ΠΕΡΙ ΑΝΕΜΩΝ ΚΑΙ ΥΔΑΤΩΝ

     Ήταν συνήθεια της οικογένειας να γιορτάζει την αλλαγή του χρόνου στο σπίτι, δίπλα στο τζάκι, με την καθιερωμένη κοπή της Βασιλόπιτας. Και στη συνέχεια χαζεύοντας στην τηλεόραση τα εορταστικά προγράμματα, μέχρι να πάνε για ύπνο.

     Τη χρονιά εκείνη όμως, ο γιος κανόνισε να βγει με φίλους για διασκέδαση. Είχε αγοράσει και αυτοκίνητο φέτος, μετά από οικονομίες χρόνων.

     Είμαστε στα μέσα της δεκαετίας του ΄90 και τόπος συνάντησης ήταν το «ΠΛΑΤΟ», κλαμπ που μεσουρανούσε τότε στην Αμαλιάδα. Εκεί βρέθηκαν οι τρεις φίλοι από το Χάβαρι. 12.30 όμως και ήταν άδειο. Έτσι αποφάσισαν να πάνε στην Κουρούτα, στη «ΒΑΒΕΛ», που ήταν στις δόξες της, χειμώνα – καλοκαίρι.

     Από το απόγευμα έβρεχε συνεχώς, αλλά η ζεστή ατμόσφαιρα της «ΒΑΒΕΛ» τους έκανε να ξεχνούν την κακοκαιρία. Η διασκέδαση ο χορός, τα κεράσματα με σφηνάκια  τους έκαναν όλους χαρούμενους. Η ώρα περνούσε και από την παρέα έμειναν μόνο δύο. Κάποια στιγμή, γύρω στις 04:00 το πρωί, αποφάσισαν να φύγουν. Πήραν τα σακάκια τους και μπήκαν βιαστικά στο αυτοκίνητο, για να γλιτώσουν το ανεμόβροχο που συνεχιζόταν ασταμάτητα.

     Έξω από την Αμαλιάδα, λίγο μετά τις εργατικές κατοικίες, φωνάζει ο Βασίλης:

     – Σταμάτα, γυρίζουμε πίσω.

     – Γιατί; Τι έγινε;

     -Έχω πάρει λάθος σακάκι.

     Ψάχνοντας τις τσέπες του κατάλαβε το λάθος και έτσι γύρισαν πίσω. Ευτυχώς, βρήκε το σακάκι και πήραν πάλι το δρόμο της επιστροφής στο Χάβαρι, ενώ η βροχή δεν έλεγε να σταματήσει. Μάλλον είχε δυναμώσει.  Όταν έφτασαν πάλι έξω από την Αμαλιάδα, (στον παλιό στενό δρόμο) περίπου στο ίδιο σημείο από όπου είχαν επιστρέψει, ένα ταξί που ερχόταν από απέναντι, τους αναβόσβησε τα φώτα. Χωρίς να δώσουν σημασία, συνέχισαν.

   Ξαφνικά στην επόμενη στροφή βλέπουν να αναβοσβήνουν φώτα από καμιά δεκαριά αυτοκίνητα, σταματημένα μέσα σε μια λίμνη νερού. Φρενάροντας το αυτοκίνητο σταματάει κι αυτό μέσα στο νερό ενώ η μηχανή του σβήνει. Ήταν στην περιοχή Σβάρνα, λίγο πριν τον Άγιο Ιωάννη, που πλημμύριζε όταν έβρεχε πολύ.

     Παρά τις συνεχείς προσπάθειες το αυτοκίνητο δεν έπαιρνε μπρος. Τα άλλα αυτοκίνητα (τα πιο πολλά ήταν ταξί και είχαν μηχανή πετρελαίου) σιγά σιγά έπαιρναν μπρος και έφευγαν.  Αφού είδαν ότι δεν γίνεται τίποτα, σήκωσαν τα παντελόνια μέχρι το γόνατο, βγήκαν έξω και άρχισαν να σπρώχνουν το αυτοκίνητο αριστερά στο πεζοδρόμιο, έξω από ένα μπαρ που λειτουργούσε εκεί. Τα παπούτσια τους είχαν γεμίσει νερό, ενώ μια μικρή ομπρέλα που είχαν, μάταια προσπαθούσε να τους προφυλάξει από το δυνατό ανεμόβροχο.

