ΙΣΤΟΡΙΑ Α΄ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ

Περίοδος ανάπτυξης:  3^η και 2^η χιλιετία π.Χ.

 Λόγοι ανάπτυξης

1 Ήπιο κλίμα

2 Προνομιακή γεωγραφική θέση:  φυσική γέφυρα μεταξύ Ευρώπης και Ασίας, Ηπειρωτικής Ελλάδας και Κρήτης

3 Ορυκτός πλούτος

3^Η ΧΙΛΙΕΤΊΑ πΧ

–Τα πλοία των κυκλαδίτικων νησιών κυριαρχούν στο Αιγαίο και μαζί με τα προϊόντα της Εγγύς Ανατολής μεταφέρουν στην Ευρώπη ιδέες, τεχνικές γνώσεις, θρησκευτικές αντιλήψεις.

–Αναπτύσσονται μικροί οικισμοί αυτόνομα χωρίς κάποιο είδος κεντρικής εξουσίας.

Αρχικά οι οικισμοί σχηματίζονται κοντά στη θάλασσα ή στα πρανή χαμηλών λόφων.

Περίπου το 2300 π.Χ. ορισμένοι οικισμοί οχυρώνονται, άλλοι καταστρέφονται και ξαναχτίζονται οχυρωμένοι, ενώ άλλοι χτίζονται σε υψηλούς λόφους μακριά από τη θάλασσα. Αιτία: αναστάτωση από επιθέσεις λαών της Μ.Ασίας

2^Η ΧΙΛΙΕΤΊΑ πΧ

Οι Κυκλάδες έχουν επαφές με την ηπειρωτική Ελλάδα αρχικά και στη συνέχεια με την Κρήτη.

Οι οικισμοί μεγαλώνουν, τα κτίρια είναι πιο σύνθετα και επιβλητικά.

Ο πιο σημαντικός οικισμός αυτής της εποχής είναι το Ακρωτήρι στη Θήρα.

Περίπου το 1600 π.Χ., όταν μεγάλοι κυκλαδικοί οικισμοί καταστρέφονται από σεισμό, οι Κυκλάδες περνούν στην κυριαρχία της μινωικής Κρήτης.

Μετά την καταστροφή των μινωικών ανακτόρων, γύρω στο 1450 π.Χ., στις Κυκλάδες κυριαρχούν οι Μυκηναίοι

                Η ΚΡΗΤΗ

Η Κρήτη κατοικήθηκε για πρώτη φορά τη Νεολιθική εποχή.

 Ο σημαντικότερος οικισμός της ήταν η Κνωσός.

 Στην 3η και 2η χιλιετία π.Χ. ο πολιτισμός στην Κρήτη έφτασε σε υψηλό επίπεδο κοινωνικής και οικονομικής οργάνωσης και καλλιτεχνικής παραγωγής.

 Είναι γνωστός με το όνομα «μινωικός πολιτισμός» από το μυθικό βασιλιά της Κνωσού Μίνωα

 Ανακαλύφθηκε στις αρχές  του 20^ου αιώνα από τον Βρετανό αρχαιολόγο Άρθουρ Έβανς.

Α.  ΠΡΟΑΝΑΚΤΟΡΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ (3000π.Χ.-2000π.Χ.)

Ο πληθυσμός στην Κρήτη βαθμιαία αυξάνεται.

 Η γεωργία και η κτηνοτροφία γίνονται πιο συστηματικές .

 Οι κάτοικοι οργανώνονται σε μικρούς οικισμούς.

Οι Μινωίτες έχουν εμπορικές σχέσεις με άλλες περιοχές του Αιγαίου και της Ανατολικής Μεσογείου. Εξάγουν λάδι, κρασί, ξυλεία, λίθινα αγγεία, ίσως υφάσματα και δέρματα. Εισάγουν μέταλλα ή άλλες πρώτες ύλες για την κατασκευή όπλων, εργαλείων και καλλιτεχνημάτων, όπως χαλκό από την Κύπρο και άργυρο από τις Κυκλάδες. Έτσι, μερικοί οικισμοί αποκτούν σιγά σιγά μεγαλύτερη έκταση και πλούτο από τους άλλους.

Β. ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΠΡΩΤΩΝ ΑΝΑΚΤΟΡΩΝ (2000π.Χ.-1700π.Χ.)

Γύρω στο 2000 π.Χ., εμφανίζονται τα πρώτα ανάκτορα και γύρω τους αναπτύσσονται μεγάλοι οικισμοί που μπορούν να χαρακτηριστούν πόλεις.

Γνωστότερα ανάκτορα είναι αυτά  στην Κνωσό, τη Φαιστό, τα Μάλια και τη Ζάκρο.

Τα πρώτα ανάκτορα καταστρέφονται γύρω στο 1700 π.Χ. από σεισμό.

Γ. ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΝΕΩΝ ΑΝΑΚΤΟΡΩΝ (1700-1450 π.Χ)

 Ξαναχτίζονται πιο επιβλητικά. Η περίοδος των δεύτερων, νέων ανακτόρων είναι αυτή της μεγαλύτερης ακμής του μινωικού πολιτισμού.

Την εποχή αυτή οι Μινωίτες κυριαρχούν στο Αιγαίο, όπου ιδρύουν αποικίες (Κύθηρα, Ρόδος)

 Ιδιαίτερη ζήτηση σε όλο το Αιγαίο έχουν τα έργα της καλλιτεχνικής  τους παραγωγής (μεταλλοτεχνία, λιθοτεχνία, κοσμηματοτεχνία)

Έχουν στενές σχέσεις με την ηπειρωτική Ελλάδα, επηρεάζοντας έντονα τον μυκηναϊκό πολιτισμό .

Γύρω στο 1450 π.Χ.:  Καταστροφή των μινωικών ανακτόρων πιθανόν από σεισμό ( εκτός από αυτό της Κνωσού που καταστράφηκε το 1370π.Χ.)     Εξασθένιση της πολιτικής και διοικητικής οργάνωσης. è   Κυριαρχία των Μυκηναίων στην Κρήτη.