math-parea-gym-naxou's blog

Ο βάτραχος ντομάτα αφήνει ένα κολλώδες έκκριμα που τον προστατεύει από τις κολουβρίδες (οικογένεια φιδιών), τις γάτες και τους σκύλους. Αυτή η εκκρινόμενη ουσία μπορεί να προκαλέσει αλλεργική αντίδραση και στον άνθρωπο.                                                                                                                     Μπανακάκης Γιάννης Β2

Το μόνο πουλί που είναι ενδημικό στο αρχιπέλαγος του Πουέρτο Ρίκο. Από το 1994 έχει καταχωρηθεί στην κόκκινη λίστα των απειλούμενων ειδών. Το 2006 υπολογισμοί έδειχναν ότι υπάρχουν 34-40 τέτοια πουλιά στο φυσικό τους περιβάλλον και 143 σε αιχμαλωσία.

                                                                                                                        Μπανακάκης Γιάννης Β2

Η ζωοτόκος σαύρα (Lacerta vivipara) γεννά ζωντανά μικρά μέσα σε μία λεπτή μεμβράνη αβγού, τα οποία βγαίνουν από αυτή σε μία μόνο  μέρα. Τα αρσενικά ωριμάζουν σε ηλικία δύο ετών ενώ τα θηλυκά σε τρία χρόνια. Ζουν σε ξηρά, ηλιόλουστα περιβάλλοντα της Ευρώπης και της Ασίας.

                                                                                        Μπανακάκης Γιάννης Β2

Με μεγάλη επιτυχία πραγματοποιήθηκε η εκδρομή μας για τον μήνα Δεκέμβριο στον Άγιο Προκόπη.Πέρα από τα αναμενόμενα:παιχνίδι, διασκέδαση και ξενοιασιά, η εκδρομή μας περιλάμβανε και δράση πραγματική:Η αλυσίδα μας διατράνωσε την ΑΠΑΙΤΗΣΗ όλου του ναξιακού λαού για σεβασμό της φυσικής ομορφιάς  του τόπου μας  και όλης της χώρας.

Ευχαριστούμε τους συμπολίτες μαςκ. Κοκκολιό και κ. Καραμπάτση που συνέβαλαν με τη βοήθεια και τις γνώσεις τους στην υλοποίηση της δράσης μας .

Η ΦΥΣΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΜΠΟΡΕΥΜΑ ΕΙΝΑΙ Η ΙΔΙΑ ΜΑΣ Η ΖΩΗ!

Τα πουλιά του παραδείσου είναι μέλη της οικογένειας Paradisaeidae της τάξης Passeriformes. Η πλειοψηφία των ειδών βρίσκονται στην Νέα Γουινέα και γειτονικά νησιά, με λίγα είδη στους νήσους Μαλούκου και στην Ανατολική Αυστραλία. Η οικογένεια έχει 41 είδη σε 14 γένη. Τα μέλη αυτής της οικογένειας είναι ίσως περισσότερο γνωστά για το φτέρωμα των αρσενικών του είδους, ιδίως τα ιδιαίτερα επιμήκη και περίτεχνα φτερά που εκτείνονται από το ράμφος,τις φτερούγες ,την ουρά ή το κεφάλι. Επί το πλείστον περιορίζονται σε βιότοπο πυκνού τροπικού δάσους. Η διατροφή όλων των ειδών αποτελείται κυρίως από φρούτα και σε ένα μικρότερο βαθμό αρθρόποδα. Ορισμένα είδη απειλούνται από το κυνήγι και την απώλεια ενδιαιτημάτων.

Τα πουλιά του παραδείσου μοιάζουν με κοράκια σε εξωτερική εμφάνιση και στην πραγματικότητα συγγενεύουν με αυτά . Κυμαίνονται σε μέγεθος από το βασιλικό πουλί του παραδείσου μόλις 15 εκατοστά μήκος και 50 γραμμάρια βάρος μέχρι το μαύρο sicklebill  που με τη μακριά ουρά του αγγίζει τα 110 εκατοστά. Στα περισσότερα είδη, οι ουρές των  αρσενικών είναι μεγαλύτερες και μακρύτερες από των  θηλυκών, οι διαφορές κυμαίνονται από ελάχιστες σε ακραίες . Τα φτερά είναι στρογγυλεμένα και σε ορισμένα είδη έχουν δομικά τροποποιηθεί στα αρσενικά προκειμένου να παράγουν ήχο. Τα ράμφη επίσης διαφέρουν από είδος σε είδος με μερικά είδη να έχουν χοντρά και κυρτά ράμφη όπως τα sicklebills και τα riflebirds ,ενώ άλλα λεπτά και μικρά όπως τα astrapias .