     Κλείδωσαν το αυτοκίνητο και περίμεναν, στριμωγμένοι κάτω από την ομπρέλα,  να περάσει κάποιος να τους πάρει. Ήταν περασμένες έξι. Κάμποση ώρα μετά, περνάει ένα ταξί με τρεις επιβάτες. Ανάμεσά τους και ένας γνωστός τους. Ήταν ο Νίκος, ο ψάλτης που πήγαινε στο Σιμόπουλο για την πρωινή λειτουργία του Αγίου Βασιλείου. Ευτυχώς τους πήραν μαζί τους.

     Φτάνουν στο Χάβαρι, κοντά στη «στάση Μπράνη», κατεβαίνει ενώ οι άλλοι συνεχίζουν. Με την ομπρέλα να κρατάει στεγνό μόνο το κεφάλι, προχωράει προς το σπίτι. Στο δρόμο ερημιά και σκοτάδι. Το ανεμόβροχο συνεχίζει να χτυπάει το κοιμισμένο χωριό. Τη στιγμή εκείνη περνάει δίπλα του ένα αυτοκίνητο. Ήταν ο παπάς που πήγαινε στην εκκλησία για την πρωτοχρονιάτικη λειτουργία. Κόντευε εφτά η ώρα.

     Μπήκε στο σπίτι, σιγά μην ξυπνήσει τους γονείς του, έβγαλε τα παπούτσια που έσταζαν νερό, δίπλα στο μισοσβησμένο τζάκι και έπεσε να κοιμηθεί. Πού να κοιμηθεί όμως! Το μυαλό του στριφογύριζε στο αμάξι. Τι θα γίνει; Πώς θα πάει να το πάρει; Θα πάρει μπρος;  Αφού δεν μπορούσε να κοιμηθεί, μετά από ώρα σηκώθηκε και ντύθηκε για να πάει στην εκκλησία.

     Αφού τελείωσε η Θεία Λειτουργία και η Δοξολογία για το νέο έτος, πηγαίνει να πάρει αντίδωρο από το χέρι του παπά. Ο παπα-Νιόνιος (που τον είχε δει και το πρωί) τον βλέπει και δίνοντάς του το αντίδωρο, του λέει:

-Να ερχόμαστε και στην εκκλησία, Πάνο.

Τα παλιά χρόνια οι βασιλιάδες και γενικά οι άρχοντες χρησιμοποιούσαν κάποιον υπηρέτη ή δούλο σε ρόλο δοκιμαστή των φαγητών ή ποτών που κατανάλωναν. Κι αυτό όχι για να τους πουν αν το φαγητό είναι καλό, αλλά για να διαπιστώσουν αν είναι δηλητηριασμένο. Οι βασιλιάδες είχαν αρκετούς εχθρούς που εποφθαλμιούσαν το θρόνο. Χρησιμοποιούσαν λοιπόν τους δούλους που ήταν αναλώσιμοι για να γλιτώσουν από τυχόν δηλητηρίαση.

Το ρόλο του δοκιμαστή φαγητών ανέθεσε το Υπουργείο Παιδείας στους δασκάλους, για τα σχολικά γεύματα που θα μοιράζονται στους μαθητές.

