ΑΣΙΑ
ΜΕΣΟΠΟΤΑΜΙΑ
Άντρες και γυναίκες ήταν ντυμένοι με μακριά και εφαρμοστά φορέματα και επενδύσεις ή μακριά σάλια με κρόσσια. Εδώ τα ενδύματα είναι κυρίως μάλλινα, χρωματιστά ενώ παράλληλα συναντούμε μεταλλικά κοσμήματα. Τα κόκκινα και γαλάζια ενδύματα είχαν λευκά κρόσσια και τα λευκά είχαν, συχνά, χρωματιστό κρόσσι. Επειδή η χειρονακτική εργασία και οι πολεμικές επιχειρήσεις αποτελούσαν ελευθερία κινήσεων, τα μακριά ενδύματα υποδήλωναν ανάπαυλα και ειρηνικές ασχολίες.
ΙΝΔΟΝΗΣΙΑ
Κάθε περιοχή της Ινδονησίας έχει τη δική της παραδοσιακή φορεσιά. Επειδή το κλίμα είναι αρκετά ζεστό, το στυλ ντυσήματος είναι χαλαρό καθώς τα υφάσματα χρησιμεύουν ως φούστα διακοσμημένη με κέντιμα. Οι άνδρες φορούν παντελόνια και πουκάμισα. Οι γυναίκες φορούν θρησκευτικά φορέματα, φούστες και μπλούζες.
ΤΟΥΡΚΙΑ
Η ενδυμασία της Τουρκίας από άντρα σε γυναίκα δεν διαφέρει. Οι Τούρκοι της Κεντρικής Ασίας, συνήθιζαν να φορούν δερμάτινες μπότες, πουκάμισα, χαλαρά παντελόνια και μια φαρδιά ζώνη στη μέση.Οι γυναίκες φορούσαν καφτάνια, δηλαδή φαρδιά φορέματα συνήθως από λινό και σατέν ύφασμα και επενδεδυμένα με γούνα και κεντύματα.Η ενδυμασία περιλάμβανε καλύματα κεφαλής από δέρμα προβάτου με σκοπό την προστασία από το κρύο.
ΚΟΡΕΑ
Η παραδοσιακή ενδυμασία της Κορέας αποτελεί μία από τις πιο εμφανείς πτυχές της κορεάτικης κουλτούρας. Οι γυναίκες φορούν φούστες (chima) ενώ οι άντρες φαρδιά παντελόνια (paji). Τα φωτεινά χρώματα, τα αξεσουάρ, τα κοσμήματα, τα καπέλα και οι καρφίτσες ολοκλήρωναν την ενδυμασία.
ΚΙΝΑ
Η ανάπτυξη της μεταξουργίας στην Κίνα, βοήθησε στην ανάπτυξη της κινεζικής μόδας. Μία τέχνη η οποία ήταν μυστική, μετέτρεψε την ενδυμασία σε ένα από τα βασικότερα στοιχεία του κινεζικού πολιτισμού και ανέδειξε την ομορφιά της. Οι αυτοκράτορες και οι πλούσιοι, φορούσαν πορφυρά μεταξωτά ενδύματα, κεντιμένα με χρυσές λεπτομέρεις και φωτεινά χρώματα καθώς και εξαιρετικά τελειώματα.
Οι γυναίκες φορούσαν μακρύ ένδυμα, με ψηλό και σφιχτό περιλαίμιο το οποίο τόνιζε την ομορφιά. Αυτό το ένδυμα λόγω της στενής του περιφέρειας στην μέση, τόνιζε το καλοσχηματισμένο σώμα μια γυναίκας. Υπήρχαν δύο μεγάλα ανοίγματα στα πλάγια του φορέματος για την εύκολη μετακίνηση των ποδιών.
ΑΦΡΙΚΗ
Κάθε λαός της Αφρικανικής γης συνηθίζει να διακοσμεί το σώμα του με αμέτρητους τρόπους και για εντυπωσιακούς λόγους.
