητας απόψεων και αντιλήψεων δύο ή περισσότερων ατόμων. ANTΙΘΕΤΟ :  διαφωνία 2.μεγάλη μουσική σύνθεση, που αποτελείται από τέσσερα μέρη και που εκτελείται από ορχήστρα με πολλά όργανα
 σύμφωνος -η -ο = που έχει την ίδια γνώμη, που έχει πάρει την ίδια απόφαση με κπ. άλλον. ANTΙΘΕΤΟ : αντίθετος.
άφωνος -η -ο =  που δεν έχει φωνή, που δεν μπορεί να μιλήσει, κυρίως στην έκφραση μένω ~, βουβός, με υπερβολή, για να δηλώσει πολύ έντονο συναίσθημα.
αφωνία = η ιδιότητα του άφωνου. || (ιατρ.) μόνιμη ή παροδική πλήρης απώλεια της φωνής.
καλλίφωνος -η -ο = που έχει ωραία φωνή, που τραγουδάει ωραία.

παράφωνος -η -ο =  1. (για πρόσ. ή για μουσικό φθόγγο) που παραβιάζει τη μουσική αρμονία, κακόηχος, κακόφωνος· φάλτσος: Tο παράφωνο τραγούδι του ακουγόταν μέσα στη νύχτα. Nτρέπεται να τραγουδήσει, γιατί είναι πολύ ~. 2. (μτφ.) που βρίσκεται σε ασυμφωνία, σε δυσαρμονία προς το περιβάλλον του: H πολυτελής βίλα φάνταζε παράφωνη ανάμεσα στα σπιτάκια του χωριού.
παραφωνία = 1.
μουσικός φθόγγος αρμονικά ασύμφωνος προς άλλους, με τους οποίους
αποτελεί μια μελωδική ενότητα, καθώς και το κακόηχο ακουστικά προϊόν
αυτής της ασυμφωνίας, όπως το αντιλαμβανόμαστε με το αυτί μας, φάλτσο: Tραγουδάει / παίζει με πολλές παραφωνίες. 2. (μτφ.) ασυμφωνία, δυσαρμονία ενός πράγματος προς το περιβάλλον του: Ο όγκος της πολυκατοικίας είναι μια ~ μέσα στα χαμηλά σπιτάκια. Ο κοστουμαρισμένος κύριος ήταν μια ~ μέσα στους νεαρούς με τα τζιν.
πολύφωνος -η -ο = που έχει πολλές φωνές, πολλές μελωδικές γραμμές. ANTΙΘΕΤΟ :  μονόφωνος.  
πολυφωνία  = 1.
(μουσ., για φωνές ή όργανα) μουσική σύνθεση και τεχνική κατά την οποία
πολλές ανεξάρτητες μελωδικές γραμμές (διαφορετικών τόνων μελωδίες)
συνδυάζονται αρμονικά· (πρβ. αντίστιξη). ANTΙΘΕΤΟ :  μονοφωνία. 2. (μτφ.) η ύπαρξη ή και η έκφραση πολλών και διαφορετικών απόψεων για ένα θέμα: H δημοκρατία επιτρέπει / ευνοεί / χρειάζεται την ~.  
φωνάζω = 1. μιλώ δυνατά, λέω κτ. με δυνατή φωνή· κραυγάζω 2α. λέω δυνατά το όνομα κάποιου, συνήθ. για να τον κάνω να πλησιάσει, κα λώ: Φώναξέ μου, σε παρακαλώ, τη Mαρία. Περίμενε, ώσπου να σε φωνά ξω. || β. αποκαλώ κπ. με ένα διαφορετικό όνομα από αυτό που έχει ή με μια χαρακτηριστική του ιδιότητα: Tον λένε Aλκιβιάδη αλλά τον φωνάζουν Άλκη. 3. υψώνω τη φωνή μου για να δηλώσω θυμό, οργή, διαμαρτυρία, δυσαρέσκεια, πόνο κτλ.4. (μτφ. για πργ.) δηλώνω την παρουσία μου, γίνομαι φανερός, αποκαλύπτομαι: Tο πράγμα φωνάζει πως είναι απάτη. Tο κείμενο φωνάζει από μακριά πως είναι δικό του.
φωνακλάς = που συνηθίζει να μιλάει μεγαλόφωνα, να βάζει τις φωνές και να διαμαρτύρεται
φωνηεντικός -ή -ό =   (γραμμ.) που ανήκει ή που αναφέρεται σε φωνήεν: Φωνηεντικό σύστημα. Λέξη με φωνηεντικό χαρακτήρα.
ευφωνικός -ή -ό  = (γραμμ.) χαρακτηρισμός συμφώνων που αναπτύσσονται χάριν ευφωνίας: Ευφωνικό ν, που μπαίνει στο τέλος μιας λέξης, όταν η επόμενη αρχίζει από φωνήεν, π.χ. «έναν άνθρωπο». Ευφωνικό γ, ανάπτυξη ενός γ, ανάμεσα σε δύο φωνήεντα, π.χ. «έκλαιε > έκλαιγε», «αέρας > αγέρας».
μικρόφωνο =
συσκευή που μετατρέπει τα ηχητικά κύματα σε ηλεκτρικές ταλαντώσεις, οι
οποίες κατόπιν μπορούν να μετατραπούν πάλι σε ήχο από το μεγάφωνο  
μεγάφωνο =
συσκευή που μετατρέπει σε ήχο, συνήθ. μεγαλύτερης έντασης από τον
αρχικό, τις ηλεκτρικές ταλαντώσεις που δημιουργεί το μικρόφωνο  
πολυφωνικός -ή -ό = που ανήκει ή που αναφέρεται στην πολυφωνία
γραμμόφωνο =  φωνογράφος που παίρνει επίπεδες πλάκες και που έχει χειροκίνητο μηχανισμό.
φωνόγραφος/ φωνογράφος =  1.
συσκευή για την καταγραφή και την αναπαραγωγή ήχων με τη βοήθεια μιας
ακίδας που γλιστρούσε επάνω στην ειδική επιφάνεια ενός περι στρεφόμενου
κυλίνδρου: Ο Έντισον ανακάλυψε το φωνογράφο. 2. γραμμόφωνο.
φωνοληψία =  η ηχοληψία
φωνολογία =  κλάδος της γλωσσολογίας που μελετά τα φωνήματα σε ένα γλωσσικό σύστημα
φωνολογικός -ή -ό = (γλωσσ.) που αφορά τη φωνολογία, που ανήκει, που βασίζεται σε αυτήν ή που γίνεται με τη βοήθειά της.

