 |
|
|
ΠΕΡΙΗΓΗΣΗ ΣΤΗΝ ΤΕΧΝΗ
|
|
| ΕΙΚΑΣΤΙΚΑ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ | |
| 1 | |
| Γλυπτική | |
|
ΚΟΡΗ ΑΡΧΑΪΚΗ
|
|
|
|
 |
|
| Σύντομο ιστορικό: | |
| Η αρχαϊκή περίοδος στην ελληνική γλυπτική (700-490 π.Χ.) θεωρείται σημαντική, γιατί κατά τη διάρκειά της, καθώς και κατά την κλασική περίοδο, διαμορφώνονται και τελειοποιούνται τα χαρακτηριστικά των αγαλμάτων της αρχαίας ελληνικής τέχνης. Τη γλυπτική των αρχαϊκών χρόνων χαρακτηρίζουν δύο τύποι αγαλμάτων: οι γυμνοί Κούροι, που παριστάνουν νέους άντρες, και οι Κόρες με τις πτυχωτές ενδυμασίες, που παριστάνουν νέες γυναίκες. Τα γλυπτά αυτά λαξεύονταν περίοπτα (δηλαδή από όλες τις πλευρές) κυρίως σε μάρμαρο και στήνονταν σε βάθρα. Είχαν σκαλισμένες στο βάθρο αφιερωματικές επιγραφές και κάποιες φορές το όνομα του γλύπτη που τα δημιούργησε. Κατασκευάζονταν ως αφιερώματα σε θεότητες ή ως αναμνηστικά. Ο τρόπος με τον οποίο αποδίδονται τα χαρακτηριστικά στις Κόρες είναι τυποποιημένος. Οι Κόρες στέκονται σε όρθια στάση και απεικονίζονται πάντα μετωπικά. Στα χείλη τους έχουν ένα χαρακτηριστικό αχνό χαμόγελο, το λεγόμενο «αρχαϊκό χαμόγελο». Το αριστερό χέρι σε γροθιά εφάπτεται στον μηρό ή σηκώνει το ένδυμα, ενώ το δεξί, λυγισμένο σε ορθή γωνία, προσφέρει συνήθως λουλούδια, φρούτα ή πουλιά. Το ένα πόδι τους προβάλλει ελαφρώς μπροστά και μας δίνει την αίσθηση της κίνησης. Τα αγάλματα αυτά ήταν συνήθως διακοσμημένα με χρώμα, έτσι ώστε να μοιάζουν πιο φυσικά. Χαρακτηριστικό ένδυμα της Κόρης είναι ο ιωνικός χιτώνας*. Η συγκεκριμένη Κόρη που παρουσιάζουμε (αρ. 685) βρέθηκε το 1888 κοντά στον Παρθενώνα και σήμερα εκτίθεται στο Μουσείο της Ακρόπολης στην Αθήνα. |
|
| Παρουσίαση του έργου: | |
| Το μαρμάρινο αυτό άγαλμα παριστάνει μια Κόρη της ύστερης αρχαϊκής εποχής, του 500 π.Χ. περίπου, και αποτελεί δείγμα υψηλής καλλιτεχνικής ευαισθησίας. Σε σχέση με τις προηγούμενες χρονικά Κόρες με το εμφανές αρχαϊκό χαμόγελο η μορφή αυτή μοιάζει περισσότερο σοβαρή. Τα χαρακτηριστικά του προσώπου είναι απλά και πιο ώριμα σχεδιασμένα. Η περίτεχνη και κομψή κόμη, η οποία ήταν βαμμένη με κόκκινο χρώμα, καταλήγει σε βοστρύχους που φτάνουν σχεδόν έως τη μέση της. Τα κυματιστά μαλλιά περνούν πίσω από τα αυτιά και σχηματίζουν στο κάθε στήθος από τέσσερις πλεξούδες. Η Κόρη φορά ζωγραφιστή ταινία στα μαλλιά και σκουλαρίκια, ενώ τα ενδύματά της αποδίδονται τέλεια, γεγονός