math-parea-gym-naxou's blog

Εκλεκτοί μας αναγνώστες και αναγνώστριες …Καλά Χριστούγεννα.Την Τετάρτη 17 Δεκεμβρίου 2014 οι μαθητές :Φρατζέσκος Κωνσταντίνος και Χαμπίμπης Λευτέρης πήραμε μία πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη από τον Σεβασμιότατο Μητροπολίτη Παροναξίας ,ο οποίος πρόθυμα δέχτηκε τη πρόσκλησή μας παρά το πιεστικό πρόγραμμα που έχει.Τον ευχαριστούμε για μία ακόμη φορά και του ευχόμαστε υγεία,χαρά και δύναμη στο πολύ δύσκολο έργο που άοκνα επιτελεί.Ακολουθεί η συνέντευξη που του πήραμε.

-Κατ΄αρχάς Σεβασμιότατε σας ευχαριστούμε που θυσιάσατε λίγο από τον πολύτιμο χρόνο σας παρά τον φόρτο εργασίας σας.

-Να είστε καλά .Και εγώ σας ευχαριστώ πολύ για τη χαρά που μου δίνετε να είμαι μαζί σας και για το γεγονός πως θα ήθελα και εγώ να συμμετάσχω στη διαδικτυακή σας εφημερίδα με την ταπεινή δική μου προσφορά.Είμαι στη διάθεσή σας να απαντήσω στις ερωτήσεις.

-Τι μπορούν να πουν τα Χριστούγεννα στο σύγχρονο νέο;

-Τα Χριστούγεννα ,γενικότερα,μπορούν να μιλήσουν στους ανθρώπους σε όλες τις εποχές.Δεν είναι ένα ιστορικό γεγονός,το οποίο γιορτάζουμε.Αλλά,είναι ένα βίωμα.Και επειδή, εκ της φύσεώς της η γιορτή των Χριστουγέννων αφορά κατ΄εξοχήν παιδιά και νέους το μήνυμα αυτό είναι πάντοτε επίκαιρο.Εκτός από την ανάμνηση του γεγονότος που πραγματοποιούμε ,προσπαθούμε να δίνουμε το μήνυμα του λειτουργικού σήμερα.Θα ακούσουμε σε λίγες μέρες ένα από τα ωραιότερα τροπάρια <<Σήμερον γεννάται εκ Παρθένου>>,κάτι που πρέπει να μας προβληματίσει.Η Εκκλησία μας λέει σήμερον γεννάται αυτό σημαίνει ότι ως λειτουργικό γεγονός το ζούμε κάθε φορά στην Εκκλησία ,αλλά και ως ένα γεγονός που πρέπει να αποτελεί θα έλεγα ένα πνευματικό εφόδιο που μας δίνει η Εκκλησία.Ο νέος λοιπόν σήμερα που έχει πάρα πολλά προβλήματα,το φάσμα της ανεργίας και γενικά τους κινδύνους της καθημερινότητας που φεύγει από ένα νησί και πάει σε μια πολιτεία πολλές φορές άγνωστη σε αυτόν,οι πειρασμοί,οι προκλήσεις,νομίζω πως σε όλα αυτά η γέννηση του Χριστού θα έρθει να δώσει το μήνυμα της Αναγέννησης.Γεννάται ο Χριστός και μας καλεί να αναγεννηθούμε και εμείς πνευματικά.Η Εκκλησία μάς παρακινεί να κατανοήσουμε βαθύτερα το θαύμα της Γεννήσεως και να το ζήσουμε ως ένα γεγονός Σωτηρίας.Αυτό είναι το μήνυμα που μπορούν να δώσουν υα Χρισατούγεννα σε κάθε νέο.

-Ποιο είναι το φιλανθρωπικό-κοινωνικό έργο της Ιεράς Μητροπόλεως Παροναξίας;

-Η Εκκλησία παιδιά πάντοτε πραγματοποιούσε έργο φιλανθρωπίας από τη ίδρυσή της και ο Κύριος μας είπε:<<Τους πτωχους γαρ παντοτε εχετε μεθ΄ημων>>.Απλώς τα τελευταία χρόνια το έργο αυτό έχει ενταθεί και έχει εξαπλωθεί και σε άλλους τομείς που ίσως δεν υπήρχαν μέχρι σήμερα.Το φιλανθρωπικό έργο έχει να κάνει με διάφορες πτυχές των αναγκών του ανθρώπου.Βέβαια θα γνωρίζετε και εσείς οι ίδιοι πως τα νησιά είναι σε λίγο καλύτερη μοίρα γιατί έχουμε την τουριστική κίνηση,η οποία λίγο απαλλύνει την ανεργία και είναι επ΄ωφελεία των κατοίκων τους.Παρά ταύτα,οι ανάγκες είναι πάρα πολύ μεγάλες.Ήδη την ώρα που μπήκατε μέσα είδατε πως διέκοψα τη συζήτηση μας για κάποια ανάγκη συντοπίτου μας για να καλύψει μία υποχρέωση.Τέτοια έχουμε συνέχεια,καθημερινά.Άλλοτε είναι για λογαριασμό της Δ.Ε.Η. ,ο οποίος λήγει ή έχει λήξει,άλλοτε είναι για να βάλουν λίγο πετρέλαιο ιδιαίτερα το χειμώνα,άλλοτε για την εξόφληση κάποιου χρέους ,το οποίο είναι πιεστικό και η ακόμη αμεσότερη και επιτακτική ανάγκη της καθημερινότητας έιναι το ζήτημα της τροφής.Γι΄αυτό και σε λίγες μέρες συμπληρώνονται 3 χρόνια που λειτουργεί ανελλιπώς και καθημερινά το συσσίτιο της Μητροπόλεως,το οποίο ονομάζουμε γεύμα αγάπης:<<Παναγία η Ελεούσα>>.Καθημερινά μαγειρεύονται περίπου 120 μερίδες φαγητού και πολύ νωρίς πριν τις 12 το μεσημέρι έχουν προσέλθει οι εγγεγραμμένοι.Επίσης,έχουμε μία συνεργασία με τη <<βοήθεια στο σπίτι>> και μπορούμε και διοχετεύουμε το φαγητό στους ανήμπορους γέροντες που δε μπορούν να έρθουν να το παραλάβουν.Σκεφτείτε όμως ότι αντίστοιχο συσσίτιο έχει και στη Πάρο με λιγότερες μερίδες λόγω του μικρότερου πληθυσμού.Κορυφαίο,βέβαια, φιλανθρωπικό έργο της Μητροπόλεως είναι το γηροκομείο στη Πάρο,στο οποίο φιλοξενούνται ως τρόφιμοι γέροντες και γερόντισσες ,περίπου 26 με 27 στον αριθμό. Και ξέρετε, σιγά σιγά, γιατί οι δυνατότητες είναι περιορισμένες ,προσπαθούμε να ολοκληρώσουμε το γηροκομείο της Νάξου. Τέλος, ένας άλλος τομέας της Μητροπόλεως είναι η στήριξη φοιτητών λίγο μεγαλύτερών σας στην ηλικία.Τους κάνουμε μία επιδότηση ενοικίου ,τους βοηθάμε στις σπουδές τους έτσι ώστε να μπορέσουν και με μία σχετική άνεση να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους.Εν ολίγοις, όλα αυτά πραγματοποιούνται με τη στήριξη των Χριστιανών.Εμείς πραγματικά το θεωρούμε ένα θαύμα του Θεού πως μπορούμε και ανταποκρινόμαστε.

-Η Μητρόπολη έχει πολλά μοναστήρια.Αυτά έχουν παίξει κάποιο ρόλο στην ιστορία του τόπου ;Σήμερα μπορούν να παίξουν κάποιo ρόλο και αν ναι ,ποιον;

-Η Μητρόπολη διαχρονικά είχε πάρα πολλές ιερές μονές.Πολλές από τις οποίες είναι βέβαια ήδη ανακαινισμένες.Καποιες εξ΄αυτών έχουν μοναχικές αδελφότητες και άλλες όχι.Αλλά υπάρχουν και πολλά μικρότερα μοναστήρια,τα οποία δυστυχώς πολλά από αυτά έχουν καταπατηθεί διά μέσου των αιώνων όχι μόνο ως προς στα ιδιοκτησιακά τους στοιχεία αλλά και οι ίδιες οι μονές από φερομένους ιδιοκτήτες.Αυτό είναι ένα πρόβλημα για τη Μητρόπολη.Γίνονται προσπάθειες για να επιλυθεί αυτο ζήτημα.Πολλά από αυτά χρήζουν ανακαινίσεως ,συντηρήσεωςκαι διασώσεως.Εν πάση περιπτώσει,τη στιγμή αυτή λειτουργούν στη Μητρόπολή μας 6 μοναστήρια,4 στη Πάρο και 2 στη Νάξο.Συνολικά,εγκαταβιούν 50 μοναχοί και μοναχές.Τα μοναστήρια αυτά ,όσα είναι ανοιχτά και όσα λειτουργούν ,προσφέρουν στον λαό του Θεού ανεκτίμητες υπηρεσίες ,διότι είναι τόποι πνευματικής ησυχίας,γαλήνης,προσευχής και προσέρχονται πάρα πολλοί πιστοί ,ακριβώς,για να εναποθέσουν το βαρύ φορτίο των προβλημάτων της ζωής,είτε εξομολογούμενοι,είτε με τη δυνατότητά τους να προσευχηθούν στο Θεό για την επίλυση των προβλημάτων τους,να ηρεμήσουν συμμετέχοντας σε κάποιες ιερές ακολουθίες.Και γενικότερα,μπορούμε να πούμε ότι αυτά τα μοναστήρια αποτελούν τους πνευματικούς πνεύμονες της Ιεράς Μητροπόλεως.Εσείς παίρνετε μία μικρή γεύση ,εδώ, στη Νάξο, από τη λειτουργία της Ιεράς Μονής Αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου και κατά καιρούς βέβαια της Ιεράς Μονής Παναγίας Φανερωμένης.

-Η ζωή ενός ιερέα ή ενός Επισκόπου ,όπως εσείς,περιορίζεται μόνο στη λειτουργική ζωή και στη διοικητική οργάνωση της Εκκλησίας;

-Η Εκκλησία,αγαπητά μου παιδιά,αντιμετωπίζει τον όλο άνθρωπο.Δεν υπάρχει πτυχή της ζωής του ανθρώπου που να μην αποτελεί θέμα για την Εκκλησία,δεν απομονώνει κανένα τομέα της ανθρώπινης προσωπικότητος.Ο άνθρωπος είναι μία ύπαρξη ψυχοσωματική και ως εκ τούτου η Εκκλησία τον αντιμετωπίζει.Έτσι,ο Επίσκοπος και ο ιερεύς καλείται να αντιμετωπίσει τον όλο άνθρωπο με τα προβλήματα του,τις δυσκολίες του αλλά και τις αδυναμίες του και τα πάθη του.Βέβαια,το βασικό σημείο αναφοράς είναι η λειτουργική ζωή των κληρικών,μέσα από την οποία μπορούν τα περισσότερα θέματα να αντιμετωπιστούν.Το κύριο έργο του ιερέως ,το πρωταρχικό,είναι το λειτουργικό.Από εκεί και πέρα ,ο ιερεύς δεν πρέπει να είναι ο άνθρωπος που αδιαφορεί για τα άλλα θέματα και παράλληλα δεν μπορεί να μην δραστηριοποιείται και σε άλλα ζητήματα όπως να κηρύττει το Θείο Λόγο να πραγματοποιεί εκδηλώσεις,να παρεμβαίνει και να βοηθάει σε καταστάσεις δύσκολες,να δίνει παρουσία στα σχολεία,να συμμετέχει,γενικότερα ,στα κοινωνικά δρώμενα.Έτσι,σας λέω και πάλι πως η Εκκλησία αντιμετωπίζει τον όλον άνθρωπο ως ενιαία ψυχοσωματική οντότητα.