Λέει λοιπόν η εγκύκλιος του Υπουργείου: “Ιδιαίτερη προσοχή εφιστάται στον έλεγχο των μακροσκοπικών και οργανοληπτικών χαρακτηριστικών των γευμάτων, τα οποία πρέπει να είναι χωρίς ενδείξεις χρησιμοποίησης μειονεκτικών πρώτων υλών, απαλλαγμένα από ξένες ύλες και το χρώμα, η υφή, η οσμή και η γεύση τους να είναι χαρακτηριστικά του είδους και των συστατικών τους.“

Οι δάσκαλοι όμως δεν έχουν τις γνώσεις για να ελέγχουν τις πρώτες ύλες από τις οποίες είναι φτιαγμένα τα γεύματα, ούτε είναι η δουλειά τους αυτή. Επίσης κάποιος δάσκαλος θα πρέπει να αφήνει την τάξη του για να παραλαμβάνει τα γεύματα.

Άλλο μεγάλο πρόβλημα που δημιουργείται είναι ο χώρος σίτισης. Δεν υπάρχουν άλλοι χώροι στα σχολεία και έτσι η σίτιση θα γίνεται μέσα στις αίθουσες διδασκαλίας, αμέσως μετά το μάθημα χωρίς να έχουν καθαριστεί. Αυτό θα δημιουργήσει προβλήματα υγιεινής.

Οι δάσκαλοι έχουν ζητήσει από το Υπουργείο να επιτρέψει στους μαθητές να παίρνουν το γεύμα στο σπίτι, αλλά μέχρι στιγμής δεν έχουν εισακουστεί.

Παρόλα αυτά οι δάσκαλοι θα κάνουν όπως πάντα το καθήκον τους και ας ελπίσουμε να μην έχουν … την τύχη των δοκιμαστών των βασιλιάδων.

Πολλές φορές ακούμε τη φράση τυρβάζεις περί πολλά. Η φράση αυτή λέγεται σε κάποιον που ασχολείται με πολλά πράγματα. Με το να ασχολείται με πολλά όμως, ίσως παραμελεί κάποια που είναι αναγκαία.

Η φράση αυτή προέρχεται από το κατά Λουκάν Ευαγγέλιο που ακούσαμε στην εορτή της Κοίμησης της Θεοτόκου. 

Ο Ιησούς κάποτε βρέθηκε σε ένα χωριό όπου τον υποδέχτηκε και περιποιήθηκε μία γυναίκα ονόματι Μάρθα. Η αδελφή της Μαρία κάθισε δίπλα στα πόδια του Ιησού και άκουγε τη διδασκαλία του. Η Μάρθα “έτρεχε” να περιποιηθεί και να εξυπηρετήσει όλους. Κάποια στιγμή πλησιάζει τον Ιησού και του λέει: “Κύριε δε σε νοιάζει που η αδελφή μου με άφησε μόνη να σας εξυπηρετήσω; Πες της λοιπόν να με βοηθήσει.” Τότε ο Ιησούς της απάντησε: “Μάρθα Μάρθα, μεριμνάς και τυρβάζη περί πολλά. Ένα πράγμα όμως είναι αναγκαίο.” 

Ο Ιησούς με τη φράση αυτή ήθελε να δείξει, ότι ασχολούμενοι με τις καθημερινές φροντίδες, πολλές φορές ξεχνάμε αυτό που είναι αναγκαίο. Τη σωτηρία της ψυχής μας.

Πριν από πέντε χρόνια είχαμε συνάντηση οι συμφοιτητές της Παιδαγωγικής Ακαδημίας Τρίπολης για να θυμηθούμε τα παλιά. Τότε είχαμε δώσει ραντεβού να επαναλάβουμε τη συνάντηση φέτος.

Το Σάββατο 24 Ιουνίου συναντηθήκαμε λοιπόν και πάλι στην Τρίπολη. Στις 11 το πρωί βρεθήκαμε για τον καφέ μας στο άλσος της πλατείας Άρεως. Εκεί έγιναν οι επανασυστάσεις και οι γνωριμίες για όσους … είχαμε αλλάξει. Μαζί μας οι δύο ιερωμένοι, ο Αρχιμ. Εφραίμ και ο παπα-Σταύρος. Επίσης ήρθαν και Δ/ντές Εκπ/σης, κάνοντας ένα διάλειμμα στις υποχρεώσεις τους με τις κρίσεις Δ/ντών. Όμως είχαμε πολλές απουσίες. Άλλοι στο Συνέδριο της ΔΟΕ, άλλοι υποψήφιοι Δ/ντές, είχανε μάλλον το μυαλό τους στις επικείμενες κρίσεις.

