Ένα ρολόι…
Το κεφάλι μου… Μια καρύδα… Πώς την τρώνε; Έχει κανείς μαχαίρι; Ένας ανθρωποφάγος… Αααα! Με δάγκωσε! Μου έκανε ρολόι. Κάθισε να δω τι ώρα είναι. 7:15. Πάω σπίτι. Έχω σχολείο. Πάω!
Γιάννης Τ.
Πνιγόμαστε! sos!
Δε θυμάμαι πολλά. Το μόνο που μου έχει μείνει είναι ότι ήμουν σε ένα καράβι και ξαφνικά μπαμ! Δε θυμάμαι τίποτε άλλο. Και τώρα βρίσκομαι σε αυτό το νησί, στη μέση του πουθενά.
Το νησί είναι τέλειο. Έχει παντού φοίνικες, μικρούς και μεγάλους. Και μια υπέροχη θάλασσα με ένα γαλαζοπράσινο χρώμα. Η αμμουδιά είναι υπέροχη και όποιο βοτσαλάκι κι αν σηκώσεις θα υπάρχει από κάτω ένα καβουράκι.
Νικόλας Γ.