-Με ποιο τρόπο η Εκκλησία μπορεί να κάνει τους νέους να στραφούν προς Αυτήν;

-Κοιτάξτε παιδιά η Εκκλησία είναι μία σταθερή αξία.Πρέπει να υπάρχει μία αμφίδρομη κίνηση.Η Εκκλησία καλεί τους πάντες.Κανέναν δε πιέζει και κανέναν δε κρατάει με το ζόρι.Η Εκκλησία,κυρίως,μπορεί να καλεί τους νέους ανθρώπους,όχι με το να πηγαίνει να τους βρει όπου εκείνοι βρίσκονται,αλλά κυρίως με το ζωντανό παράδειγμά Της.Δηλαδή,αν δε συναισθανθούν και οι νέοι και όλοι ότι οι ίδιοι είναι Εκκλησία,δεν είναι κάτι το εξωτερικό η Εκκλησία που ψάχνει να βρει μέλη.Αυτό είναι λάθος έννοια.Το κάθε παιδί και ο κάθε άνθρωπος που είναι βαπτισμένος Χριστιανος Ορθόδοξος πρέπει να καταλάβει πως είναι μέρος της Εκκλησίας και ως εκ τούτουμπορούμε να πλησιάσουμε τους νέους με το παράδειγμα της ζωής μας,να είμαστε εμείς οι ίδιοι συνεπείς ως παράδειγμα και τρόπο έλξεως των νέων .Χωρίς αυτό να το λέω ως απαραίτητη προϋπόθεση για τους νέους με την έννοια ότι πουθενά δεν υπάρχει τελειότητα.Εφ΄όσον είμαστε άνθρωποι όλοι και λάθη κάνουμε ,κάτι που δεν αποτελεί λόγο να μην είμαστε ζωντανά μέλη της Εκκλησίας,εάν κάτι τέτοιο δημιουργείται.Πολλές φορές,μάλιστα, θα έλεγα πως είναι μία πρόφαση που δεν είμαστε ζωντανά μέλη της Εκκλησίας και λέμε φταίει το τάδε που έχω ακούσει γιάυτόν τον κληρικό ή το άλλο που έχω δει.Όχι, το τι κάνει ο κάθε κληρικός θα δώσει λόγο στο Θεό,όπως θα δώσει ο καθένας από εμάς για το τι κάνει έκαστος.Δε θα δώσουμε λόγο για το τι κάνει ο άλλος ,αλλά για το τι κάνουμε εμείς.

-Αν θυμάμαι καλά είστε 6 χρόνια Μητροπολίτης.Ξέρετε τη Νάξο ,τη Πάρο ,τους κατοίκους κάθε νησιού,τι γνώμη έχετε για τη νεολαία της Ιεράς Μητροπόλεως Παροναξίας;

-Η νεολαία είναι πάρα πολύ καλή ,πάρα πολύ ζωντανή.Οι νέοι είναι πολύ ευγενείς.Θεωρώ ότι,είναι κοντά στην Εκκλησία με το δικό τους τρόπο που είναι πιο αυθόρμητος,πιο αυθεντικός.Βλέπετε όσο μεγαλώνει ο άνθρωπος πονηρεύει περισσότερο.Από την άλλη,αυτό δε σημαίνει ότι πρέπει να κάνουμε κολακείες και να χαϊδεύουμε τα αυτιά για να ακούγονται ευχάριστα αυτά που λέμε.Κάποτε και οι μεγάλοι νέοι ήταν και εσείς κάποια στιγμή θα γίνετε μεγαλύτεροι.Δεν είναι κάτι σταθερό,δηλαδή πολλές φορές ακούμε ότι είμαστε πάντα νέοι ,μα δεν είμαστε πάντα νέοι,δεν υπάρχει ξαφνικά μια μετεπήδηση σε μια κατηγορία του <<μεγάλου>>.Αυτό έρχεται σταδιακά Όπως όλοι οι άνθρωποι,έτσι και οι νέοι πρέπει κάποια στιγμή να καταλαβουν πως έχουν και εκείνοι ευθύνες γιατί κάπως βολεύει να φορτώνουμε στους μεγάλους κάποια πράγματα και κάπου οι μέγαλοι λένε με ένα τρόπο λαϊκίστικο<<οι νέοι μας είναι οι καλύτεροι του κόσμου >>.Κάπως έτσι τα βρίσκουμε.Οι νέοι έχουν τη δική τους προσωπικότητα και τις δικές τους ευθύνες ως εκ τούτου.Συνοψίζοντας,είναι μία πολύ καλή νεολαία,η χρυσή νεολαιά,όπως λέω και εγώ σε κάποιο παλαιότερο μήνυμα.Από εκεί και πέρα,πάντοτε υπάρχουν περιθώρια μέχρι το τέλος της ζωής μας να γινόμαστε καλύτεροι.

-Τι σχέση έχει η Εκκλησία με τη φύση;

-Είναι ένα πολύ σημαντικό θέμα αυτό.Ψάλλουμε συνέχεια στην Εκκλησία τις καταβασίες και τονίζουμε ότι ο φυσικός κόσμος προέρχεται απ΄το Δημιουργό Θεό,που πλάστηκε μεμία τελειότητα και συγχρόνως ότι ο άνθρωπος δε καλείται να λατρεύει τη φύση,την κτίση δηλαδή με λ.ίγα λόγια ,αλλά Τον Κτίσαντα,<<Ουκ ελάτρευσαν την κτίση οι θεόφρονες,αλλά Τον Κτίσαντα>>,λένε οι καταβασίες.Λοιπόν,η κτίσις ή η φύσις αν εναλλάσσουμε τους όρους,αγαπητά μου παιδιά είναι ένας ναός Του Θεού,ένας τέλειος και πανέμορφος ναός ,στον οποίο λατρεύεται ο Θεός.Ωστόσο,ο άνθρωπος,ιδιαίτερα, τα τελευταία χρόνια έχει κάνει φοβερές παρεμβάσεις .Δηλαδή,του έδωσε η τεχνολογία την δυνατότητα να παρεμβαίνει υποτίθεται επ΄ωφελεία του,αλλά στην ουσία καταστρέφοντας τον ίδιο το χώρο,τη φύση και ουσιαστικά τον ίδιο τον εαυτό του.Ξέρετε ότι ο Οικουμενικός Πατριάρχης ,ο οποίος λέγεται και πράσινος Πατριάρχης,πριν από πολλά χρόνια που δεν ήταν ιδιαίτερα ευαισθητοποιημένοι όλοι οι άνθρωποι ,δηλαδή πριν από μία εικοσπενταετία και πλέον έχει δημιουργήσει μια κίνηση οικολογική για τη προστασία του περιβάλλοντος κλπ…Θέλω να πω ,γενικότερα,το φυσικό περιβάλλον,κάτι που πάρα πολύ η Εκκλησία προβάλλλει και ξέρετε οι Άγιοι του Θεού όταν προχωρούσαν σε Αγιότητα και σε αρετή ,είχαν μία εξοικείωση πολύ μεγάλη με το φυσικό περιβάλλον.Και σύγχρονοι Άγιοι ,όπως για τον πατέρα Παΐσιο , γιατον πατέρα Πορφύριο που ακούμε τελευταία,παλαιότεροι όπως ο Άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ είχαν μεγάλη άνεση με ζώα που μας προκαλούν αποστροφή και φόβο.Επικοινωνούσαν μαζί και είχαν μία σχέση οικειότητος.Αυτή είναι η κατάσταση προπτωτική του ανθρώπου,προ της Πτώσεως τέτοια σχέση είχε ο άνθρωπος με τα ζώα και με το φυσικό περιβάλλον.Μετά την Πτώση,μπήκαμε γενικότερα στη διαδικασία της φθοράς.Φθείρεται η φύση,φθείρεται και ο άνθρωπος.Όλοι οι Άγιοι τονίζουν την αγάπη που πρέπει να έχουμε στο φυσικό κόσμο.Επαναλαμβάνω και πάλι,χωρίς να γινόμαστε λάτρες,ως Εκκλησία δε δεχόμαστε την έννοια φυσιολάτρες,η λατρεία είναι μόνο στο Θεό.Αγαπάμε τη φύση,δεν τη λατρεύουμε.

-Τι έχετε να πείτε σ΄ένα παιδί που βιώνει την οικονομική κρίση μέσα στο σπίτι του ,που παρόλο που θα καταφέρει να αποφοιτήσει από κάποια σχολή,ξέρει πως πάρα πολλές πιθανότητες είναι να βρει το όνομά του στη λίστα της ανεργίας;

-Είναι κάτι που είπα στην αρχή, χωρίς να το ξέρω.Είπα κάποια πράγματα στην αρχή.Νομίζω ότι δεν πρέπει να γονατίζουν οι νέοι ,να κάμπτονται και να απογοητεύονται μέσα από το κλίμα.Η Ιστορία της Ανθρωπότητος δείχνει πως έχουμε συνεχώς ανατροπές,εμείς ,λοιπόν,θα πάρουμε τα εφόδια που πρέπει να πάρουμε.Μπορεί να περάσουμε μία ταλαιπωρία,μία κρίση,αλλά είναι βέβαιο ότι αν έχουμε τα εφόδια και την κρίση θα την περάσουμε καλύτερα,αλλά και μετά δεν ξέρουμε τι δρόμοι θα μας ανοιχτούν.Έτσι λοιπον,πιστεύω με αισιοδοξία και πολύ καλή διάθεση μέσα από τις δυσκολίες,και εμείς τις βλέπουμε ως Μητρόπολη καθημερινά,θα πρότεινα στους νέους να σταματήσουν να λένε :<<Σώπα καημένε,παράτα τα κλπ >>.Όχι,μ΄αυτό διαφωνώ πλήρως.Πρέπει με πολύ αισιοδοξία να προχωρήσετε στις σπουδές σας,να σας ενδυναμώσει η κρίση και να σμιλεύσει καλύτερα το χαρακτήρα σας.