Στη συνέχεια πήγαμε σε ένα ωραίο εστιατόριο στη Δεξαμενή. Εκεί φάγαμε, ήπιαμε το κρασάκι μας και θυμηθήκαμε παλιές ιστορίες. Στο κέντρο της παρέας, ο οργανωτής και αυτής της συνάντησης ο αειθαλής Θανάσης Πάγκαλος. Ήρθε όμως και η ώρα των αποχαιρετισμών και της ανανέωσης του ραντεβού για την επόμενη πεντετία… ίσως και νωρίτερα.

Αρκετές φορές χρησιμοποιούμε τη φράση “ες αύριον τα σπουδαία”, όταν θέλουμε να αναβάλουμε για το μέλλον υποχρεώσεις με μεγάλη σημασία, που όμως κατόπιν αποβαίνουν εις βάρος μας. Παράλληλα, τη χρησιμοποιούμε και ειρωνικά όταν θέλουμε να αποφύγουμε κάτι ενοχλητικό.

Ας δούμε πώς έφτασε μέχρι εμάς η αρχαία αυτή φράση. Σύμφωνα με τον Πλούταρχο (Βίοι Παράλληλοι-Πελοπίδας), τη φράση αυτή την είπε ο Θηβαίος Αρχίας. Ο Αρχίας ήταν ένας από τρεις Θηβαίους ολιγαρχικούς που κατέλαβαν την εξουσία της Θήβας το 382 π.Χ. με την βοήθεια της Σπάρτης. Ο Πελοπίδας τότε σε συνεργασία με τους δημοκρατικούς Θηβαίους οργάνωσε συνωμοσία που οδήγησε στην δολοφονία των τριών αρχηγών των 379 π.Χ.

Σύμφωνα με τον Πλούταρχο, ο Αρχίας διασκέδαζε στο σπίτι του συνεργάτη του Φυλλίδα. Κατά την διάρκεια του συμποσίου δέχτηκε μία επιστολή, η οποία τον προειδοποιούσε για  συνωμοσία που είχαν οργανώσει οι Θηβαίοι δημοκρατικοί με τον Πελοπίδα, και πως κινδύνευε να τον σκοτώσουν εκείνη την ημέρα. Ο Αρχίας όμως προτίμησε να συνεχίσει την διασκέδαση του και άφησε την επιστολή για να τη διαβάσει την επομένη ημέρα, λέγοντας την παροιμιώδη φράση: «Ἐς αὔριον τά σπουδαῖα». Την ίδια νύχτα εισέβαλαν στο σπίτι του Φυλλίδα οι σύντροφοι του Πελοπίδα σκοτώνοντάς τον μαζί με άλλους ολιγαρχικούς παρευρισκομένους.

Επιτέλους μας άφησε ο Γενάρης. Ο φετινός Γενάρης ήταν από τους πιο βαρείς των τελευταίων χρόνων. Ήρθε ο Φλεβάρης με τις πρώτες μέρες να είναι ηλιόλουστες και με υψηλότερη θερμοκρασία. Είναι οι Αλκυονίδες μέρες που λέει ο λαός. Γιατί όμως λέγονται Αλκυονίδες;

Ως Αλκυονίδες μέρες λέγονται από τους Έλληνες οι ημέρες του Ιανουαρίου κατά τις οποίες επικρατεί ωραίος καιρός με ηλιοφάνεια. Η ονομασία αυτή είναι αρχαία ελληνική και προέρχεται από τον Αριστοτέλη. Οι ημέρες αυτές έλαβαν το όνομά τους “αλκυόνιαι” από το μύθο της ελληνικής μυθολογίας τον σχετικό με το θαλάσσιο πτηνό Αλκυόνη, που αποτελεί την αλληγορική σημασία του ομώνυμου αστέρα Αλκυόνη των Πλειάδων που φέρεται με το όνομα του πτηνού. Ο αστέρας Αλκυόνη κατά την εποχή αυτή μεσουρανεί κατά τις εσπερινές ώρες και επομένως κατά τις ανέφελες νύκτες του Ιανουαρίου είναι ορατός στο σύμπλεγμα των Πλειάδων, ως κορωνίδα της Πούλιας.