Το κέντρο της ποικιλομορφίας των πουλιών του Παραδείσου είναι το μεγάλο νησί της Νέας Γουινέας : όλα εκτός από δύο γένη βρίσκονται εκεί. Τα είδη που δεν βρίσκονται στη Νέα Γουινέα ανήκουν στα γένη Lycocorax και Semioptera, τα οποία είναι ενδημικά στις Νήσους Μαλούκου, στα δυτικά της Νέας Γουινέας. Από τα riflebirds του γένους Ptiloris, δύο είναι ενδημικά στα παράκτια δάση της Ανατολικής Αυστραλίας, ένα απαντάται στην Αυστραλία και στη Νέα Γουϊνέα, και ένα βρίσκεται μόνο στην Νέα Γουινέα. Το μόνο άλλο γένος που περιλαμβάνει κάποιο είδος που δεν βρίσκεται στην Νέα Γουινέα είναι το γένος Manucodia, ένας εκπρόσωπος του οποίου βρίσκεται στο βόρειο άκρο της Κουήνσλαντ. Τα υπόλοιπα είδη περιορίζονται σε Νέα Γουινέα και στα γύρω νησιά.Η πλειοψηφία των πουλιών του παραδείσου ζει σε τροπικά δάση , και τα περισσότερα είναι δενδρόβια .Τα περισσότερα είδη έχουν περίτεχνα τελετουργικά ζευγαρώματος. Τα αρσενικά , επιδεικνύοντας τα πολύχρωμα φτερά τους , πραγματοποιούν «χορούς» για να εντυπωσιάσουν τα θηλυκά.

Το μεγάλο πουλί του παραδείσου επιδεικνύει τα φτερά του.

Η αθάνατη μέδουσα (Turritopsis dohrnii),  είναι ένα είδος μικρής μέδουσας  που βρίσκεται στη Μεσόγειο Θάλασσα και στα ύδατα της Ιαπωνίας. Είναι μοναδική στο ότι παρουσιάζει μια ορισμένη μορφή «αθανασίας»: είναι η μόνη γνωστή περίπτωση ενός ζώου που μπορεί να επανέλθει  πλήρως στην μορφή του πολύποδα  αφού έχει φθάσει στην πλήρη ωριμότητα.

Όπως τα περισσότερα άλλα υδρόζωα, οι αθάνατες μέδουσες αρχίζουν τη ζωή τους ως μικροσκοπικές προνύμφες  που κολυμπούν ελεύθερες  γνωστές  ως «planula». Ως προνύμφη ηρεμεί και δίνει αφορμή για μια αποικία πολυπόδων που προσκολλούνται στο βυθό της  θάλασσας. Οι πολύποδες μετά μέσω μιας μορφής κυτταρικής διαίρεσης παράγουν εξογκώματα από τα οποία αναπτύσσονται και βγαίνουν οι μέδουσες, οι οποίες τότε έχουν μήκος μόλις 1mm,και συνεχίζουν τη ζωή τους σε μια μορφή που κολυμπά ελεύθερα, και τελικά γίνονται ενήλικα. Όλοι οι πολύποδες και οι μέδουσες που προκύπτουν από μία και μόνο «planula» είναι γενετικά πανομοιότυποι κλώνοι. Εάν μία«αθάνατη» μέδουσα εκτίθεται σε περιβαλλοντικό στρες , σωματική επίθεση, ή είναι άρρωστηή ηλικιωμένη, μπορεί να επανέλθει στο στάδιο πολύποδα, σχηματίζοντας μια νέα αποικία πολυπόδων. Αυτό επιτυγχάνεται μέσω μιας διαδικασίας της ανάπτυξης των κυττάρων η οποία μεταβάλλει τη διαφοροποιημένη κατάσταση των κυττάρων και τα μετατρέπει σε νέους τύπους κυττάρων.

Θεωρητικά, αυτή η διαδικασία μπορεί να συνεχιστεί  επ ‘αόριστον, καθιστώντας ουσιαστικά τη μέδουσα βιολογικά αθάνατη, αν και, στη φύση, οι περισσότερες είναι πιθανό να υποκύψουν στην θήρευση ή ασθένεια στο στάδιο της μέδουσας, χωρίς να επανέλθουν στη μορφή πολύποδα.