–Ας  περάσουμε  τώρα  Σεβασμιότατε  σε  πιο  προσωπικές  ερωτήσεις  .Σε  ποια ηλικία  αποφασίσατε πως  θέλετε  να  γίνετε  κληρικός  ,και το έχετε μετανιώσει; 

-Σαφώς  δεν το  έχω μετανιώσει .Και πάλι  αν αποφάσιζα  ,το ίδιο θα αποφάσιζα στη ζωή μου . Πήρα την απόφαση  σε  πολύ  μικρή  ηλικία . Θυμάμαι  χαρακτηριστικά  σε μια  ερώτηση  της  δασκάλας   ,τι θα γίνετε όταν  μεγαλώσετε  νομίζω  το είχα πει , στην πρώτη Δημοτικού , ότι  ήθελα  να  γίνω  κληρικός  . Βέβαια , το κάθε  παιδί  έχει  διακυμάνσεις . Μπορεί  ξέρω ‘ γω  να σκεφτεί  να πήγαινε σε μια  άλλη  σχολή , πάντως αυτός ο πόθος ήταν μέσα  , έκαιγε  από πολύ  μικρή ηλικία  και  μέσα  από διάφορες καταστάσεις της ζωής  πραγματοποιήθηκε η επιθυμία  . Άλλες  επιθυμίες  είναι  για νεότερους ,άλλες για  μεγαλύτερους, μετά το στρατό  ελήφθησαν οι  οριστικές αποφάσεις για την πραγματοποίηση των σπουδών ,που και  αυτές  ήταν  προσανατολισμένες όμως στο  χώρο  για  να γίνω κληρικός , γιατί θεωρώ πως  ήμασταν  σε  ένα  σχολείο  που  ήταν  θετικής  κατευθύνσεως , ήμουν στο Βαρβάκειο μαθητής , είχα μπει στο Βαρβάκιο  , τότε έδιναν έξετάσεις  και είχα μπει στο Βαρβάκιο . Ήμασταν ελάχιστοι , γενικά για θεωρητική κατεύθυνση  , αν σκεφτείτε ότι 160 παιδιά έχει  η κάθε τάξη  σταθερά και όταν ένα παιδί έφευγε για κάποιο λόγο , γινόταν αντικατάσταση . Ήταν 3  τμήματα  πρακτικού  και  ένα  κλασικού  και από αυτό το κλασικό , οι πιο πολλοί  πήγαιναν ιατρική  και  οικονομικές  σχολές . Για νομική , θεολογικά και φιλοσοφικά δεν  ήμασταν  ούτε  10  άτομα  μέσα στο τμήμα των 40 ατόμων  ,δηλαδή και 160 μαθητών. Παρά ταύτα ,ήμουν σταθερός  και με την ευλογία πάντοτε  και την καθοδήγηση του πνευματικού  μου,πατέρα Επιφανίου Θεοδωρόπουλου ,χειροτονήθηκα στην  ηλικία  των 27 ετών διάκονος .

– Αν μπορούσατε να είχατε αλλάξει  κάτι στη μέχρι  τώρα πορεία σας ως κληρικός, τι θα ήταν αυτό; Θα θέλατε κατ’ αρχάς ; 

-Σε επιμέρους  θέματα στην πορεία θα ήθελα και ενδεχομένως να άλλαζα κάποια πράγματα . Θα σας πω όμως το εξής : Εάν είχα πραγματοποιήσει  , όπως εγώ τα έβλεπα τα πράγματα στη ζωή , χωρίς την καθοδήγηση του πνευματικού μου , ο οποίος έχει φύγει από αυτήν τη ζωή σε σχετικά νέα ηλικία , 59 ετών , ενδεχομένως να ήταν πολύ διαφορετικά τα πράγματα στη ζωή μου , πολύ πιο μπερδεμένα .Ανθρωπίνως υπολογίζω , ενδεχομένως να ήταν έτσι τα πράγματα αν τα είχα κάνει εγώ έτσι σύμφωνα με τις επιθυμίες μου που να μην είχα πάρει και το δρόμο  να μην είχα πάρει τα γεγονότα της ζωής έτσι που να μην είχα γίνει και Επίσκοπος. .Αλίμονο  αν περνάμε τη ζωή μας και δεν έχουμε μετανιώσει και δεν έχουμε πει ότι θα μπορούσαμε να έχουμε κάνει κάποιες άλλες αποφάσεις . Είμαστε άνθρωποι και κάνουμε λάθη , απλώς πρέπει να προσπαθούμε να τα καταλαβαίνουμε  ,και τουλάχιστον να αγωνιζόμαστε , είτε αυτό είναι πάθος ,είτε λάθος  , είτε αμαρτία .

-Και όταν ήσασταν στην ηλικία που ήμαστε τώρα εμείς , πως περνούσατε τα Χριστούγεννα; 

-Πολύ οικογενειακά  , εγώ είμαι παιδί της πόλης, ξέρετε είμαι γεννημένος και μεγαλωμένος στη Αθήνα καταγόμενος από γονείς και τους δύο Ναξιώτες . Είχα μια υπερβολική αγάπη στη Νάξο , από παιδί και προσπαθούσα  με κάθε ευκαιρία διακοπών  να έρθω στον παππού και στη γιαγιά , που ζούσαν στο χωριό , ήταν η μανία μου αυτό , ας πούμε , αλλά δεν με άφηναν πάντα οι γονείς  , δηλαδή στην ηλικία σας ακόμη δεν με άφηναν μόνο  μου να  κατεβαίνω  , λίγο μεγαλύτερος άρχισα να κατεβαίνω  μόνος μου , γιατί αν ερχόμουν , θα ερχόμουν οπωσδήποτε Χριστούγεννα και Πάσχα . Μετά άρχισα να κατεβαίνω λίγο μεγαλύτερος από εσάς , το Πάσχα ,κυρίως , ως φοιτητής,αλλά και τα Χριστούγεννα . Κατά τα άλλα , ήμουν στην Αθήνα  , μες στην ενορία μου τις μέρες αυτές  όλες τις γιορτές , στο σπίτι , στους συγγενείς  με φίλους , με συμμαθητές κτλ.Θυμάμαι πηγαίναμε σε πολλές επισκέψεις κρατώντας δώρα στα ξαδέλφια μου,όπως και εκείνοι έρχονταν σε εμάς.Να φανταστείτε είμαστε 38 πρώτα ξαδέλφια.Υπήρχαν όπως και σήμερα τα ανάλογα γλυκίσματα ,κουραμπιέδες και μελομακάρονα κλπ.

-Ποιο είναι το κίνητρο που σας ώθησε να γίνετε ιερέας;

-Είναι νομίζω μια κλίση με ι ,που λέμε,που έχει κανείς μέσα του και αφήνει μέσα από τη γεγονότα της ζωής ,έτσι ώστε να έρθει και αυτή η κλήση με η ας πούμε από τον Ουρανό , από τον Θεό . Δεν μπορώ να προσδιορίσω, δηλαδή είμαστε 3 αδέλφια ,στο ίδιο περιβάλλον μεγάλωσα με αυτά τα παιδιά , , τα αδέλφια μου δεν είχαν τέτοια ανάλογη κλίση  παρόλο που ήταν και αυτά κοντά στην Εκκλησία. 

-Ο Μητροπολίτης Παροναξίας  κύριος Καλλίνικος ,ως άνθρωπος της καθημερινότητας, πως περνά τη μέρα του πέρα από τα λειτουργικά και διοικητικά του καθήκοντα  ;Ποια είναι τα ενδιαφέροντά του ;Αν έχει ελεύθερο χρόνο, με τι ασχολείται;

-Ο ελεύθερος χρόνος δεν υπάρχει και δεν πρέπει να υπάρχει για τον κληρικό , με την έννοια ότι  δεν υπάρχει κάποιος χρόνος που δεν έχει να κάνει τίποτα . Δηλαδή , για να σας πω να καταλάβετε , εγώ ως κληρικός δεν έχω πλήξει ποτέ στη ζωή μου , διότι πάντοτε κάτι μπορείς να κάνεις  και ένα πιο χαρακτηριστικό επίσης ότι ως επίσκοπος, και πριν δηλαδή ,η Νάξος ήταν ο μόνος μου προορισμός και σπάνια έχω πάει στη ζωή μου κάπου αλλού  σε εκδρομές και με γκρούπ μάλλον εκκλησιαστικά , και θα σας πω το εξής  ότι  στα 6,5 χρόνια που είμαι εδώ Μητροπολίτης δεν έχω πάει ποτέ  και δεν ξέρω αν θα πάω ποτέ  διακοπές . Όσες φορές έχω λείψει  είναι επειδή έχω ανταποκριθεί σε ένα ελάχιστο ποσοστό  σε προσκλήσεις   εκκλησιαστικών πανηγύρεών . Για παράδειγμα, τότε που έλειψα του Αγίου Σπυρίδωνος είχα πάει στον Πειραιά και δεν πήγα καν στο πατρικό μου  στην Αθήνα. Πήγαμε στον εσπερινό, λειτουργήσαμε και πήραμε πάλι το πλοίο και γυρίσαμε πίσω ,δηλαδή με αυτήν την έννοια κινούμαι . Και στο Άγιο Όρος έχω πάει 3 φορές  τώρα θα πάω και φέτος άλλη μία , 4^η και σε όλες αυτές ήμουν πάντα προσκεκλημένος  σε κάποια πανήγυρη. Είναι κάτι που με ευχαριστεί  πάρα πολύ , είναι επιλογή ζωής αυτό .

-Τελειώνοντας ,γιατί σας κουράσαμε κιόλας  , ποιο είναι το μήνυμα που θα θέλατε να δώσετε σε κάθε συμμαθητή και συμμαθήτριά μας ;

-Είναι νομίζω να κινηθούμε στα πλαίσια της περιόδου αυτής . Είναι γέννηση του Χριστού . Η γέννηση του Χριστού  είπαμε είναι ένα γεγονός ιστορικό . Το γιορτάζουμε , το τιμάμε , έχει διαποτίσει τη ζωή μας , ακόμη και ανθρώπους κοσμικούς .Η γιορτή των Χριστουγέννων είναι η γιορτή που όλοι συμμετέχουν που μπορεί να συμμετέχουν με έναν τρόπο καθαρά επιφανειακό , αυτό το περίβλημα , όλος ο εορταστικός περίγυρος δεν είναι κακός , το περίβλημα  για κάθε τι είναι χρήσιμο ,εφόσον διαφυλάσσει την ουσία , τον καρπό δηλαδή , σκληρό το περίβλημα στο καρύδι για να διαφυλάσσει τον καρπό που είναι μέσα στο καρύδι  και αυτό κατ’ επέκταση σε όλα τα πράγματα. Εγώ θα ήθελα στη γιορτή φέτος  να προχωρήσουμε μέσα στην ουσία , να καταλάβουμε τι είναι Χριστούγεννα , να το πιστέψουμε πρώτα απ’ όλα το γεγονός ουσιαστικό πως ο Χριστός , το 2^ο πρόσωπο της Αγίας Τριάδας  έρχεται στον κόσμο , γίνεται άνθρωπος , ταπεινώνεται , συγκαταβαίνει ο Σωτήρ  το γένει των ανθρώπων , γίνεται άνθρωπος  με τις χειρότερες συνθήκες  , γιατί έρχεται ο Θεός στον κόσμο για να κάνει εμάς τους ανθρώπους κατά χάριν Θεούς . Κατεβαίνει ο Θεός , ανεβαίνει ο άνθρωπος  αυτό να το αισθανθούμε λοιπόν όλοι και οι νέοι άνθρωποι , δηλαδή την ουσία του πράγματος, με αυτό το γεγονός να προσανατολιζόμαστε προς το Χριστό πάντοτε ότι ο ίδιος είναι ο Σωτήρας και Λυτρωτής μας  και ως εκ τούτου βλέποντας το Χριστό μας να γεννιέται , αυτό μας δίνει δύναμη, χαρά, αισιοδοξία , όρεξη να προχωρήσουμε  και να έχουμε πρόοδο στις σπουδές μας και στο καθετί και όλα αυτά να τα βλέπουμε σαν ένα μέσο για να  ζήσουμε και εμείς το γεγονός  προσωπικά στον εαυτό μας, στο περιβάλλον μας στην κοινωνία μας.

