Κατηγορία: Ερευνητικές εργασίες

               

 

                                 ΑΣΙΑ

ΜΕΣΟΠΟΤΑΜΙΑ

Άντρες και γυναίκες ήταν ντυμένοι με μακριά και εφαρμοστά φορέματα και επενδύσεις ή μακριά σάλια με κρόσσια. Εδώ τα ενδύματα είναι κυρίως μάλλινα, χρωματιστά ενώ παράλληλα συναντούμε μεταλλικά κοσμήματα. Τα κόκκινα και γαλάζια ενδύματα είχαν λευκά κρόσσια και τα λευκά είχαν, συχνά, χρωματιστό κρόσσι. Επειδή η χειρονακτική εργασία και οι πολεμικές επιχειρήσεις αποτελούσαν ελευθερία κινήσεων, τα μακριά ενδύματα υποδήλωναν ανάπαυλα και ειρηνικές ασχολίες.

ΙΝΔΟΝΗΣΙΑ

Κάθε περιοχή της Ινδονησίας έχει τη δική της παραδοσιακή φορεσιά. Επειδή το κλίμα είναι αρκετά ζεστό, το στυλ ντυσήματος είναι χαλαρό καθώς τα υφάσματα χρησιμεύουν ως φούστα διακοσμημένη με κέντιμα. Οι άνδρες φορούν παντελόνια και πουκάμισα. Οι γυναίκες φορούν θρησκευτικά φορέματα, φούστες και μπλούζες.

ΤΟΥΡΚΙΑ                        

Η ενδυμασία της Τουρκίας από άντρα σε γυναίκα δεν διαφέρει. Οι Τούρκοι της Κεντρικής Ασίας, συνήθιζαν να φορούν δερμάτινες μπότες, πουκάμισα, χαλαρά παντελόνια και μια φαρδιά ζώνη στη μέση.Οι γυναίκες φορούσαν καφτάνια, δηλαδή φαρδιά φορέματα συνήθως από λινό και σατέν ύφασμα και επενδεδυμένα με γούνα και κεντύματα.Η ενδυμασία περιλάμβανε καλύματα κεφαλής από δέρμα προβάτου με σκοπό την προστασία από το κρύο.

 

 

ΚΟΡΕΑ

Η παραδοσιακή ενδυμασία της Κορέας αποτελεί μία από τις πιο εμφανείς πτυχές της κορεάτικης κουλτούρας. Οι γυναίκες φορούν φούστες (chima) ενώ οι άντρες φαρδιά παντελόνια (paji). Τα φωτεινά χρώματα, τα αξεσουάρ, τα κοσμήματα, τα καπέλα και οι καρφίτσες ολοκλήρωναν την ενδυμασία.

                                                  ΚΙΝΑ

Η ανάπτυξη της μεταξουργίας στην Κίνα, βοήθησε στην ανάπτυξη της κινεζικής μόδας. Μία τέχνη η οποία ήταν μυστική, μετέτρεψε την ενδυμασία σε ένα από τα βασικότερα στοιχεία του κινεζικού πολιτισμού και ανέδειξε την ομορφιά της. Οι αυτοκράτορες και οι πλούσιοι, φορούσαν πορφυρά μεταξωτά ενδύματα, κεντιμένα με χρυσές λεπτομέρεις και φωτεινά χρώματα καθώς και εξαιρετικά τελειώματα.

Οι γυναίκες φορούσαν μακρύ ένδυμα, με ψηλό και σφιχτό περιλαίμιο το οποίο τόνιζε την ομορφιά. Αυτό το ένδυμα λόγω της στενής του περιφέρειας στην μέση, τόνιζε το καλοσχηματισμένο σώμα μια γυναίκας. Υπήρχαν δύο μεγάλα ανοίγματα στα πλάγια του φορέματος για την εύκολη μετακίνηση των ποδιών.

 

                                      

 

 

                                         ΑΦΡΙΚΗ

Κάθε λαός της Αφρικανικής γης συνηθίζει να διακοσμεί το σώμα του με αμέτρητους τρόπους και για εντυπωσιακούς λόγους.

Τρόποι διακόσμησης του σώματος

Τα έντονα χρώματα των αφρικανικών ενδυμασιών και υφασμάτων και η διακόσμηση του σώματος έπαιζε πάντα σημαντικό ρόλο για την έκφραση της αφρικανικής τεχνοτροπίας, της ομορφιάς και της ταυτότητας των διάφορων φυλών. Οι μορφές που μπορεί να πάρει αυτή η προσωπική, θα έλεγε κανείς, διακόσμηση συνοψίζονται στη ζωγραφική του σώματος (body painting), το tattooing, το piercing, αλλά και τη δημιουργία σημαδιών και ουλών (scarification/cicatrisation). Η δημιουργία μόνιμων σχεδίων πάνω στο δέρμα (tattoo) βασίζεται στην απλή ζωγραφική σώματος.

Τα υλικά που χρησιμοποιούνται τόσο στη ζωγραφική σώματος όσο και στα tattoos διαφέρουν από φυλή σε φυλή, σε κάθε περίπτωση όμως προέρχονται αποκλειστικά και μόνο από τη φύση. Χώμα και λευκός πηλός, φύλλα και ρίζες δέντρων, θαλάσσια όστρακα, λουλούδια και εκχυλίσματα φυτών. Η τεράστια ποικιλία της αφρικανικής γης αφήνει πολλά περιθώρια στους κατοίκους της να δημιουργήσουν.

Σε κάποιες φυλές από την άλλη, οι ζωγραφιές πάνω στα σώματα των ανδρών έχουν να κάνουν με το πόσο καλοί κυνηγοί ή πολεμιστές είναι. Υπάρχει όμως και κάτι κοινό ανάμεσα στα δύο φύλα. Επιθυμούν, και οι δύο, με αυτό τον τρόπο να είναι αρεστοί και ελκυστικοί προς το  αντίθετο φύλο.

Στη συνέχεια, στις επίπονες διαδικασίες διακόσμησης του σώματος εντάσσεται και το τρύπημα διάφορων σημείων σε ολόκληρο το σώμα (piercing). Η μύτη, τα αυτιά, τα χείλη και η γλώσσα είναι τα μέρη που ταλαιπωρούνται πιο συχνά, χωρίς αυτό να σημαίνει πως ένα piercing σε οποιοδήποτε άλλο μέρος του σώματος (όπως οι θηλές των γυναικών για παράδειγμα) θα ήταν ασυνήθιστο.

Στην ίδια κατηγορία ανήκει και το stretching, όπου το τρυπημένο κάθε φορά σημείο τεντώνεται (σταδιακά συνήθως) με διάφορους τρόπους και αντικείμενα ώστε η διάμετρος της τρύπας να φτάσει σε κάποιο επιθυμητό μέγεθος. Αυτό που μπορεί να συμβολίζει είναι τα στάδια εξέλιξης στη ζωή ενός ατόμου, την ωριμότητα και την ηλικία του ή να δίνει απλώς έμφαση στην ομορφιά και την υλική του ευημερία.

Το τίμημα της ομορφιάς είναι αρκετά επίπονο και στην περίπτωση του λεγόμενου scarification ή cicatrisation. Αυτό το είδος τέχνης στην Αφρική πραγματοποιείται συνήθως από όσους έχουν πολύ σκούρο δέρμα, στο οποίο είναι δύσκολο να φανούν τα σχέδια και τα χρώματα των κοινών tattoo. Η πιο γνωστή τεχνική είναι η εξής: αρχικά ανοίγουν ένα μέρος του δέρματος (με κάποια μεταλλική λεπίδα ή ακόμα και με αγκίστρι ψαρέματος) και στη συνέχεια τρίβουν πάνω στην πληγή στάχτη ή άλλες τοξικές ουσίες. Έτσι, όταν επουλωθεί η πληγή θα έχει αφήσει μια μόνιμη ουλή.

Κοσμήματα

Τα κοσμήματα της Αφρικής δεν είναι μόνο διακοσμητικά. Κάθε κομμάτι είναι συμβολικό και φοριέται για ένα συγκεκριμένο λόγο.

