Ο αετός, μονοκέφαλος, ήταν σύμβολο της δύναμης του Ρωμαίου αυτοκράτορα. Αποτέλεσε έμβλημα και του Μ. Κωνσταντίνου, γιατί σύμφωνα με την παράδοση, αετοί πετούσαν πάνω από την τοποθεσία, όπου θα χτιζόταν η νέα πρωτεύουσα. Η προσθήκη του δεύτερου κεφαλιού έγινε από τον αυτοκράτορα Ισαάκ Κομνηνό. Ο Θεόδωρος Λάσκαρης πρόσθεσε το στέμμα στο κενό, πάνω από τα κεφάλια του αετού. Το ίδιο έμβλημα χρησιμοποιήθηκε και από το Δεσποτάτο της Ηπείρου. Μετά την πολεμική σύγκρουση των δυο κρατών, ο Ιωάννης Βατάτζης πρόσθεσε ρομφαία στο δεξί του πόδι και στο αριστερό την υδρόγειο μ ένα σταυρό στο πάνω μέρος της. Ο Μιχαήλ ο Παλαιολόγος, ο ιδρυτής της τελευταίας δυναστείας αυτοκρατόρων του Βυζαντίου, στεφάνωσε και τις δυο κεφαλές, θέλοντας να τιμήσει και τη Νίκαια και την Κωνσταντινούπολη. Σημαία με το δικέφαλο αετό κυμάτιζε στην Πόλη μέχρι την άλωσή της από τους Τούρκους.