-Σας ευχαριστούμε πολύ. 

                                                                                             Κωνσταντίνος Φρατζέσκος  και  Λευτέρης Χαμπίμπης  , τάξη Γ        

Πότε αρχίσατε να ασχολείστε με τη μουσική;
–          Με τη μουσική ξεκίνησα να ασχολούμαι όταν ήμουν 10 ετών.
Γνωρίζετε να παίζετε κι άλλα μουσικά όργανα;
–          Με τα χρόνια και με τις συνεχείς σπουδές ασχολήθηκα και με άλλα όργανα. Σπούδασα παραδοσιακά κρουστά, θεωρία της παραδοσιακής μουσικής, λαούτο, φλάουτο. Επίσης, έχω δίπλωμα κλασικής κιθάρας.
Πόσο σας επηρέασε η παιδική σας ηλικία στο να παίζετε κιθάρα;
–          Τα ακούσματα από την οικογένειά μου και η αγάπη μου για τη μουσική από μικρό παιδί με βοήθησαν στο να ακολουθήσω το δρόμο της μουσικής.
Χαίρεστε όταν βλέπετε τους μαθητές σας να έχουν κάνει μεγάλη πρόοδο;
–          Οι μαθητές ενός καθηγητή είναι ο καθρέφτης της δουλείας του. Όταν οι μαθητές μου προοδεύουν, χαίρομαι και ανακουφίζομαι γιατί οι κόποι μας ανταμείβονται, ιδιαίτερα όταν αυτό συμβαίνει στο διάστημα μιας εβδομάδας.
Πόσα χρόνια σπουδάσατε;
–          Όπως είπα και πιο πάνω, ξεκίνησα το μουσικό μου ταξίδι στην ηλικία των 10 ετών. Ολοκλήρωσα τις σπουδές μου σε ηλικία 26 ετών. Δηλαδή συνολικά οι σπουδές μου διήρκεσαν 16 έτη.
Πότε αποφασίσατε ότι η μουσική θα ήταν το επάγγελμα σας;
–          Μετά από τα πρώτα 8 χρόνια των σπουδών μου στην κλασική κιθάρα αποφάσισα ότι η μουσική εκτός από ευχαρίστηση, έπρεπε να γίνει και το επάγγελμά μου ώστε να μπορώ αργότερα να δημιουργήσω κάτι καλύτερο για τη ζωή μου.
Θα θέλατε τα παιδιά σας να ακολουθήσουν το ίδιο επάγγελμα;
–          Ζούμε σε μία δημοκρατική χώρα. Δηλαδή ο καθένας εκφράζεται ελεύθερα και αποφασίζει για την προσωπική του ζωή αλλά και την επαγγελματική του εξέλιξη. Επομένως, και τα παιδιά μου είναι ελεύθερα να αποφασίσουν αν θέλουν να ακολουθήσουν τη μουσική ή κάποιο άλλο επάγγελμα.
Από ποια ηλικία θα πρέπει να αρχίσει κάποιος την κιθάρα;
–          Η κατάλληλη ηλικία για να αρχίσει κάποιος κιθάρα είναι η ηλικία των επτά ετών.
Έχετε ακούσει ποτέ αρνητικά σχόλια για την κιθάρα;
–          Είναι φυσικό σε κάποιους να μην προκαλεί το ενδιαφέρον η κιθάρα ως όργανο. Επομένως, διατυπώνονται εύλογα κάποια αρνητικά σχόλια.
Έχετε πάθει ποτέ κάποιο ατύχημα κατά τη διάρκεια μιας συναυλίας(π.χ. σπάσιμο χορδής);
–          Θυμάμαι σε μια συναυλία που έδινα στην αίθουσα «Παρνασσός» στην Αθήνα, με την αίθουσα γεμάτη από κόσμο, περίπου 250 άτομα, ξεκίνησα να παίξω το πρώτο κομμάτι. Μετά από δύο λεπτά που είχα ξεκινήσει, ξαφνικά έσπασε η πρώτη χορδή της κιθάρας, αναγκάστηκα να διακόψω, ζητώντας συγγνώμη από το κοινό, και μπήκα στα παρασκήνια ώστε να μπορέσω να αλλάξω όσο πιο σύντομα γινόταν τη χορδή. Αφού την τοποθέτησα στη θέση της, επέστρεψα στη σκηνή και ξεκίνησα το πρόγραμμά από την αρχή.

Ποτικιάν Ειρήνη-Σοφία, τάξη Α’

– Γιατί επιλέξατε το επάγγελμα της καθηγήτριας;

Γιατί αγαπώ πολύ τα παιδιά και ήθελα να είμαι με παιδιά.

– Τι σπουδές κάνατε και πού;

Σπούδασα στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών.

– Πώς νιώσατε τις πρώτες μέρες διδασκαλίας;

Πολύ ευτυχισμένη, γιατί έβλεπα ότι πραγματοποιήθηκε ο στόχος μου.

– Σε ποιο σχολείο διδάξατε πρώτη φορά;

Σε ένα νυχτερινό γυμνάσιο του Περιστερίου.

– Πόσα χρόνια διδάξατε;

Δίδαξα 40 χρόνια.

– Τι σας οδήγησε να επιλέξετε τη θέση της διεύθυνσης του Λυκείου Νάξου;

Απλώς ήξερα την υπηρεσία και με επέλεξαν.

– Έχετε κρατήσει επαφές με παλαιότερους μαθητές σας; Σας λείπουν οι παλαιότεροι μαθητές, το επάγγελμά σας;

Έχω κρατήσει επαφές, αγαπώ πολύ τους μαθητές μου και με αγαπούν και εκείνοι. Τους βλέπω και σε όλη την Νάξο υπάρχουν μαθητές μου, σε όλες τις υπηρεσίες.

– Τι θα συμβουλεύατε έναν νέο καθηγητή;

Πρώτα πρώτα να αγαπάει τα παιδιά. Να μπαίνει στην τάξη προετοιμασμένος και να αντιμετωπίζει αυτά που κάνουν τα παιδιά με ψυχραιμία καταλαβαίνοντας ότι τα παιδιά μέσα στη σοβαρότητά τους έχουν και το παιχνίδι και την τάση να διασκεδάσουν, να πειράξουν. Εάν κατανοεί αυτά ο καθηγητής, δεν θυμώνει ποτέ με τα παιδιά.

Συνέντευξη στην Κατερίνα Μαργαρίτη,

μαθήτρια της Α’ τάξης

Τι είναι το Πάσχα για τους Χριστιανούς;

Το Πάσχα για τους Χριστιανούς είναι η νίκη του Χριστού επί του θανάτου και η προσφορά της διαρκούς ζωής στους ανθρώπους.

Γιατί αλλάζουν κάθε χρόνο οι ημερομηνίες του Πάσχα;

Το Πάσχα είναι κινητή εορτή.Η ημερομηνία καθορίζεται από τη θέση της σελήνης και συγκεκριμένα το Πάσχα ορίζεται την πρώτη Κυρικαή της νέας σελήνης, μετά την εαρινή ισημερία κάθε έτους.

Γιατί οι Καθολικοί γιορτάζουν  το Πάσχα πιο νωρίς;

Η ημερομηνία του Πάσχα των Καθολικών ορίζεται με τον ίδιο τρόπο.

Κορίνα Καπρή , τάξη Α΄

—Γιατί δημιουργήσατε την εφημερίδα;

Για να καλύψουμε ένα κενό. Υπήρχε ένα κενό στη σάτιρα, δηλαδή ενώ οι περισσότερες εφημερίδες λένε ότι λύνουν προβλήματα, εμάς μας αρέσει να δημιουργούμε προβλήματα (όχι στο κοινό βέβαια).

— Για ποιο λόγο αυτό;

Γιατί η σάτιρα κάνει αυτό που αδυνατεί να κάνει σήμερα η δημοσιογραφία, δηλαδή τον έλεγχο της εξουσίας. Η δημοσιογραφία σήμερα δεν φαίνεται να στέκεται στο ύψος των περιστάσεων και να παίζει τον ρόλο που πρέπει να έχει.

— Δηλαδή θεωρείτε ότι έχετε μια ιδιαίτερη εφημερίδα;

Η σάτιρα από μόνη της είναι ιδιαίτερη κατάσταση.

— Γιατί χαρακτηρίζετε την εφημερίδα σας «σατυρική» με ύψιλον;

Το σήμα της ΜΑΣΚΑΣ είναι η μάσκα του Διόνυσου. Η επιλογή του ονόματος έγινε για δύο λόγους: πρώτον, γιατί έχει σχέση με τον Διόνυσο -η Νάξος είναι νησί του Διονύσου. Η μάσκα είναι διονυσιακή, απ’ όπου και το «σατυρικός» (<σάτυρος). Και δεύτερον, επειδή η Νάξος είναι ένας μικρός τόπος, όπου ο καθένας για διάφορους λόγους δεν μπορεί ελεύθερα να γράψει την άποψή του. Δεν έχει λοιπόν παρά να βάλει μια μάσκα και να γράψει ό,τι θέλει. Να τον λένε «Ευδαίμων», να τον λένε «Ζορό», να τον λένε «Δον Κιχώτη».

— Λειτουργεί σαν προσωπείο δηλαδή;

Ακριβώς.

— Ξεσκεπάζει και μάσκες άλλων όμως;

Βέβαια.

— Πότε εκδόθηκε η εφημερίδα για πρώτη φορά;

Τον Ιούνιο του 2007. Κλείνουμε έξι χρόνια τον Ιούνιο που μας έρχεται.

— Πώς εκδίδεται μια εφημερίδα;

Πώς εκδίδεται; Με πολύ μεγάλο κόπο.

— Είναι δύσκολη δουλειά δηλαδή;

Είναι δύσκολη. Χρειάζονται άτομα, γιατί δεν μπορεί να είναι ένα άτομο πίσω από μια εφημερίδα. Πρέπει η εφημερίδα να έχει ποικιλία, πλουραλισμό, απόψεις, χρειάζεται κόσμος δηλαδή να γράφει.

