Γιατί δημιουργήσατε την εφημερίδα;
Για να καλύψουμε ένα κενό. Υπήρχε ένα κενό στη σάτιρα, δηλαδή ενώ οι περισσότερες εφημερίδες λένε ότι λύνουν προβλήματα, εμάς μας αρέσει να δημιουργούμε προβλήματα (όχι στο κοινό βέβαια).
Για ποιο λόγο αυτό;
Γιατί η σάτιρα κάνει αυτό που αδυνατεί να κάνει σήμερα η δημοσιογραφία, δηλαδή τον έλεγχο της εξουσίας. Η δημοσιογραφία σήμερα δεν φαίνεται να στέκεται στο ύψος των περιστάσεων και να παίζει τον ρόλο που πρέπει να έχει.
Δηλαδή θεωρείτε ότι έχετε μια ιδιαίτερη εφημερίδα;
Η σάτιρα από μόνη της είναι ιδιαίτερη κατάσταση.
Γιατί χαρακτηρίζετε την εφημερίδα σας «σατυρική» με ύψιλον;
Το σήμα της ΜΑΣΚΑΣ είναι η μάσκα του Διόνυσου. Η επιλογή του ονόματος έγινε για δύο λόγους: πρώτον, γιατί έχει σχέση με τον Διόνυσο -η Νάξος είναι νησί του Διονύσου. Η μάσκα είναι διονυσιακή, απ’ όπου και το «σατυρικός» (<σάτυρος). Και δεύτερον, επειδή η Νάξος είναι ένας μικρός τόπος, όπου ο καθένας για διάφορους λόγους δεν μπορεί ελεύθερα να γράψει την άποψή του. Δεν έχει λοιπόν παρά να βάλει μια μάσκα και να γράψει ό,τι θέλει. Να τον λένε «Ευδαίμων», να τον λένε «Ζορό», να τον λένε «Δον Κιχώτη».
Λειτουργεί σαν προσωπείο δηλαδή;
Ακριβώς.
Ξεσκεπάζει και μάσκες άλλων όμως;
Βέβαια.
Πότε εκδόθηκε η εφημερίδα για πρώτη φορά;
Τον Ιούνιο του 2007. Κλείνουμε έξι χρόνια τον Ιούνιο που μας έρχεται.
Πώς εκδίδεται μια εφημερίδα;
Πώς εκδίδεται; Με πολύ μεγάλο κόπο.
Είναι δύσκολη δουλειά δηλαδή;
Είναι δύσκολη. Χρειάζονται άτομα, γιατί δεν μπορεί να είναι ένα άτομο πίσω από μια εφημερίδα. Πρέπει η εφημερίδα να έχει ποικιλία, πλουραλισμό, απόψεις, χρειάζεται κόσμος δηλαδή να γράφει.
Υπάρχουν δύσκολες ημέρες για την εξασφάλιση δημοσιογραφικής ύλης – αρθρογραφίας;
Κάνοντας σάτιρα δεν μας ενδιαφέρει η είδηση, δηλαδή να βγάλουμε πρώτοι την είδηση. Αυτό κάνουν πιο πολύ οι δημοσιογράφοι. Κάνοντας σάτιρα μας ενδιαφέρει πιο πολύ η ανάλυση της είδησης παρά να βγάλουμε την είδηση. Άρα, πρόβλημα να μην έχουμε είδηση να γράψουμε δεν υπάρχει. Υπάρχουν ειδήσεις, εμείς τις αναλύουμε. Ούτε και πρόβλημα με την αρθρογραφία: υπάρχουν πολλοί που στο πέρασμα των έξι χρόνων ανακατεύτηκαν κατά καιρούς και συνεχίζουν άλλοι που είναι και σήμερα και γράφουν. Κενά δεν έχουμε, δόξα τω Θεώ, οι πολιτικοί μάς δίνουν τόσο πολλά θέματα…
Δεν είναι δηλαδή ειδησεογραφική εφημερίδα;
Δεν θα μπορούσε κιόλας, αφού είναι εβδομαδιαία.
Η έκδοση της εφημερίδας είναι μια επιχείρηση κερδοφόρα;
Κερδοφόρα δεν είναι καμία εφημερίδα, δηλαδή δεν πας για την κερδοφορία. Το ζητούμενο είναι να «βγάζει τα λεφτά» της, να μην «μπαίνει μέσα».
Σε ποιους απευθύνεται η εφημερίδα σας;
Σε όσους έχουν νου.
Ποια είναι η ανταπόκριση του κοινού;
Είναι θετική, γιατί λόγω της σάτιρας προκαλεί γέλιο, ευθυμία, δηλαδή ο άλλος τη διαβάζει και ξεσκάει κατά κάποιο τρόπο διαβάζοντας τα προβλήματα. Ή λόγω του ενδιαφέροντος που έχει θίγοντας τα προβλήματα από μια άλλη γωνία.
