Βιβλιοθήκη Ιωνιδείου Σχολής Πειραιά

Πώς ν’ αποχαιρετήσουμε τη Ζακλίν ντε Ρομιγί; Αξίζει πάντως ένα ύστατο ελληνοπρεπές χαίρε στην «Κυρία Ελλάδα», όπως χαρακτήρισε χθες 19/12/2010 το «Νουβέλ Ομπσερβατέρ» τη μεγάλη ελληνίστρια και ακαδημαϊκό, την παθιασμένη φιλέλληνα, τη Γαλλίδα ακαδημαϊκό, καθηγήτρια, συγγραφέα και μεταφράστρια των Ελλήνων κλασικών στα γαλλικά, που πέθανε στα 97 χρόνια της σε νοσοκομείο στο παρισινό προάστιο της Βουλόνης, αφήνοντας τη χώρα μας  φτωχότερη, μ’ έναν ουσιαστικό σύμμαχο λιγότερο, σε μία από τις δυσκολότερες περιόδους της νεότερης ιστορίας της.

Στα τελευταία χρόνια της ζωής της ήταν σχεδόν τυφλή, αλλά με το πνεύμα της απολύτως αδιάβλητο από το γήρας. «Είμαι πια πολύ γριά. Αλλά στο τέλος της ζωής μου ό,τι υπήρξε πάντα βασικό αντικείμενο της εργασίας μου, μου φαίνεται πιο πολύτιμο από ποτέ», έλεγε και υπαγόρευε τα τελευταία της βιβλία στους συνεργάτες της ή στο μαγνητόφωνο.

«Είναι μια μεγάλη απώλεια για τη χώρα μας. Ήταν μια γυναίκα που αφιέρωσε όλη τη ζωή της στην ελληνική γλώσσα και τον ελληνικό πολιτισμό, γιατί θεωρούσε ότι ήταν μια εκπαίδευση στην κατανόηση της ελευθερίας του ατόμου, στην προσήλωση στη δημοκρατία», δήλωσε η Ελέν Καρέρ ντ’ Ανκός, ισόβια γραμματέας της Γαλλικής Ακαδημίας.

«Σε στιγμές δύσκολες για την Ελλάδα, όπου η φήμη της τίθεται συχνά υπό αμφισβήτηση, η φωνή και το έργο της Ζακλίν ντε Ρομιγί υπήρξαν καθοριστικά για την υπενθύμιση και ανύψωση του ελληνικού πολιτισμού, της ελληνικής γραμματείας. Σπάνια η χώρα μας αξιώθηκε τέτοιους συμμάχους. Η Ελλάδα σήμερα πενθεί», ανέφερε και το συλλυπητήριο μήνυμα του υπουργού Πολιτισμού.

Η Ζακλίν ντε Ρομιγί γεννήθηκε στη Σαρτρ, στις 26 Μαρτίου του 1913. Ηταν κόρη του Εβραίου καθηγητή της Φιλοσοφίας Μαξίμ Νταβίντ (σκοτώθηκε στη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου) και της συγγραφέως Ζαν Μαλβουαζάν. Πήρε το επίθετο «ντε Ρομιγί» το 1940, όταν παντρεύτηκε τον Μισέλ Γουόρμς ντε Ρομιγί από τον οποίο χώρισε το 1973, χωρίς να έχουν αποκτήσει παιδιά. Μοιραίο σημείο στη ζωή της η ημέρα που της χάρισε η μητέρα της ένα αντίτυπο της Ιστορίας του Πελοποννησιακού Πολέμου του Θουκυδίδη. Η νεαρή Ζακλίν αφοσιώνεται στην ανάγνωσή του και σπουδάζει στο παρισινό lycee Moliere από όπου αποφοιτά το 1930, έχοντας αποσπάσει στις γενικές εξετάσεις για αριστούχους της Γαλλίας, αριστείο στα λατινικά και δεύτερο βραβείο στα αρχαία ελληνικά.