Για κάθε φυλή, οι τελετουργίες και η θρησκεία παίζουν σημαντικό ρόλο στο στολισμό των ανθρώπων με διαφορετικά κοσμήματα. Το κλίμα έχει παίξει σημαντικό ρόλο στα υλικά που χρησιμοποιούνται και οι αφρικάνικες χάντρες είναι φτιαγμένες συνήθως από υλικά που βρίσκονται στη φύση. Η ποικιλία χρωμάτων και τα μεγάλα σε μέγεθος κοσμήματα έχουν εξωτικό χαρακτήρα και είναι εντυπωσιακά.

Ενδυμασία

Υπάρχουν πολλά διαφορετικά είδη υφασμάτων που χρησιμοποιούνται για την παραδοσιακή αφρικανική ενδυμασία. Τα αφρικανικά ρούχα είναι συνήθως άνετα και φαρδιά. Η ενδυμασία μπορεί να διαφέρει από περιοχή σε περιοχή ,όπως για παράδειγμα ένα μακρύ φόρεμα μπορεί να φορεθεί από άντρες και γυναίκες .Επίσης ,μπορεί να επηρεάζεται από άλλες κουλτούρες και πολιτισμούς. Τέλος, μία ολοκληρωμένη αφρικανική ενδυμασία περιλαμβάνει καπέλα με εντυπωσιακά σχέδια.

Παρατηρούμε στα αυτιά το λεγόμενο stretching,έντονο βάψιμο και πάλι στο πρόσωπο και ένα εντυπωσιακό καπέλο από λουλούδια και άχυρα.

 

ΑΜΕΡΙΚΗ

Με την ονομασία Ινδιάνοι συνηθίζεται να αποκαλούνται γενικά οι ιθαγενείς πληθυσμοί της Αμερικής πριν την ανακάλυψή της από τους Ευρωπαίους στα τέλη του 15ου αιώνα. Με την ίδια ονομασία αποκαλούνται μέχρι και σήμερα ορισμένες εθνικές μειονότητες, των οποίων οι ρίζες προέρχονται από τους ιστορικούς αυτούς λαούς . Οι πόλεις οι οποίες ανήκουν στην Αμερική είναι οι εξής :  Καναδάς , Ηνωμένες Πολιτείες , Μεξικό , Μπελίζ , Γουατεμάλα , Κολομβία , Αργεντινή , Βολιβία , Περού .

                                                      ΚΑΝΑΔΑΣ  

Ο όρος που προτιμάται περισσότερο για τους ιθαγενείς του σημερινού Καναδά είναι «Αυτόχθονες λαοί τού Καναδά». Σ’ αυτούς περιλαμβάνονται τρεις κατηγορίες πληθυσμών: οι Ινουίτ ή Ινουί (κατοικούν στον Αρκτικό Κύκλο και παλαιότερα αποκαλούνταν Εσκιμώοι), οι Μετί (φυλή μιγάδων που δημιουργήθηκε από την επιμειξία με ευρωπαίους εποίκους) και τα «Πρώτα Έθνη» (όλοι οι υπόλοιπες ιθαγενείς φυλές που παλαιότερα αποκαλούνταν «Ινδιάνοι»)

 

                                                             ΗΝΩΜΕΝΕΣ ΠΟΛΙΤΙΕΣ

Οι ιθαγενείς πληθυσμοί των σημερινών Ηνωμένων Πολιτειών αποκαλούνται συνήθως Αμερικανοί Ινδιάνοι, αλλά πιο πρόσφατα αναφέρονται και ως Ιθαγενείς Αμερικανοί των Ηνωμένων Πολιτειών. Αποτελούν το 2% του πληθυσμού, αριθμώντας περίπου τα έξι εκατομμύρια.

 

                             Μπελίζ , Γουατεμάλα , Κολομβία

Περίπου το 45% του πληθυσμού του Μπελίζ προέρχεται από επιμειξίες ιθαγενών και Ευρωπαίων. Το 10% του πληθυσμού έχει αμιγώς ινδιάνικες ρίζες από το λαό των Μάγια.

Οι ιθαγενείς της Γουατεμάλα προέρχονται από τους Μάγια και αποτελούν το 45% του πληθυσμού. Γύρω στο 40% του πληθυσμού μιλάει μια ινδιάνικη γλώσσα.

Οι ιθαγενείς στην Κολομβία αποτελούν μια μικρή μειονότητα 700.000 κατοίκων ,                              οι οποίοι όμως προέρχονται από 85 διαφορετικές φυλές

 

ΠΕΡΟΥ

Οι περισσότεροι Περουβιανοί είναι ιθαγενείς ή προέρχονται από επιμειξίες. Ο καταφανής ρατσισμός στο Περού έχει προκαλέσει την αύξηση της φτώχειας και της εγκατάλειψης των ιθαγενών πληθυσμών και των κοινοτήτων τους. Το Περού έχει το δεύτερο μεγαλύτερο πληθυσμό ιθαγενών στη Νότια Αμερική και οι ινδιάνικες παραδόσεις κι έθιμα έχουν διαμορφώσει τον τρόπο ζωής και αντίληψης των Περουβιανών σήμερα.

ΜΕΞΙΚΟ

Τα εδάφη του σημερινού Μεξικού αποτελούσαν πατρίδα για πολλούς ιθαγενείς πολιτισμούς πριν την άφιξη των Ευρωπαίων « κονκισταδόρες “: τους Ολμέκους στις ακτές του Κόλπου του Μεξικού, τους Ζαποτέκους και τους Μιξτέκους, τους Μάγια στη Γιουκατάν και, φυσικά, τους Αζτέκους, οι οποίοι κυριαρχούσαν στα κεντρικά και τα νότια της χώρας με επίκεντρο την πρωτεύουσά τους, Τενοτστιτλάν

 

 

 

 

 

ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ

Οι Ιθαγενείς πληθυσμοί της Αυστραλίας γνωστότεροι το όνομα Αβοριγίνες με κεφαλαίο “Α”, (στα Αγγλικά “Aborigines”) όπως προσδιορίζονται από το Ανώτατο Δικαστήριο της Αυστραλίας, θεωρούνται όσοι κάτοικοι της χώρας κατάγονται βιολογικά από τους αυτόχθονες κάτοικους της ηπείρου.^[1] Οι Αβοριγίνες της Αυστραλίας πιθανόν ήρθαν από την ΝΑ Ασία τουλάχιστον πριν 40 – 45.000 έτη^[2]. Στα τέλη του 18ου αιώνα υπήρχαν 400.000 περίπου αυτόχθονες, κατανεμημένοι σε 500 περίπου διαφορετικές φυλές με διαφορετικές διαλέκτους, από τις οποίες 50 έχουν εξαφανιστεί. Αυτές οι φυλές ζούσαν νομαδική ζωή ως κυνηγοί τροφοσυλλέκτες .Το ντύσιμο τους και ο καλοπισμός τους ήταν ανάλογο με αυτό των Ινδιάνων της Αμερικής. Η επαφή τους με τους Ευρωπαίους αποίκους υπήρξε καταλυτική, καθώς της αυτοκτονίας σε νεαρή ηλικία, κατάχρησης ναρκωτικών ουσιών και των μεταβολικών διαταραχών που επέβαλαν οι νέες διατροφικές συνήθειες.

