ΠΕΡΙ ΑΝΕΜΩΝ ΚΑΙ ΥΔΑΤΩΝ

Στη Γερμανίδα συγγραφέα Χέρτα Μίλερ απονέμεται το Νόμπελ Λογοτεχνίας για το 2009, ανακοινώθηκε την Πέμπτη από τη Σουηδική Ακαδημία.

Η Χέρτα Μίλερ, που γεννήθηκε το 1953 στη Ρουμανία, είναι μυθιστοριογράφος, ποιήτρια και δοκιμιογράφος και στο έργο της περιγράφει τις συνθήκες ζωής κάτω από το καθεστώς του Νικολάε Τσαουσέσκου.

Το πρώτο της μυθιστόρημα ήταν “Η Συνάντηση” το 1997, ενώ είχε προηγηθεί μία συλλογή διηγημάτων το 1982, με την οποία πρωτοεμφανίστηκε.  Άλλα της μυθιστορήματα είναι “Η αλεπού ήταν κιόλας ο κυνηγός”, “Το Ζώο της Καρδιάς”, ενώ στα ελληνικά κυκλοφορεί το “Μετέωροι Ταξιδιώτες”.

 Η 56χρονη συγγραφέας, που μετανάστευσε στη Γερμανία από την κομμουνιστική Ρουμανία το 1987, έκανε το ντεμπούτο της το 1982 με μια συλλογή μικρών ιστοριών που λογοκρίθηκαν και απαγορεύτηκαν από το ρουμανικό καθεστώς το 1984. Η συλλογή δημοσιεύτηκε τελικά στη Γερμανία, και το έργο της που παρουσίαζε τη ζωή σε ένα μικρό, γερμανόφωνο χωριό στη Ρουμανία ενθουσίασε τους αναγνώστες. Ακολούθησε το «Τανγκό της Καταπίεσης» στη Ρουμανία. Η ίδια και ο άντρας της αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τη χώρα εξαιτίας των απόψεων που εξέφραζαν για το καθεστώς στη χώρα και το φόβο σύλληψη από τη μυστική αστυνομία.

Ανακοινώνοντας την απόφασή της, η Σουηδική Ακαδημία ανέφερε ότι η Μίλερ, «με την πυκνότητα της ποίησής της και την ειλικρίνεια της πρόζας της, σκιαγραφεί το σύμπαν των στερημένων». Η ανακοίνωση της Σουηδικής Ακαδημίας αποτέλεσε έκπληξη, μιας και ,σύμφωνα με πληροφορίες, ένας από τους επικρατέστερους υποψήφιους για το Νόμπελ Λογοτεχνίας ήταν ο Ισραηλινός συγγραφέας Αμός Οζ, ακολουθούμενος από την Αλγερινή Ασια Τζεμπάρ.

Το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας συνοδεύεται από χρηματικό έπαθλο 10 εκατομμυρίων σουηδικών κορωνών (980.000 ευρώ).

http://www.nooz.gr/page.ashx?pid=9&aid=345219&cid=8

Το φετινό Νόμπελ Φυσικής μοιράζεται αφ’ ενός στον Αμερικανο-βρετανό Τσάρλς Κάο και αφ’ ετέρου στους Αμερικανούς Ουίλαρντ Μπόιλ και Τζορτζ Σμιθ.

Ο Τσαρλς Κουέν Κάο, σήμερα 76 ετών, βραβεύεται «για πρωτοποριακά επιτεύγματα που αφορούν τη μετάδοση του φωτός σε ίνες για οπτικές επικοινωνίες». Ο Ουίλαρντ Στέρλινγκ Μπόιλ, 85 ετών, και ο παλιός συνεργάτης του Τζορτζ Έλγουντ Σμιθ, 79 ετών, θα μοιραστούν το άλλο ήμισυ του βραβείου «για την εφεύρεση του απεικονιστικού κυκλώματος πυριτίου -του αισθητήρα CCD».

H πρώτη CCD (Συσκευή Συζευγμένου Φορτίου) δημιουργήθηκε από τους δύο συναδέλφους το 1969 και βασίστηκε στην περιγραφή του φωτοηλεκτρικού φαινομένου, για την οποία ο Αλμπερτ Αϊνστάιν είχε βραβευτεί με Νόμπελ το 1924: το φως που πέφτει σε καθένα από πολυάριθμα εικονοστοιχεία (pixel) του αισθητήρα δημιουργεί ένα ηλεκτρικό σήμα που καταγράφεται στη μνήμη.  Σήμερα, οι αισθητήρες CCD λειτουργούν ως το ηλεκτρονικό μάτι σε φωτογραφικές μηχανές, βιντεοκάμερες, αλλά και πολλές απεικονιστικές συσκευές που χρησιμοποιούνται στην έρευνα και την ιατρική.