ενδεικτικό των δυνατοτήτων που είχαν αναπτύξει οι γλύπτες της εποχής πειραματιζόμενοι με την επιφάνεια των πτυχώσεων. Το εσωτερικό ένδυμα, που φαίνεται από τον αριστερό ακάλυπτο ώμο, είναι σκαλισμένο με ρηχές και κυματιστές γραμμές. Πάνω από αυτό η Κόρη φορά ιωνικό χιτώνα, χρωματισμένο με σκούρο πράσινο χρώμα. Πάνω από τον χιτώνα φορά το ιμάτιο* ή μανδύα, πράσινα χρωματισμένο και διαγώνια ριγμένο στο επάνω μέρος του σώματος. Οι πτυχώσεις συγκεντρώνονται στην αριστερή πλευρά, έτσι ώστε να φαίνονται οι κνήμες και οι πτυχές του ποδόγυρου. Το αριστερό χέρι της Κόρης τείνει μπροστά, λυγισμένο προς το στήθος σε ορθή γωνία, και φορά βραχιόλι. Κρατούσε κάποια προσφορά ή ένα πουλί. Το δεξί χέρι, που δε σώζεται ολόκληρο, ήταν πιθανώς ένθετο και –αντίθετα από τις περισσότερες Κόρες– δεν κρατά το ιμάτιο, αλλά προβάλλει μπροστά λυγισμένο στον αγκώνα. Η έκφραση του προσώπου της, αλλά και η στάση του σώματός της είναι επιβλητικές. Η ποιότητα του γλυπτού αυτού –και επομένως και το κόστος του– δείχνει την υψηλή κοινωνική θέση του δωρητή, η οποία αποτυπώνεται στα ενδύματα, στο περίτεχνο χτένισμα και στα κοσμήματα που φορά η Κόρη.https://youtu.be/ACUOzG20FdM
Δείτε το στο slideshare.net
|
Αρχείο για την κατηγορία 'Αρχαϊκή τέχνη'
ΑΡΧΑΪΚΗ ΤΕΧΝΗ
Δημοσιευμένο στην κατηγορία Αρχαϊκή τέχνη στις 14 Δεκ 2019
Δ 10: Η ΤΕΧΝΗ (ΤΗΣ ΑΡΧΑΪΚΗΣ ΠΕΡΙΟΔΟΥ)
Δημοσιευμένο στην κατηγορία Αρχαϊκή τέχνη στις 13 Δεκ 2019
Ο ναός στην ελληνική αρχαιότητα ήταν η κατοικία του θεού, το κτήριο που στέγαζε το λατρευτικό άγαλμα μιας ή περισσότερων θεοτήτων, και όχι ο χώρος συνάθροισης των πιστών, όπως στο χριστιανικό κόσμο. Αυτό φανερώνει και το ουσιαστικό «ναός», που προέρχεται από το ρήμα «ναίω» (=κατοικώ). Το λατρευτικό άγαλμα τοποθετούνταν στο βάθος του ναού, πάνω στον κατά μήκος άξονα του κτηρίου.
Οι πιστοί συγκεντρώνονταν στον περιβάλλοντα χώρο έξω από το κτήριο του ναού, όπου βρισκόταν και ο βωμός για την προσφορά θυσιών και την άσκηση της λατρείας.
Η βασική αυτή λειτουργική ιδιομορφία του ελληνικού ναού είναι σημαντική για την κατανόηση της αρχιτεκτονικής του, καθώς υπάρχουν μαρτυρίες ότι οι ναοί σχεδιάζονταν με βάση και το άγαλμα που επρόκειτο να στεγάσουν. Πηγή: www.lifo.gr
-
Πρόσφατα άρθρα
Πρόσφατα σχόλια
- στο Καλημέρα κόσμε!
Ιστορικό
Kατηγορίες
Μεταστοιχεία
Νοέμβριος 2024 Δ Τ Τ Π Π Σ Κ 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30