Ο μύθος λέει ότι η Αλκυόνη πριν γίνει πουλί ήταν μία πανέμορφη γυναίκα κόρη του Θεού των ανέμων Αίολου και της Ενάρετης. Η Αλκυόνη ήταν παντρεμένη με τον Κήυκα. Η ένωσή τους ήταν τέλεια κι ένιωθαν τόσο ευτυχισμένοι, ώστε να νομίζουν ότι δεν ήταν κοινοί άνθρωποι. Σιγά σιγά, άρχισαν να πιστεύουν ότι είναι ισάξιοι των Θεών. Ο Κήυκας θεώρησε τον εαυτό του ισάξιο του Δία και η Αλκυόνη ισάξιο της Ήρας. Τόσο πολύ το πίστεψαν πού άρχισαν να φωνάζουν ο ένας τον άλλο με τα ονόματα Δίας και Ήρα, με αυτό τον τρόπο προκάλεσαν τους Θεούς και ιδιαίτερα τον Δία.

Όταν το έμαθε ο Δίας θύμωσε τόσο που μια μέρα που ο Κήυκας ήταν με το καράβι του στ’ ανοιχτά έριξε κεραυνό και το τσάκισε, με αποτέλεσμα  ο Κήυκας να πνιγεί. Όταν έμαθε η Αλκυόνη το γεγονός πήγε με αγωνία στ’ ακρογιάλι μήπως μπορέσει να βρει τον αγαπημένο της ζωντανό, το μόνο όμως που βρήκε ήταν λίγα σπασμένα ξύλα που είχε ξεβράσει το νερό, άρχισε τότε να κλαίει απαρηγόρητα, μερόνυχτα θρηνούσε τον χαμό του αγαπημένου της.

Ο Δίας στο τέλος την λυπήθηκε και την μεταμόρφωσε σε πουλί. Ένα πανέμορφο πουλί που πήρε το όνομά της, και το οποίο ζει κοντά στη θάλασσα, σαν να περιμένει να εμφανιστεί μέσα από τα κύματα ο χαμένος Κήυκας. Το μαρτύριό της όμως δεν είχε τελειώσει, γεννούσε τα αυγά της, μέσα στη βαρυχειμωνιά και τα κλωσούσε στα βράχια της ακτής. Μα τα αγριεμένα κύματα ορμούσαν στη στεριά, σκαρφάλωναν στα βράχια, κατέστρεφαν τη φωλιά και τ’ αυγά της. Για άλλη μία φορά ο Δίας έδειξε συμπόνια για την Αλκυόνη, δεκαπέντε μέρες στην καρδιά του χειμώνα, να κοπάζουν οι άνεμοι, να ζεσταίνει την πλάση ο ήλιος, μέχρι να μπορέσει η Αλκυόνη να κλωσήσει τ’ αυγά και να βγουν τα μικρά της από μέσα.