ΤΟ ΑΡΘΡΟ

Θεωρία 
Άσκηση (1) 
Άσκηση (2)
Άσκηση (3) 

Β’ ΚΛΙΣΗ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΩΝ 

Θεωρία 
Άσκηση (1) 
Άσκηση (2) 
Άσκηση (3) 
Άσκηση (4) 
Άσκηση (5)
 Άσκηση (6) 
Άσκηση (7) 
Άσκηση (8) 
Άσκηση (9)
Άσκηση (10) 
Άσκηση (11) 
Άσκηση (12) 
Άσκηση (13)
 Άσκηση (14) 

Η ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΑΝΤΩΝΥΜΙΑ
Α’ προσώπου
ΕΝΙΚΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ
Ονομαστική    ἐγώ
Γενική    ἐμοῦ/μου
Δοτική    ἐμοί/μοι
Αιτιατική    ἐμέ/με

ΠΛΗΘΥΝΤΙΚΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ
Ονομαστική    ἡμεῖς
Γενική    ἡμῶν
Δοτική    ἡμῖν
Αιτιατική    ἡμᾶς

Β’ προσώπου
ΕΝΙΚΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ
Ονομαστική    σύ
Γενική    σοῦ/σου
Δοτική    σοί/σοι
Αιτιατική    σέ/σε

ΠΛΗΘΥΝΤΙΚΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ
Ονομαστική    ὑμεῖς
Γενική    ὑμῶν
Δοτική    ὑμῖν
Αιτιατική    ὑμᾶς

Το tango της προσωπικής αντωνυμίας…!!!

Κατηγορίες: ΑΡΧΑΙΑ Α' ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Αρχαία Α’ Γυμνασίου : ΕΝΟΤΗΤΑ 4

Αρχαία Α’ Γυμνασίου : ΕΝΟΤΗΤΑ 3

Στις 8 Απριλίου, 2012 από τον/την ΜΕΛΙΓΚΩΝΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ
ΕΝΟΤΗΤΑ 3
Μετάφραση
 
Οι Αθηναίοι, όπως και αυτοί που κατοικούν στις άλλες πόλεις, ασκούν στη
ζωή τους πολλά επαγγέλματα, για να εξασφαλίζουν τα αναγκαία: Ο
Ναυσικύδης που ήταν ιδιοκτήτης πλοίου, μεριμνούσε για τη συντήρηση του
εαυτού του και των δικών του, και το ίδιο ακριβώς έκανε ο Ξένων ο
έμπορος και ο Ξενοκλής ο μικροπωλητής. Ο Πολύζηλος με την παρασκευή
κριθάλευρου έτρεφε τον εαυτό του και τους οικιακούς του δούλους, και
ακόμα πολλές φορές προσέφερε στην πόλη δημόσια υπηρεσία με δικά του
χρήματα. Ο Γλαύκων από το Χολαργό ήταν γεωργός και έτρεφε βόδια, ενώ ο
Δημέας ζούσε από την τέχνη της κατασκευής χλαμύδων, και οι περισσότεροι
από τους Μεγαρείς από την τέχνη της κατασκευής εξωμίδων. Αρκετοί από
τους πολίτες μάθαιναν καλά κάποια τέχνη, όπως αυτή του μαρμαρά, του
κεραμέα, του μαραγκού, του τσαγκάρη, και εξασφάλιζαν πάρα πολλά αναγκαία
για τη ζωή.
O ΤΟΝΙΣΜΟΣ
Κατηγορίες: ΑΡΧΑΙΑ Α' ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Αρχαία Α’ Γυμνασίου : ΕΝΟΤΗΤΑ 3

Αρχαία Α’ Γυμνασίου : ΕΝΟΤΗΤΑ 2

Στις 8 Απριλίου, 2012 από τον/την ΜΕΛΙΓΚΩΝΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ
ΕΝΟΤΗΤΑ 2