Οι σημερινοί Αβορίγινες, οι οποίοι μαζί με τους ιθαγενείς των νησιών Τόρες είναι οι αυτόχθονες της Αυστραλίας, δεν ξεπερνούν τις 250.000 σε έναν πληθυσμό 20 εκατ. κατοίκων. Σύμφωνα με τα πιο πρόσφατα αρχαιολογικά ευρήματα, ζουν εκεί τα τελευταία 40.000-60.000 χρόνια. Όταν έφθασαν οι Ευρωπαίοι άποικοι στην Αυστραλία υπήρχαν περίπου 500 διαφορετικές ομάδες ιθαγενών, οι οποίες μιλούσαν συνολικά περίπου 250 γλώσσες, κάποιες παρόμοιες μεταξύ τους και κάποιες εντελώς διαφορετικές. Μετά την αποικιοκρατική εισβολή και τις φυλετικές εκκαθαρίσεις, αντιμετωπίζουν δραματική εθνολογική συρρίκνωση

 

PROJECT            2013        

 

                                 ΛΥΚΕΙΟ ΠΑΡΓΑΣ

                                       ΤΑΞΗ  Α 

 

 

ΘΕΜΑ :

 ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ ΚΑΙ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΠΑΡΓΑΣ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

                     

                                ΕΙΣΑΓΩΓΗ

 

 

               Η Πάργα διαθέτει μεγάλο αριθμό εκκλησιών. Πιθανώς οι πολλές επιδρομές και επιθέσεις που δεχόταν, έκανε τους κατοίκους να στρέφονται στο θρησκευτικό τους συναίσθημα και την ασφάλεια που αυτό προσφέρει. Οι εκκλησίες που βρίσκονταν έξω από την πόλη διέθεταν πολεμίστρες για αμυντικούς σκοπούς.

               

 

                      

              ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ ΠΑΡΓΑΣ

 

1)  ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ                

       Είναι ο καθεδρικός ναός της πόλης και βρίσκεται στις συμβολές των δύο χειμάρρων που έρχονται από το βουνό και μέσω της πόλης καταλήγουν στη θάλασσα. Είναι από τις πιο παλιές εκκλησιές αλλά έχει υποστεί πολλές ανακαινίσεις, τρεις τουλάχιστον, όπως διακρίνει κανένας εύκολα-ώστε από την αρχική να σώζεται το ιερό.

 

 

 

                 2) ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΥ ΘΕΟΤΟΛΟΥ

                  Αν προχωρήσουμε από το δυτικό δρομάκι των Αγίων Αποστόλων περί τα 50 μετρά βορειοδυτικά υπάρχει η εκκλησία αυτή . Ξέσκεπη με ερειπωμένους τοίχους, αχνές και κατεστραμμένες τοιχογραφίες  της αχιβάδας και μερικές εικόνες και καντήλια καινούργια . Τελευταίοι ιδιοκτήτες της εκκλησίας , αντί των Πετσαλαίων , φέρεται μια οικογένεια  Πέτρου Μίτσου , βορειοηπειρώτης καταγωγή

 

                   3)  ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΔΩΔΕΚΑ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ

         Η δεύτερη σε μέγεθος εκκλησιά της πόλης. Βρίσκεται στο κέντρο της. Περιβάλλεται από μια μικρή πλατεία (προς το ιερό), δυο σοκάκια (από τη νότια και τη δυτική πλευρά), ενώ προς βόρεια έχει μικρή αυλή, στρωμένη με γκαλντερίμι, όπου και το καμπαναριό με μια καμπάνα και παραπλεύρως μικρό περιβολάκι από εσπεριδοειδή.                  Οι εικόνες της εκκλησιάς είναι σχετικά καινούριες, ενώ στα δεξιά του ιερού –όπως μπαίνουμε-διατηρούνται τα Ιερά της Πάργας Κειμήλια, που θα αναφερθούν παρακάτω.                   Εκτός από την Πλατυτέρα, κάτω της υπάρχουν 5 ολόσωμες τοιχογραφίες αγίων. Το υπόλοιπο τμήμα του ιερού είναι ασβεστωμένο με αλλεπάλληλα στρώματα. Η Αγία Τράπεζα καλύπτεται από ξύλινο κουβούκλιο σχετικά καλής τέχνης.            Μια ξύλινη κασσέλα βρίσκεται μέσα στο ιερό όπου φυλάσσονται διάφορα εκκλησιαστικά βιβλία. Έξω έχει μια παράσταση με σημαίες ελληνικές και το έτος 1863. Ευαγγέλια, μηνιαία κ.λ.π. βιβλία υπάρχουν στην κασσέλα αυτή, όπως:

1) Θεία και Ιερά Λειτουργία του Αγίου Σπυρίδωνος, εκτυπώσεως α ω ζ (1807), εν τη Βενετία εν τη τυπογραφία Νικολάου του Γλυκέος του εξ Ιωαννίνων.                               2) Ευαγγέλιον εκτυπώσεως εν Βενετία ΑΩΞC’ (1866) με χειρόγραφη ενθύμησι: Καί τουτο σύν τοις άλλοις της εκκλησίας του Αγίου Δημητρίου εν Πάργα. Διά συνδρομης των φιλοχρήστων κατά τό έτος1870 επιτροπεύοντος του Οδυσσέως Ν.Ραυτοπούλου.

 

                4) ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ

Κανένας απόγονος από την οικογένεια των τότε κτητόρων δεν υπάρχει σήμερα. Η εκκλησιά βρίσκεται στο κέντρο της αγοράς. Είναι μικρού σχήματος, με μικρό και ετοιμόρροπο γυναικωνίτη και καινούριες σχετικά εικόνες. Οι τοιχογραφίες έχουν καταστραφεί και στο ιερό τα μάτια των αγιογραφιών είναι τρυπημένα.

Έχει μικρό ξύλινο τέμπλο. Στην κορυφή του έναν σταυρό. Όλες οι εικόνες είναι κατασκευασμένες: Λευκάς Β. Σιδέρης 1905, κατά τις σχετικές επιγραφές. Πάρα πολλές εικόνες παμπάλαιες αλλά εντελώς κατεστραμμένες υπάρχουν μέσα στο ιερό. Αρκετά καλής κατασκευής είναι ο άμβωνας.

Στο πρόσθιο μέρος του γυναικωνίτη είναι κρεμασμένη εικόνα του Αγίου Νέστωρος, επί της οποίας αναγράφεται η φράση: «Επιτροπεύοντος του Κύρ Γιάννη Κώστα Κοσολιανήτη 18.. Ο ζωγράφος Πέτρος Γεωργιάδης Πρωτοψάλτης της Μητροπόλεως Ιωαννίνων».

         Στο πίσω μέρος του δαπέδου της εκκλησιάς υπάρχει μια ταφόπετρα με την επιγραφή: 

                   Α                    Ω

                      ΩΔΕ ΚΕΙΤΑΙ

                    Γεώργιος Ζούλας

                          αποβιώσας

                       τη 4^η  Αυγούστου

                                 1856

                         κατά το 65 έτος

                        της ηλικίας αυτού.

 

 

 

 

5) ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΑΣ ΜΑΡΙΝΑΣ

    Υπάρχει ημικατεστραμένο και έχει ενσωματωθεί με το σημερινό μεταλλικό καμπαναριό. Μέτα την απελευθέρωση του 1913 η Πάργα αποκτά πέντε καμπάνες και τρία σήμαντρα: της Παναγίας Οδηγήτριας (Νεραντζούλας), του αϊ Νικόλα των Παπυραίων και του αγ. Νικολάου καθεδρικού. Οι καμπάνες αυτές είναι δωρεά της ιστορικής οικογένειας Βασιλά .

 

                6) ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΩΝ 40 ΜΑΡΤΥΡΩΝ

• Υπάρχει ημικατεστραμένο και έχει ενσωματωθεί με το σημερινό μεταλλικό καμπαναριό. Μέτα την απελευθέρωση του 1913 η Πάργα αποκτά πέντε καμπάνες και τρία σήμαντρα: της Παναγίας Οδηγήτριας (Νεραντζούλας), του αϊ Νικόλα των Παπυραίων και του αγ. Νικολάου καθεδρικού. Οι καμπάνες αυτές είναι δωρεά της ιστορικής οικογένειας Βασιλά .