— Υπάρχουν δύσκολες ημέρες για την εξασφάλιση δημοσιογραφικής ύλης – αρθρογραφίας;

Κάνοντας σάτιρα δεν μας ενδιαφέρει η είδηση, δηλαδή να βγάλουμε πρώτοι την είδηση. Αυτό κάνουν πιο πολύ οι δημοσιογράφοι. Κάνοντας σάτιρα μας ενδιαφέρει πιο πολύ η ανάλυση της είδησης παρά να βγάλουμε την είδηση. Άρα, πρόβλημα να μην έχουμε είδηση να γράψουμε δεν υπάρχει. Υπάρχουν ειδήσεις, εμείς τις αναλύουμε. Ούτε και πρόβλημα με την αρθρογραφία: υπάρχουν πολλοί που στο πέρασμα των έξι χρόνων ανακατεύτηκαν κατά καιρούς και συνεχίζουν άλλοι που είναι και σήμερα και γράφουν. Κενά δεν έχουμε, δόξα τω Θεώ, οι πολιτικοί μάς δίνουν τόσο πολλά θέματα…

— Δεν είναι δηλαδή ειδησεογραφική εφημερίδα;

Δεν θα μπορούσε κιόλας, αφού είναι εβδομαδιαία.

— Η έκδοση της εφημερίδας είναι μια επιχείρηση κερδοφόρα;

Κερδοφόρα δεν είναι καμία εφημερίδα, δηλαδή δεν πας για την κερδοφορία. Το ζητούμενο είναι να «βγάζει τα λεφτά» της, να μην «μπαίνει μέσα».

— Σε ποιους απευθύνεται η εφημερίδα σας;

Σε όσους έχουν νου.

— Ποια είναι η ανταπόκριση του κοινού;

Είναι θετική, γιατί λόγω της σάτιρας προκαλεί γέλιο, ευθυμία, δηλαδή ο άλλος τη διαβάζει και ξεσκάει κατά κάποιο τρόπο διαβάζοντας τα προβλήματα. Ή λόγω του ενδιαφέροντος που έχει θίγοντας  τα προβλήματα από μια άλλη γωνία.

— Ανέκδοτα να βάζετε περισσότερα!

Δεν μπορούμε να βάζουμε κι άλλα. Άλλωστε, τα ανέκδοτα είναι καλύτερο να σας τα αφηγούνται αυτοί που τα ξέρουν παρά να τα διαβάζετε. Τα ανέκδοτα είναι μια μικρή θεατρική παράσταση, άμα τα διαβάζεις …

— Η εφημερίδα κυκλοφορεί και εκτός Νάξου;

Ναι, βέβαια, όπου υπάρχουν Έλληνες, όπου υπάρχουν Ναξιώτες.

— Μπορεί κάποιος να βρει την εφημερίδα σας στο διαδίκτυο;

Όχι. Στο μέλλον θα γίνει αυτό.

— Τι είδους θέματα καλύπτει η εφημερίδα σας;

Κατά βάση πολιτικά θέματα, αλλά και κοινωνικά, θέματα τοπικά, που έχουν σχέση με το περιβάλλον, με την παράδοση, με τον πολιτισμό.

— Στόχος σας είναι μόνο η ενημέρωση του κοινού ή και ο προβληματισμός του για διάφορα θέματα;

Κυρίως ο προβληματισμός του.

—Έχετε υποστηρίξει ποτέ μέσω της εφημερίδας σας συγκεκριμένα πρόσωπα ή πολιτικούς φορείς; Υπήρξαν περιπτώσεις που δεχθήκατε παρεμβάσεις ή πιέσεις στο έργο σας;

Πολλές παρεμβάσεις και πιέσεις, ακόμη και μηνύσεις. Λογικό είναι αυτό. Όταν είσαι η αλογόμυγα που πειράζεις τα «ζώα», λογικό είναι να υπάρχει αντίδραση.

— Ποιο είναι το καθημερινό σας πρόγραμμα;

Η εφημερίδα είναι αποτέλεσμα δουλειάς που γίνεται πέντε ημέρες την εβδομάδα. Καταναλώνω πολλές ώρες για τα μοντάζ που έχει η ΜΑΣΚΑ, παίρνει δηλαδή περισσότερη ώρα αυτό παρά τα κείμενα. Είναι δουλειά γύρω στις πέντε – έξι ώρες κάθε μέρα, εκτός από Παρασκευή και Σάββατο.

— Υπήρξαν φορές που μετανιώσατε για το επάγγελμα που επιλέξατε;

Όχι. Υπήρξαν όμως φορές που μετάνιωσαν άλλοι για το επάγγελμα που διάλεξα εγώ.

— Πιστεύετε ότι λείπει κάτι από την εφημερίδα σας; Θα θέλατε να αλλάξετε κάτι;

Σίγουρα. Πάντα ψάχνουμε κάτι καινούργιο, κάτι φρέσκο, κάτι διαφορετικό. Άμα σταματήσει το ψάξιμο, αρχίζει το τέλμα.

— Υπάρχουν πολλές τέτοιες σατιρικές εφημερίδες πανελλαδικά;

Όχι, ελάχιστες. Η Αθήνα έχει μόνο δύο. Στην Ελλάδα πρέπει να ’ναι όλες πέντε – έξι.

— Υπήρχε παλιότερα τέτοια σατιρική εφημερίδα εδώ στις Κυκλάδες;

Όχι. Η πρώτη ΜΑΣΚΑ -είχαμε δημοσιεύσει σχετικό άρθρο του Λευτέρη Καρυστιναίου- είχε βγει στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, την είχαν στήσει ο Καβάφης και οι Αλεξανδρινοί, πάλι σατιρική, αλλά την «έκοψε» η αιγυπτιακή λογοκρισία, αφού βγήκαν δυο – τρία φύλλα.

— Τι θα συμβουλεύατε έναν νέο άνθρωπο που θέλει να ασχοληθεί με τη δημοσιογραφία;

Να βάλει τα δυνατά του και να καταλάβει ότι η δημοσιογραφία είναι λειτούργημα. Ο δημοσιογράφος οφείλει να κάνει τον ρόλο αυτού που είναι πάνω στο κατάρτι και βλέπει μακριά και, αν δει κίνδυνο, χτυπάει το κουδουνάκι για να ειδοποιήσει το πλοίο ότι κάτι δεν πάει καλά. Αυτός είναι ο ρόλος του δημοσιογράφου. […] Δεν είναι επάγγελμα που έχει απολαβές, εκτός κι αν […] Αν και στην περίοδο που τώρα διανύουμε δεν υπάρχει επάγγελμα με απολαβές. Πιο παλιά κάποιοι δημοσιογράφοι στα μεγάλα κανάλια έβγαζαν λεφτά, τώρα […] Εγώ βέβαια προτιμώ τον τίτλο «σατιρικός καλλιτέχνης».

— Γιατί αυτό;

Γιατί ο καλλιτέχνης είναι ανώτερος του δημοσιογράφου. Οι δημοσιογράφοι έρχονται και παρέρχονται […]

— Το επάγγελμα αυτό θέλατε να το ασκήσετε από μικρός;

Ναι, μ’ άρεσε από μικρός. Η σάτιρα γενικά μ’ άρεσε από μικρός. Και μετά σπούδασα ζωγραφική, γλυπτική, ό,τι έχει σχέση με τις τέχνες γενικότερα. Βοήθησε η ζωγραφική.

— Έχετε συνεργαστεί με άλλες εφημερίδες;

Ναι, έγραφα και στην ΚΥΚΛΑΔΙΚΗ, σε διάφορες εφημερίδες.

— Σας ανανεώνει κάποια νέα συνεργασία; Μαθαίνετε κάτι παραπάνω;

Βέβαια. Κάθε καινούργια συνεργασία είναι κατ’ αρχήν μια φρέσκια άποψη, μια διαφορετική ματιά. Οπότε και σε μένα και στην εφημερίδα κάνει καλό.

— Θα θέλατε η εφημερίδα να κυκλοφορεί πιο συχνά;

Όχι, όχι, μια χαρά είναι. Δεν αντέχω και πιο συχνά.

Στη συζήτηση παρευρίσκεται και παρεμβαίνει ο κ. Θωμάς Παπανικολάου,ιδιοκτήτης του τυπογραφείου και εκδότης της «Μάσκας»:

Έχετε τον απαραίτητο εξοπλισμό; Μήπως θα θέλατε να τον εκσυγχρονίσετε;

Θα θέλαμε, αλλά δεν έχουμε λεφτά. Θα το θέλαμε πολύ.[…]

—— Είναι παλιό τυπογραφείο;

Η πεθερά μου ήταν τυπογράφος, βάλε εξήντα χρόνια. Εγώ έχω αναλάβει το τυπογραφείο το 1984. Η πεθερά μου ήταν η πρώτη γυναίκα τυπογράφος στις Κυκλάδες, μην σας πω και στην Ελλάδα. Δεκαοκτώ ετών η πεθερά μου πήγε και δούλεψε στο τυπογραφείο -δεν ήτανε της πεθεράς μου- ήτανε του Μελισσινού. Και μετά από ένα διάστημα που ο Μελισσινός δεν το ήθελε, το αγόρασε η πεθερά μου το τυπογραφείο και ήταν η πρώτη τυπογράφος στις Κυκλάδες, γυναίκα που τύπωνε εφημερίδα με στοιχειοθέτηση ,μάζευε τα γράμματα ένα – ένα. Κι εγώ ανέλαβα το τυπογραφείο το 1984, μαζί με τον κουνιάδο μου, τη γυναίκα μου, τα παιδιά, δηλαδή οικογενειακή  επιχείρηση.

Στη συνέχεια ο κ. Παπανικολάου έκανε μία επίδειξη για τον τρόπο με τον οποίο τυπώνεται η εφημερίδα. Μάθαμε λοιπόν πως για να τυπωθεί η «Μάσκα» χρειάζεται  εργασία σκληρή χειρωνακτική , αλλά  και  επικίνδυνη, αφού οι εργαζόμενοι  εκτίθενται σε χημικές ουσίες απαραίτητες για τη διαδικασία εκτύπωσης , επιβλαβείς όμως  για τον ανθρώπινο οργανισμό.

Τα μηχανήματα ήταν εντυπωσιακά. Μια τόσο δύσκολη εργασία δεν τη χωρούσε το μυαλό μας. Αλλά ήμασταν λάθος.

Ο κ. Παπανικολάου έπειτα μας έδειξε τον τρόπο με τον οποίο η πεθερά του, η πρώτη γυναίκα που δούλεψε σε τυπογραφείο, έκανε την στοιχειοθέτηση, πριν χρησιμοποιηθεί η ηλεκτρονική εκτύπωση. Μικρά – μικρά γραμματάκια έπρεπε να ενωθούν για να δημιουργηθεί μια λέξη, μία πρόταση, μια ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ!

Άρα μια εφημερίδα πριν φτάσει στα χέρια μας χρειάζεται μια αρκετά κοπιαστική διαδικασία.