Η αθάνατη μέδουσα είναι σε σχήμα καμπάνας, με μέγιστη διάμετρο περίπου 4,5 χιλιοστά και το μήκος της είναι περίπου ίσο με το πλάτος της. Το σχετικά μεγάλο στομάχι είναι έντονο κόκκινο και έχει σταυροειδές σχήμα σε εγκάρσια τομή. Νεαρά δείγματα διαμέτρου 1 mm έχουν μόνο οκτώ πλοκάμια ομοιόμορφα κατανεμημένα κατά μήκος της άκρης, ενώ τα δείγματα των ενηλίκων έχουν 80-90 πλοκάμια.

Μέχρι την πρόσφατη γενετική μελέτη, θεωρήθηκε ότι η μέδουσα Turritopsis rubra και η αθάνατη μέδουσα ήταν η ίδια. Δεν είναι γνωστό κατά πόσον ή όχι η μέδουσα Turritopsis rubra  μπορεί επίσης να επανέλθει πίσω στη μορφή του πολύποδα.

Αν και τα περισσότερα είδη μεδουσών έχουν μια σχετικά σταθερή διάρκεια ζωής, η οποία ποικίλλει ανάλογα με το είδος από ώρες έως πολλούς μήνες  η αθάνατη  μέδουσα είναι η μόνη μορφή που είναι γνωστό ότι έχει αναπτύξει την ικανότητα να επιστρέψει σε μια κατάσταση πολύποδα, με μια ειδική διαδικασία μετασχηματισμού που απαιτεί την παρουσία ορισμένων τύπων κυττάρων. Προσεκτικά εργαστηριακά πειράματα αποκάλυψαν ότι όλα τα στάδια των μεδουσών , από νεαρά σε πλήρως ώριμα άτομα, μπορούν να μετατραπούν ξανά σε πολύποδες. Αυτή η ικανότητα να αντιστρέψει το βιοτικό κύκλο  είναι ίσως το μοναδικό στο ζωικό βασίλειο, και επιτρέπει στις μέδουσες να παρακάμψουν  το θάνατο, καθιστώντας  τες βιολογικά αθάνατες. Μελέτες που έγιναν στο εργαστήριο έδειξαν ότι το 100% των δειγμάτων θα μπορούσε να επανέλθει στο στάδιο πολύποδα, αλλά μέχρι στιγμής η διαδικασία δεν έχει παρατηρηθεί στο φυσικό τους περιβάλλον, εν μέρει επειδή η διαδικασία είναι αρκετά γρήγορη και η παρατήρηση της  τη σωστή στιγμή είναι σχεδόν απίθανη. Παρά την αξιοσημείωτη ικανότητα, οι περισσότερες μέδουσες είναι πιθανό να πέσουν θύματα στους γενικούς κινδύνους της ζωής όπως να φαγωθούν από άλλα αρπακτικά ζώα ή να υποκύψουν σε ασθένεια.

Η αθάνατη μέδουσα έχει εμπνεύσει τους επιστήμονες να βρουν έναν τρόπο να φτιάξουν βλαστοκύτταρα χρησιμοποιώντας  αυτή τη διαδικασία για την ανανέωση των κατεστραμμένων ή νεκρών ιστών σε ανθρώπους. 

Αξιοθαύμαστα είναι εκτός από τα ζώα και τα φυτά του Βόρνεο, τα οποία είναι από τα πιο παράξενα στον κόσμο!

Σίγουρα το πιο εντυπωσιακό όμως είναι η ραφλέσια, ένα λουλούδι γιγαντίων διαστάσεων! Τα πέταλά της έχουν διάμετρο σχεδόν ενάμισι μέτρο σε μήκος και ζυγίζει έως επτά κιλά! Υπάρχουν 16 είδη ραφλέσιας και βρίσκονται στη Σουμάτρα τη Μαλαισία και το Βόρνεο. Το είδος πήρε το όνομα του από τον φυσιοδίφη Stamford Raffles ο οποίος την ανακάλυψε το 1818. Οπωσδήποτε η ραφλέσια είναι φανταστικό και όμορφο λουλούδι. Παρόλα αυτά όμως λέγεται επίσης και “ψόφιο λουλούδι” εξαιτίας της αποπνικτικής μυρωδιάς που αναδύει με σκοπό να προσελκύσει μύγες για γονιμοποίηση.

