επιλογή φωτογρφίας : Νίκος Δημητρίου
Αποτελεί έναν από τους βασικότερους λόγους διενέξεων και συγκρούσεων μεταξύ γονέων και παιδιών. Από τη μία η αγωνία της μάνας και του πατέρα για την πρόοδο και γιατί όχι για τη διάκριση του παιδιού τους στο σχολείο και από την άλλη η ασυγκράτητη και διαρκής ανάγκη του παιδιού για παιχνίδι, ξεκούραση, τεμπελιά!
Πολύ συχνά οι συγκρούσεις αυτές δεν γίνονται χωρίς απώλειες, όπως κούραση, πονοκέφαλο, απογοήτευση και άγχος για τους γονείς, ενώ τα παιδιά απομακρύνονται ολοένα και περισσότερο από αυτό που ονομάζουμε μάθηση.
Τι φταίει; Κάποιοι λένε ότι τα παιδιά δεν έχουν πλέον κίνητρα για μάθηση, ειδικά από τη στιγμή που ζουν σε μια εποχή με τόσους πολλόυς «πειρασμούς». Μα η μάθηση είναι από μόνη της ένα κίνητρο. Όλοι οι άνθρωποι, μικροί και μεγάλοι έχουμε ανάγκη να μαθαίνουμε, να ερχόμαστε σε επαφή και να εξερευνούμε οτιδήποτε καινούριο. Η ικανοποίηση αυτής της ανάγκης είναι που μας βοηθάει να εξελισσόμαστε, να προσαρμοζόμαστε στο περιβάλλον μας και να αποφεύγουμε πιθανούς κινδύνους.
Μήπως όμως διάφοροι παράγοντες, όπως το ίδιο το εκπαιδευτικό σύστημα, οι εκπαιδευτικοί, εμείς οι γονείς, κλπ. έχουν συμβάλλει ώστε τα παιδιά να χάσουν τελικά την όποια επαφή τους με την ανάγκη για μάθηση; Ή τουλάχιστον με τη διαδικασία μάθησης όπως αυτή επιβάλλεται σήμερα από το σύγχρονο ελληνικό σχολείο.
Και ποια είναι η ευθύνη του γονιού στη διαδικασία αυτή; Σίγουρα όχι να προσπαθεί να πείσει ένα παιδί για το «καλό» που του προσφέρει το σχολείο. Το παιδί δε χρειάζεται άλλον έναν δάσκαλο στο σπίτι, τον οποίο μάταια προσπαθεί να κάνει ο γονιός.
Αντίθετα χρειάζεται στήριξη, φροντίδα και αναγνώριση της ανάγκης του για παιχνίδι, για δημιουργία, για εξερεύνηση. Η μάθηση είναι ανακάλυψη, όχι εξαναγκασμός!
Μαρία Ιωαννίδου, Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια Gestalt,
ΠΗΓΗ: face2face.gr