Ανέκδοτα να βάζετε περισσότερα!
Δεν μπορούμε να βάζουμε κι άλλα. Άλλωστε, τα ανέκδοτα είναι καλύτερο να σας τα αφηγούνται αυτοί που τα ξέρουν παρά να τα διαβάζετε. Τα ανέκδοτα είναι μια μικρή θεατρική παράσταση, άμα τα διαβάζεις …
Η εφημερίδα κυκλοφορεί και εκτός Νάξου;
Ναι, βέβαια, όπου υπάρχουν Έλληνες, όπου υπάρχουν Ναξιώτες.
Μπορεί κάποιος να βρει την εφημερίδα σας στο διαδίκτυο;
Όχι. Στο μέλλον θα γίνει αυτό.
Τι είδους θέματα καλύπτει η εφημερίδα σας;
Κατά βάση πολιτικά θέματα, αλλά και κοινωνικά, θέματα τοπικά, που έχουν σχέση με το περιβάλλον, με την παράδοση, με τον πολιτισμό.
Στόχος σας είναι μόνο η ενημέρωση του κοινού ή και ο προβληματισμός του για διάφορα θέματα;
Κυρίως ο προβληματισμός του.
Έχετε υποστηρίξει ποτέ μέσω της εφημερίδας σας συγκεκριμένα πρόσωπα ή πολιτικούς φορείς; Υπήρξαν περιπτώσεις που δεχθήκατε παρεμβάσεις ή πιέσεις στο έργο σας;
Πολλές παρεμβάσεις και πιέσεις, ακόμη και μηνύσεις. Λογικό είναι αυτό. Όταν είσαι η αλογόμυγα που πειράζεις τα «ζώα», λογικό είναι να υπάρχει αντίδραση.
Ποιο είναι το καθημερινό σας πρόγραμμα;
Η εφημερίδα είναι αποτέλεσμα δουλειάς που γίνεται πέντε ημέρες την εβδομάδα. Καταναλώνω πολλές ώρες για τα μοντάζ που έχει η ΜΑΣΚΑ, παίρνει δηλαδή περισσότερη ώρα αυτό παρά τα κείμενα. Είναι δουλειά γύρω στις πέντε – έξι ώρες κάθε μέρα, εκτός από Παρασκευή και Σάββατο.
Υπήρξαν φορές που μετανιώσατε για το επάγγελμα που επιλέξατε;
Όχι. Υπήρξαν όμως φορές που μετάνιωσαν άλλοι για το επάγγελμα που διάλεξα εγώ.
Πιστεύετε ότι λείπει κάτι από την εφημερίδα σας; Θα θέλατε να αλλάξετε κάτι;
Σίγουρα. Πάντα ψάχνουμε κάτι καινούργιο, κάτι φρέσκο, κάτι διαφορετικό. Άμα σταματήσει το ψάξιμο, αρχίζει το τέλμα.
Υπάρχουν πολλές τέτοιες σατιρικές εφημερίδες πανελλαδικά;
Όχι, ελάχιστες. Η Αθήνα έχει μόνο δύο. Στην Ελλάδα πρέπει να ’ναι όλες πέντε – έξι.
Υπήρχε παλιότερα τέτοια σατιρική εφημερίδα εδώ στις Κυκλάδες;
Όχι. Η πρώτη ΜΑΣΚΑ -είχαμε δημοσιεύσει σχετικό άρθρο του Λευτέρη Καρυστιναίου- είχε βγει στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, την είχαν στήσει ο Καβάφης και οι Αλεξανδρινοί, πάλι σατιρική, αλλά την «έκοψε» η αιγυπτιακή λογοκρισία, αφού βγήκαν δυο – τρία φύλλα.
Τι θα συμβουλεύατε έναν νέο άνθρωπο που θέλει να ασχοληθεί με τη δημοσιογραφία;
Να βάλει τα δυνατά του και να καταλάβει ότι η δημοσιογραφία είναι λειτούργημα. Ο δημοσιογράφος οφείλει να κάνει τον ρόλο αυτού που είναι πάνω στο κατάρτι και βλέπει μακριά και, αν δει κίνδυνο, χτυπάει το κουδουνάκι για να ειδοποιήσει το πλοίο ότι κάτι δεν πάει καλά. Αυτός είναι ο ρόλος του δημοσιογράφου. […] Δεν είναι επάγγελμα που έχει απολαβές, εκτός κι αν […] Αν και στην περίοδο που τώρα διανύουμε δεν υπάρχει επάγγελμα με απολαβές. Πιο παλιά κάποιοι δημοσιογράφοι στα μεγάλα κανάλια έβγαζαν λεφτά, τώρα […] Εγώ βέβαια προτιμώ τον τίτλο «σατιρικός καλλιτέχνης».