Το 2012 ομάδα επιστημόνων έκανε νέες έρευνες στο νησί φέρνοντας στο φως νέα είδη φυτών και ζώων. Εκεί συνέλεξαν περίπου 3.500 δείγματα DNA από 1.400 είδη ζώων, φυτών και μυκήτων, ενώ από τα δείγματα αυτά βρήκαν 160 νέα είδη, άγνωστα στην επιστήμη μέχρι σήμερα.

Ένα από αυτά τα είδη ήταν τα εντυπωσιακά μανιτάρια που φωσφορίζουν το πράσινό τους χρώμα στο σκοτάδι! «Κατά τη διάρκεια της ημέρας κάποιος μπορεί να περάσει από δίπλα τους ή ακόμα και να τα φωτογραφίσει χωρίς να το ξέρει, όμως μόνο μια νυχτερινή εξόρμηση αποκαλύπτει το μοναδικό φαινόμενο», λέει ο Λουίς Μοργκάδο, ένας εκ των ερευνητών της αποστολής.

Κατά την εξόρμησή τους αυτή βρήκαν επίσης και το φυτό Nepenthes lowii το οποίο τρέφεται με τις ακαθαρσίες μικρών ζώων. Προκειμένου να προμηθευτεί το άζωτο που χρειάζεται για την επιβίωσή του, το φυτό – τουαλέτα, απελευθερώνει μία μυρωδιά που προσελκύει τα μικρά θηλαστικά και στη συνέχεια τα ταΐζει με νέκταρ, ενώ καθώς αυτά απολαμβάνουν το γεύμα τους, οι ακαθαρσίες τους πέφτουν στην υποδοχή του φυτού και τρέφεται παράλληλα και αυτό.

Στη μακροσκελή λίστα ανθρώπων και ζώων που δεν συμπαθούν τα κουνούπια προστέθηκαν τα σαρκοφάγα φυτά Nepenthes bicalcarata του Βόρνεο. Οι προνύμφες των κουνουπιών κλέβουν τα θρεπτικά συστατικά από την «κοιλιά» των σαρκοφάγων φυτών, η οποία είναι γεμάτη με νεκρά ζωύφια. Ευτυχώς σπεύδουν σε βοήθεια τα μυρμήγκια Camponotus schmitzi, τα οποία κυνηγούν τα κουνούπια, διατηρώντας παράλληλα καθαρό το σαρκοφάγο φυτό Nepenthes bicalcarata.

Μπανακάκης Γιάννης, Α2

Από τα πιο κοινά είδη του νησιού είναι οι πίθηκοι ουρακοτάγκοι , με το χαρακτηριστικό κοκκινωπό τρίχωμα και τα εντυπωσιακά μακριά χέρια που έχουν για να μετακινούνται από δέντρο σε   δέντρο στα τροπικά δάση όπου ζουν.

Άλλο ένα αρκετά διαδεδομένο στις ζούγκλες είδος πιθήκου είναι και ο γίββονας , πλάσμα που αναγνωρίζεται εύκολα κατά την περίοδο  αναπαραγωγής από τα καλέσματα που βγάζουν τα αρσενικά για να προσελκύσουν τα θηλυκά, ήχους που ακούγονται  από απόσταση ενός χιλιομέτρου.

Ένα από τα πιο περίεργα ζώα στον πλανήτη ζει επίσης στη νήσο του Βόρνεο. Οι πίθηκοι με προβοσκίδα ζουν στα μαγκρόβια δάση του νησιού (τα μαγκρόβια είναι υδρόφιλα δέντρα, γνωστά για την ικανότητά τους να αναπτύσσουν ένα τεράστιο πλέγμα επιφανειακών ριζών) και στα χαμηλά τμήματα των δασών της βροχής που βρίσκονται κοντά στις ακτές. Αυτό που κάνει μοναδικά αυτά τα ζώα είναι η ύπαρξη μια μακριά μύτης (ιδιαίτερα στα αρσενικά) η οποία τις περισσότερες φορές φτάνει ως το σαγόνι τους και η δυσανάλογη, σε σχέση με σώμα τους, στρογγυλή κοιλιά τους.