(Κείμενο: Σοφία Πρεβόλη)

Τη συνέντευξη πήραν οι μαθητές: Γιάννης Τζιώτης, Κατερίνα Καμβύση, Κυριακή Μελανίτη, Μαρίνα Ξενάκη, Σοφία Πρεβόλη, Πετσίτη Ειρήνη

— Γιατί δημιουργήσατε την εφημερίδα; Πότε εκδόθηκε η εφημερίδα για πρώτη φορά; Πώς υλοποιήθηκε η αρχική ιδέα έκδοσής της;

Η εφημερίδα ήρθε να καλύψει ένα μεγάλο κενό, το κενό της έκδοσης ημερήσιας εφημερίδας. Δεν είχε βγει ποτέ στις Κυκλάδες ημερήσια εφημερίδα. Ενώ σε άλλους νομούς και σε άλλους τόπους ήταν μια παράδοση και υπάρχουν εφημερίδες που ιδρύθηκαν στη διάρκεια του 20ού αιώνα, στις Κυκλάδες παραδόξως κανένας δεν είχε δημιουργήσει μια καθημερινή εφημερίδα. Είναι διαφορετική η έκδοση μιας εφημερίδας που βγαίνει κάθε μέρα, είναι δηλαδή διαφορετικό το σκεπτικό της, και διαφορετικό το σκεπτικό μιας εφημερίδας που βγαίνει μια φορά τη βδομάδα ή μια φορά τον μήνα κ.ο.κ. Εφημερίδες έβγαζαν κάποιοι οι οποίοι είχαν πολιτικές επιδιώξεις ή κάποιοι οι οποίοι ήθελαν να στηρίξουν τους συλλόγους τους ή κάποιοι οι οποίοι είχαν αγάπη για τον τόπο τους και έτσι έβγαζαν μια εφημερίδα. Με αποτέλεσμα βέβαια, όταν έβγαινε μια εφημερίδα τον Μάιο π.χ., διάβαζε κάποιος για την πίτα που κόπηκε τον Φεβρουάριο, ήταν δηλαδή λίγο «μπαγιάτικο», δεν ήταν νέο πλέον. Γι’ αυτό θέλαμε να καλύψουμε αυτό το κενό, της καθημερινής ειδησεογραφίας μέσα από τον έντυπο τύπο. Έπρεπε να γίνει αυτό και στις Κυκλάδες. Ανάλογες συζητήσεις είχαν γίνει εδώ και πάρα πολλά χρόνια, πάρα πολλοί προσπάθησαν για να εκδοθεί καθημερινή εφημερίδα στις Κυκλάδες, είτε στη Σύρο είτε στην Πάρο είτε στη Σαντορίνη, αλλά δεν μπόρεσε να γίνει. Το πρώτο φύλλο της εφημερίδας εκδόθηκε στις 10 Μαΐου 2001. Ακολούθησε στη Σύρο μια δεύτερη καθημερινή εφημερίδα, η «Κοινή Γνώμη», και μετά από λίγα χρόνια μια τρίτη καθημερινή εφημερίδα, η οποία άντεξε μόνο τέσσερις – πέντε μήνες και μετά έκλεισε.

— Πώς εκδίδεται μια εφημερίδα; Είναι δύσκολη δουλειά; Υπάρχουν δύσκολες ημέρες για την εξασφάλιση δημοσιογραφικής ύλης – αρθρογραφίας;

Όπως όλες οι δουλειές. Αν η δουλειά πρέπει να γίνει καλά, πρέπει να είναι δύσκολη. Αν τη δουλειά την κάνουμε «πάνω – πάνω», είναι εύκολη. Εμείς δουλεύουμε από το πρωί μέχρι το βράδυ, από τις εννιά το πρωί μέχρι τις δέκα το βράδυ. Υπάρχουν πολλά θέματα, ειδικά εδώ στη Νάξο υπάρχουν πάρα πολλά θέματα. Αν μπορείς να «κυνηγήσεις» κάποια θέματα, υπάρχουν, αλλά πρέπει να τα «κυνηγήσεις». Άλλες μέρες βέβαια η επικαιρότητα «τρέχει», υπάρχουν πάρα πολλά θέματα, κυρίως πολιτικού ενδιαφέροντος, άλλες φορές τα πράγματα είναι λίγο πιο ήρεμα. Αλλά πάντοτε θα υπάρχουν θέματα, όπως και σε όλο τον κόσμο. Δεν έχει μείνει ποτέ μία έκδοση ή κάποια μέρα χωρίς ένα μεγάλο θέμα. Νομίζω ότι έχει γίνει και μια έρευνα ποια μέρα ήταν χωρίς σημαντική είδηση. Και βρέθηκε μια μέρα που το μόνο σημαντικό γεγονός που έγινε στον κόσμο ήταν η γέννηση ενός Τούρκου λογοτέχνη.

— Πόσο και τι είδους προσωπικό χρειάζεται για την έκδοση της εφημερίδας σας; Ποιο είναι το κόστος έκδοσής της; Είναι μια επιχείρηση κερδοφόρα;

Πρώτα απ’ όλα δημοσιογράφοι (γράφω για τα δημόσια πράγματα. Γράφω και δημοσιεύω αμέσως αυτό το οποίο γράφω: λογοτεχνία της οργής, της γρηγοράδας, είναι η δημοσιογραφία). Έχουμε συνεργάτες εξωτερικούς, οι οποίοι γράφουν κάποια θέματα. Από κει και πέρα για την έκδοση μιας εφημερίδας χρειάζεται ένας τυπογράφος, χρειάζεται ένας διευθυντής που θα τους συντονίζει όλους, χρειάζεται κάποιος ο οποίος θα «κρατάει» τα οικονομικά. Μια εφημερίδα είναι σαν μια οικογένεια. Κάποιοι φέρνουν την ύλη, το φαγητό, κάποιοι άλλοι το σερβίρουνε, και στο τέλος της ημέρας απολαμβάνουμε όλοι τους κόπους μας. Είναι μια πολύ «γλυκιά» διαδικασία. Άρα χρειάζονται δημοσιογράφοι, τυπογράφοι και λογιστήριο για τα οικονομικά, και ο διευθυντής, ο οποίος θα είναι ο υπεύθυνος όλων. Αυτοί είναι σε αδρές γραμμές. Τώρα, αν είναι κερδοφόρα δουλειά; Άλλες φορές είναι, άλλες δεν είναι. Είναι εποχές δύσκολες και, όπως σε όλες τις δουλειές, και σ’ αυτή τη δουλειά υπάρχουν προβλήματα. Όταν στην τηλεόραση μειώθηκε η διαφήμιση κατά 75 %, κάτι ανάλογο έγινε και στη έντυπη δημοσιογραφία. Προσαρμοζόμαστε στις ανάγκες της εποχής.

— Σε ποιους απευθύνεται η εφημερίδα σας; Ποια είναι η ανταπόκριση του κοινού; Κυκλοφορεί και εκτός Νάξου; Μπορεί κάποιος να βρει την εφημερίδα σας στο διαδίκτυο;

Απευθύνεται σε όλο τον κόσμο. Κυρίως σε αυτούς που τους ενδιαφέρει τι γίνεται στη Νάξο. Ο κάθε άνθρωπος είναι ένα ξεχωριστό ον, μια ξεχωριστή προσωπικότητα, έχει δηλαδή τη δική του αισθητική γύρω από τα πράγματα και έχει και τα δικά του ερεθίσματα. Άλλους τους ενδιαφέρει η πολιτική, άλλους τους ενδιαφέρουν τα κοινωνικά θέματα, άλλους τους ενδιαφέρουν τα οικονομικά, άλλους τους ενδιαφέρουν τα αθλητικά, άλλους τους ενδιαφέρει η μόδα, άλλους τους ενδιαφέρει η αστρολογία. Ο καθένας μπορεί να διαλέξει αυτό που θέλει. Βεβαίως προσπαθούμε να τα βάλουμε μέσα, να τα χωρέσουμε όλα και κυρίως να τους δίνουμε την τοπική τους διάσταση. Δηλαδή, αν γίνεται μια κουβέντα για την ιδιωτικοποίηση των λιμανιών, θα πρέπει να κοιτάξουμε αν αυτό αγγίζει τη Νάξο ή όχι. Αν δεν την αγγίζει, μας ενδιαφέρει βέβαια, αλλά δεν μας ενδιαφέρει τόσο πολύ. Αν όμως την αγγίζει, το ψάχνουμε παραπάνω. Βλέπουμε τι είναι αυτό το οποίο θα φέρει μια ιδιωτικοποίηση; Και ψάξαμε πράγματι και βρήκαμε ότι η μαρίνα της Νάξου είναι σε μία λίστα να πουληθεί με τέσσερις – πέντε άλλες μαρίνες στην Ελλάδα σε έναν Τούρκο επιχειρηματία. Το θέτουμε το θέμα να δούμε τις αντιδράσεις του κόσμου. Δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι άλλο, εμείς δημοσιεύουμε, η δημοσίευση είναι η ψυχή της δικαιοσύνης. Όταν γίνει κάτι, σε ένα δικαστήριο π.χ. οι δικηγόροι αναφέρονται στις δημοσιευμένες ειδήσεις και όχι σε όσα ακούστηκαν στο ραδιόφωνο ή στην τηλεόραση. Είναι δηλαδή τελείως ξεχωριστό νομικό πλαίσιο.

— Τι είδους θέματα καλύπτει η εφημερίδα σας;

Τα πάντα. Τοπικά κυρίως, κοινωνικά θέματα, πολιτικά, οικονομικά, ναυτιλιακά, αθλητικά, ιστορικά θέματα, έχουμε μικρές αγγελίες, δημοσιεύσεις για έργα τα οποία γίνονται, μπορούμε να φιλοξενήσουμε απόψεις για διάφορα θέματα,.

— Στόχος σας είναι μόνο η ενημέρωση του κοινού ή και ο προβληματισμός του για διάφορα θέματα;

Νομίζω, όταν ενημερώνεται ο κόσμος, προβληματίζεται πιο εύκολα.

