Ελευθερία Κράλλη
Στο πλαίσιο της καλλιέργειας της φιλαναγνωσίας, διάλεξα από τη
βιβλιοθήκη του σχολείου το βιβλίο «Η Κωνσταντίνα και οι αράχνες της»
της Άλκης Ζέη.
Η κεντρική ηρωίδα δηλαδή η Κωνσταντίνα, εξωτερικά είχε μαύρα
μάτια, μακριά, σγουρά μαύρα μαλλιά και ήταν πάντα πολύ χλωμή , αλλά
σε ένα μέρος του βιβλίου κουρεύει τα μαλλιά της γουλί. Διέθετε μία
περίπλοκη προσωπικότητα. Ποτέ δεν είχε αυτοπεποίθηση, δεν μιλούσε
σχεδόν ποτέ, πάντα δίσταζε να εκφράσει αυτά που ήθελε να πει. Μόνο
όταν έπαιρνε τα μπλε χαπάκια, άλλαζε εντελώς: γινόταν θρασύτατη και
όταν κάποιος της μιλούσε τον αγνοούσε επιδεικνύοντας ασέβεια.
Μου άρεσε πάρα πολύ το βιβλίο που επέλεξα. Όμως, στην
προσωπικότητα της ηρωίδας θα άλλαζα πολλά πράγματα, όπως ότι
έπρεπε να έχει θάρρος και αυτοπεποίθηση χωρίς δεκανίκια (μπλε
χαπάκια). Τα συναισθήματα που μου δημιουργήθηκαν ήταν κυρίως λύπη
για τα πράγματα που συνέβησαν στην Κωνσταντίνα, όπως ο χωρισμός
των γονιών της, καθώς έπρεπε να μείνει αναγκαστικά στην γιαγιά της
(Φαρμούρ), η οποία δεν έδειχνε να την αγαπά. Οπότε, είναι προφανές ότι
ένα νοσηρό οικογενειακό περιβάλλον γεμίζει τον αναγνώστη θλίψη και
συμπόνοια για το παιδί που μεγαλώνει εκεί. Τέλος, αν και η πλοκή μού
κέντρισε το ενδιαφέρον, αισθάνθηκα αγανακτισμένη, καθώς η ηρωίδα
βρήκε καταφύγιο στα ναρκωτικά, τα οποία της έδινε ένας «φίλος».