Σπάνιο αλλά γνωστό στο νησί είδος είναι η νεφελώδης λεοπάρδαλη. Η λεοπάρδαλη του Βόρνεο, επιστημονικά Neofelis diardi, είναι το μεγαλύτερο αρπακτικό του νησιού, και οι κυνόδοντές της είναι αναλογικά οι μεγαλύτεροι στην οικογένεια των αιλουροειδών. Σε σχέση με τη λεοπάρδαλη τη νεφελώδη που ζει στη Νοτιοανατολική Ασία, την  Neofelis nebulosa, έχει πιο γκρι και πιο σκούρο τρίχωμα, περισσότερα στίγματα μέσα στις κηλίδες της γούνας που μοιάζουν με σύννεφα, καθώς και μια διπλή ράβδωση κατά μήκος της πλάτης.

Το σπανιότερο θηλαστικό εδώ είναι η αγριόγατα του Βόρνεο, μοναδική στον κόσμο! Είναι επίσης η πιο σπάνια γάτα του κόσμου! Αποκαλούμενη και χρυσή γάτα λόγω της χρυσής γούνας της αλλά και λόγω της σπανιότητά της αυτή η γάτα τρέφεται με μικρά ζώα κυρίως σαύρες και τρωκτικά. Παρόλο που πρόκειται για ένα άγριο είδος η αγριόγατα του Βόρνεο δεν είναι μεγαλύτερη από μία κοινή γάτα.

Εδώ ακόμη συναντάει κανείς τους μικρότερους ελέφαντες του κόσμου!  Οι πυγμαίοι ελέφαντες του Βόρνεο μπορεί να είναι οι τελευταίοι επιζώντες ενός είδους που θεωρείται ότι έχει εκλείψει, αυτό των ελεφάντων της Ιάβας. Σύμφωνα με έρευνα επιστημόνων στην Ινδονησία, δεν υπάρχουν αποδείξεις για μακρόχρονη παρουσία ελεφάντων στο Βόρνεο, ενώ οι εξετάσεις DΝΑ έδειξαν ότι οι ελέφαντες αυτοί είναι τελείως διαφορετικοί από κάθε άλλο ασιατικό είδος!

Από τα πιο αξιοπερίεργα ερπετά στο νησί είναι ο ιπτάμενος δράκος, μία σαύρα που… πετάει! Προκειμένου να μετακινούνται από το ένα μέρος στο άλλο οι ιπτάμενοι δράκοι απλώνουν τα πτερύγια κατά μήκος της κοιλιάς τους και γλιστρούν ανάμεσα από τα δέντρα. Όταν ο δράκος είναι έτοιμος να απογειωθεί, το κεφάλι του δείχνει προς το έδαφος.

Μπανακάκης Γιάννης, Α2

Για ένα μυστηριώδες πλάσμα ονόματι Οράνγκ Μπατί μιλούν οι κάτοικοι του νησιού Σέραμ στην Ινδονησία. Πρόκειται για ένα νυκτόβιο ιπτάμενο τέρας που ζει στην καρδιά του τροπικού δάσους του νησιού. Το νησί είναι σπίτι για πολλά ιπτάμενα ζώα, κανένα όμως δεν μοιάζει αρκετά με τις περιγραφές των ντόπιων. Το περιγράφουν ως ένα πλάσμα με ανθρώπινο πρόσωπο, μεγάλα μαύρα φτερά, λεπτή ουρά, κόκκινο τρίχωμα και γρήγορο πέταγμα. Το κοντινότερο στο πλάσμα ζώο είναι η φρουτονυχτερίδα. Έχει κόκκινο τρίχωμα, είναι νυκτόβια και το άνοιγμα των φτερών της είναι περίπου δύο μέτρα. Δεν μοιάζει όμως με άνθρωπο και παραείναι μικρή για να σκοτώσει έναν. Άλλη μία πιθανή εξήγηση είναι τα κολούγκο (ιπτάμενος λεμούριος) που είναι επίσης κοκκινωπά και νυκτόβια. Το μέγεθος του όμως σπάνια ξεπερνά τα 40 εκατοστά σε μήκος. Επίσης λέγεται πως πριν δεις το τέρας και σε αρπάξει με τα μεγάλα του νύχια ακούς το φτερούγισμά του, έναν ήχο σαν ανεμοστρόβιλο. Αν μεταφράσουμε το όνομά του σημαίνει ιπτάμενος άνθρωπος ή άνθρωπος με φτερά. Οι περισσότερες μαρτυρίες αναφέρονται στο παρελθόν οπότε το πλάσμα ίσως εξαφανίστηκε ή μειώθηκε σε πολύ μικρές ομάδες.

Μπανακάκης Γιάννης, Α2