 

                           7) ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΩΝ ΑΝΑΡΓΥΡΩΝ

• Πολύ μικρή εκκλησιά που απ’ έξω γίνεται σαν ισόγειο σπιτιού και μόνο ένας σαθρός ξύλινος σταυρός στην άκρη της σκεπής μαρ την ιδιότητά της. Βρίσκεται απέναντι από το ημερινό εργοστάσιο ΔΕΗ, βορειότερα του Δημοτικού Σχολείου. Είναι σκεπασμένη ολοκαίνουριες εικόνες και χωρίς κανένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Κάποιος απόγονος της οικογένειας δεν υπάρχει στην Πάργα. Τελευταία, στις γιορτές της 18-8-1963, μαθεύτηκε από τον ίδιο που επισκέφτηκε την Πάργα, η παργινή καταγωγή ενός ήρωα του πολέμου 1940-4 Στρατηγού Παναγιώτη Μαυρογιάννη. Οι τελετές της εκκλησιάς αυτής είχαν περιοριστεί στα τελευταία χρόνια σε εσπερινό, την παραμονή της γιορτής και νυχτερινό γλέντι του επακολουθούσε, με βιολιά, χορούς και τραγούδια.

 

 

                ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ ΑΓΙΑΣ

 

           1) ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΑΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ

      ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ,ΜΕ ΠΛΗΘΟΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΩΝ.ΒΡΕΘΗΚΕ ΤΟ ΕΙΚΟΝΙΣΜΑ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ΘΑΜΜΕΝΟ ΣΤΗΝ ΤΟΠΟΘΕΣΙΑ ΟΠΟΥ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΗΜΕΡΑ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ.ΣΤΗΝ ΙΔΙΑ ΤΟΠΟΘΕΣΙΑ ΠΑΛΑΙΟΤΕΡΑ ΒΡΕΘΗΚΕ ΝΕΡΟ,ΚΑΤΙ ΠΡΟΤΟΓΝΩΡΟ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΛΑΙΟΤΕΡΑ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΑΥΤΟ ΝΑ ΕΊΝΑΙ ΑΚΟΜΑ ΕΝΑΣ ΛΟΓΟΣ ΧΤΥΣΙΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ.ΕΠΙΠΛΕΟΝ ΣΤΟ ΠΙΣΩ ΜΕΡΟΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΠΟΙΟΙ ΤΑΦΗ ΣΤΟΥΣ ΟΠΟΙΟΥΣ ΕΊΝΑΙ ΘΑΜΜΕΝΟΙ ΚΑΠΟΙΟΙ ΓΕΡΟΝΤΕΣ. ΕΝΑ ΑΚΟΜΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΟ ΤΗΣ ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΕΊΝΑΙ Ο ΕΥΡΥΧΩΡΟΣ ΓΥΝΑΙΚΟΝΙΤΗΣ ΤΗΣ,ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΑΧΩΡΙΖΟΝΤΑΙ ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΑΠΌ ΤΟΥΣ ΑΝΔΡΕΣ.ΠΟΛΛΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ ΦΥΛΑΣΣΟΝΤΑΙ ΣΕ ΈΝΑ ΜΟΥΣΕΙΟ ΣΤΑ ΙΩΑΝΝΙΝΑ,ΑΛΛΩΣΤΕ ΥΠΕΡΧΕ ΜΕΓΑΛΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ ΑΥΤΩΝ,ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΌΜΩΣ ΚΑΤΑΣΤΡΑΦΗΚΑΝ ΜΕ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΝΑ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΘΟΥΝ ΝΕΕΣ.ΤΟ ΔΑΠΕΔΟ ΤΗΣ ΕΊΝΑΙ ΜΑΡΜΑΡΙΝΟ ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΜΠΛΟ ΤΗΣ ΑΡΧΙΚΑ ΞΥΛΙΚΟ ΚΑΙ ΥΣΠΕΡΑ ΓΥΨΙΝΟ

 

             2)ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ

ΕΊΝΑΙ ΜΙΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΣΕ ΈΝΑ ΒΟΥΝΟ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ Η ΟΠΟΙΑ ΧΤΥΣΤΗΚΕ ΤΟ 2004 ΑΠΌ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΚΑΤΣΙΩΤΗ.Ο ΛΟΓΟΣ ΙΔΡΥΣΕΩΣ ΤΗΣ ΕΊΝΑΙ ΈΝΑ ΤΑΜΑ ΠΟΥ ΕΙΧΕ ΓΙΝΕΙ.ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΤΑΦΟΙ

 

                   3)  ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΗΛΙΑ

ΚΑΙ ΑΥΤΉ ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΆΛΛΕΣ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΗΛΙΑ ΕΊΝΑΙ ΧΤΥΣΜΕΝΕΣ ΕΞΩΤΕΡΙΚΑ ΤΟΥ ΧΩΡΟΥ.ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΎ ΠΑΛΙΑ ΧΤΥΣΜΕΝΗ.

 

                              4)ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ

                  Ο ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΕΊΝΑΙ ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΕΚΤΑΣΙΑΚΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΣΑΝ ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ.ΚΑΙ ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΥΠΉΡΧΑΝ ΝΕΚΡΟΤΑΦΕΙΟΑ ΜΕ ΤΗ ΔΙΑΦΟΡΑ ΌΤΙ ΟΙ ΤΑΦΟΙ ΔΕΝ ΕΊΝΑΙ ΕΜΦΑΝΕΙΣ,ΕΧΟΥΝ ΣΚΕΠΑΣΤΕΙ ΕΔΏ ΚΑΙ ΠΟΛΛΑ ΧΡΟΝΙΑ.ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΚΡΙΒΗΣ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΙΔΡΙΣΕΩΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ,ΤΟ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΣΤΟΙΧΕΙΟ ΕΊΝΑΙ ΌΤΙ ΤΟ ΧΤΥΣΙΜΟ ΤΗΣ ΕΊΝΑΙ ΠΡΟΙΟΝ ΤΗΣ ΧΟΡΗΓΙΑΣ ΟΛΟΚΛΗΡΟΥ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ

ΗΤΑΝ ΝΕΚΡΟΤΑΦΕΙΟ ΑΒΑΠΤΗΣΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΚΑΙ ΕΝΗΛΙΚΩΝ.ΧΤΥΣΤΗΚΕ ΤΟ 1863 ΚΑΙ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΛΙΓΟ ΠΙΟ ΕΞΩ ΑΠΌ ΤΟ ΧΩΡΙΟ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

           ΕΞΩΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΠΑΡΓΑΣ

 

 

 

                         1) AΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ (ΑΙ ΓΙΩΡΓΗΣ)

Βρίσκεται  στον ανατολικό λόφο της Πάργας στο κτήμα  του Δημήτρη Μπάγκα.Όπως μπορεί να διακρίνει κανείς εξωτερικά  περισσότερο μοιάζει με κάστρο παρά με εκκλησάκι .Οι πολεμίστρες και η οροφή μαρτυρούν ότι οι ιδιοκτήτες έβρισκαν καταφύγιο εκεί και με τα όπλα τους υπερασπίζονταν τις οικογένειες τους από τους επιδρομείς.

    Στο εσωτερικό οι αγιογραφίες  της οροφής φανερώνουν  την παλαιότητα της εκκλησίας. Σήμερα οι πιστοί έχουν τοποθετήσει καινούργιες  εικόνες. Γιορτάζεται κάθε χρόνο την εορτή του Αγίου. Είναι ανοιχτός προς όλους του πιστούς και τους επισκέπτες.

 

                        2)ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΗΛΙΑΣ (ΑΙ ΛΙΑΣ)

Βρίσκεται ανατολικά της Πάργας στις παρυφές του  λόφου κτισμένος στο κτήμα των αδελφών Ζούλα .Σχετικά νεότερο εκκλησάκι. Γεγονός που γίνεται αντιληπτό από το εσωτερικό του ναού γίνεται λειτουργία κάθε χρόνο στις 20 Ιουλίου .Έχει πρόσβαση από το μονοπάτι που οδηγεί στην στην Αγία Ελένη καθώς και από τον αγροτικό δρόμο .

 

                          3)ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΑΣ  ΕΛΕΝΗΣ

Βρίσκεται κτισμένο στην κορυφή του ομώνυμου λόφου  στο κτήμα των αδελφών Ζέρη .Ανακαινίστηκε από τον Ιωάννη Ζέρη στη μνήμη της κόρης του .Η θέα είναι καταπληκτική .Μπροστά σου απλώνεται το Ιόνiο με τους Παξούς Δυτικά και τη Λευκάδα ανατολικά ενώ βορειοδυτικά βλέπει ο επισκέπτης την Πάργα πιο νω  την Ανθούσα και στο βάθος  την Αγιά.

