Τα τζιτζίκια

Η Παναγιά το πέλαγο
κρατούσε στην ποδιά της
τη Σίκινο, την Αμοργό
και τ’ άλλα τα παιδιά της.

Από την άκρη του καιρού
και πίσω απ’ τους χειμώνες
άκουγα σφύριζε η μπουρού
κι έβγαιναν οι Γοργόνες.

Κι εγώ μέσα στους αχινούς
στις γούβες στ’ αρμυρίκια*
σαν τους παλιούς θαλασσινούς
ρωτούσα τα τζιτζίκια:

– Ε, σεις, τζιτζίκια μου άγγελοι,
γεια σας κι η ώρα η καλή.
Ο βασιλιάς ο ήλιος ζει;
Κι όλ’ αποκρίνονταν μαζί:

– Ζει ζει ζει ζει ζει ζει ζει ζει.

Οδυσσέας Ελύτης

Ελύτης, Ο. 1986³. Τα ρω του έρωτα. Αθήνα: Ύψιλον

* αρμυρίκι: μικρό δέντρο που φυτρώνει δίπλα στη θάλασσα.

ΑΝΑΓΝΩΣΗ :

Όλο σελ.77

ΑΝΤΙΓΡΑΦΗ  και ΟΡΘΟΓΡΑΦΙΑ: 

Από την άκρη του καιρού
και πίσω απ’ τους χειμώνες
άκουγα σφύριζε η μπουρού
κι έβγαιναν οι Γοργόνες.

ΚΑΙ ΤΙΣ ΛΕΞΕΙΣ:(κάνω από μία πρόταση)

η γοργόνα

τα τζιτζίκια 

οι άγγελοι

Τα τζιτζίκια –Μιχάλης Βιολάρης & χορωδία 

Μπορείτε να το ακούσετε :ΕΔΩ