Τρόποι διακόσμησης του σώματος
Τα έντονα χρώματα των αφρικανικών ενδυμασιών και υφασμάτων και η διακόσμηση του σώματος έπαιζε πάντα σημαντικό ρόλο για την έκφραση της αφρικανικής τεχνοτροπίας, της ομορφιάς και της ταυτότητας των διάφορων φυλών. Οι μορφές που μπορεί να πάρει αυτή η προσωπική, θα έλεγε κανείς, διακόσμηση συνοψίζονται στη ζωγραφική του σώματος (body painting), το tattooing, το piercing, αλλά και τη δημιουργία σημαδιών και ουλών (scarification/cicatrisation). Η δημιουργία μόνιμων σχεδίων πάνω στο δέρμα (tattoo) βασίζεται στην απλή ζωγραφική σώματος.
Τα υλικά που χρησιμοποιούνται τόσο στη ζωγραφική σώματος όσο και στα tattoos διαφέρουν από φυλή σε φυλή, σε κάθε περίπτωση όμως προέρχονται αποκλειστικά και μόνο από τη φύση. Χώμα και λευκός πηλός, φύλλα και ρίζες δέντρων, θαλάσσια όστρακα, λουλούδια και εκχυλίσματα φυτών. Η τεράστια ποικιλία της αφρικανικής γης αφήνει πολλά περιθώρια στους κατοίκους της να δημιουργήσουν.
Σε κάποιες φυλές από την άλλη, οι ζωγραφιές πάνω στα σώματα των ανδρών έχουν να κάνουν με το πόσο καλοί κυνηγοί ή πολεμιστές είναι. Υπάρχει όμως και κάτι κοινό ανάμεσα στα δύο φύλα. Επιθυμούν, και οι δύο, με αυτό τον τρόπο να είναι αρεστοί και ελκυστικοί προς το αντίθετο φύλο.
Στη συνέχεια, στις επίπονες διαδικασίες διακόσμησης του σώματος εντάσσεται και το τρύπημα διάφορων σημείων σε ολόκληρο το σώμα (piercing). Η μύτη, τα αυτιά, τα χείλη και η γλώσσα είναι τα μέρη που ταλαιπωρούνται πιο συχνά, χωρίς αυτό να σημαίνει πως ένα piercing σε οποιοδήποτε άλλο μέρος του σώματος (όπως οι θηλές των γυναικών για παράδειγμα) θα ήταν ασυνήθιστο.
Στην ίδια κατηγορία ανήκει και το stretching, όπου το τρυπημένο κάθε φορά σημείο τεντώνεται (σταδιακά συνήθως) με διάφορους τρόπους και αντικείμενα ώστε η διάμετρος της τρύπας να φτάσει σε κάποιο επιθυμητό μέγεθος. Αυτό που μπορεί να συμβολίζει είναι τα στάδια εξέλιξης στη ζωή ενός ατόμου, την ωριμότητα και την ηλικία του ή να δίνει απλώς έμφαση στην ομορφιά και την υλική του ευημερία.
Το τίμημα της ομορφιάς είναι αρκετά επίπονο και στην περίπτωση του λεγόμενου scarification ή cicatrisation. Αυτό το είδος τέχνης στην Αφρική πραγματοποιείται συνήθως από όσους έχουν πολύ σκούρο δέρμα, στο οποίο είναι δύσκολο να φανούν τα σχέδια και τα χρώματα των κοινών tattoo. Η πιο γνωστή τεχνική είναι η εξής: αρχικά ανοίγουν ένα μέρος του δέρματος (με κάποια μεταλλική λεπίδα ή ακόμα και με αγκίστρι ψαρέματος) και στη συνέχεια τρίβουν πάνω στην πληγή στάχτη ή άλλες τοξικές ουσίες. Έτσι, όταν επουλωθεί η πληγή θα έχει αφήσει μια μόνιμη ουλή.
Κοσμήματα
Τα κοσμήματα της Αφρικής δεν είναι μόνο διακοσμητικά. Κάθε κομμάτι είναι συμβολικό και φοριέται για ένα συγκεκριμένο λόγο.