           

 

    

                4)ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΓΕΡΑΣΙΜΟΥ

    Βρίσκεται 1200 μέτρα από το κέντρο της Πάργας δίπλα στην επαρχιακή οδό Πάργας Πρέβεζας σε κτήμα της εκκλησιάς. Το εκκλησάκι είναι κτισμένο στις αρχές του 20^ου αιώνα λειτουργεί κάθε χρόνο στις 20 Οκτωβρίου.

 

                       5) ΑΓΙΑ ΚΥΡΙΑΚΗ (ΖΥΒΟΛΗΣ)

       Μικρό εκκλησάκι χρισμένο στο κτήμα της οικογενείας Γεωργίου βρίσκεται διπλά από τον πλάτανο της Ζύβολης. Στη δυτική πλευρά του υπάρχει πηγή το νερό της οποίας ποτίζονται οι λεμονιές και οι πορτοκαλιές στη ελιά μπροστά από το εκκλησάκι έχει τοποθετηθεί η καμπάνα.

 

                      6)ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ  ΑΓΙΟΥ ΤΡΥΦΩΝΑ

Εκκλησάκι χρισμένο στο κτήμα του Σπύρου Λέκα ανακαινίστηκε πρόσφατα. Η λειτουργία τελείται κάθε χρόνο στις 1 Φεβρουαρίου.

 

                                  7)ΑΙ ΓΙΑΝΝΗΣ

             Παλιό εξωκκλήσι διπλά  στις ομώνυμες πηγές το εξωτερικό μαρτυρά την παλαιότητα της κατασκευής. Βρίσκεται στο κτήμα του …….. Και λειτουργεί κάθε χρόνο στις 24 Ιουνίου

 

 

              8)ΕΚΚΛΗΣΑΚΙ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΣΤΗ ΖΕΛΙΑΝΙΤΣΑ

Το εξωκκλήσι αυτό είναι πάνω από δυο αιώνες ανακαινίστηκε πρόσφατα και φτιάχτηκε η σκεπή του. Βρίσκεται στο οροπέδιο της Ζελιανίτσας κάτω από την παλιόπαργα και είναι χρισμένη σε δημόσια έκταση. Τα μικρά παράθυρα χρησίμευαν και ως πολεμίστρες διπλά από το εκκλησάκι βρίσκεται μικρό κάστρο το οποίο σήμερα έχει καλυφτεί από τη βλάστηση. Η θεά είναι εκπληκτική ο παρατηρητής  μπορεί να δει το λόφο της αγίας Ελένης , το λιμάνι της Πάργας με το νησάκι και το κάστρο , την παραλία του βάλτου την Ανθούσα με το κάστρο του Αλί Πασά  ενώ στα βόρεια υψώνεται ο Μπεζοβολιός . Βρίσκεται στη θέση  Ζήβολη  (Αγία Κυριακή) ήταν σχεδόν κατεδαφισμένο από το 1819,εποχή που η Πάργα περιήλθε στους Τούρκους, οι οποίοι το παρέδωσαν στις  φλόγες. Το 2006 επισκευάστηκεαπό την εκκλησιαστική επιτροπή με την αμέριστη βοήθεια του Δημάρχου Σπύρου   Νούση. Γιορτάζει στις 7 Ιουλίου.

                  9) ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΓΛΥΚΟΦΙΛΟΥΣΑΣ

   Ο ναός χρονολογείται περίπου πριν εκατό χρόνια. Είναι    πέτρινος με αχνές τοιχογραφήσεις

 

                                       10)  ΑΓΙΟΣ ΣΠΥΡΙΔΩΝΑΣ

  Ο παρακάτω ναός βρίσκεται στο τρίκορφο και το γεγονός ότι χτίστηκε αρκετά πρόσφατα τον κάνει να διατηρεί σε καλή κατάσταση την άψογη «διακόσμηση» του.

 

                                   11)ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ
Στην αρχή στη θέση υπήρχε σπηλιά,όπου έβρισκαν καταφύγιο από τους τούρκους οι κάτοικοι της γύρω περιοχής,όμως η οικογένεια Κυριάκη, έχοντας προστάτη τον Άγιο Νικόλαο ,έχτισε ένα μικρό ξωκλήσι.

                                     

                                      12)ΑΪ ΣΩΣΤΗΣ

                 Χτισμένο στο βαθούλωμα που σχηματίζεται από δύο κολλημένους βράχους, με διαστάσεις 5,20  χ 3,70,είναι από τα παλαιότερα εξωκκλήσια της Πάργας. Κάτω από το βράχο που βρίσκεται, υπάρχει όρμος και σύμφωνα με την παράδοση ή χτίστηκε από κάποιον καπετάνιο που έσωσε το καράβι του στο σημείο ή από μία κοπέλα Αγιώτισσα που την κυνηγούσαν οι Τούρκοι  και κρύφτηκε εκεί ή  λόγω της εικόνας του Αγίου που βρέθηκε και που είναι θαυματουργός και θεραπεύει ασθένειες.

 

                

 

                                    13) ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ    

 Ο ναός του αγίου Γεωργίου, συνδυάζει εκκλησία και νεκροταφείο. Τα χαρακτηριστικά του είναι όμοια με τον ναό του αγίου Σπυρίδωνα.

 

              14)ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΝΑΓΙΑ ΒΛΑΧΕΡΝΩΝ                                                                                                                          ( στην παραλία του Βάλτου)

               Στο μικρό ακρωτήρι Χελάτι που κλείνει από τα δυτικά τον περίφημο για την αμμουδιά του όρμο του Βάλτου Πάργας, ένα κωδωνοστάσιο του 18^ου αιώνα, επτανησιακού ρυθμού, ύψους 15 μ. στέκεται καλοσυντηρημένο πάνω από το ερειπωμένα κελιά και το ετοιμόρροπο καθολικό της παλιάς μονής των Βλαχερνών. 
Σύμφωνα με την παράδοση το προγενέστερο από το υπάρχον κωδωνοστάσιο είχε εννιά καμπάνες που όταν χτυπούσαν ακουγόταν από απόσταση 12 μιλίων.
Το έτος ίδρυσης του είναι άγνωστο. Κάποιοι το τοποθετούν στα μέσα του 14^ου αιώνα.
Σίγουρα πάντως χτίστηκε από τους Κωνσταντινοπουλίτες εποίκους.που για διαφόρους λόγους έφυγαν από την Πόλη, πριν την άλωση της.

 

                          ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ ΤΟΥ ΝΗΣΙΟΥ

 

 

ΤΟ ΝΗΣΑΚΙ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ
Η Πάργα ήταν το μήλο της έριδος για πολλά χρόνια ανάμεσα σε Ενετούς και Τούρκους,είναι λοιπόν φυσικό οι κάτοικοι να εναποθέσουν τις ελπίδες τους στην Παναγία,για το λόγο αυτό στην πιο περίοπτη θέση, στο νησάκι σε απόσταση αναπνοής από το λιμάνι .Στις 23 Φεβρουαρίου 1913 ελευθερώθηκε η Πάργα. Στις 22 Μαΐου 1930 – επέτειο της 100ετηρίδος της απελευθέρωσης του Έθνους επέστρεψαν με το «Έλλη» συνοδευόμενο από μοίρα του στόλου, τα Ιερά Κειμήλια (το Ιερό Λάβαρο, δύο Ευαγγέλια, η Παναγιοπούλα κ.ά.) από την Κέρκυρα όπου τα είχαν διαφυλάξει από το 1819 οι Παργινοί, κι εναποτέθηκαν στον ναό των Αγ. Αποστόλων, μια από τις πενήντα περίπου εκκλησιές κι εξωκλήσια της Πάργας. Ανάμεσά τους η Παναγία στο ομώνυμο μικρό νησάκι.Γιορτάζει στις 15 Αυγούστου.