Ας δούμε όμως και την άποψη των μετεωρολόγων. Από μετεωρολογική άποψη οι αλκυονίδες ημέρες ως ημέρες καλοκαιρίας εξηγούνται από το γεγονός ότι στο γεωγραφικό πλάτος που βρίσκεται η Ελλάδα μέχρι το γεωγραφικό πλάτος κυρίως της βορειοανατολικής Ευρώπης, κατά την περίοδο του χειμώνα παρατηρείται η ίδια βαρομετρική πίεση (εξίσωση πίεσης) με συνέπεια αφενός να μη δημιουργούνται άνεμοι και αφετέρου ο καιρός να είναι μεν ψυχρός αλλά και ηλιόλουστος, λόγω της αντικυκλωνικής κατάστασης. Αυτό όμως δεν σημαίνει πως κάθε χρόνο υπάρχουν Aλκυονίδες ημέρες. Υπάρχουν και έτη που έλλειψαν τελείως όπως το 1947, αλλά και οι ημερομηνίες έναρξης και λήξης και διάρκεια αυτών δεν είναι σταθερές. Συνηθέστερα όμως καλύπτουν σχεδόν το δεύτερο ήμισυ του Ιανουαρίου. Παρόλα αυτά, άλλοι επιμένουν να αποδίδουν τη διάρκειά τους σε διάστημα 14 αίθριων ημερών, από τις 15 Δεκεμβρίου έως 15 Φεβρουαρίου στην Ελλάδα, στην καρδιά του χειμώνα.

http://alexiptoto.com

Την Κυριακή 23 Οκτωβρίου, στο κάστρο Χλεμούτσι, η Εφορεία Αρχαιοτήτων Ηλείας υλοποίησε θεματική περιήγηση βασισμένη σε επιλεγμένα εκθέματα (τζάκια, μαγειρικά σκεύη, λυχνάρια) μέσα από τα οποία παρουσιάζεται η σημασία της φωτιάς και οι πολλαπλές χρήσεις της σε ένα μεσαιωνικό κάστρο. Η δράση αυτή ήταν ενταγμένη στο πλαίσιο του εορτασμού «ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ και ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ 2016, Παντέχνου πυρός σέλας – Λαμπερές ιστορίες φωτιάς».

Οι εκδηλώσεις με τίτλο “Περιβάλλον και πολιτισμός” έχουν ξεκινήσει το 2008. Όπως λέει και ο τίτλος, φέτος θεματικός άξονας των εκδηλώσεων είναι η φωτιά. Ο τίτλος “παντέχνου πυρός σέλας”, είναι από τον “Προμηθέα Δεσμώτη” του Αισχύλου και αναδεικνύει τη σημασία της φωτιάς κατά την αρχαιότητα. Την πύρινη δύναμη που ο άνθρωπος τιθάσευσε, αλλά και την κατέστησε εργαλείο εξέλιξης του πολιτισμού.

Την παρουσίαση έκανε η αρχαιολόγος κ. Νάνσυ Ράλλη. Στην αρχή η κ. Ράλλη αναφέρθηκε στην ιστορία του κάστρου από την κατασκευή του μέχρι σήμερα. Στη συνέχεια οι επισκέπτες ξεναγήθηκαν σε όλα τα σημεία του κάστρου, καθώς και στις αίθουσες που βρίσκονται διάφορα εκθέματα.

Εκεί είδαμε τα λυχνάρια που ήταν το βασικό φωτιστικό μέσο κατά το μεσαίωνα. Είδαμε πώς ήταν η κουζίνα και τα διάφορα μαγειρικά σκεύη. Η φωτιά χρησιμοποιήθηκε και ως μέσο θέρμανσης. Από το 12ο αιώνα εμφανίστηκε το τζάκι με την καμινάδα όπως το ξέρουμε σήμερα. Τα πρώτα τζάκια στην Ελλάδα φτιάχτηκαν στο Χλεμούτσι από τους Φράγκους. Υπήρχαν τζάκια σε όλες τις αίθουσες του κάστρου και είχαν μεγάλες διαστάσεις.

Το κάστρο Χλεμούτσι κτίστηκε από τον Γοδεφρείδο Α΄ Βιλλεαρδουίνο το 1220-1223, όταν κατέκτησε την Πελοπόννησο με Φράγκους ιππότες και ίδρυσε το πριγκιπάτο της Αχαΐας. Φτιάχτηκε πάνω στο λόφο για να ελέγχει όλο τον κάμπο, την πρωτεύουσα Ανδραβίδα και το λιμάνι της Γλαρέντζας.

Πέθανε χθες σε ηλικία 90 ετών ο Ιταλός λογοτέχνης, σκηνοθέτης και ηθοποιός Ντάριο Φο. Ο θάνατός του οφείλεται σε πνευμονία. Το 1997 βραβεύτηκε με το Νόμπελ Λογοτεχνίας.