Γιατί αυτό;
Γιατί ο καλλιτέχνης είναι ανώτερος του δημοσιογράφου. Οι δημοσιογράφοι έρχονται και παρέρχονται […]
Το επάγγελμα αυτό θέλατε να το ασκήσετε από μικρός;
Ναι, μ’ άρεσε από μικρός. Η σάτιρα γενικά μ’ άρεσε από μικρός. Και μετά σπούδασα ζωγραφική, γλυπτική, ό,τι έχει σχέση με τις τέχνες γενικότερα. Βοήθησε η ζωγραφική.
Έχετε συνεργαστεί με άλλες εφημερίδες;
Ναι, έγραφα και στην ΚΥΚΛΑΔΙΚΗ, σε διάφορες εφημερίδες.
Σας ανανεώνει κάποια νέα συνεργασία; Μαθαίνετε κάτι παραπάνω;
Βέβαια. Κάθε καινούργια συνεργασία είναι κατ’ αρχήν μια φρέσκια άποψη, μια διαφορετική ματιά. Οπότε και σε μένα και στην εφημερίδα κάνει καλό.
Θα θέλατε η εφημερίδα να κυκλοφορεί πιο συχνά;
Όχι, όχι, μια χαρά είναι. Δεν αντέχω και πιο συχνά.
Στη συζήτηση παρευρίσκεται και παρεμβαίνει ο κ. Θωμάς Παπανικολάου,ιδιοκτήτης του τυπογραφείου και εκδότης της «Μάσκας»:
Έχετε τον απαραίτητο εξοπλισμό; Μήπως θα θέλατε να τον εκσυγχρονίσετε;
Θα θέλαμε, αλλά δεν έχουμε λεφτά. Θα το θέλαμε πολύ.[…]
Είναι παλιό τυπογραφείο;
Η πεθερά μου ήταν τυπογράφος, βάλε εξήντα χρόνια. Εγώ έχω αναλάβει το τυπογραφείο το 1984. Η πεθερά μου ήταν η πρώτη γυναίκα τυπογράφος στις Κυκλάδες, μην σας πω και στην Ελλάδα. Δεκαοκτώ ετών η πεθερά μου πήγε και δούλεψε στο τυπογραφείο -δεν ήτανε της πεθεράς μου- ήτανε του Μελισσινού. Και μετά από ένα διάστημα που ο Μελισσινός δεν το ήθελε, το αγόρασε η πεθερά μου το τυπογραφείο και ήταν η πρώτη τυπογράφος στις Κυκλάδες, γυναίκα που τύπωνε εφημερίδα με στοιχειοθέτηση ,μάζευε τα γράμματα ένα – ένα. Κι εγώ ανέλαβα το τυπογραφείο το 1984, μαζί με τον κουνιάδο μου, τη γυναίκα μου, τα παιδιά, δηλαδή οικογενειακή επιχείρηση.
Στη συνέχεια ο κ. Παπανικολάου έκανε μία επίδειξη για τον τρόπο με τον οποίο τυπώνεται η εφημερίδα. Μάθαμε λοιπόν πως για να τυπωθεί η «Μάσκα» χρειάζεται εργασία σκληρή χειρωνακτική , αλλά και επικίνδυνη, αφού οι εργαζόμενοι εκτίθενται σε χημικές ουσίες απαραίτητες για τη διαδικασία εκτύπωσης , επιβλαβείς όμως για τον ανθρώπινο οργανισμό.
Τα μηχανήματα ήταν εντυπωσιακά. Μια τόσο δύσκολη εργασία δεν τη χωρούσε το μυαλό μας. Αλλά ήμασταν λάθος.
Ο κ. Παπανικολάου έπειτα μας έδειξε τον τρόπο με τον οποίο η πεθερά του, η πρώτη γυναίκα που δούλεψε σε τυπογραφείο, έκανε την στοιχειοθέτηση, πριν χρησιμοποιηθεί η ηλεκτρονική εκτύπωση. Μικρά – μικρά γραμματάκια έπρεπε να ενωθούν για να δημιουργηθεί μια λέξη, μία πρόταση, μια ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ!
Άρα μια εφημερίδα πριν φτάσει στα χέρια μας χρειάζεται μια αρκετά κοπιαστική διαδικασία.
(Κείμενο: Σοφία Πρεβόλη)
Τη συνέντευξη πήραν οι μαθητές: Γιάννης Τζιώτης, Κατερίνα Καμβύση, Κυριακή Μελανίτη, Μαρίνα Ξενάκη, Σοφία Πρεβόλη, Πετσίτη Ειρήνη
Αφήστε μια απάντηση