Η αγάπη της για την επιστήμη και το σπινθηροβόλο πνεύμα της την οδηγούν στην κατάλυση ανδροκρατούμενων θεσμών στο χώρο του πνεύματος. Ήταν η πρώτη γυναίκα που έγινε δεκτή στην περίφημη Έcole Normale απ’ όπου αποφοίτησε το 1936 με δίπλωμα Φιλολογίας. Η πρώτη που δίδαξε στο Κολέγιο της Γαλλίας, εγκαινιάζοντας την έδρα «Η Ελλάδα και η διαμόρφωση της ηθικής και πολιτικής σκέψης». Και μόλις η δεύτερη γυναίκα που εξελέγη το 1988, μετά τη Μαργκερίτ Γιουρσενάρ, στη Γαλλική Ακαδημία.

Η διδακτορική της διατριβή με θέμα «Ο Θουκυδίδης και ο αθηναϊκός ιμπεριαλισμός» ολοκληρώθηκε το 1947 λόγω της γερμανικής κατοχής και των διωγμών των εβραίων που την ανάγκασαν να κρυφτεί.

Δίδαξε επίσης στα Πανεπιστήμιο της Λιλ και στη Σορβόνη. Υπήρξε διδάκτωρ επί τιμή στα Πανεπιστήμια των Οξφόρδης, Αθήνας, Δουβλίνου, Χαϊδελβέργης, Μόντρεαλ, καθώς και στο Γέιλ. Είχε παρασημοφορηθεί πολλές φορές από το γαλλικό κράτος (έλαβε το 2007 το «μεγαλόσταυρο» της Λεγεώνας της Τιμής) και από την Ελλάδα το «Παράσημο του Φοίνικος» (1977). Το 1984 είχε πάρει το Μεγάλο Βραβείο της Γαλλικής Ακαδημίας. Και το 1995 το Βραβείο Ωνάση.

Το 2007 μιλώντας στο περιοδικό «Le Point» προέβλεπε: «Δεν είμαι πολύ αισιόδοξη για τις αγαπημένες μου αρχαίες γλώσσες, ούτε άλλωστε για τα γαλλικά ούτε για τις ανθρωπιστικές σπουδές εν γένει και, ακόμη λιγότερο, για το μέλλον του πολιτισμού μας. Αν δεν υπάρξει κάποιο σκίρτημα, οδεύουμε προς μια καταστροφή και μπαίνουμε σε μια εποχή βαρβαρότητας». Και προειδοποιούσε: «Το να μάθεις να σκέφτεσαι, να είσαι ακριβής, να ζυγίζεις τις λέξεις σου, να ακούς τον άλλον, σημαίνει να είσαι ικανός να διαλέγεσαι και είναι το μόνο μέσο για να αναχαιτισθεί η τρομακτική βία που αυξάνεται γύρω μας. Ο λόγος είναι ένα φρούριο κατά της κτηνωδίας. Οταν δεν ξέρουμε, όταν δεν μπορούμε να εκφραστούμε, όταν ο λόγος δεν είναι επαρκής, όταν δεν είναι αρκετά επεξεργασμένος επειδή η σκέψη είναι ασαφής και μπερδεμένη, δεν απομένουν παρά οι γροθιές, τα χτυπήματα, η άξεστη, βλακώδης, τυφλή βία…».

 Σε μία από τις πρόσφατες συνεντεύξεις της στη «Φιγκαρό», όταν ερωτήθηκε αν έζησε τη ζωή που ήθελε, είπε: «Είναι υπέροχο το να τελειώνω τη ζωή μου μόνη, σχεδόν τυφλή, χωρίς παιδιά και οικογένεια; Κι όμως, η ζωή μου ως καθηγήτρια υπήρξε από την αρχή μέχρι το τέλος αυτό που επιθυμούσα».

Στα ελληνικά κυκλοφορούν τουλάχιστον 35 μελέτες της Ζακλίν ντε Ρομιγί, από τις εκδόσεις ΜΙΕΤ, «Ερμής», «Αστυ», «Παπαδήμα», «Νέα Σύνορα-Λιβάνη», «Ζαχαρόπουλος» και «Καρδαμίτσα».