Ο Ντάριο Φο γεννήθηκε σε ένα χωριό κοντά στη λίμνη Ματζιόρε το Μάρτιο του 1926. Σπούδασε αρχιτεκτονική, αλλά από το 1950 τον κέρδισε το θέατρο. Το 1951 γνώρισε τη Φράνκα Ράμε όταν δούλευαν μαζί. Παντρεύτηκαν το 1954 και  συνεργάστηκαν σε όλη τους τη ζωή στο θέατρο, την τηλεόραση και τον κινηματογράφο.

Δείτε περισσότερα για τη ζωή και το έργο του ΕΔΩ.

Στον πίνακα που ακολουθεί βλέπουμε ποια Χαβαριωτόπουλα (που φοίτησαν στο Δημοτικό και στο Γυμνάσιο Χαβαρίου) πέτυχαν σε ΑΕΙ και ΤΕΙ.

1. Ζολώτα Ελένη του Ιωάννη: Διοίκησης Επιχειρήσεων, Διοίκηση Τουριστικών Επιχειρήσεων και Επιχειρήσεων Φιλοξενίας, ΤΕΙ Ιονίων Νήσων (Λευκάδα).

2. Λυκούδη Κων/να του Αθανασίου και της Μαρίας Ζολώτα: Διοίκησης Επιχειρήσεων, ΤΕΙ Κρήτης (Αγ. Νικόλαος)

3. Μαρνέρη Νίκη του Γεωργίου: Επιστημών της Προσχολικής Αγωγής & Εκπ/κού Σχεδιασμού, Παν/μιο Αιγαίου (Ρόδος).

4. Μπερούκα Δήμητρα του Αριστοτέλη: Τεχνολογίας Τροφίμων, ΤΕΙ Θεσσαλίας (Καρδίτσα).

5. Μπερούκα Ναυσικά του Αριστοτέλη: Ιατρικής, Παν/μιο Ιωαννίνων (Ιωάννινα).

6. Νικολακόπουλος Αλέξιος του Βασιλείου: Σχολή Μηχανικών, ΑΕΝ.

7. Ράλλη Κων/να του Σωτηρίου: Φιλολογίας, Παν/μιο Πατρών (Πάτρα).

8. Ράλλη Παναγιώτα του Σωτηρίου: Διοίκησης Επιχειρήσεων, ΤΕΙ Δυτ. Ελλάδας (Πάτρα).

9. Ρούνη Κων/να του Αθανασίου: Μεσογειακών Σπουδών, Παν/μιο Αιγαίου (Ρόδος).

10. Σεϊντή Βασιλική του Χρύσανθου: Παιδαγωγικό Νηπιαγωγών, Παν/μιο Δυτ. Μακεδονίας (Φλώρινα).

11. Σεϊντής Γεώργιος του Νικολάου: Οικονομικής Επιστήμης, Παν/μιο Πειραιά (Πειραιάς).

12. Σεϊντής Νικόλαος του Γεωργίου: Μηχανικών Περιβάλλοντος και Μηχανικών Αντιρρύπανσης ΤΕ, ΤΕΙ Δυτ. Μακεδονίας (Κοζάνη).

13. Σταυρούλιας Δημήτριος του Γεωργίου: Οικονομικών Επιστημών, Παν/μιο Πατρών (Πάτρα).

Στον επόμενο πίνακα βλέπουμε παιδιά Χαβαραίων που φοίτησαν στην Αμαλιάδα και όχι μόνο.

1. Ηλιάδης Ανδρέας του Παναγιώτη και της Ελένης Γκρίλλα: Χημικό,Παν/μιο Κρήτης (Ηράκλειο).

2. Κάντζου Ελένη του Διονυσίου και της Δήμητρας Σαφαρή: Επιστήμης Ζωϊκής Παραγωγής & Υδατοκαλλιεργειών, Γεωπ. Παν/μιο Αθηνών (Αθήνα).