 

 

Άγιος Θανάσης,

(πίσω από το εκκλησάκι της Παναγιάς στο νησάκι της Πάργας)

 

Οι Εκκλησίες της Πάργας είναι 52 και οι κάτοικοι περίπου 2500. Κάποιες από αυτές είναι σε ερειπώδη κατάσταση . Όμως η αγάπη και η πίστη των κατοίκων είναι αυτά που τις συντηρούν και τις φροντίζουν ακόμα.

 

 

 

   ΤΑ ΙΕΡΑ ΚΕΙΜΗΛΙΑ  ΤΗΣ ΠΑΡΓΑΣ  

 

Ο Τουρκαλβανός άρχοντας  Αλή Πασάς και ο υπεύθυνος των Ιονίων Νήσων Τόμας  Μαίτλαντ υπέγραψαν συνθήκη στις 17 Μαϊου του1817 που συντελέστηκε στις 28 Απριλίου του 1819.

Τότε περίπου 4.000 Παργινοί αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την πατρίδα τους και να καταστούν πρόσφυγες στα Επτάνησα, αφού προηγουμένως στις 15 Απριλίου, ημέρα Μεγάλη Παρασκευή, ανάσκαψαν τους πατρώους τάφους και συναθροίζοντας τα οστά των προγόνων τους τα έκαψαν στη πλατεία της αγοράς για να μη βεβηλωθούν από τους Αλβανούς που εγκαταστάθηκαν στη συνέχεια στη περιοχή, λαμβάνοντας την τέφρα μαζί τους!

Επίσης συγκέντρωσαν  και τα Ιερά Κειμήλια των εκκλησιών τους.Το απόγευμα της ίδιας ημέρας επιβιβάστηκαν σε πλοία και πέρασαν στη Κέρκυρα. Τέλος μαζί τους πήραν σε σάκους χώμα της πατρώας γης, ενώ για άλλα σκεύη εκκλησιών και οικογενειακά εμποδίστηκαν από τους Άγγλους . Το ποσόν της εξαγοράς της Πάργας ήταν 150.000 λίρες που συγκέντρωσε ο Αλή Πασάς.

 

 

 

 

                  ΤΑ ΙΕΡΑ ΚΕΙΜΗΛΙΑ ΕΠΙΣΤΡΕΦΟΥΝ

   Το 1913 η Πάργα εντάσσεται στο Ελληνικό κράτος. Πολλοί Παργινοί επιστρέφουν στον τόπο τους μετά την απελευθέρωση, στις 23 Φεβρουαρίου του 1913.,φέρνοντας μαζί τους όσα από τα Ιερά τους Κειμήλια σώθηκαν.

       Σήμερα άλλα είναι στο Εκκλησιαστικό Μουσείο και άλλα στην εκκλησία των Δώδεκα Αποστόλων όπως το ιερό λάβαρο, ευαγγέλια, εικόνες και σκεύη.

 

ΔΕΣΚΕΙΟ ΛΥΚΕΙΟ ΠΑΡΓΑΣ

 

ΤΑΞΗ: Α΄

 

Β΄ ΤΕΤΡΑΜΗΝΟ

 

ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ

ΜΕ ΘΕΜΑ:

 

«ΑΛΚΗΣ ΑΛΚΑΙΟΣ Η ΖΩΗ ΚΑΙ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ»

 

 

ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΗΣ ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ: ΚΩΝ/ΝΟΣ ΣΩΤΗΡΙΟΥ ΠΕ13

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Άλκης Αλκαίος 

 

Ο Άλκης Αλκαίος (Κοκκινιά, 1949 – Αθήνα, 2012) γεννήθηκε κοντά στα ελληνοαλβανικά σύνορα ήταν ποιητής και στιχουργός. Το πραγματικό του όνομα ήταν Βαγγέλης Λιάρος. Πέθανε στις 10 Δεκεμβρίου 2012, σε ηλικία 63 ετών, από μεταστατικό καρκίνο στο συκώτι. Από παιδάκι «πολιτογραφήθηκε» κάτοικος Πάργας, αφού τον περισσότερο καιρό έμενε εκεί, γράφοντας υπέροχους στίχους, έχοντας ως «δάσκαλό» του την ποίηση του Κ. Καρυωτάκη.
ο ίδιος αναφέρει σε επιστολή του προς το Σύλλογο Παργινών Αθήνας: στις 15/01/12, όπου αναφέρει: «… Ήταν αρχές του 1967, όταν ο αείμνηστος Αλέξανδρος Μπάγκας, Δήμαρχος Πάργας, με παρουσίασε, μαθητή ακόμα στο γυμνάσιο Πάργας, ως δημιουργό με τα πιο ενθουσιώδη λόγια, στο κατάμεστο χειμωνιάτικο σινεμά, στου “Καρύδη”. Θερμοί συμπαραστάτες ήταν οι αείμνηστοι Νίκος Τσάκας, Πέτρος Γιούργας και ο τότε Νομάρχης Πρεβέζης Θεόδωρος Βγενόπουλος. Θέμα της διάλεξης ήταν ο ποιητής Κώστας Καρυωτάκης και αφορμή η άρνηση των θρησκευτικών αρχών στην Πρέβεζα να τελέσουν μνημόσυνο για έναν αυτόχειρα. Η διάλεξη αυτή έγινε βιβλίο. Και θυμάμαι πόση συγκίνηση ένοιωσα όταν έλαβα ένα γράμμα από το Θάνο Καρυωτάκη, αδελφό του ποιητή, με ύμνους για το βιβλίο. Έτσι ξεκίνησα. Με ένα πεζό για έναν ποιητή. Υπό την αιγίδα του Δήμου Πάργας…». «Στους φίλους μου καλλιτέχνες, όταν με ρωτούν για την καταγωγή μου, απαντώ ότι ο μεν Βαγγέλης [Λιάρος] είναι γέννημα Κοκκινιώτης και θρέμμα Παργινός, ο δε Άλκης [Αλκαίος] είναι γέννημα και θρέμμα Παργινός. Την Πάργα άλλωστε “περιέχουν” όλα μου τα τραγούδια κι ας είναι μόνο ένα απ’ αυτά που την αναφέρει ρητά (είναι η “Άνοιξη της Πάργας”) γιατί επί 45 χρόνια απ’ αυτήν φεύγω και σ’ αυτήν επιστρέφω κάθε καλοκαίρι. Γιατί η Πάργα μας είναι η νιότη μου, ο έρωτάς μου, το ταξίδι μου και η Ιθάκη μου».

Κατά τη διάρκεια της ζωής του έγραψε πλήθος ποιημάτων και γνωστών τραγουδιών όπως το Ερωτικό (Με μια πιρόγα). Βασικός του συνεργάτης υπήρξε ο μουσικοσυνθέτης Θάνος Μικρούτσικος. Συνεργάστηκε με καλλιτέχνες όπως οι Νότης Μαυρουδής,Βασίλης Παπακωνσταντίνου, Σωκράτης Μάλαμας, και Μάριος Τόκας.

Λιτός, αποτραβηγμένος, αληθινός δημιουργός, έγραψε για τον άνθρωπο με ειλικρίνεια, έγραψε αυτό που έβλεπε και ένιωθε, χωρίς εκπτώσεις. Λαϊκός ποιητής με την αυθεντική ερμηνεία του όρου μοναδικός εικονοπλάστης, δημιουργούσε ιστορίες που ο καθένας μπορούσε να ήταν πρωταγωνιστής. Φθάνει να είχε καθαρή καρδιά και ματιά. Ο Αλκης Αλκαίος ήταν παράλληλα ερωτικός. Αλλά και εδώ με τον δικό του τρόπο. Χωρίς να λαϊκίζει, χωρίς σλόγκαν στους στίχους του. Απευθύνονταν σε αυτούς όπου ο έρωτας αποτελεί βίωμα, βίωμα βαθύ, φέρνει ρίγη και πυρετό, σε κάνει να τρέμεις

 

Ο Β. Λιάρος τελείωσε το γυμνάσιο Πάργας και σπούδασε στη Νομική Σχολή την περίοδο της χούντας συμμετείχε ενεργά στην αντιδικτατορική πάλη. Για αυτή του την αγωνιστική δράση συνελήφθη,κρατήθηκε για μήνες στην ασφάλεια και βασανίστηκε από τη χούντα με αποτέλεσμα να επιβαρυνθεί η ήδη κλονισμένη υγεία του. Απο Τότε ξεκινούν τα προβλήματα της υγείας του, με μια σακατεμένη σπονδυλική στήλη, παρά την χειρουργική αντιμετώπιση στο Ανατολικό Βερολίνο την δεκαετία του ’80, ουδέποτε έγινε καλά!!