«Καλό  ταξίδι»  λέμε κι εμείς στη δική μας Ζακλίν, τη φλογερή μορφή που έθεσε την Ελλάδα στο επίκεντρο της δυτικής διανόησης και μας έκανε  να σκιρτήσουμε από εθνική περηφάνια στην Πνύκα το 1995, όταν είπε με τη γνωστή της ευθύτητα: « Όλος ο κόσμος πρέπει να μάθει ελληνικά. Η ελληνική γλώσσα μάς βοηθάει κατ’ αρχήν να καταλάβουμε τη δική μας γλώσσα».

Ο Σύνδεσμος Αποφοίτων της Ιωνιδείου σε συνεργασία με τις Εκδόσεις ΕΥΡΑΣΙΑ σας προσκαλούν στην παρουσίαση του ημερολογίου 2011 του Συνδέσμου Αποφοίτων της Ιωνιδείου Σχολής Πειραιά.

Ο τίτλος που θα αποτυπώνει τη φετινή θεματική ενότητα θα είναι «Ένα σχολείο με Ιστορία στην Ομορφότερη Πόλη»,   (Εκδόσεις ΕΥΡΑΣΙΑ), με αφορμή τα 30 χρόνια από την ίδρυση του Συνδέσμου και τα 164 του σχολείου μας, και θα περιλαμβάνει:

1.     Το ιστορικό της δημιουργίας και πορείας του σχολείου από την ίδρυση του  μέχρι τις μέρες μας

2.     Σπάνια έγγραφα και φωτογραφικό υλικό από τη ζωή στο σχολείο

3.     Κείμενα παλαιών καθηγητών που αποτυπώνουν την πορεία τους στην Ιωνίδειο.

4.     Κείμενα διακεκριμένων αποφοίτων της Ιωνιδείου που θα περιγράφουν «κατορθώματα» τους στο σχολείο.

Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί στην αίθουσα «Μεγαλών Ευεργετών, Γεώργιος Μπόμπολας», του Συνδέσμου, (Πραξιτέλους 236, έναντι Αρχαιολογικού Μουσείου Πειραιά), την Κυριακή 19-12-2010 στις 12.00 το πρωί.

Την παρουσίαση του ημερολογίου συντονίζει ο δημοσιογράφος – αθλητικογράφος και συναπόφοιτος Βασίλης Σκουντής (αποφ. ’81). Για το ημερολόγιο, την Ιωνίδειο και τις προσωπικές τους μνήμες από το σχολείο θα μιλήσουν οι εξής:

Βασίλης Σκουλάτος, παλιός Καθηγητής Φιλολογίας της Ιωνιδείου Σχολής Πειραιά

Μάνος Στεφανίδης, απόφοιτος του ’72, Επίκουρος Καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών

Αριστέα Οικονόμου, παλιά Καθηγήτρια Φιλολογίας της Ιωνιδείου Σχολής Πειραιά.

Με την ολοκλήρωση της παρουσίασης θα παρουσιαστούν τραγούδια και μουσική του αείμνηστου Καθηγητή μας Απόστολου Ζυγούρη από ορχήστρα μελών και φίλων του Συνδέσμου της Ιωνιδείου.

Είναι ιδιαίτερα σημαντικό να αποτελέσετε αρωγό σε μια έκδοση που αφορά την  ιστορία και τη φιλοσοφία του Σχολείου και του Συνδέσμου των Αποφοίτων του, που πραγματικά αποτελεί ένα σχολείο με ιστορία στην ομορφότερη πόλη.

Θα είναι τιμή και χαρά μας να παρευρεθείτε στην εκ

  Ο Πρόεδρος                                Ο Γενικός Γραμματέας

Κωνσταντίνος Μπουρλετίδης                          Κωνσταντίνος Βουτσινάς

Διαβάστε το ενδιαφέρον άρθρο του Κωνσταντίνου Μπουρλετίδη στον ιστότοπο: http://kbourletidis.blogspot.com/2010/11/blog-post_14.html

ΚΑΛΗΜΕΡΑ : Μια εργασία των μαθητών του Τμήματος Α3 των Γερμανικών του Πειραματικού Γυμνασίου της Ιωνιδείου Σχολής Πειραιά.

