ΠΕΡΙ ΑΝΕΜΩΝ ΚΑΙ ΥΔΑΤΩΝ

Ο πρώην Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας Κωστής Στεφανόπουλος πέθανε χτες λίγο πριν τα μεσάνυχτα , στο Νοσοκομείο “Ερρίκος Ντυνάν”, όπου νοσηλευόταν, από επιπλοκές πνευμονίας σε ηλικία 90 ετών. Είχε εισαχθεί στο Νοσοκομείο την Πέμπτη, 17 Νοεμβρίου, “με εμπύρετο και σοβαρή αναπνευστική δυσχέρεια”. Οι γιατροί διαπίστωσαν ότι έπασχε από “αμφοτερόπλευρη πνευμονία εξ εισροφήσεως”. Η υγεία του ήταν ήδη επιβαρυμένη και παρά την εντατική θεραπευτική αγωγή, ο οργανισμός του δεν ανταποκρίθηκε και παρουσίασε ανεπάρκεια πολλαπλών οργανικών συστημάτων.

O Κωνσταντίνος Στεφανόπουλος γεννήθηκε στην Πάτρα στις 15 Αυγούστου 1926 και ήταν γιος του δικηγόρου Δημητρίου Στεφανόπουλου ο οποίος χρημάτισε κατ’ επανάληψη βουλευτής Αχαΐας και υπουργός. Η μητέρα του ήταν η Βρισηίδα Φιλοπούλου, κόρη του δημοσιογράφου Κωνσταντίνου Φιλόπουλου. Στα νεανικά του χρόνια ήταν αθλητής της κολύμβησης και της υδατοσφαίρισης, αρχικά στον ανεξάρτητο σύλλογο Κολυμβητικός Όμιλος Γλυφάδας και από το 1949 στον Αχιλλέα Πατρών. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και από το 1954 άσκησε ενεργό δικηγορία μέχρι το 1974, ως μέλος του Δικηγορικού Συλλόγου Πατρών

Το 1964 εκλέχτηκε για πρώτη φορά βουλευτής Αχαΐας με το ψηφοδέλτιο της ΕΡΕ, ύστερα από τρεις ανεπιτυχείς συμμετοχές στις προηγούμενες εκλογικές αναμετρήσεις. Το 1974, έγινε μέλος της Νέας Δημοκρατίας και στη συνέχεια εξελέγη μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματος. Ο Κωστής Στεφανόπουλος συμμετείχε στις κυβερνήσεις του Κωνσταντίνου Καραμανλή ως υφυπουργός Εμπορίου, υπουργός Εσωτερικών και  υπουργός Κοινωνικών Υπηρεσιών. Στις εκλογές του 1977 επανεξελέγη βουλευτής Αχαΐας και ανέλαβε υπουργός Προεδρίας της κυβέρνησης από το 1977 έως το 1981, αρχικά υπό τον Κωνσταντίνο Καραμανλή και στη συνέχεια υπό τον Γεώργιο Ράλλη.

Το Δεκέμβριο του 1981, διεκδίκησε την προεδρία της Νέας Δημοκρατίας. Στη σχετική ψηφοφορία πήρε 32 ψήφους, ενώ η κοινοβουλευτική ομάδα εξέλεξε πρόεδρο τον Ευάγγελο Αβέρωφ. Διετέλεσε κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της ΝΔ μέχρι το 1985. Το Σεπτέμβριο του 1984, ήταν για δεύτερη φορά υποψήφιος πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας και πήρε 41 ψήφους χάνοντας την προεδρία από τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη.

Το 1985, αποχώρησε από τη ΝΔ και στις 6 Σεπτεμβρίου ίδρυσε τη Δημοκρατική Ανανέωση (ΔΗΑΝΑ). Ο Στεφανόπουλος εξελέγη βουλευτής Α΄ Αθηνών στις εκλογές του Ιουνίου 1989, ενώ παρέμεινε πρόεδρος του κόμματος αυτού μέχρι τον Ιούνιο του 1994, όταν η ΔΗΑΝΑ ανέστειλε τη δράση της, καθώς δεν κατόρθωσε να εκπροσωπηθεί στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.