3. Μαρίτσα Ευγενία του Ιωάννη: Φιλολογίας, Παν/μιο Ιωαννίνων (Ιωάννινα).

4. Μπουγονικολού Μαρία του Γεωργίου και της Παναγιώτας Μπράνη,  ΑΕΙ Νοσηλευτικής, (Αθήνα).

5. Ρούμπας Αθανάσιος του Δημητρίου και της Σοφίας Σπαή: Πολιτικών Μηχανικών, Παν/μιο Πατρών (Πάτρα).

6. Τράπαλη-Βασιλακοπούλου Ιωάννα του Ανδρέα και της Βάσως: Μηχανολόγων και Αεροναυπηγών, Πολυτεχνείο Πάτρας (Πάτρα).

Θερμά συγχαρητήρια στα παιδιά και στους γονείς.

Εάν υπάρχει και κάποιο άλλο όνομα που μου διέφυγε, παρακαλώ ενημερώστε με για να το συμπληρώσω.

Το ιστολόγιο ΠΕΡΙ ΑΝΕΜΩΝ ΚΑΙ ΥΔΑΤΩΝ συμπλήρωσε σήμερα χίλιες (1.000) δημοσιεύσεις.

Δημιούργησα το ιστολόγιο (μπλογκ) τον Απρίλιο του 2008 με σκοπό την ενημέρωση γύρω από διάφορα ενδιαφέροντα θέματα. Άρχισα να γράφω τη γνώμη μου για όσα συμβαίνουν γύρω μας.

Ενημέρωνα τους αναγνώστες για σπουδαία γεγονότα ή άρθρα, αναφέροντας πάντα την πηγή της ενημέρωσης. Αρκετοί μετανάστες Χαβαραίοι, μου έλεγαν να γράφω τα νέα του χωριού μας για να νιώθουν κι αυτοί ότι είναι κοντά μας. 

Μεγάλο κομμάτι των δημοσιεύσεων ήταν αφιερωμένο στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Οι αναγνώστες μάθαιναν καθημερινά τις επιδόσεις των Ελλήνων αθλητών στους αγώνες του Πεκίνου το 2008, του Λονδίνου το 2012 και του Ρίο Ντε Τζανέιρο φέτος. Και όλα αυτά μέσα από τις επίσημες ιστοσελίδες των Αγώνων.

Αρκετά άρθρα αναφέρονται στον αθλητισμό και στην πολιτική, ενώ άλλα είναι αφιερωμένα σε Έλληνες και ξένους σπουδαίους ανθρώπους που έγιναν διάσημοι για τα επιτεύγματά τους σε διάφορους τομείς.

Υπάρχουν επίσης εκπαιδευτικά, οικονομικά και επιστημονικά άρθρα. Τοπικά θέματα που αναφέρονται στο χωριό μας αλλά και στη γύρω περιοχή. Και τέλος ανέκδοτα για να διασκεδάζουμε και να χαλαρώνουμε.

Τα τρία τελευταία χρόνια, όπως αρκετοί μου έχετε επισημάνει, έχουν ελαχιστοποιηθεί οι δημοσιεύσεις. Η κρίση που περνάει η χώρα μας, μας έχει επηρεάσει όλους.

Η κατάσταση που βρίσκεται η χώρα δείχνει μη αναστρέψιμη. Οι πολιτικοί (κυβερνώντες και μη) δείχνουν να είναι εκτός πραγματικότητας. Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι το προσωπικό συμφέρον και τα δικά τους προνόμια. Πρέπει να βρεθούν νέοι και άφθαρτοι άνθρωποι για να οδηγήσουν τη χώρα μακριά από το γκρεμό.

Το ΠΕΡΙ ΑΝΕΜΩΝ ΚΑΙ ΥΔΑΤΩΝ θα συνεχίσει να σας ενημερώνει με αντικειμενικότητα για ενδιαφέροντα θέματα και να επισημαίνει τα στραβά του τόπου μας.