Aπό τις πρώτες σκηνές, γίνεται φανερό ότι ο Ryan Googler θέλει να δημιουργήσει μια χημεία μεταξύ της νέας γενιάς (δηλαδή του πολύ καλού Michael B. Jordan) και της παλιάς, με τον Sylvester Stallone να είναι πραγματικά υπέροχος και να δίνει ίσως την καλύτερη του ερμηνεία στην καριέρα μετά τις πρώτες ταινίες και φυσικά το υποτιμημένο Copland.
To Creed καταφέρνει για μεγάλο διάστημα να έχει καλό ρυθμό (με μερικά προβληματάκια δυστυχώς σε κάποια σημεία), ενώ παράλληλα να δώσει μια ομαλή ροή σε αυτά τα νέα δεδομένα και να μην πιέσει καταστάσεις, απλά για να «βγει» η ταινία.
Το πρώτο μέρος χτίζει τον κεντρικό χαρακτήρα και οι σκηνές με την γνωριμία του με τον Rocky Balboa είναι καλογυρισμένες, με σεβασμό, δυνατές ατάκες αλλά και πινελιές χιούμορ όπου χρειάζεται. Φυσικά δεν λείπει και το love story, αλλά με μέτρο.
Στο δεύτερο κομμάτι και όσο πλησιάζουμε προς το τέλος έχουμε ολοένα και κλιμάκωση της έντασης της ταινίας, με δυναμικά πλάνα (εξαιρετική η σκηνοθεσία), μια αρκετά σημαντική ανατροπή και φυσικά μια εξέλιξη, η οποία έχει αρκετό ενδιαφέρον.
Γενικά πάντως, το Creed είναι αρκετά ωραία σκηνοθετημένο, στο πρώτο μέρος έχει κάποια κενά όμως και σίγουρα σε μερικά σημεία θα μπορούσε να διαχειριστεί καλύτερα το υλικό του και αυτό είναι ένα μειονέκτημα που δεν μπορεί να την ανεβάσει επίπεδο.