Για κάθε φυλή, οι τελετουργίες και η θρησκεία παίζουν σημαντικό ρόλο στο στολισμό των ανθρώπων με διαφορετικά κοσμήματα. Το κλίμα έχει παίξει σημαντικό ρόλο στα υλικά που χρησιμοποιούνται και οι αφρικάνικες χάντρες είναι φτιαγμένες συνήθως από υλικά που βρίσκονται στη φύση. Η ποικιλία χρωμάτων και τα μεγάλα σε μέγεθος κοσμήματα έχουν εξωτικό χαρακτήρα και είναι εντυπωσιακά.
Ενδυμασία
Υπάρχουν πολλά διαφορετικά είδη υφασμάτων που χρησιμοποιούνται για την παραδοσιακή αφρικανική ενδυμασία. Τα αφρικανικά ρούχα είναι συνήθως άνετα και φαρδιά. Η ενδυμασία μπορεί να διαφέρει από περιοχή σε περιοχή ,όπως για παράδειγμα ένα μακρύ φόρεμα μπορεί να φορεθεί από άντρες και γυναίκες .Επίσης ,μπορεί να επηρεάζεται από άλλες κουλτούρες και πολιτισμούς. Τέλος, μία ολοκληρωμένη αφρικανική ενδυμασία περιλαμβάνει καπέλα με εντυπωσιακά σχέδια.
Παρατηρούμε στα αυτιά το λεγόμενο stretching,έντονο βάψιμο και πάλι στο πρόσωπο και ένα εντυπωσιακό καπέλο από λουλούδια και άχυρα.
ΑΜΕΡΙΚΗ
Με την ονομασία Ινδιάνοι συνηθίζεται να αποκαλούνται γενικά οι ιθαγενείς πληθυσμοί της Αμερικής πριν την ανακάλυψή της από τους Ευρωπαίους στα τέλη του 15ου αιώνα. Με την ίδια ονομασία αποκαλούνται μέχρι και σήμερα ορισμένες εθνικές μειονότητες, των οποίων οι ρίζες προέρχονται από τους ιστορικούς αυτούς λαούς . Οι πόλεις οι οποίες ανήκουν στην Αμερική είναι οι εξής : Καναδάς , Ηνωμένες Πολιτείες , Μεξικό , Μπελίζ , Γουατεμάλα , Κολομβία , Αργεντινή , Βολιβία , Περού .
ΚΑΝΑΔΑΣ
Ο όρος που προτιμάται περισσότερο για τους ιθαγενείς του σημερινού Καναδά είναι «Αυτόχθονες λαοί τού Καναδά». Σ’ αυτούς περιλαμβάνονται τρεις κατηγορίες πληθυσμών: οι Ινουίτ ή Ινουί (κατοικούν στον Αρκτικό Κύκλο και παλαιότερα αποκαλούνταν Εσκιμώοι), οι Μετί (φυλή μιγάδων που δημιουργήθηκε από την επιμειξία με ευρωπαίους εποίκους) και τα «Πρώτα Έθνη» (όλοι οι υπόλοιπες ιθαγενείς φυλές που παλαιότερα αποκαλούνταν «Ινδιάνοι»)
ΗΝΩΜΕΝΕΣ ΠΟΛΙΤΙΕΣ
Οι ιθαγενείς πληθυσμοί των σημερινών Ηνωμένων Πολιτειών αποκαλούνται συνήθως Αμερικανοί Ινδιάνοι, αλλά πιο πρόσφατα αναφέρονται και ως Ιθαγενείς Αμερικανοί των Ηνωμένων Πολιτειών. Αποτελούν το 2% του πληθυσμού, αριθμώντας περίπου τα έξι εκατομμύρια.
Μπελίζ , Γουατεμάλα , Κολομβία
Περίπου το 45% του πληθυσμού του Μπελίζ προέρχεται από επιμειξίες ιθαγενών και Ευρωπαίων. Το 10% του πληθυσμού έχει αμιγώς ινδιάνικες ρίζες από το λαό των Μάγια.
Οι ιθαγενείς της Γουατεμάλα προέρχονται από τους Μάγια και αποτελούν το 45% του πληθυσμού. Γύρω στο 40% του πληθυσμού μιλάει μια ινδιάνικη γλώσσα.
