χρόνια πολλά και καλή πρόοδο στη Δήμητρα και σε όλους τους Δημήτρηδες μας!!!!!!!!!!!!!!!Πολύχρονοι παιδιά!!!!!!!!!! 

  ο Άγιος Δημήτριος παιδιά έζησε στα χρόνια του Διοκλητιανού. Καταγόταν από τη Θεσσαλονίκη και ήταν Δούκας-άρχοντας της περιφέρειας της Ελλάδας για την τότε Ρωμαϊκή αυτοκρατορία. Ασπάστηκε το Χριστιανισμό, δηλ. γνώρισε το Χριστό και τον αγάπησε και αντί να κάθεται στο γραφείο του και να διοικεί, παλικάρι 25 χρονών, βρισκόταν στις πλατείες της πόλης και μιλούσε στους υπηκόους του για την Αγάπη του Χριστού. Όταν κάποια στιγμή ο αυτοκράτορας έφθασε στην Θεσσαλονίκη ενημερώθηκε για την αλλαγή της πορείας του Ρωμαίου αξιωματούχου του. Συνέλαβε τον Δημήτριο και το ν φυλάκισε, ενώ ο Δημήτριος χωρίς φόβο αρχικά είχε ομολογήσει μπροστά στον αυτοκράτορα την επιθυμία του να υπηρετεί πλέον τον Χριστό. Λέγεται ότι τον φυλάκισε σε ένα κατασκότεινο κελί, τρομακτικό θέλοντας να του δείξει πως ενώ αρχικά είχε δόξα και τιμές τώρα ήταν βαθιά χωμένος στη  γη παρέα με ερπετά. Ο  Δημήτριος δεν φοβήθηκε, προσευχήθηκε στο Θεό και Εκείνος άκουσε την προσευχή του. Καθόλου δεν ένοιαζε το Δημήτριο που έχανε όλη αυτή την κοσμική εξουσία, τώρα στεφανωνόνταν από τον ίδιο το Θεό. Θέλοντας ακόμα να κάνουν το Δημήτριο να υποφέρει έστειλαν τον αγαπημένο του φίλο και συμπολεμιστή Νέστορα να παλέψει με το γιγαντόσωμο Λιαίο κατά τη συνήθεια των Ρωμαίων, άρτος και θεάματα στο καπιτώλειο. Ο Νέστορας ζήτησε τη βοήθεια του Δημητρίου και εκείνος με προσευχή πέρασε τη χάρη του Θεού στον Νέστορα για να τον προστατεύσει. Ο Νέστορας νίκησε το Λιαίο. Ο Θεός του Δημητρίου είχε νικήσει. Αυτό αποτελούσε μια φοβερή ανατροπή για το Ρωμαϊκό πάνθεο που έχανε τη δύναμη του πάνω στους ανθρώπους, οι οποίοι έβλεπαν τον απλό Νέστορα να κατατροπώνει τον γίγαντα (διωγμοί χριστιανών την εποχή εκείνη- η παλιά θρησκεία παλεύει να αντισταθεί στη νέα- πέρα από κάθε και οποιαδήποτε πάλη από όπου και αν προέρχεται νικητής βγαίνει πάντα η δύναμη του Χριστού μέσα από την προσευχή, μια δύναμη που αγκαλιάζει όλους τους ανθρώπους, αλλά αποκαλύπτεται με διάφορους τρόπους για να καταλάβουν οι άνθρωποι το τι πιστεύουν, εάν θέλουν να το δουν βέβαια!). Ο αυτοκράτορας καταλαβαίνει πως όσο ο Δημήτριος είναι ζωντανός τόσο χάνει την εξουσία του στα μάτια των υπηκόων του, αφού περισσότεροι τώρα πιστεύουν στο Θεό του Δημητρίου. Στέλνει στο κελί του ένα τάγμα ολόκληρο στρατιωτών…τόσο πολύ φοβάται τον Δημήτριο, εκείνοι τον χτυπούν με τις λόγχες τους, αυτό το επιτρέπει ο Θεός να γίνει για να χυθεί το αίμα του Δημήτριου και μέσα από το μαρτύριο να γίνει αιώνια του Θεού στρατιώτης και να τρέχει να βοηθά όλους τους ανθρώπους που θα τον παρακαλέσουν στην προσευχή τους από άκρη σε άκρη όλης της γης όλης της ανθρωπότητας. Χύνοντας το αίμα του, χύθηκε και μύρο καθώς άφηνε τον κόσμο και ανέβαινε στον ουρανό. Οι χριστιανοί αργότερα φρόντισαν το νεκρό σώμα του Δημητρίου που μοσχοβολούσε άγιο μύρο, δείγμα ότι ο Θεός τον είχε δεχτεί και τον είχε κάνει Άγιο στον ουρανό. Πάνω από τον τάφο του είναι χτισμένος ο ναός του στη Θεσσαλονίκη, ένα θαυμάσιος βυζαντινός ναός που μας φανερώνει ότι τα ιστορικά και θρησκευτικά μας γεγονότα είναι μπροστά μας στο τώρα και όταν μπαίνουμε μέσα στο ναό ξαναζούμε την ιστορία από την αρχή ακόμα και αν τότε δεν υπήρχαμε καν ούτε ως ιδέα!! Έχει πολλές ομορφιές ο κόσμος μας, λοιπόν, αρκεί να τις αναζητήσουμε με το βλέμμα και την ψυχή μας!!! Ο Άγιος Δημήτριος, παρέα με τον Άγιο Γεώργιο είναι οι δυο έφιπποι της Χριστιανοσύνης που φυλάνε τη γη από άκρη ως άκρη!