Μετάφραση

Στην
Αθήνα διδάσκουν και νουθετούν τα παιδιά με φροντίδα. Πρώτα και η
παραμάνα και η μητέρα και ο παιδαγωγός και ο ίδιος ο πατέρας φροντίζουν
πώς θα γίνει το παιδί πολύ καλό διδάσκοντας ότι το ένα είναι δίκαιο, το
άλλο άδικο, αυτό μεν ωραίο και το άλλο άσχημο. Έπειτα, όταν φτάσουν τα
παιδιά στην κατάλληλη ηλικία οι γονείς στα σπίτια των δασκάλων τα
στέλνουν, όπου οι δάσκαλοι της γραφής και της ανάγνωσης φροντίζουν, ώστε
να μάθουν γράμματα και όσα είναι γραμμένα να καταλαβαίνουν, ενώ οι
κιθαριστές με το να παίζουν λύρα προσπαθούν να τα κάνουν πιο ήμερα και
εξοικειώνουν την ψυχή των παιδιών στο ρυθμό και την αρμονία. Επιπλέον,
τα παιδιά στα γυμναστήρια και στις παλαίστρες συχνάζουν, όπου οι
δάσκαλοι της γυμναστικής κάνουν πιο δυνατά τα σώματά τους, για να μην
αναγκάζονται να δειλιάζουν εξαιτίας της κακής σωματικής κατάστασης.

ΜΑΚΡΟΧΡΟΝΑ – ΒΡΑΧΥΧΡΟΝΑ 
Κατηγορίες: ΑΡΧΑΙΑ Α' ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Αρχαία Α’ Γυμνασίου : ΕΝΟΤΗΤΑ 2

Γλώσσα Γ’ Γυμνασίου : Διευρύνω το λεξιλόγιό μου…

Στις 8 Απριλίου, 2012 από τον/την ΜΕΛΙΓΚΩΝΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ
ΔΙΕΥΡΥΝΩ ΤΟ ΛΕΞΙΛΟΓΙΟ ΜΟΥ….

 ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΕΣ ΕΚΦΡΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΠΡΕΠΕΙ

    Επιβάλλεται

    Είναι ανάγκη

    Είναι εποικοδομητικό

    Είναι κοινωφελές

    Θα ήταν σκόπιμο να…

    Θα ήταν ωφέλιμο να…

    Θα ήταν αποτελεσματικό…

    Διαγράφεται ζωηρά η ανάγκη να

    Είναι πρωταρχικής σημασίας

    Αποτελεί αναγκαιότητα

    Έχει βαρύνουσα/ κύρια σημασία

    Είναι επιβεβλημένη/ επιτακτική ανάγκη

    Είναι απαραίτητο

    Απαιτείται/ προέχει να/ προϋποτίθεται ότι

    Είναι ουσιαστικό να

ΣΥΝΩΝΥΜΑ
Αβάσιμος  =  αθεμελίωτος, αστήρικτος
Αβρός  =  απαλός, τρυφερός, ευγενικός
Άγνοια  =  αμάθεια
Αδαής  = άπειρος, ανήξερος
Αδηφαγία = λαιμαργία
Αθέμιτος  =  άνομος, ανήθικος
Ακμάζω  =  ευημερώ
Ακόρεστος  =  άπληστος
Ακριτομύθια  =  απερίσκεπτη  φλυαρία
Αλλαγή  =  μετατροπή, αλλοίωση
Αλλοτρίωση  =  αποξένωση
Αμαθής  =  απαίδευτος
Αμβλύνω  =  μετριάζω
Αμεροληψία  =  αντικειμενικότητα
Αμετάβλητος  =  αναλλοίωτος
Αμετροέπεια  =  έλλειψη  μέτρου  στα  λόγια
Αμοραλισμός  = ανηθικότητα
Αμφισβητώ  =  διαφωνώ
Αναγκαίος  =  επιτακτικός
Αναδίφηση  =  έρευνα
Αναπόληση  =  νοσταλγία
Αναστέλλω  =  αναβάλλω
Αναχρονιστικός  =  απαρχαιωμένος
Ανελέητος  =  άσπλαχνος
Ανεπαίσθητος  =  αδιόρατος
Ανεπάρκεια  =  ανικανότητα
Ανία  =  πλήξη
Αντίστοιχος  =  ανάλογος
Αντιφατικός  =  αλλοπρόσαλλος
Απλοέπεια  =  απλή  έκφραση  στο  λόγο
Αποδοκιμάζω  =  κατακρίνω
Αργκό  =  συνθηματική  γλώσσα  περιθωριακών  ατόμων
Ασάφεια  =  αοριστία
Αυθεντικός  =  γνήσιος
Αυταρέσκεια  =  ναρκισσισμός
Αυτεξούσιος  =  ανεξάρτητος
Αυτοδιάθεση  =  αυτοδιοίκηση
Άτεγκτος  =  αλύγιστος
Ατέρμονος  =  αυτός  που  δεν  έχει  τέρμα
Αψιθυμικός  =  ευερέθιστος
Βαρβαρισμός  =  γλωσσικό  σφάλμα
Βασικός  =  απαραίτητος
Βελτιώνω  =  καλυτερεύω
Βερμπαλισμός  =  λογοκοπία, αερολογία
Βίωμα  =  ό,τι  έζησε  κανείς.
Βουλιμία  =  αδηφαγία
Γλαφυρότητα  =  κομψότητα
Γνώση  =  σύνεση, κρίση
Γόνιμος  =  εύφορος
Γραικυλισμός  =  συμπεριφορά  ατόμων  χωρίς  εθνική  συνείδηση
Δανδής  =  κομψός  νεαρός
Δεισιδαιμονία  =  πίστη  στην  ύπαρξη  φαντασμάτων, δαιμόνων…
Δηκτικός  =  πειραχτικός
Δημαγωγία  =  δημοκοπία
Διαβάλλω  =  κατηγορώ
Διαπαιδαγωγώ  =  εκπαιδεύω
Διαστρέφω  =  διαστρεβλώνω
Διαφωτίζω  =  ενημερώνω
Διευκρινίζω  =  διασαφηνίζω
Δογματισμός  =  διατύπωση  θέσεων  χωρίς  απόδειξη
Δουλαγώγηση  =  χειραγώγηση
Δύναμη  =  ρώμη, κύρος
Εγκώμιο  =  έπαινος
Έγνοια  =  φροντίδα
Ειδεχθής  =  απεχθής
Εισχωρώ  =  διεισδύω
Ειρωνία  =  κοροϊδία
Εκθειάζω  =  παινεύω
Εκκεντρικός  =  ιδιότροπος
Ελεύθερος  =  αδέσμευτος
Έλλειψη  =  στέρηση
Εναγόμενος  =  αυτός  που  του  κάνουν  μήνυση.
Ενάγων  =  αυτός  που  κάνει  μήνυση
Ενεργούμενο  =  ανδράποδο, υποχείριο
Ενσταλάζω  =  δημιουργώ  σιγά  σιγά  ένα  συναίσθημα
Ενισχύω  =  ενδυναμώνω
Εξανδραποδισμός  =  υποδούλωση
Εξέλιξη  =  ανάπτυξη
Εξετάζω  =  ερευνώ
Εξιδανίκευση  =  η  απόδοση  ιδανικού  χαρακτήρα
Εξουσιάζω  =  ποδηγετώ
Έπαρση  =  αλαζονεία
Επηρεάζω  =  επιδρώ
Επιδοκιμάζω  =  επικροτώ
Επίκαιρος  =  καίριος
Επιλέγω  =  διαλέγω
Επιλήψιμος  =  κατακριτέος
Επιμέλεια  =  φροντίδα
Επιρρεπής  =  αυτός  που  έχει  ροπή  σε  κάτι, συνήθως  κακό
Επιρροή  =  επίδραση
Ερμηνεύω  =  εξηγώ
Ευεπίφορος  =  επιρρεπής
Εύπεπτος  =  ευκολοχώνευτος
Ευεργετώ  =  βηθώ, ελεώ
Ευμετάβλητος  =  ασταθής
Ευνόητος  =  κατανοητός
Εύνοια  =  συμπάθεια
Ευόδωση  =  επιτυχία
Ευσταλής  =  καλοστεκούμενος
Ευτράπελος  =  αστείος
Εχέμυθος  =  έμπιστος
Ζοφερός  =  σκοτεινός
Ηθικός  =  τίμιος
Θεμιτός  =  νόμιμος
Θεσμός  =  νόμος, κανόνας
Θυμηδία =  φαιδρότητα  με  ειρωνική  διάθεση
Ιδανικό  =  όνειρο
Ιδιοποίηση  =  οικειοποίηση
Κάθειρξη  =  φυλάκιση
Καθεστώς  =  πολίτευμα