— Έχετε υποστηρίξει ποτέ μέσω της εφημερίδας σας συγκεκριμένα πρόσωπα ή πολιτικούς φορείς; Υπήρξαν περιπτώσεις που δεχθήκατε παρεμβάσεις ή πιέσεις στο έργο σας;

Όχι, δεν έχουμε προβάλει ποτέ πρόσωπα. Ίσως προβάλλονται κάποιες ενέργειες. Αν ένας έκανε κάποια ενέργεια, ο τάδε υπουργός έκανε αυτό για τη Νάξο, θα τον προβάλεις. Αλλά να γράφουμε «τι ωραίος που είσαι, υπουργέ μου», όχι, αυτά τα πράγματα δεν γίνονται. Και νομίζω πως το ότι είμαστε τόσα χρόνια σε μια πολύ δύσκολη περιοχή και σε μια πολύ δύσκολη εποχή, αυτό αποδεικνύει ότι η μεγάλη μας δύναμη δεν είναι κανένας πολιτικός ούτε κανένας πολιτικός φορέας, είναι ο κόσμος. Για μας ο κόσμος, όσο κι αν τον θεωρούν ότι είναι «του καναπέ», όσο κι αν θεωρούν ότι δεν βλέπει τα κυρίαρχα και βλέπει τα δευτερεύοντα, έχει ένα αλάνθαστο κριτήριο, έχει μία τρομερή αίσθηση του τι γίνεται γύρω του. Εγώ δεν παύω να πιστεύω στον κόσμο, ό, τι κι αν λένε. Και με την αδράνειά του δηλαδή στέλνει μηνύματα, αλλά και με τη δράση του στέλνει μηνύματα. Τώρα αν αυτά τα μηνύματα λαμβάνονται σωστά ή δεν λαμβάνονται σωστά …

Όσο για το δεύτερο ερώτημα, η σχέση μας με τους πολιτικούς και τους κυβερνώντες αυτόν τον τόπο κι αυτή τη χώρα είναι σχέσεις, όπως λένε, αγάπης και μίσους. Μας θέλουν, αλλά μας θέλουν μόνο να γράφουμε τα καλά, όταν γράφουμε τα άσχημα, «στραβώνουν», όπως λέμε, δεν θέλουν. Παίρνουν τηλέφωνα, αλλά εντάξει, μένουν μόνο στα τηλέφωνα. Έχουμε άλλωστε δεχτεί αρκετές μηνύσεις, τέσσερις – πέντε, όλες οι αποφάσεις όμως ήταν αθωωτικές. Μάλιστα, αν καμιά φορά μας λένε ότι «δεν είστε αντικειμενικοί σ’ αυτό το θέμα», λέω, είμαστε αντικειμενικοί και με απόφαση δικαστηρίου. Γιατί βγήκε μια απόφαση σχετικά με ένα θέμα και γράφει στην αρχή ο δικαστής ότι κατ’ αρχήν η εφημερίδα τήρησε την αντικειμενικότητα. Άρα, εμείς λέμε ότι είμαστε αντικειμενικοί και με απόφαση δικαστηρίου.

— Ποιο είναι το καθημερινό σας πρόγραμμα;

Έρχομαι εδώ στις εννέα το πρωί και ξεκινάμε την έκδοση της εφημερίδας. Γύρω στις δέκα – έντεκα έρχονται οι δημοσιογράφοι, κάνουμε τον «πρωινό καφέ», όπως λένε, αποφασίζουμε τι θα κάνει ο ένας, τι θα κάνει ο άλλος, πώς θα κινηθεί, συζητάμε τα θέματα, πώς θα τα προσεγγίσουμε, ανταλλάσσουμε τηλέφωνα και πηγές. Το πρωί συνήθως εδώ γίνεται ένα τρελοκομείο. Από το μεσημέρι και μετά ξεκινά η παραγωγική διαδικασία. Όλη η δουλειά ξεκινά από τον υπολογιστή, γράφουμε τα θέματα στον υπολογιστή, βάζουμε τις φωτογραφίες και από κει και πέρα έχουμε ένα ειδικό πρόγραμμα, με βάση το οποίο «στήνουμε» την εφημερίδα. Αυτό είναι το λεγόμενο «κασέ» της εφημερίδας. Γεμίζει σιγά σιγά η εφημερίδα, γράφονται τα άρθρα, αρχίζουν και γράφονται από τις τέσσερις – πέντε η ώρα, και στο τέλος κλείνουμε την εφημερίδα, τα «τυπογραφικά», όπως λέμε. Αυτή η εφημερίδα τυπώνεται σε τέσσερις τσίγκους, ασπρόμαυρη, με μαύρη μόνο μελάνη. Τη φτιάχνουμε πρώτα ηλεκτρονικά, μετά την εκτυπώνουμε σε ρυζόχαρτο. Η τυπογραφία προχώρησε. Παλιά έπρεπε να βάλουν ένα ένα τα γράμματα, τα κάνανε μια σελίδα και τα τυπώνανε. Τώρα έγινε offset. Μπαίνει πάνω στη μηχανή, γυρίζει η μηχανή, τυπώνονται φύλλα και βγαίνει η εφημερίδα. Μετά την κόβουμε στη μέση, τη διπλώνουμε, βάζουμε αυτοκόλλητα αποστολής και πάμε τα φύλλα στο ταχυδρομείο. Το πρωί, που έρχονται οι ταχυδρόμοι, τη μοιράζουν στη Νάξο. Μέχρι το μεσημέρι δηλαδή έχει μοιραστεί στη Νάξο. Αν πετύχουμε δηλαδή μια είδηση έξι – εφτά η ώρα το βράδυ και την τυπώσουμε, την άλλη μέρα το πρωί θα είναι με το ταχυδρομείο στα περίπτερα εδώ στη Νάξο. Με το ταχυδρομείο η εφημερίδα πάει σε όλες τις Κυκλάδες. Βέβαια, για να πάει η εφημερίδα από εδώ στην Ανάφη κάνει από έξι ως εφτά ημέρες. Και μια φορά, σε μια συζήτηση που είχαμε και με τον Πρωτόπαπα και με τον Ρουσόπουλο [υπουργούς Τύπου] δεν μπορούσαν να καταλάβουν πώς μία εφημερίδα δεν μπορεί να πάει αυθημερόν ούτε στη Σύρο.

— Υπήρξαν φορές που μετανιώσατε για το επάγγελμα που επιλέξατε;

Όχι. Είμαι τυχερός, γιατί κάνω τη δουλειά που αγαπάω και εύχομαι σε όλους να κάνουν τη δουλειά που αγαπάνε. Γιατί σου δίνει κάθε μέρα το κίνητρο να εργαστείς. Αν κάνεις δουλειά που δεν αγαπάς, θα πηγαίνεις στη δουλειά σου κουρασμένος και δεν θα την κάνεις καλά και όταν τελειώνει η δουλειά σου, δεν θα ’σαι και πάλι ικανοποιημένος ούτε απ’ τη δουλειά σου και εν γένει ούτε απ’ τη ζωή σου. Γι’ αυτό να κάνετε τη δουλειά που αγαπάτε, αυτό που αγαπάτε να το κάνετε και να δείτε ότι θα το κάνετε με μεράκι, όσο δύσκολο κι αν είναι κι όσο αν δεν μπορεί να σου φέρει την απολαβή την οποία θέλεις.

— Πιστεύετε ότι λείπει κάτι από την εφημερίδα σας; Θα θέλατε να αλλάξετε κάτι;

Λείπει το χρώμα. Ίσως και περισσότερες σελίδες. Πρώτον, θέλω να έχει χρώμα η εφημερίδα, όχι όλη, γιατί, αν θα γίνει όλη έγχρωμη, θα είναι πια περιοδικό, αλλά θέλω τουλάχιστον να έχει λίγο χρώμα και θα ήθελα και μερικές σελίδες παραπάνω. Αυτό, νομίζω, δεν εξαρτάται από εμένα, είναι θέμα κόστους το παραπάνω χρώμα, είναι θέμα κόστους οι παραπάνω σελίδες. Αυτό που μπορούμε αυτό κάνουμε. Τουλάχιστον με αυτά τα όπλα με τα οποία πολεμάμε είμαστε ευχαριστημένοι για τα αποτελέσματα που έχουμε.

— Τι θα συμβουλεύατε έναν νέο άνθρωπο που θέλει να ασχοληθεί με τη δημοσιογραφία;

Τι θα τον συμβούλευα; Πρώτο και κύριο να έχει υπομονή. Δεύτερο, να έχει επιμονή. Επίσης, να ψάχνει το θέμα του από πολλές πλευρές. Και κυρίως αυτό που λέει ο Καβάφης: «Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις, / τούτο προσπάθησε τουλάχιστον / όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις». Αυτό έχει κόστος βέβαια. Αλλά νομίζω ότι στο τέλος το αποτέλεσμα θα είναι θετικό.

Για τη σημασία του Τύπου ως πηγής για την Ιστορία μας είπε:

Η εφημερίδα διατηρείται στο Γενικά Αρχεία του Κράτους, στο Ιστορικό Αρχείο Νάξου, στη Δημοτική Βιβλιοθήκη και εδώ [στις εγκαταστάσεις της εφημερίδας]. Και βέβαια να ξέρετε ότι αν τυχόν μετά από εκατό – διακόσια χρόνια θέλει κάποιος να γράψει για την ιστορία της Νάξου, θα ανοίξει την εφημερίδα. […] Θα είναι δηλαδή ένα εργαλείο γι’ αυτόν. […]

— Πώς πιστεύετε ότι θα είναι η εξέλιξη αυτού του επαγγέλματος στο μέλλον; Πιστεύετε ότι υπάρχει περίπτωση να εξαφανιστεί;

Όχι, η δουλειά του δημοσιογράφου θα παραμείνει, είναι μια δουλειά απαραίτητη, όσο κι αν δεν την θέλουν κάποιοι. Τώρα, πώς θα είναι … Σιγά – σιγά αρχίζουν παραδοσιακές εκδόσεις να γίνονται ηλεκτρονικές. Εδώ και πάρα πολλά χρόνια «δουλεύουν» μια πατέντα, δηλαδή θέλουν να κάνουν ένα φύλλο ηλεκτρονικό, σαν το i–pad, ας πούμε, το οποίο θα μπορεί να διπλώνεται στα τέσσερα και να μπαίνει στην τσέπη. Αυτό είναι σε πάρα πολύ πρώιμο στάδιο έρευνας. Φανταστείτε ότι στις αρχές του 1990 -δέκα χρόνια πριν γεννηθείτε- δεν είχαμε καν ιδέα ότι θα μπορούσαμε να περπατάμε στον δρόμο και να μιλάμε στο τηλέφωνο -τα τηλέφωνα ήταν σταθερά- και πέρασαν μόνο είκοσι χρόνια από τότε. Φανταστείτε ότι πριν από είκοσι – τριάντα χρόνια δεν είχαμε καν ιδέα ότι θα μπορούμε να μπαίνουμε στο διαδίκτυο και να μιλάμε μεταξύ μας. Το πώς θα εξελιχθεί η τεχνολογία στα επόμενα δέκα – είκοσι χρόνια δεν μπορώ να ξέρω. Αλλά ξέρω ότι θα υπάρχει δημοσιογραφία. Γιατί δημοσιογράφος δεν είναι μόνο ένας ο οποίος ασχολείται επαγγελματικά, δημοσιογράφος μπορεί να γίνει οποιοσδήποτε, και σεις, να ’στε γιατρός, νοσοκόμα, πολιτικός μηχανικός, να βλέπετε κάτι και να ’χετε ένα blog και να το γράφετε. Αυτό είναι δημοσιογραφία. Π.χ. σήμερα τράβηξα με το κινητό μου τηλέφωνο μια φωτογραφία και θέλω να τη μοιραστώ με κάποιους άλλους. Σε ποια μορφή θα παραμείνει [ενν: η δημοσιογραφία] δεν μπορώ να σας πω, γιατί, όταν ξεκίνησε η εφημερίδα, τότε είχε ξεκινήσει και το ίντερνετ, θυμάμαι, σε πολύ νηπιακό στάδιο, και για να «μπούμε» κάναμε ένα τέταρτο, το 2000. Και λέγαμε τότε να μην μπούμε πολλές ώρες για να πληρώνουμε πολλά χρήματα. Τώρα είναι ADSL … Κι αυτό πριν δέκα χρόνια μόνο. Ξέραμε εμείς ότι θα παίρναμε φωτογραφική μηχανή με την οποία θα τραβούσαμε φωτογραφία και να μπορούμε την ίδια ώρα να τη βάλουμε να τυπωθεί μέσα σε πέντε λεπτά; Τώρα μπορούμε να τραβήξουμε μια φωτογραφία, να βγάλουμε μια σελίδα, να την κάνουμε τσίγκο και σε δέκα λεπτά να την έχετε έτοιμη στο χαρτί, σε πέντε λεπτά στο ίντερνετ. Θυμάμαι, όταν ξεκινήσαμε, είχα μια κλασική φωτογραφική μηχανή με φιλμ. Έπρεπε να τραβήξω το δωδεκάρι φιλμ, να τραβήξω δώδεκα φωτογραφίες, τέσσερις – πέντε του γεγονότος και τέσσερις – πέντε άσχετες, να τις πάω στο φωτογραφείο, να τις βγάλουν, να τις πάρω, να τις βάλω μέσα στον σκάνερ, να τις σκανάρω και να βγούνε, μια διαδικασία χρονοβόρα, τριών – τεσσάρων ωρών. Και αυτό το πράγμα μέσα σε δέκα χρόνια γίνεται σε τέσσερα – πέντε λεπτά. Τι θα γίνει τώρα τα επόμενα χρόνια; Ακούγονται πάρα πολλά. Ακόμη και αυτά τα οποία βλέπαμε πριν από δεκαπέντε – είκοσι χρόνια στις ταινίες επιστημονικής φαντασίας, δεν μπορούν να αγγίξουν τα σημερινά. Περπατάει πάρα πολύ γρήγορα η τεχνολογία και κανείς δεν ξέρει πώς θα εξελιχθεί η δημοσιογραφία.