Καλημερα!!!(pdf)

Mε βαθιά θλίψη και οδύνη η σχολική κοινότητα της Ιωνιδείου Σχολής Πειραιά πληροφορήθηκε το θάνατο του αποφοίτου του 1955 και διαπρεπούς αρχαιολόγου Γιάννη Σακελλαράκη. Εκφράζουμε τα συλλυπητήρια μας και ως τελευταίο φόρο τιμής παραθέτουμε το κείμενο του Πρόεδρου του ΔΣ των Αποφοίτων της Ιωνιδείου κ. Κων. Μπουρλετίδη για τον εκλιπόντα, καθώς και συναφείς διαδικτυακούς τόπους :

«………Τελικά κατάλαβα τι κέρδισα κι εγώ από την επένδυση του Κωνσταντίνου Αλέξανδρου Ιωνίδη. ……….. Όπως έγραψα σε ένα αφήγημά μου, έκανα πολλά άλλα θαλασσινά ταξίδια στη στεριά. Βούτηξα στο βυθό του χρόνου.  Ευτυχώς στάθηκα τυχερός, γιατί στα ταξίδια μου στον χρόνο έδρεψα θησαυρούς και δεν αναφέρομαι μόνο στην κυριολεκτικά χρυσοφόρο ανασκαφή των Αρχανών, ή του Ιδαίου Άντρου. Από τον καιρό της μαθητείας μου στον Πειραιά, πάντως, η σχέση με την θάλασσα είναι μυστική. Μπορεί η απόφαση για τις τελευταίες ανασκαφές μου στα 1500 και στα 1200  μ. του κρητικού Ψηλορείτη να οφείλεται στο γεγονός ότι από μεγαλύτερο ύψος πάνω στις κορφές της προαιώνιας καταποντισμένης Αιγηίδας βλέπει κανείς καλλίτερα τον θαλασσινό ορίζοντα, αλλά το σημαντικότερο βλέπει κανείς μακρύτερα. Αν μάλιστα τυχαίνει να είναι κανείς αρχαιολόγος, να έχει δηλαδή μελετήσει τον χρόνο, μπορεί, ίσως να βλέπει καθαρότερα στον χρόνο.

Χωρίς να το καταλάβω, ο Πειραιάς σημάδεψε τη ζωή μου. Πώς να εξηγήσω διαφορετικά την σπουδαία ανασκαφή μου στα Κύθηρα, που ανήκει, ως γνωστόν, στα πειραϊκά χωρικά ύδατα. Στα όποια επιτεύγματά μου ίσως πρέπει να συγκαταλεγεί και μια προθήκη κυθηραϊκών ευρημάτων στο Αρχαιολογικό Μουσείο του Πειραιά. Ασφαλώς ο Πειραιάς σημάδεψε τη ζωή μου ανεξίτηλα, καθώς Πειραιώτισα είναι και η Έφη, έστω κι αν εγώ ήμουν τότε κοντόφθαλμος, έβλεπα μόνο το διπλανό στην Ιωνίδειο Ράλλειο Γυμνάσιο Θηλέων κι όχι απ’ την άλλη μεριά της πλατείας, το Λύκειο Σταυριανού «Ο Ελληνισμός». Είναι προφανές  ότι στάθηκα τυχερός, γιατί ως έφηβος βρέθηκα στον Πειραιά. Γι αυτό κι έγινα ταξιδευτής στον χρόνο. Κι αν βρίσκομαι απόψε εδώ, έμφορτος σε μνήμες, είναι για όσα αποθησαύρισα απ’ τα ταξίδια μου, ό,τι κατέγραψα σε μερικά βιβλία ανασκάπτοντας το παρελθόν, γι’ αυτή την συμβουλή που κράτησα από την μαθητεία μου στην Ιωνίδειο για τα βιβλία, την μάθηση, την παιδεία…….»