Καθήκον  =  υποχρέωση
Κενοτόμος  =  ανανεωτής
Καλλιεργώ  =  κατεργάζομαι, μορφώνω
Καλλωπίζω  =  ομορφαίνω
Καρικατούρα  =  γελοιογραφία
Καταγγέλλω  =  κατηγορώ
Κατανοώ  =  αντιλαμβάνομαι
Κατηγορία  =  μομφή
Κέλευσμα  =  πρόσταγμα
Κηλιδώνω  =  ντροπιάζω
Κίβδηλος  =  ψεύτικος
Κομφορμισμός  =  προσαρμογή  ατόμου  στη  συμπεριφορά  της  ομάδας
Κορεσμός  =  χορτασμός
Κουλτούρα  =  πνευματικός  πολιτισμός
Κούραση  =  κόπος
Κρίνω  =  σχολιάζω
Κύρος  =  ισχύς
Λεξιθηρία  =  αναζήτηση  και  χρήση  εξεζητημένων  λέξεων.
Λεξιλαγνεία  =  επιλογή  εντυπωσιακών  λέξεων
Λεξιπενία  =  εξαιρετικά  περιορισμένο  λεξιλόγιο
Λιτός  =  απλός
Λογοκλόπος  =  αυτός  που  ιδιοποιείται  ξένη  πνευματική  εργασία
Λογοκόπος  =  ο  λογάς
Λογύδριο  =  σύντομη  αγόρευση
Λοιδορία  =  χλευασμός
Λυσιτελής  =  χρήσιμος
Ματαιοδοξία  =  έπαρση  για  μικρά  και  ασήμαντα  πράγματα
Μέθοδος  =  σύστημα
Μειώνω  =  ελαττώνω
Μελλοντικός  =  προσεχής
Μεριμνώ  =  φροντίζω
Μεστός  =  πλήρης
Μεταβάλλω  =  αλλάζω
Μνησικακία  =  ανάμνηση  κακού
Μομφά  =  κατηγορία
Μοχθηρός  =  κακεντρεχής
Νεολογισμός  =  νέα  λέξη
Νοερός  =  ιδεατός
Νόημα  =  έννοια
Νύξη  =  υπαινιγμός
Ξακουστός  =  ονομαστός
Ξενότροπος  =  αυτός  που  ακολουθεί  ξένο  τρόπο  ζωής
Ξεχωρίζω  =  αποχωρίζω
Οδηγώ  =  προπορεύομαι, κατευθύνω
Οίκτος  =  ευσπλαχνία
Οκνηρός  =  τεμπέλης
Όλεθρος  =  καταστροφή
Ολόκληρος  =  ακέραιος
Όμοιος  =  ίδιος
Ομόνοια  =  ομοφωνία
Ορίζω  =  οριοθετώ
Ουσία  =  ύπαρξη, υπόσταση
Παιδεύω  =  παιδαγωγώ
Παίρνω  =  λαμβάνω
Παραβαίνω  =  αθετώ
Παράδοξος  =  παράξενος
Παράκαιρος  =  ανεπίκαιρος
Παράλληλος  =  παρακείμενος
Παραμορφώνω  =  μετασχηματίζω
Παρέκβαση  =  απομάκρυνση  από  το  θέμα
Παρέκκλιση  =  εκτροπή  από  διακηρυγμένη  θέση
Παρεκτροπή  =  απόκλιση
Παροχή  =  χορηγία, χορήγηση, επιδότηση
Παρρησία  =  η  ελεύθερη  έκφραση  γνώμης
Παρωδία  =  η  παραποίηση  ύφους  ή  θέματος
Παρωχημένος  =  ξεπερασμένος
Πατερναλιστικός  =  αυτός  που  με  πρόσχημα  προστασίας  ασκεί  έλεγχο
Πειθαρχία  =  υπακοή
Πεποίθηση  =  πίστη
Πιθηκισμός  =  μιμητισμός
Πίστη  =  πεποίθηση
Πλασματικός  =  ψεύτικος
Πλουραλιστικός  =  πολυφωνικός
Πολυκύμαντος  =  τρικυμιώδης
Πολυσημία  =  ύπαρξη  πολλών  σημασιών.
Πολύπλευρος  =  πολυμερής
Πόρπη  =  καρφίτσα
Πουριτανισμός  =  η  ηθική  καθαρότητα
Προγονόπληκτος  =  ο  υπέρμετρα  προσκολλημένος  στο  παρελθόν.
Προκατάληψη  =  μεροληψία
Πρόληψη  =  πίστη  σε  ανύπαρκτες  δυνάμεις
Προοδόπληκτος  =  αυτός  που  αρνείται  εύκολα  το  παρελθόν.
Προσποιητός  =  τεχνητός, επιτηδευμένος
Προσχηματικός  =  αυτός  που  χρησιμεύει  ως  πρόσχημα
Πρότυπο  =  υπόδειγμα
Ρακένδυτος  =  ο  κουρελής
Ραστώνη  =  τεμπελιά
Ραφιναρισμένος  =  ο  εκλεπτυσμένος
Ρεκλάμα  =  διαφήμιση
Ρηξικέλευθος  =  νεοτεριστής, καινοτόμος
Σαφής  =  ευκρινής
Σέβομαι  =  ευλαβούμαι
Σθένος  =  δύναμη
Σκανδαλοθηρικός  =  αυτός  που  επιδιώκει  την  ανακάλυψη  σκανδάλων
Σκέψη  =  συλλογισμός
Σκώμμα  =  λόγος  πειρακτικός
Σολικισμός  =  ασυνταξία
Σπουδαίος  =  σημαντικός
Στιχομυθία  =  διάλογος  με  στίχους
Στρεψόδικος  =  αυτός  που  διαστρέφει  σκόπιμα  την  αλήθεια
Συγκρίνω  =  παραβάλλω
Συμβάλλω  =  συνενώνω
Συμφωνώ  =  αποδέχομαι
Συνείδηση  =  αντίληψη
Συνειρμός  =  αλληλουχία
Συλφίδα  =  λυγερόκορμη  γυναίκα
Συνέπεια  =  επακόλουθο
Συνεχής  =  αδιάκοπος
Σύνθετος  =  πολυσχιδής
Σφετερισμός  =  παράνομη  ιδιοποίηση
Σχετικός  =  συναφής
Τέρψη  =  ευχαρίστηση
Τεχνητός  =  αυτός  που  γίνεται  με  τέχνη
Τροχοπέδη  =  εμπόδιο
Τυραννικός  =  απολυταρχικός
Υλοποιώ  =  πραγματοποιώ
Ύπαρξη  =  υπόσταση
Υπεξαίρεση  =  κλοπή