Το 1977 έγινε μέλος του ΚΚΕ και δραστηριοποιήθηκε στην οργάνωση Δικηγόρων του Κόμματος. Τα ποιήματά του δημοσιεύτηκαν για πρώτη φορά στο Ριζοσπάστη στα τέλη της δεκαετίας του ‘70, όπως το διεθνιστικό ποίημα “1848” » αναφέρεται στην ανακοίνωση του κόμματος, όπου προστίθεται ότι «από τότε ακολούθησε μια δημιουργική σταδιοδρομία στην προοδευτική ποίηση που κράτησε ως το τέλος της ζωής του σε συνεργασία με ορισμένους από τους μεγαλύτερους μουσικοσυνθέτες μας».

Παρ’ όλο το σπουδαίο του έργο ο δημιουργός είναι αποτραβηγμένος από τα ΜΜΕ και τις δημόσιες εμφανίσεις. Θεωρείται από τους σημαντικότερους ποιητές του ελληνικού τραγουδιού δείχνοντας εξαρχής ένα υψηλό επίπεδο γραφής. Εδώ αξίζει να αναφερθούμε σε μια δική του επιστολή προς το Δ.Σ. του Συλλόγου των Παργινών της Αθήνας»

Εργογραφία

1978 Τραγούδια Της Λευτεριάς

1.Φλεβάρης 1848 (μουσική Θάνος Μικρούτσικος) Μαρία Δημητριάδη

1980 Δελτίο Καιρού
1.Η μπαλάντα ενός φιλήσυχου (μουσική Θάνος Μικρούτσικος) Μαρία Δημητριάδη

1982 Εμπάργκο
·Μουσική Θάνος Μικρούτσικος)
·Ερμηνεία Θάνος Μικρούτσικος, Μαρία Δημητριάδη, Μανώλης Μητσιάς, Βλάσης Μπονάτσος, Κώστας Καράλης

1983 Αραπιά Για Λίγο Πάψε Να Χτυπάς Με Το Σπαθί
1.Κι αυτό κακόηθες, παιδιά; (μουσική Θάνος Μικρούτσικος) Θάνος Μικρούτσικος

1983 Αυτά Τα Βράδια
1.Μετανάστης στο Παγκράτι (μουσική Θάνος Μικρούτσικος) Κώστας Καράλης

1988 Στον Σείριο Υπάρχουνε Παιδιά
1.Πρωινό τσιγάρο (μουσική Νότης Μαυρουδής) Νένα Βενετσάνου

1989 Οσο Κρατάει Ενας Καφές
·Μουσική Θάνος Μικρούτσικος
·Ερμηνεία Διονύσης Θεοδόσης
·Β’ Φωνές Ελένη Τσαλιγοπούλου
1989 Χορεύω
·Ερμηνεία Βασίλης Παπακωνσταντίνου
1.Βικτώρια (μουσική Βασίλης Παπακωνσταντίνου)
2.Να γράφεις να τηλεφωνείς (μουσική Βασίλης Παπακωνσταντίνου)

1991 Χρόνια Πολλά
·Ερμηνεία Βασίλης Παπακωνσταντίνου
1.Χρόνια πολλά (μουσική Βασίλης Παπακωνσταντίνου)
2.Όλα για πάρτη σου (μουσική Βασίλης Παπακωνσταντίνου)

1992 Σφεντόνα
·Ερμηνεία Βασίλης Παπακωνσταντίνου
1.Στο Γήπεδο Αυτό (μουσική Χριστόφορος Κροκίδης)

1994 Δε Σηκώνει
·Ερμηνεία Βασίλης Παπακωνσταντίνου
1.Πόρτο Ρίκο (μουσική Σταμάτης Μεσημέρης)
2.Σα να μη σ’ έχασα (μουσική Βασίλης Παπακωνσταντίνου)

1996 Στου Αιώνα Την Παράγκα
·Μουσική Θάνος Μικρούτσικος
·Ερμηνεία Δημήτρης Μητροπάνος, Θάνος Μικρούτσικος (9)
1996 
·Ερμηνεία Μαρία Δημητριάδη
1998 13000 Μέρες
·Μουσική Σωκράτης Μάλαμας
·Ερμηνεία Σωκράτης Μάλαμας
1998 Ο Θάνος Μικρούτσικος Τραγουδά Θάνο Μικρούτσικο
Συλλογή τραγουδιών σε μουσική & ερμηνεία Θάνου Μικρούτσικου, αλλά και δύο νέα τραγούδια (1,8)
·Ποίηση Άλκης Αλκαίος, Κώστας Τριπολίτης, Μπέρτολτ Μπρεχτ, Βλαδίμηρος Μαγιακόβσκι, Αλέξανδρος Μπάρας, Νίκος Καββαδίας
·Μουσική Θάνος Μικρούτσικος
·Ερμηνεία Θάνος Μικρούτσικος
1998 Κακές Συνήθειες
·Μουσική Μίλτος Πασχαλίδης
·Ερμηνεία Μίλτος Πασχαλίδης
1.Νανούρισμα (“Ό,τι πέρασε, πέρασε σωστά” – Γ. Σεφέρης)
1999 Εντελβάις
·Μουσική Μάριος Τόκας
·Ερμηνεία Δημήτρης Μητροπάνος
2000 Ο Φύλακας Και Ο Βασιλιάς
·Μουσική Σωκράτης Μάλαμας
2001 Υλικό Ονείρων
·Ερμηνεία Μανώλης Λιδάκης 
2001 Μελίνα Κανά
·Ερμηνεία Μελίνα Κανά
Μουσική Δημήτρης Ψαρράς
2001 Εκπομπή
·Ερμηνεία Ελευθερία Αρβανιτάκη
1.Κάτω Στο Μεγάλο Ύπνο (μουσική Σωκράτης Μάλαμας)
2001 Βυθισμένες Αγκυρες
·Μουσική Μίλτος Πασχαλίδης
·Ερμηνεία Μίλτος Πασχαλίδης
1.Αγύριστο Κεφάλι (Μάης ’98)
2001 Η Άσφαλτος Που Τρέχει
·Ερμηνεία Γιώργος Νταλάρας
1.Ιπτάμενο Χαλί° (μουσική Λαυρέντης Μαχαιρίτσας)
° Πρόκειται για τους ίδιους στίχους του τραγουδιού με τίτλο “Να Με Θυμάσαι”, που ερμήνευσε σε μουσική Χριστόφορου Κροκίδη η Μαρία Δημητριάδη το 1996
2002 Ένα
·Μουσική Σωκράτης Μάλαμας
·Στίχοι Άλκης Αλκαίος, Σωκράτης Μάλαμας, Θανάσης Παπακωνσταντίνου, Πηγή Καφετζοπούλου
·Μουσική Σωκράτης Μάλαμας
2003 Η Μόνη Μου Πατρίδα Είναι Ο Χρόνος
·Μουσική Μίλτος Πασχαλίδης
·Ερμηνεία Μίλτος Πασχαλίδης
2006 Υπέροχα Μονάχοι
·Μουσική Θάνος Μικρούτσικος
·Ερμηνεία Μανώλης Μητσιάς, Χρήστος Θηβαίος (5,7), Θάνος Μικρούτσικος (6,8,13)
2007 Άξιος Λόγος: Οι Τροβαδούροι Της Καρδιάς Μου
Μουσική Μιλτιάδης Πασχαλίδης) Βασίλης Καζούλης, Βαγγέλης Γερμανός Χάρης & Πάνος Κατσιμίχας, Φίλιππος Πλιάτσικας, Αλκίνοος Ιωαννίδης, Δημήτρης Παπαδημητρίου, Χρήστος Θηβαίος, Δημήτρης Ζερβουδάκης, Μιχάλης Κουμπιός, Νίκος Ζούδιαρης, Διονύσης Τσακνής, Γιώργος Νταλάρας.