Γιώργος Μαργαρίτης – Λευτέρης Χαμπίμπης – Κορίνα Καπρή – Προμπονά Σοφία – Χουζούρη Φλώρα – Μελανίτη Κυριακή – Ξενάκη Μαρίνα

Η ανάπλαση του εξωτερικού χώρου του σχολείου στο βόρειο προαύλιο γίνεται με τη συνεργασία  της σχολικής επιτροπής του Δήμου, του σχολείου μας  και του συλλόγου γονέων και κηδεμόνων.

Συνέντευξη με τον κ. Γ. Κοντόπουλο, καθηγητή του 1^ου Γυμνασίου και πρόεδρο της σχολικής επιτροπής του Δήμου Νάξου και Μικρών Κυκλάδων.

-Γιατί γίνονται οι εργασίες αυτές;

-Αρχικά για την ασφάλεια των παιδιών αλλά και για την ομορφιά του χώρου.

-Πώς προέκυψε αυτή η ιδέα;

-Έχει ξαναγίνει! Ξεκινάει από κάποιες αρχές: ότι τα ίδια τα παιδιά θα συμμετέχουν στη δημιουργία του χώρου τους για να τον αγαπάνε και να τον προσέχουν. Ο χώρος θα είναι επισκέψιμος, οικείος, θα προσφέρει ομορφιά και χαλάρωση και θα αρέσει και στους περαστικούς.

-Τι προβλέπεται να γίνει;

-Θα φυτευτούν καλλωπιστικά δέντρα, αρωματικά φυτά…θα υπάρχουν εργαλεία για σκάλισμα, όπου θα βοηθούν ομάδες παιδιών. Έτσι θα τα αγαπήσουν και θα τα φροντίσουν.

-Είναι σημαντική η δενδροφύτευση;

-Σίγουρα! Προσφέρει ομορφιά και οξυγόνο. Ήδη υπάρχουν λουλούδια και αρωματικά φυτά όπως βιολέτες, δυόσμος, λεβάντα, βασιλικοί. Θα είναι χώρος χαλάρωσης καθώς εδώ θα τοποθετηθούν και παγκάκια.

Μαρίνα Ξενάκη και Ειρήνη Πετσίτη, τάξη Γ

«Τουρισμός είναι η μετακίνηση ατόμων ή ομάδων σε άλλες περιοχές με κύριο στόχο την αναψυχή.»

Στo πλαίσιo του μαθήματος του ΣΕΠ το τμήμα Γ₂ επισκέφτηκε το τουριστικό γραφείο Naxos Tours και συνομίλησε με τον ιδιοκτήτη του κ. Βασίλη Βαλληνδρά.

Συνέντευξη με τον κύριο Βαλληνδρά:

-Από πότε λειτουργεί το γραφείο;

-Από το 1977.

-Το επάγγελμα αυτό ήταν δική σας επιλογή ή συνεχίσατε την οικογενειακή επιχείρηση;

-Ήταν δική μου επιλογή. Από πολύ μικρή ηλικία μου άρεσε αυτό το επάγγελμα.

-Έχετε κάνει κάποιες συγκεκριμένες σπουδές;

-Σπουδές συγκεκριμένες, όχι. Αυτή η δουλειά δε γίνεται αναγκαστικά, πρέπει να σου αρέσει: Δε σπουδάζεται!

-Τι πρέπει κανείς να διαθέτει γι’ αυτό το επάγγελμα;

-Σίγουρα να γνωρίζει ξένες γλώσσες. Να μπορεί να επικοινωνεί με τον ξένο κόσμο. Να έχει επίσης υπομονή και μεγάλο στομάχι,  γιατί ο κόσμος διαφέρει και υπάρχουν παραξενιές. Έτσι πρέπει να τα βρεις με όλους.

-Πώς είναι ο χώρος εργασίας;

-Υπάρχει γραφείο εισιτηρίων για όλα τα πλοία. Υπάρχουν και αεροπορικά εισιτήρια. Όλα είναι μέσω συστήματος στον υπολογιστή και οι τιμές είναι περασμένες από το Υπουργείο. Υπάρχει γραφείο για τον τουρισμό πίσω από τον ΟΤΕ.

-Ποιες είναι οι ώρες λειτουργίας του γραφείου και το ωράριο των υπαλλήλων;

-Από τις 8 το πρωί μέχρι τις 10 το βράδυ. Ο υπάλληλος δουλεύει κανονικό 8ωρο.

-Ποιοι είναι οι μισθοί των υπαλλήλων;

-Μην ψάχνεις…Για τον καινούριο ξεκινάει από το βασικό.

-Υπάρχουν εδώ θέσεις εργασίας τώρα;

-Όχι.

-Ποιοι τουρίστες επισκέπτονται το νησί;

-Οι Σκανδιναβοί. Υπάρχουν και πολλοί Γάλλοι, Ιταλοί…

-Ποιες είναι οι προτιμήσεις των τουριστών;

-Οι Ιταλοί έρχονται κυρίως το καλοκαίρι. Τους αρέσει η θάλασσα, η διασκέδαση, το μπάνιο. Οι Γερμανοί ενδιαφέρονται για τα αρχαία, τα μνημεία και αργότερα για τη διασκέδαση. Το ίδιο και οι Άγγλοι.

-Ποιοι είναι οι καλύτεροι πελάτες;

-Είναι οι Σκανδιναβοί, οι Άγγλοι μεγαλύτερης ηλικίας…Οι Ιταλοί είναι κι αυτοί φασαριόζοι σαν κι εμάς, αλλά καλοί.

-Έχετε συνεργασία με άλλες εταιρείες;

-Ναι , υπάρχει συνεργασία με ξένα κράτη που ενδιαφέρονται για επίσκεψη στη Νάξο.

-Έχει βοηθήσει η διαφήμιση;

-Η διαφήμιση, βασικά, είναι πρώτα για το νησί και μετά για το γραφείο.

-Έχει επηρεάσει η κρίση το συγκεκριμένο επάγγελμα;

-Και όχι μόνο! Πάρα πολύ, είναι παγκόσμια κρίση και αυτό δυσκολεύει πολύ τον κόσμο.

-Υπάρχει ανταγωνισμός με άλλα τουριστικά γραφεία;

-Όχι! Άλλωστε δεν κάνουν όλα τις ίδιες δουλειές. Εδώ δεν υπάρχει πόλεμος!

-Πώς είναι το μέλλον;

-Σκούρο! Με το ίντερνετ δεν έρχεται ο κόσμος μέσω των γραφείων που είναι και πιο ακριβά. Βέβαια το γραφείο έχει ευθύνη. Μπορεί να κάνει κάποιες αλλαγές όταν ο πελάτης δεν είναι ικανοποιημένος. Όμως υπάρχει ελπίδα για περισσότερο κόσμο!

Μαρίνα Ξενάκη και Ειρήνη Πετσίτη, τάξη Γ

1) Έχετε συναντήσει διαφορές στον τρόπο εορτασμού των Χριστουγέννων που είχατε παλιά με τώρα; Αν ναι ποιες είναι αυτές;

Α) Παλιά τα Χριστούγεννα ήταν μια οικογενειακή γιορτή. Ο κόσμος μαζευόταν στα σπίτια του και τα γιόρταζαν όλοι μαζί. Επίσης, στους δρόμους τα παιδία γύριζαν με το καραβάκι και έλεγαν τα κάλαντα σε αντίθεση με αυτά τα χρόνια.

Β) Παλιά οι γιορτές ήταν πιο οικογενειακές σε σχέση με σήμερα. Αλλά, γενικά δεν υπάρχουν ιδιαίτερες διαφορές στον τρόπο εορτασμού.

2) Πιστεύετε ότι οι δύσκολες συνθήκες της εποχής σας σας εμπόδισαν να γιορτάσετε τα Χριστούγεννα όσο θα θέλατε σαν παιδιά;

Α) Όχι, δε θα το έλεγα.

Β) Έζησα πάρα πολλές κακές καταστάσεις όπως η Κατοχή και ναι θα έλεγα πως με επηρέασαν.

3) Θα αλλάζατε κάτι στη γιορτή των Χριστουγέννων που γίνονται στις μέρες μας;

Α) Όχι, τίποτα.

Β) Θα ήθελα να ήταν όπως παλιά. Πρέπει όμως να προσαρμοστούμε με τα καινούρια δεδομένα.

4) Στην περίοδο αυτή εμφανίζεται σε μεγάλο βαθμό η οικονομική κρίση. Σας έχει επηρεάσει η κατάσταση αυτή σχετικά με τον εορτασμό των Χριστουγέννων;

Α) Βέβαια, πάρα πολύ. Επηρέασε όλο τον κόσμο. Υπάρχουν χιλιάδες οικογένειες που στερούνται και το ψωμί λόγω της κρίσης.

Β) Επειδή δεν κάνω πολλά έξοδα προς το παρόν θα έλεγα πως όχι.

Χριστίνα Αργείτη, Κατερίνα Καμβύση – Β’ τάξη