Η χώρα οδεύει προς ένα δημοψήφισμα, μετά από 40 χρόνια. Ένα δημοψήφισμα με ένα ασαφές κατά τη γνώμη μου ερώτημα. Άλλο είναι το ερώτημα, σύμφωνα με το ψηφοδέλτιο, και άλλο σύμφωνα με τους πολιτικούς και δημοσιογράφους που παρελαύνουν στα κανάλια.
Δεν θα μπω στην ουσία του ερωτήματος, ούτε θα προτείνω σε κανέναν τι να ψηφίσει. Βλέπουμε τις τελευταίες μέρες να βγαίνουν στα κανάλια και να μας προτείνουν τι να ψηφίσουμε, πολιτικοί, δημοσιογράφοι, τραγουδιστές, ηθοποιοί και κάθε γνωστός ή άγνωστος “τηλεστάρ”. Ακόμα και πρώην πολιτικούς ξεθάψανε, που είχαμε χρόνια να ακούσουμε τη φωνή τους.
Όλοι αυτοί θυμήθηκαν τώρα το καλό μας και θέλουν να μας “σώσουν”.
Η ειρωνεία όμως είναι ότι όλοι αυτοί έχουν φέρει τη χώρα μας στην τραγική κατάσταση που βρίσκεται. Δεν έχουν δικαίωμα να μας λένε τι να ψηφίσουμε, να προτείνουν λύσεις για τη χώρα αυτοί που ανέβασαν το χρέος σε δυσθεώρητα ύψη. Από ποιον να ξεκινήσω. Από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, τους πρώην πρωθυπουργούς, τους βουλευτές, αλλά και ορισμένους από τους νυν κυβερνώντες που, εκμεταλλευόμενοι την ευκαιρία, βρέθηκαν στην εξουσία και συνεχίζουν τα λάθη των προηγουμένων.
Δημοσιογράφοι, πολιτικοί και άλλοι, διοργανώνουν κάθε μέρα συγκεντρώσεις υπέρ του ΝΑΙ ή υπέρ του ΟΧΙ, διχάζοντας τον κόσμο. Ακόμα και την τελευταία μέρα διοργάνωσαν μεγάλες συγκεντρώσεις στην Αθήνα με χιλιάδες κόσμο. Βλέποντάς τες στην τηλεόραση, μου θύμισαν τις παλιές συγκεντρώσεις ΠΑΣΟΚ και ΝΔ. Όταν οι τηλεσκηνοθέτες (βλ. Μπιρσίμ) προσπαθούσαν να δείξουν πολύ κόσμο για να επηρεάσουν τους ψηφοφόρους. Και χώριζαν τον κόσμο σε μπλε και πράσινα καφενεία.
Προσοχή λοιπόν μην πέσουμε στην παγίδα τους και αρχίσουμε να τα βάζουμε με τους “αντίπαλους”. Δεν είναι αντίπαλοι. Είναι οι γείτονές μας, είναι οι χωριανοί μας, είναι οι συνάδελφοί μας, είναι οι φίλοι μας.
Ο κοινός εχθρός είναι η φτώχεια και αυτοί που μας οδήγησαν σε αυτή. Αυτούς έχουμε απέναντί μας και αυτοί πρέπει να πληρώσουν για όσα έχουν αρπάξει.
Τη Δευτέρα λοιπόν δεν πρέπει να πανηγυρίζουν οι μισοί και οι άλλοι μισοί να κρυφτούν στα σπίτια τους. Όλοι μαζί να αγωνιστούμε για καλύτερη ζωή, ξέροντας ότι θα έχουμε μεγάλη λιτότητα. Να ζητήσουμε όμως από τους πολιτικούς να πληρώσουν πρώτοι αυτοί, μειώνοντας το μισθό τους στο ελάχιστο.
ΠΡΟΣΟΧΗ λοιπόν μην μας οδηγήσουν σε νέο εθνικό διχασμό.