Εξίσου ευρείες εφαρμογές γνώρισαν τις τελευταίες δεκαετίες και οι οπτικές ίνες, γυάλινοι αγωγοί μέσα στους οποίους ρέουν φωτόνια. Το 1966, ο Τσαρλς Κάο υπολόγισε για πρώτη φορά πώς το φως θα μπορούσε να μεταδοθεί σε μεγάλες αποστάσεις μέσα από τέτοιες γυάλινες ίνες. Με τη σταδιακή αύξηση της καθαρότητας του γυαλιού η απόσταση που μπορούσε να διανύσει το φως αυξήθηκε από τα 20 μέτρα το 1969 στα 100 χιλιόμετρα τέσσερα χρόνια αργότερα.

Σήμερα, οι οπτικές ίνες που αναλαμβάνουν σχεδόν το σύνολο των ηλεκτρονικών επικοινωνιών εκτιμάται ότι έχουν συνολικό μήκος 1 δισ. χιλιόμετρα, αρκετό για να τυλίξει τη Γη 25.000 φορές. Και το μήκος τους συνεχίζει να αυξάνεται κατά 1.000 χιλιόμετρα την ώρα.

http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=1060850&lngDtrID=252

 Η Ελίζαμπεθ Μπλάκμπερν, ο Τζακ Σόστακ και η Κάρολ Γκρέιντερ από την Αμερική, μοιράζονται το Νόμπελ Ιατρικής-Φυσιολογίας 2009.

Το έργο των τριών Αμερικανών αποκάλυψε πώς τα χρωμοσώματα αντιγράφονται στη διαδικασία της κυτταρικής διαίρεσης και πώς προστατεύονται από την αποδόμηση, εξηγεί η ανακοίνωση του Ινστιτούτου Καρολίνσκα της Στοκχόλμης .

Η απάντηση βρίσκεται στα τελομερή, δομές που προστατεύουν τα άκρα των χρωμοσωμάτων όπως η πλαστική άκρη προστατεύει τα κορδόνια των παπουτσιών. Τα τελομερή δημιουργούνται και διατηρούνται από το ένζυμο της τελομεράσης, το οποίο έχει βαπτιστεί και «ένζυμο της αθανασίας» λόγω του ρόλου του στην κυτταρική γήρανση και στον καρκίνο.

Όταν οι επιστήμονες άρχισαν να καταλαβαίνουν πώς τα χρωμοσώματα αντιγράφονται σε κάθε κυτταρική διαίρεση, ήρθαν αντιμέτωποι με ένα σοβαρό πρόβλημα: ο μηχανισμός που αντιγράφει το DNA δεν μπορεί να φτάσει στο άκρο των μορίων. Αυτό θα σήμαινε ότι τα χρωμοσώματα κονταίνουν σε κάθε κυτταρική διαίρεση, κάτι που γνωρίζαμε ότι δεν συμβαίνει.

Το πρόβλημα λύθηκε τη δεκαετία του 1980, όταν οι τρεις επιστήμονες ανακάλυψαν τα τελομερή και την τελομεράση. Η τελομεράση διατηρεί τα άκρα των χρωμοσωμάτων στο αρχικό τους μήκος και επιτρέπει έτσι στα κύτταρα να συνεχίζουν να διαιρούνται, αντί να πεθαίνουν λόγω αποσταθεροποίησης των χρωμοσωμάτων. Για το λόγο αυτό, η πλήρης κατανόηση της λειτουργίας της τελομεράσης θα βοηθούσε στην επιβράδυνση της κυτταρικής γήρανσης, πιστεύουν σήμερα οι επιστήμονες. Θα βοηθούσε επίσης στη μάχη κατά του καρκίνου, αφού στα καρκινικά κύτταρα η δραστηριότητα της τελομεράσης είναι αυξημένη, με αποτέλεσμα τα καρκινικά κύτταρα να γίνονται αθάνατα και να διαιρούνται ανεξέλεγκτα.

Η Ελίζαμπεθ Μπλάκμπερν γεννήθηκε το 1948 στην Αυστραλία, έχει όμως αμερικανική υπηκοότητα. Από το 1990 είναι καθηγήτρια Βιολογίας και Φυσιολογίας στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στο Σαν Ντιέγκο.

Η επίσης Αμερικανίδα Κάρολ Γκρέιντερ γεννήθηκε το 1961 στο Σαν Ντιέγκο και από το 1997 είναι καθηγήτρια στο τμήμα Μοριακής Βιολογίας και Γενετικής στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Τζον Χόπκινς στη Βαλτιμόρη.

Ο Τζακ Σόστακ γεννήθηκε το 1952 στο Λονδίνο, μεγάλωσε στον Καναδά, σήμερα όμως είναι Αμερικανός πολίτης. Από το 1979 εργάζεται στην Ιατρική Σχολή του Χάρβαρντ και σήμερα είναι καθηγητής Γενετικής στο Γενικό Νοσοκομείο Μασαχουσέτης στη Βοστόνη.

http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=1060528&lngDtrID=252