2007 Μέχρι Να Πάρεις Παγωτό, Σε Βρίσκει Ο Χειμώνας
·Ερμηνεία Χάρης & Πάνος Κατσιμίχας
1.Παγίδα (μουσική Πάνος Κατσιμίχας)
2008 Το Φίλτρο
·Ερμηνεία Γιώργος Νταλάρας
1.Το φίλτρο (μουσική Μιχάλης Κουμπιός)
2009 Ουράνια Τόξα Κυνηγώ
·Μουσική Βασίλης Παπακωνσταντίνου
·Ερμηνεία Βασίλης Παπακωνσταντίνου
Συγγραφική Δραστηριότητα

·Κώστας Καρυωτάκης – Ο ποιητής που αγαπήθηκε και μισήθηκε (διάλεξη), Πάργα 1967
·Εμπάργκο – Ποιήματα (ποίηση), ΕΤ.ΝΕ.Μ. 1982

PROJECT STREET ART

TAΞΗ Α

ΓΕΛ ΠΑΡΓΑΣ

Β ΤΕΡΑΜΗΝΟ ΣΧ. ΕΤΟΥΣ 2013-14

 

  Οι ελληνικοί όροι που περιγράφουν τη λέξη ‘’γκράφιτι’’ είναι τοιχογράφημα,ακιδογράφημα. Στην αργκό των γκραφιτάδων η πράξη του να κάνεις γκράφιτι λέγεται συνήθως “βάψιμο”. Γκράφιτι συναντάμε από τα αρχαία χρόνια Σημαντικά παραδείγματα από την ιστορία είναι:

• Επιγραφή στην αρχαία πόλη της Εφέσου στη Μικρά Ασία
• Επιγραφές που βρέθηκαν σε σπίτια στην Πομπηία
• Η αναγραφή συνθημάτων σε τοίχους της Αρχαίας Ρώμης
• Επιγραφές στο Σινικό τείχος
• Ζωγραφική έκφραση ομάδων – συμμοριών στις σύγχρονες ΗΠΑ

Μερικά από τα είδη γκράφιτι που παρουσιάζονται σήμερα είναι:

• Σε εξωτερικούς τοίχους (συνήθως σε τοίχους στους δρόμους). Όταν γίνονται σε ένα προσωπικό χώρο που το βλέπουν ελάχιστοι, δεν θεωρείται γκραφίτι.
• Συνθήματα
• Ζωγραφική (φαινόμενο προερχόμενο από την Αμερική – ΗΠΑ)
• Διαμαρτυρία (για παράδειγμα στην Βόρεια Ιρλανδία, με τα murals που απαθανατίζουν νεκρούς και θέματα από τις συγκρούσεις με τους Βρετανούς)
• Σε εσωτερικούς τοίχους και επιφάνειες (συνήθως μικρού μεγέθους), π.χ. τουαλέτες, σκοπιές, θρανία
• Αυτοσχέδια ποιήματα

Το στένσιλ χρησιμοποιείται συχνά σε πορείες διαμαρτυρίας για “γρήγορα” γκράφιτι. Σε ορισμένες πόλεις του κόσμου υπάρχουν τοίχοι μόνο για γκραφίτι. Κάποιες φορές το γκραφίτι γίνεται κατά επιθυμία του ιδιοκτήτη του κτιρίου, για διακόσμηση, συνήθως με συγκεκριμένη θεματολογία. Κατά τα όσα συνηθίζονται ανάμεσα στους γκραφιτάδες, υπάρχουν και τοίχοι που είναι μόνο για καλούς γκραφίστες, και οι υπόλοιποι δεν δικαιούνται να κάνουν πάνω στο δικό τους γκραφίτι μια μουτζούρα ή κάποιο άλλο σχέδιο (εκτός αν έχει χαλάσει με το πέρασμα του χρόνου και ειδοποιηθούν ότι θα γίνει άλλο σχέδιο πάνω στο δικό τους). Αυξημένη δημοτικότητα, ειδικά στην Ευρώπη, έχει αποκτήσει η τεχνική τουστένσιλ, όπου το σχέδιο προετοιμάζεται από πριν στο χώρο του γκραφιτά κόβοντας λεπτή λαμαρίνα ή ξύλο, που χρησιμοποιείται σε επαφή με τον τοίχο ψεκάζοντας από πάνω τη μπογιά, αφήνοντας αποτύπωμα μόνο όπου υπάρχει κενό στη λαμαρίνα. Σημαντικός καλλιτέχνης αυτής της τεχνικής είναι ο Βρετανός Banksy.   Το κύριο μέσο που χρησιμοποιείται για τις τοιχογραφίες του είναι ένας συνδυασμός ρολού με sprey. Ο γκραφίστας πιλέγει σημεία που είναι ήδη κατεστραμμένα ή ειδικά επιλεγμένα από πριν, με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο, και προσπαθεί πάντα να αλληλεπιδρά με το σημείο όπου εργάζεται – με τη χρήση διαφόρων στοιχείων που υπάρχουν σε αυτό – έτσι ώστε να υπάρχει αρμονία ανάμεσα στο έργο και το χώρο που αυτό δημιουργείται. Κοινωνικά φαινόμενα και προσωπικές ανησυχίες και θέματα καθημερινά, συχνά αποτελούν πηγές έμπνευσής. Αυτό που αγαπάει στο δρόμο, στο Δημόσιο Χώρο γενικά, είναι η ελευθερία έκφρασης και το γεγονός ότι μπορεί να μοιραστεί τις σκέψεις του με πολύ περισσότερο κόσμο, με τον οποιοδήποτε περάσει – τυχαία ή σκόπιμα – μπροστά από ένα έργο του. Επίσης, ένα ακόμη πραγματικά πολύ ενδιαφέρον κομμάτι, είναι η επαφή που έχει με τους περαστικούς κατά τη διάρκεια της δημιουργίας του έργου , όντας σε κοινή θέα, με όλα τα θετικά ή και τα αρνητικά που μπορεί να συνοδεύουν το γεγονός αυτό…         ‘’Οι τρόποι με τους οποίους μπορεί να μιλήσει κανείς για το γκραφίτι είναι πολλοί και διαφορετικοί. Θα ήθελα να σημειώσω ότι ο όρος γκραφίτι είναι πολύ ευρύς και μπορεί να είναι από πολύ γενικός ως πολύ ειδικός, ότι η πράξη του έχει ποικίλες εκδοχές, τόσο σήμερα όσο και σε περασμένους αιώνες, ή στην αρχαιότητα, και ότι ο καθένας το αντιλαμβάνεται διαφορετικά. Για τη συνέχεια του κειμένου θα θεωρήσουμε γκραφίτι την κουλτούρα και μορφή τέχνης που δημιουργήθηκε με βάση το γράψιμο ονομάτων και τη χρήση του σπρέι στα τέλη της δεκαετίας του ’60, στις αστικές συνθήκες της Φιλαδέλφειας και της Νέας Υόρκης, που μέχρι το 1980, σε πρώτο βαθμό σχεδόν «ολοκληρώνεται» ως μορφή και φόρμα, για να αρχίσει να διαδίδεται σε όλον τον κόσμο, και τελικά συνεχώς να εξελίσσεται. Αυτή η νεανική κουλτούρα-μορφή τέχνης, στην περιγραφή της, στην εξέτασή της, στο ζήσιμό της και στην πράξη της είναι εξαιρετικά σύνθετη και κυρίως αντιφατική, ενώ κάθε απόπειρα ερμηνείας, όπως και κάθε άποψη ή κριτική, χαρακτηρίζεται από σχετικότητα.

                                                                   Από την ομάδα PROJECT STREET ART

   

[vodsch -ckaSwTvpg&feature=share]

[vodsch HDzJPx6jO3Q]

[vodsch watch?v=vHab9xwqA38]

[vodsch watch?v=_wCguaIXBFY]