(Απόσπασμα από την Ομιλία του Γιάννη Σακελαράκη την ημέρα της βράβευσης του στο Σύνδεσμο Αποφοίτων της Ιωνιδείου την 1-2-2009)

Μεγάλη θλίψη και οδύνη  προκάλεσε σε όλους μας η πληροφορία για το θάνατο του συναποφοίτου  αρχαιολόγου, Καθηγητή Προϊστορικής Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών  Γιάννης Σακελλαράκη (αποφ.55) Τελευταίο «αντίο» για τον διδάκτορα του Πανεπιστημίου της Χαϊδελβέργης και μέλους της ελληνικής αρχαιολογικής υπηρεσίας από το 1963. Το έργο του συνδέθηκε στενά με την Κρήτη και με τις ανασκαφές του ανέδειξε σημαντικά ευρήματα που πλούτισαν τη γνώση μας για τον Μινωϊκό Πολιτισμό.
Ως Διευθυντής του Αρχαιολογικού Μουσείου συνέχισε την λαμπρή παράδοση των προκατόχων του και δημοσίευσε πολλές μελέτες για επιμέρους Αρχαιολογικά θέματα.

Εξαιρετικός συγγραφέας, έδωσε άλλη διάσταση στα βιβλία αποτύπωσης της αρχαιολογίας ως επιστήμης και πρακτικής. Στη «Γεύση μιας προϊστορικής ελιάς», (Εκδ. Ίκαρος 2006) αναβίωσε μνήμες, εμπειρίες και συναισθήματα από την πολυετή αρχαιολογική του δραστηριότητα με την αρχαιολογία, την «επιστήμη του μυστηρίου». Η μαγική στιγμή της αποκάλυψης, η τύχη των ανασκαφέων, αλλά και των ίδιων των ευρημάτων μετά την ανασκαφή, η έρευνα, που ενίοτε μοιάζει με αστυνομική, η αρχαιοκαπηλία είναι μόνο κάποια από τα θέματα που σχολιάζονται.

Στην «ποιητική της ανασκαφής» (Εκδόσεις Ίκαρος, Έμψυχες καταγραφές, όπως αυτές κερδήθηκαν, όπως έγραφε ο ίδιος, σε μια αλλότροπη καλλιέργεια του ελληνικού χώματος από κάποιον που απαγγέλλεται τον αρχαιολόγο, αν και ταξιδιώτης σε άλλους χρόνους και καιρούς με μοναδικό παραστάτη την τέχνη.

Εκφράζουμε τα συλλυπητήρια της Κοινότητας των μελών και φίλων της Ιωνιδείου στην οικογένεια, στους οικείους του και κυρίως στην γυναίκα του Έφη, που όπως έγραφε ο ίδιος … «του έφερε τα χρώματα και τη μουσική στη ζωή του».

http://www.rethemnosnews.gr/more/gossip/1944-2010-10-30-11-49-53.html

http://omogeneia.ana–mpa.gr/press.php?id=12090

http://www.palo.gr/cluster.aspx?id=1361950

http://www.cretalive.gr/new/11765/crete/Oi_archaiologoi_tis_Kritis_gia_to_thanato_tou_G._Sakellaraki

http://www.cretalive.gr/new/11733/civilization/Efuge_o_korufaios_archaiologos_Giannis_Sakelarakis

http://www.pancreta.gr/content/view/9694/75/

http://www.patris.gr/frontpage

http://www.2810.gr/crete/krhth/apebiwse-o-arxaiologos-giannhs-sakellarakhs

Οι μαθητές και οι γονείς τους μπορούν να προμηθεύονται τις εκδόσεις της Ιωνιδείου Σχολής Πειραιά δωρεάν από τη Σχολική Βιβλιοθήκη κατά τις ώρες λειτουργίας της.

Τα θερμότερα των συγχαρητηρίων μας εκφράζουμε, έστω και καθυστερημένα, στον άξιο και πολυβραβευμένο απόφοιτο (2010) της Ιωνιδείου Σχολής Πειραιά, Δημήτρη Ματακιά, φοιτητή πια στη Σχολή HΛΕΚΤΡΟΛΟΓΩN  MHXΑΝΙKΩN KAI MHXΑΝΙKΩN YΠΟΛΟΓΙΣΤΩΝ  του  ΕΜΠ, για τη διάκρισή του στην   στην 41η Διεθνή Ολυμπιάδα Φυσικής 2010.

