Στις 25 Μαρτίου έχουμε διπλή γιορτή. Θρησκευτική και εθνική.

Η εκκλησία μας γιορτάζει τον Ευαγγελισμό της Παναγίας.

Γιορτάζει όμως και η πατρίδα μας, η Ελλάδα, γιατί μια τέτοια μέρα, στις 25 Μαρτίου 1821, οι Έλληνες αποφάσισαν να ξεσηκωθούν, να πολεμήσουν και να διώξουν τους Τούρκους μακριά από την Ελλάδα.

Διαβάσαμε τα Ελληνάκια της Ευγενίας Φακίνου και γνωρίσαμε την καθημερινή ζωή των Ελλήνων μέσα από την υπέροχη εικονογράφηση του 

Γνωρίσαμε τους μεγάλους ήρωες της Επανάστασης και τα σημαντικά γεγονότα της εποχής. Είδαμε τις παραδοσιακές φορεσιές της εποχής.

Τραγουδήσαμε το Φεγγαράκι μου λαμπρό, όπως τα παιδιά που πήγαιναν στο Κρυφό σχολειό και το Έχε γεια καημένε κόσμε, όπως οι Σουλιώτισσες.

Ζωγραφίσαμε τσολιάδες και αμαλίες, κατασκευάσαμε μάσκες ηρώων και φυσικά την ελληνική σημαία

. 

Φέτος, εξαιτίας και της επικαιρότητας, αποφασίσαμε να ασχοληθούμε περισσότερο με τον πόλεμο και την ειρήνη. Διαβάσαμε αντιπολεμικά βιβλία, είδαμε και συζητήσαμε εικόνες, ακούσαμε μουσική, νιώσαμε τα συναισθήματα που προκαλούν οι δύο καταστάσεις και εκφραστήκαμε καλλιτεχνικά.

Ολοκληρώσαμε με μια όμορφη γιορτή για την ΕΙΡΗΝΗ την παραμονή της εθνικής εορτής.

Τελείωσαν και οι Απόκριες, ήρθε η Καθαρά Δευτέρα και μαζί της φέρνει την Σαρακοστή με τη νηστεία και την Κυρα-Σαρακοστή!!!

Το έθιμο της κυρά Σαρακοστής στις διάφορες περιοχές της Ελλάδας είναι ένα από τα παλαιότερα ελληνικά έθιμα που σχετίζονται με τη γιορτή του Πάσχα. Πρόκειται ουσιαστικά για ένα αυτοσχέδιο ημερολόγιο που βοηθούσε στο παρελθόν να μετρούν τις ημέρες της νηστείας ελλείψει ημερολογίων.

Στις περισσότερες περιοχές της Ελλάδας η κυρά Σαρακοστή ήταν μια χάρτινη ζωγραφιά που απεικόνιζε μια γυναίκα, με επτά πόδια, ένα για κάθε εβδομάδα της Σαρακοστής, με σταυρωμένα χέρια γιατί προσεύχεται και με κλειστό στόμα γιατί νηστεύει, δεν κουτσομπολεύει και δεν κατακρίνει.

Το ημερολόγιο αυτό συνόδευε μικρούς και μεγάλους στην νηστεία της Μεγάλης Σαρακοστής. Κάθε Σάββατο έκοβαν ένα πόδι κι έτσι ήξεραν πόσες εβδομάδες νηστείας απέμεναν μέχρι το Πάσχα. Το Μεγάλο Σάββατο έκοβαν και το τελευταίο χάρτινο πόδι, το οποίο δίπλωναν και το έκρυβαν σε ένα ξερό σύκο. Τοποθετούσαν έπειτα το σύκο αυτό μαζί με άλλα και σε όποιον το έβρισκε θεωρούνταν ότι του έφερνε γούρι. Σε άλλες περιοχές τοποθετούσαν το πόδι στο ψωμί της Αναστάσεως. Όποιος έβρισκε στο κομμάτι του το πόδι ήταν ο τυχερός.

Σε άλλα μέρη της Ελλάδας, η κυρά Σαρακοστή δεν ήταν φτιαγμένη από χαρτί αλλά από ζυμάρι. Το ζυμάρι φτιαχνόταν από αλεύρι, αλάτι και νερό. Μια τρίτη παραλλαγή θέλει την κυρά Σαρακοστή φτιαγμένη από πανί και γεμισμένη με πούπουλα.

Ωστόσο σημαντική διαφορά έχει η κυρά Σαρακοστή που έφτιαχναν στον Πόντο. Εκεί κρέμαγαν από το ταβάνι μια πατάτα ή ένα κρεμμύδι που πάνω του είχε καρφωμένα εφτά φτερά κότας, το ημερολόγιο αυτό το ονόμαζαν «κουκουρά». Κάθε εβδομάδα αφαιρούσαν ένα φτερό κι έτσι μέτραγαν το χρόνο μέχρι την Ανάσταση.

Για να δούμε πώς μπορούμε να φτιάξουμε την Κυρά-Σαρακοστή

Λήψη αρχείου

Η δική μας Κυρά-Σαρακοστή

Χάρτινη για το σπίτι μας και με ζυμάρι για το σχολείο

Τι καλύτερο για να γιορτάσουμε τις Απόκριες από ένα πάρτι!

Μασκαρευτήκαμε, ξεφαντώσαμε με καρναβαλική μουσική, χορέψαμε παραδοσιακά τραγούδια της Αποκριάς ( Όταν πήγα κυρά μου στον χασάπη, Τα κουκιά, Πώς το τρίβουν το πιπέρι), παίξαμε παιχνίδια με αποκριάτικα καπέλα και σερπαντίνες, φάγαμε λιχουδιές και παίξαμε ατελείωτα στο προαύλιο μας.

Έτσι γιορτάσαμε εμείς τις Απόκριες! Και του χρόνου να είμαστε καλά να διασκεδάζουμε!