Υπερασπίζω  =  προασπίζω, συνηγορώ
Υπερφαλαγγίζω  =  ξεπερνώ
Υποδαυλίζω  =  υποκινώ  έμμεσα, υποθάλπω
Υποκουλτούρα  =  χαμηλής  ποιότητας  πολιτιστικό  έργο
Υπόλογος  =  αυτός  που  έχει  να  δώσει  λόγο
Ύφεση  =  μείωση, υποχώρηση
Φαλκιδεύω  =  αποστερώ, περιορίζω
Φερέφωνο  =  αντίλαλος, άνθρωπος  που  εκφράζει  τις  απόψεις  άλλου
Φιλονείκό  πνεύμα  =  νεοτεριστικό  πνεύμα
Φιλαρέσκεια  =  το  γνώρισμα  αυτού  που  θέλει  να  αρέσει
Χειραγώγηση  =  καθοδήγηση
Χειραφέτηση  =  απελευθέρωση
Χλεύη  =  κοροίδία
Ψευδής  =  πλαστός , κίβδηλος
Ψόγος  =  κατηγορία
Ωθώ  =  σπρώχνω
Ωφέλεια  =  κέρδος
ΑΝΤΩΝΥΜΑ
Αβάσιμος  :  θεμελιωμένος
Αβρός  :  αγροίκος
Άγνοια  :  γνώση
Αδαής  :  ειδήμονας
Αδηφαγία  :  εγκράτεια
Αθέμιτος  :  θεμιτός, νόμιμος
Ακόρεστος  :  εγκρατής
Αλλαγή  :  στασιμότητα
Αλλοτρίωση  :  επικυριαρχία
Αμαθής  :  εγγράμματος
Αμβλύνω  :  οξύνω
Αμεροληψία  :  μεροληπτικότητα
Αμφισβητώ  :  αναγνωρίζω
Αναγκαίος  :  προαιρετικός
Αναδίφηση  :  αδιαφορία
Ανελέητος  :  ευσπλαχνικός
Ανεπάρκεια  :  πληρότητα
Ανία  :  ευθυμία
Αντίστοιχος  :  δυσανάλογος
Απαλλαγή  :  υποδούλωση
Αποδοκιμάζω  :  επικροτώ
Ασάφεια  :  ευκρίνεια
Άσκηση  :  ακινησία
Αυθεντικός  :  πλαστός
Αυτεξούσιος  :  υποτελής
Άτεγκτος  :  πονόψυχος
Βελτιώνω  :  χειροτερεύω
Βερμπαλισμός  :  ουσία
Γνώση  :  άγνοια
Γόνιμος  :  άγονος, στέρφος
Δηλώνω  :  κρύπτω
Δημιουργώ  :  φθείρω
Διαβάλλω  :  εγκωμιάζω
Διαπαιδαγωγώ  :  παραπλανώ
Διαστρέφω  :  ευθυγραμμίζω
Διαφωτίζω  :  συσκοτίζω
Διευκρινίζω  :  μπερδεύω
Δύναμη  : αδυναμία
Εγκώμιο  :  επίπληξη
Έγνοια  :  ανεμελιά
Ειρωνεία  :  θαυμασμός
Εκθειάζω  :  κατακρίνω
Εκζήτηση  :  φυσικότητα
Ελεύθερος  :  δούλος
Έλλειψη  :  επάρκεια
Εναγόμενος  :  ενάγων
Ενισχύω  :  αποδυναμώνω
Εξέλιξη  :  στασιμότητα, παρακμή
Επιδοκιμάζω  :  αποδοκιμάζω
Επίκαιρος  :  άκαιρος
Επιλέγω  :  απορρίπτω
Επιλήψιμος  :  άμεμπτος
Ερμηνεύω  :  διαστρέφω
Εύπεπτος  :  δύσπεπτος
Ευμετάβλητος  :  σταθερός
Ευνόητος  :  δυσνόητος, στρυφνός
Εύνοια  :  δυσμένεια
Ευόδωση  :  αποτυχία
Εχέμυθος  :  ακριτόμυθος
Ζοφερός  :  λαμπρός
Ηθικός  :  ανήθικος
Θεμιτός  :  αθέμιτος
Ιδανικό  :  ατέλεια
Καθεστώς  :  ρευστότητα
Καθήκον  :  δικαίωμα
Κενοτόμος  :  συντηριτικός
Καλλιεργώ  :  αμελώ
Καλλωπίζω  :  ασχημίζω
Καταγγέλλω  :  υπερασπίζομαι
Κατηγορία  :  έπαινος
Κίβδηλος  :  γνήσιος
Κούραση  :  ανάπαυση
Κύρος  :  αδυναμία
Λιτός  :  πλούσιος
Λυσιτελής  :  ατελέσφορος
Μειώνω  :  αυξάνω
Μεριμνώ  :  αμελώ
Μεστός  :  άδειος
Μεταβάλλω  :  σταθεροποιώ
Μομφή  :  έπαινος
Μοχθηρός  :  καλοκάγαθος
Νοερός  :  αισθητός
Ξακουστός  :  άσημος
Ξεχωρίζω  :  συνδέω
Οδηγώ  :  εκτρέπω
Οίκτος  :  αναλγησία
Οκνηρός  :  δραστήριος
Όλεθρος  :  σωτηρία
Ολόκληρος  :  τμηματικός
Όμοιος  :  διαφορετικός
Ομόνοια  :  διχόνοια
Ορίζω  :  αοριστολογώ
Ουσία  :  δευτερεύον
Παίρνω  :  παραχωρώ
Παραβαίνω  :  σέβομαι
Παράδοξος  :  φυσικός
Παράκαιρος  : επίκαιρος
Παράλληλος  :  τεμνόμενος
Παραμορφώνω  :  μορφοποιώ
Παρεκτροπή  :  ευθυδρομία
Παροχή  :  στέρηση
Πειθαρχία  :  ανυπακοή
Πεποίθηση  :  αβεβαιότητα
Πίστη  :  απιστία
Προκατάληψη  :  αντικειμενικότητα
Προσποιητός  :  ανεπιτήδευτος
Ραστώνη  :  ενεργητικότητα
Ρεκλάμα  :  δυσφήμιση
Σαφής  :  συγκεχυμένος
Σέβομαι  :  περιφρονώ
Σθένος  :  αδυναμία
Σκέψη  :  αστοχασιά
Σπουδαίος  :  ασήμαντος
Συμφωνώ  :  διαφωνώ
Συνείδηση  :  αναισθησία
Συνέπεια  :  ανακολουθία
Συνεχής  :  στιγμιαίος
Σύνθετος  :  απλός
Σχετικός  :  άσχετος
Τέρψη  :  δυσαρέσκεια
Τυραννικός  :  δημοκρατικός
Ύπαρξη  :  απουσία
Υπερασπίζω  :  κατηγορώ
Ύφεση  :  επιδείνωση
Ψευδής  :  αληθινός
Ωθώ  :  έλκω
Ωφέλεια  :  ζημιά
 