Οι ιθαγενείς στην Κολομβία αποτελούν μια μικρή μειονότητα 700.000 κατοίκων , οι οποίοι όμως προέρχονται από 85 διαφορετικές φυλές
ΠΕΡΟΥ
Οι περισσότεροι Περουβιανοί είναι ιθαγενείς ή προέρχονται από επιμειξίες. Ο καταφανής ρατσισμός στο Περού έχει προκαλέσει την αύξηση της φτώχειας και της εγκατάλειψης των ιθαγενών πληθυσμών και των κοινοτήτων τους. Το Περού έχει το δεύτερο μεγαλύτερο πληθυσμό ιθαγενών στη Νότια Αμερική και οι ινδιάνικες παραδόσεις κι έθιμα έχουν διαμορφώσει τον τρόπο ζωής και αντίληψης των Περουβιανών σήμερα.
ΜΕΞΙΚΟ
Τα εδάφη του σημερινού Μεξικού αποτελούσαν πατρίδα για πολλούς ιθαγενείς πολιτισμούς πριν την άφιξη των Ευρωπαίων « κονκισταδόρες “: τους Ολμέκους στις ακτές του Κόλπου του Μεξικού, τους Ζαποτέκους και τους Μιξτέκους, τους Μάγια στη Γιουκατάν και, φυσικά, τους Αζτέκους, οι οποίοι κυριαρχούσαν στα κεντρικά και τα νότια της χώρας με επίκεντρο την πρωτεύουσά τους, Τενοτστιτλάν
ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ
Οι Ιθαγενείς πληθυσμοί της Αυστραλίας γνωστότεροι το όνομα Αβοριγίνες με κεφαλαίο “Α”, (στα Αγγλικά “Aborigines”) όπως προσδιορίζονται από το Ανώτατο Δικαστήριο της Αυστραλίας, θεωρούνται όσοι κάτοικοι της χώρας κατάγονται βιολογικά από τους αυτόχθονες κάτοικους της ηπείρου.[1] Οι Αβοριγίνες της Αυστραλίας πιθανόν ήρθαν από την ΝΑ Ασία τουλάχιστον πριν 40 – 45.000 έτη[2]. Στα τέλη του 18ου αιώνα υπήρχαν 400.000 περίπου αυτόχθονες, κατανεμημένοι σε 500 περίπου διαφορετικές φυλές με διαφορετικές διαλέκτους, από τις οποίες 50 έχουν εξαφανιστεί. Αυτές οι φυλές ζούσαν νομαδική ζωή ως κυνηγοί τροφοσυλλέκτες .Το ντύσιμο τους και ο καλοπισμός τους ήταν ανάλογο με αυτό των Ινδιάνων της Αμερικής. Η επαφή τους με τους Ευρωπαίους αποίκους υπήρξε καταλυτική, καθώς της αυτοκτονίας σε νεαρή ηλικία, κατάχρησης ναρκωτικών ουσιών και των μεταβολικών διαταραχών που επέβαλαν οι νέες διατροφικές συνήθειες.
Οι σημερινοί Αβορίγινες, οι οποίοι μαζί με τους ιθαγενείς των νησιών Τόρες είναι οι αυτόχθονες της Αυστραλίας, δεν ξεπερνούν τις 250.000 σε έναν πληθυσμό 20 εκατ. κατοίκων. Σύμφωνα με τα πιο πρόσφατα αρχαιολογικά ευρήματα, ζουν εκεί τα τελευταία 40.000-60.000 χρόνια. Όταν έφθασαν οι Ευρωπαίοι άποικοι στην Αυστραλία υπήρχαν περίπου 500 διαφορετικές ομάδες ιθαγενών, οι οποίες μιλούσαν συνολικά περίπου 250 γλώσσες, κάποιες παρόμοιες μεταξύ τους και κάποιες εντελώς διαφορετικές. Μετά την αποικιοκρατική εισβολή και τις φυλετικές εκκαθαρίσεις, αντιμετωπίζουν δραματική εθνολογική συρρίκνωση