«Όλοι και οι πέντε Έλληνες Μαθητές που εκπροσώπησαν τη χώρα μας στην 41η Διεθνή Ολυμπιάδα Φυσικής 2010 στο Ζάγκρεμπ της Κροατίας (17-25 Ιουλίου 2010), διακρίθηκαν και βραβεύθηκαν με Εύφημες Μνείες διαγωνιζόμενοι τόσο σε ιδιαίτερα απαιτητικά θεωρητικά θέματα όσο και σε άγνωστες σε αυτούς πειραματικές πρακτικές, σε ένα ανταγωνιστικό διεθνές περιβάλλον και σε μια ιδιαίτερα φειδωλή σε βραβεία Ολυμπιάδα, όπως είναι οι Διεθνείς Ολυμπιάδες Φυσικής.

Οι Δημήτριος Ματακιάς, Αθανάσιος Καραθάνος, Στέφανος Μαρίνος, Ευάγγελος Χατζηαφράτης και Μιλτιάδης Πασχάλης ξεπέρασαν την περιορισμένη των Ελληνικών Λυκειακών Αναλυτικών Προγραμμάτων και την ανυπαρξία οποιασδήποτε Πειραματικής Πρακτικής στο Λύκειο, με μόνο εφόδιο την αγάπη τους για τη Φυσική και την ολιγοήμερη προετοιμασία τους στο Εργαστήριο Φυσικών Επιστημών και Τεχνολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών. Οι πέντε μαθητές είχαν επιλεγεί πρωτεύσαντες στον 20ο Πανελλήνιο Διαγωνισμό Φυσικής 2010 που κάθε χρόνο διοργανώνει η Ένωση Ελλήνων Φυσικών, με την Εποπτεία του Υπουργείου Παιδείας και την Επιστημονική Ευθύνη του Εργαστηρίου Φυσικών Επιστημών και Τεχνολογίας του ΠΤΔΕ του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Τη Δευτέρα 19/10/2010,  η Β΄ΛΥΚΕΙΟΥ του ΠΕΙΡ. ΓΕΛ ΙΩΝΙΔΕΙΟΥ επισκέφτηκε το ΙΔΡΥΜΑ ΕΥΓΕΝΙΔΟΥ και παρακολούθησε την προβολή της ψηφιακής ταινίας διάρκειας 40΄: Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΩΝ ΑΣΤΡΩΝ. Η επίσκεψη αυτή υποστηρίχθηκε από τη σχολική βιβλιοθήκη μας, όπου, επιπροσθέτως, εκθέτεται αυτό το διάστημα μια μεγάλη σειρά βιβλίων αστρονομίας, ώστε να διευρύνουν οι μαθητές τις γνώσεις τους σχετικά με τη γέννηση των άστρων αλλά και για άλλα θέματα που σχετίζονται με τη γέννηση και την εξέλιξη του Σύμπαντος. Οι μαθητές μας έμαθαν απ’ την ταινία αυτή ότι τα άστρα, όπως και κάθε τι άλλο στο Σύμπαν, γεννιούνται, εξελίσσονται και κάποια στιγμή πεθαίνουν. Στα τελευταία στάδια της ζωής τους όλα τα άστρα μετατρέπονται σε κόκκινους γίγαντες. Το στάδιο αυτό είναι ο προθάλαμος του θανάτου τους που θ’ αφήσει πίσω του ένα από τρία πιθανά “λείψανα” ανάλογα με τη μάζα, που έχει κάθε άστρο. Άστρα με λιγότερα υλικά από 4 ηλιακές μάζες θα μετατραπούν σε άσπρους νάνους. Άστρα με 4 έως 25 ηλιακές μάζες θα μετατραπούν σε πάλσαρ ή άστρα νετρονίων, ενώ άστρα με ακόμη μεγαλύτερες μάζες θα καταλήξουν να γίνουν μαύρες τρύπες. Ο εκρηκτικός, όμως, θάνατος ενός άστρου είναι ταυτόχρονα ένα τέλος και μία αρχή. Γιατί χωρίς τις αστρικές εκρήξεις δεν θα υπήρχε η Γη, δεν θα υπήρχαν βράχια και βότσαλα, δεν θα υπήρχαν φυτά και ζώα, δεν θα υπήρχε ο άνθρωπος.

Ίδρυμα Ευγενίδου: http://www.eugenfound.edu.gr/frontoffice/portal.asp?cpage=NODE&cnode=1