Κατηγορίες: ΓΛΩΣΣΑ Γ' ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Γλώσσα Γ’ Γυμνασίου : Διευρύνω το λεξιλόγιό μου…

Γλώσσα Γ’ Γυμνασίου : Μικρές συμβουλές

Στις 8 Απριλίου, 2012 από τον/την ΜΕΛΙΓΚΩΝΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ
ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΡΟΛΟΓΟ ΤΩΝ ΕΚΘΕΣΕΩΝ ΜΑΣ

ΠΡΟΛΟΓΟΣ: 1/8 με 1/10 της έκθεσης

ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ:

α) Να είναι σύντομος και περιεκτικός.

β) Πρέπει να προκαλεί το ενδιαφέρον του αναγνώστη.

γ) Να βρίσκεται κοντά στο θέμα προετοιμάζοντας την φυσική μετάβαση σ’ αυτό με κατάλληλο θεματικό πέρασμα.

δ) Να αποφεύγονται οι ιστορικές αναδρομές στον πρόλογο και η κατάχρηση γνωμικών εκφράσεων και παραδειγμάτων.

ε) Να αποφεύγονται οι ρητορισμοί, οι δογματισμοί και οι πολυχρησιμοποιημένες φράσεις.

ΜΟΡΦΕΣ ΠΡΟΛΟΓΩΝ:

Μπορούμε να ξεκινήσουμε:

1.    Με ορισμό. (Επικίνδυνος τρόπος, εκτός κι αν είμαστε πολύ καλοί στο να δίνουμε ορισμούς)
2.    Με ιστορική αναφορά ή αναδρομή. (Πολύ δύσκολος τρόπος. Απαιτεί καλές ιστορικές γνώσεις)
3.    Με επιβεβαίωση του Δεδομένου.
4.    Με σχέση αιτίου-αποτελέσματος.
5.    Με παραγωγή.
6.    Με επαγωγή.
7.    Με αντίθεση.
8.    Τονίζοντας τη σημασία της κύριας έννοιας
9.    Με αναλογία.

Εφαρμογή σε συγκεκριμένο θέμα

Βασική
λειτουργία της διαφήμισης είναι η συμβολή της στην ευρεία διακίνηση των
αγαθών, προσφέροντας έτσι στον καταναλωτή τη δυνατότητα να γνωρίσει, να
επιλέξει και να απολαύσει τα νέα προϊόντα.
Αυτή, όμως, η βασική και αναγκαία για τις σύγχρονες κοινωνίες της αφθονίας λειτουργία συνοδεύεται από επικίνδυνες παρενέργειες.
Να εκθέσετε τις απόψεις σας για τους κινδύνους που “κρύβει” η διαφήμιση και να προτείνετε τρόπους αποφυγής των κινδύνων αυτών.

1.    Με ορισμό

Διαφήμιση
είναι η γνωστοποίηση, με έντυπα και οπτικοακουστικά μέσα, ενός
προϊ¬όντος ή μιας υπηρεσίας και των ιδιοτήτων ή των πλεονεκτημάτων που
έχουν, με σκοπό να προσελκυστεί το καταναλωτικό κοινό. Από τον ορισμό,
λοιπόν, διαπιστώνουμε ότι η διαφήμιση, διεγείροντας το ενδιαφέρον του
καταναλωτή και εξωθώντας τον στην αγορά των διαφημιζόμενων προϊόντων,
συμβάλλει στην ευρεία διακίνηση τους. Αλλά αυτός ακριβώς ο
πειθαναγκασμός είναι που εκθέτει τον καταναλωτή σε απρόβλεπτους,
μεγάλους κινδύνους.

2.    Με ιστορική αναφορά

‘Όταν
σε παλιότερες εποχές οι άνθρωποι άκουγαν τους ντελάληδες να διαλαλούν
την πραμάτεια τους, αλλά και όταν για πρώτη φορά, το δέκατο ένατο αιώνα,
εμφανίστηκαν οι έντυπες διαφημίσεις, κανείς ασφαλώς δε φανταζόταν ούτε
μπορούσε να συνειδητοποιήσει την έκταση και τη σημασία των σύγχρονων
διαφημιστικών μηνυμάτων. Σήμερα η διαφήμιση δεν περιορίζεται μόνο στη
γνωστοποίηση των πλεονεκτημάτων ενός προϊόντος, αλλά επιτελεί,
παράλληλα, πρόσθετες σοβαρές λειτουργίες.

3.    Με επιβεβαίωση

Αν
βρεθούμε σε ένα πολυσύχναστο μέρος, περιβαλλόμαστε «από μικρές και
μεγάλες αφίσες διαφήμισης. Αν ανοίξουμε το ραδιόφωνο ή την τηλεόραση,
ακούμε και βλέπουμε να προβάλλονται διαφημίσεις. Αν πάλι ξεφυλλίσουμε
ένα έντυπο, εφημερίδα ή περιοδικό, διαβάζουμε επίσης διαφημίσεις. Χωρίς
υπερβολή, η ζωή μας έχει κατακλυστεί από διαφημίσεις που δε μας
πληροφορούν απλά και μόνο για ένα προϊόν, αλλά και επηρεάζουν, είτε το
καταλαβαίνουμε είτε όχι, τις προτιμήσεις μας, διαμορφώνουν την αισθητική
μας αντίληψη και το λόγο μας και γενικότερα καθορίζουν σε μεγάλο βαθμό
τον τρόπο ζωής μας.

4.    Με σχέση αιτίου-αποτελέσματος

Μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο η οικονομική ανάπτυξη βασίστηκε στην
υπερ¬παραγωγή αγαθών. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα τη ραγδαία ανάπτυξη της
βιομηχανικής παραγωγής και, κατά συνέπεια, την πλήρη απασχόληση. Για να
αποτραπεί, λοιπόν, η κρίση και η χρεοκοπία των σύγχρονων οικονομιών της
αφθονίας, είναι αναγκαία η μαζική κατανάλωση των παραγόμενων προϊόντων.
Τη λειτουργία αυτή εκπληρώνει η διαφήμιση. Και δεν είναι η μόνη, αφού,
παράλληλα, επιτελεί κι άλλες σοβαρές λειτουργίες.

5.    Με παραγωγή (από το γενικό στο ειδικό)
Πολλοί
είναι οι παράγοντες που επηρεάζουν τη σύγχρονη οικονομία στις διάφορες
φάσεις ανάπτυξης της, την παραγωγή, τη διακίνηση και την κατανάλωση των
προϊόντων. Ενδεικτικά θα μπορούσαμε να αναφέρουμε τον οργανωτικό και
τεχνολογικό εκσυγχρονισμό των επιχειρήσεων, την εξειδίκευση των
εργαζομένων, τη βελτίωση της ποιότητας, τη μείωση του κόστους παραγωγής
των αγαθών και τη βελτίωση των παρεχόμενων υπηρεσιών. Ασφαλώς, ιδιαίτερα
σημαντικός παράγοντας είναι και η διαφήμιση αφού, άμεσα ή έμμεσα,
επηρεάζει τις οικονομικές δραστηριότητες στο σύνολο τους. Και δεν
περιορίζεται μόνο σ’ αυτές, αφού επιτελεί, παράλληλα, πρόσθετες αλλά
εξίσου σοβαρές λειτουργίες.

6.    Με επαγωγή (από το ειδικό στο γενικό)

Μπορεί
να είναι μόνο εικόνα. Μπορεί να είναι λόγος, γραπτός ή προφορικός,
απλός ή σύνθετος. Μπορεί να γνωστοποιεί, αλλά και να κρύβει κάτι. Μπορεί
να τα συνδυάζει όλα αυτά. Όπως κι αν εκφράζεται ή προβάλλεται, η
διαφήμιση διαθέτει ακαταμάχητη δύναμη, αν αναλογιστούμε τις ιδιαίτερα
σημαντικές οικονομικές και κοινωνικές λειτουργίες που, άμεσα ή έμμεσα,
επιτελεί.

7.    Με αντίθεση

Αν
και διαφήμιση ονομάζουμε την ανακοίνωση των ιδιοτήτων, των
πλεονεκτημάτων ενός προϊόντος για την προσέλκυση του καταναλωτή,
εντούτοις η ονομασία αυτή δεν είναι παρά ένας ευφημισμός. Και αυτό,
γιατί η διαφήμιση, περισσότερο ίσως από την πρωταρχική και αναγκαία για
τις σύγχρονες κοινωνίες της αφθονίας λειτουργία της, επιτελεί, έμμεσα
αλλά αποτελεσματικά, πρόσθετες λειτουργίες με σοβαρές επιπτώ¬σεις στη
ζωή μας.

8.    Τονίζοντας τη σημασία της κύριας έννοιας

Η
διαφήμιση είναι αναπόσπαστα δεμένη με τη ζωή του σύγχρονου ανθρώπου.
Και αυτό βέβαια δεν είναι καθόλου τυχαίο. Σε κοινωνίες, όπως οι
σημερινές, στις οποίες κύριο μέλημα των ανθρώπων είναι η παραγωγή και
κατανάλωση άφθονων υλικών αγαθών, η διαφήμιση δεν μπορεί παρά να
βρίσκεται σε περίοπτη θέση, αφού συμβάλλει στην ευρεία διακίνηση των
προϊόντων και, κατά συνέπεια, στην αύξηση της παραγωγής, στην ανάπτυξη
της βιομηχανίας και του εμπορίου και στη δημιουργία νέων θέσεων
εργασίας. Η λειτουργία της, όμως, αυτή συνοδεύεται και από επικίνδυνες
για τον άνθρωπο παρενέργειες.

9.  Με αναλογία

Όπως
οι πληροφορίες είναι αναγκαίες στον άνθρωπο, για να επιλέξει σωστά, να
πάρει ορθές αποφάσεις και να οργανώσει τη ζωή του κατά τον καλύτερο γι’
αυτόν τρόπο, έτσι αναγκαία είναι και η διαφήμιση, αφού του δίνει τη
δυνατότητα να γνωρίσει, να επιλέξει και να απολαύσει τα νέα προϊόντα.
Άλλωστε, και η διαφήμιση πληροφορία είναι, μόνο που δεν είναι πάντα
ακριβής και αξιόπιστη. Και γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο η διαφήμιση, αν την
πιστέψουμε άκριτα, μπορεί να γίνει τόσο επικίνδυνη, όσο ωφέλιμη μπορεί
να είναι μια καλή πληροφορία.

Κατηγορίες: ΓΛΩΣΣΑ Γ' ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Γλώσσα Γ’ Γυμνασίου : Μικρές συμβουλές