Το 1995, ο Σταφανόπουλος προτάθηκε ως υποψήφιος Πρόεδρος της Δημοκρατίας από το κόμμα της Πολιτικής Άνοιξης. Με τη στήριξη και του ΠΑΣΟΚ εξελέγη στις 8 Μαρτίου 1995, κατά την τρίτη ψηφοφορία, με 181 ψήφους. Ο Στεφανόπουλος διαδέχθηκε τον Κωνσταντίνο Καραμανλή στις 10 Μαρτίου 1995. Στις 8 Φεβρουαρίου του 2000, επανεξελέγη από τη Βουλή Πρόεδρος της Δημοκρατίας με 269 ψήφους (161 από το ΠΑΣΟΚ, 101 από τη ΝΔ και 7 από ανεξάρτητους βουλευτές).

Το Νοέμβριο του 2000, ανακηρύχθηκε επίτιμος διδάκτορας της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Αθήνας και το Φεβρουάριο του 2005, ανακηρύχθηκε επίτιμο μέλος της Ακαδημίας Αθηνών.

Ο Κωστής Στεφανόπουλος ήταν ένας πολιτικός με ήθος. Ένας απλός άνθρωπος, σεμνός και φιλικός προς όλους. Ήταν άριστος χειριστής της ελληνικής γλώσσας και όταν μιλούσε όλοι κρέμονταν απ΄τα χείλη του. Δυστυχώς θα τον αναπολούμε όταν βλέπουμε τους σημερινούς πολιτικούς να τσακώνονται στη Βουλή.

Στο γήπεδο του Χαβαρίου έγινε χθες το απόγευμα ο αγώνας μεταξύ του Α.Ο. Χάβαρι και του Πανηλειακού. Η ομάδα του χωριού μας παρότι προηγήθηκε με 1-0 στο 1ο ημίχρονο, δεν τα κατάφερε και έχασε με 2-1. Σε αυτό συνέβαλε και ο απαράδεκτος διαιτητής Σταθόπουλος που δεν έδωσε πέναλτι υπέρ της ομάδας μας μετά το 1-0.

Δεν θα αναφερθώ στις αγωνιστικές λεπτομέρειες, αλλά στη συμπεριφορά των παικτών και των οπαδών του πάλαι ποτέ ισχυρού Πανηλειακού. Οι παίκτες του Πανηλειακού ήταν συνεχώς εριστικοί και προκλητικοί με τον χειρότερο από όλους Τσουκαλά που σε μια φάση έσπρωξε παίκτες του Χαβαρίου χωρίς να τιμωρηθεί με κόκκινη κάρτα.

Ίδια και χειρότερη συμπεριφορά είχαν ορισμένοι από τους οπαδούς του Πανηλειακού. Απαιτούσαν νίκη του Πανηλειακού επειδή είναι από τον Πύργο ενώ το Χάβαρι είναι χωριό. Με το έτσι θέλω να κερδίζει η ομάδα τους και όχι τα χωριά του Νομού Ηλείας. Συνεχώς έβριζαν τους παίκτες του Χαβαρίου και τις οικογένειές τους. Υπήρχαν και ελάχιστοι λογικοί οι οποίοι είπαν ότι έφεραν τα σκουπίδια του Πύργου στο Χάβαρι. Και εννοούσαν ότι οι υβριστές είναι σκουπίδια.

Όλοι όσοι θαυμάσαμε τα προηγούμενα χρόνια τη μεγάλη ομάδα του Πανηλειακού θλιβόμαστε με το θέαμα που παρουσιάζει. Πολλοί φίλαθλοι από το Χάβαρι και άλλα “χωριά” πηγαίναμε στον Πύργο να θαυμάσουμε και να ενισχύσουμε τον Πανηλειακό στην μεγαλειώδη πορεία του προς την Α΄ Εθνική. Θα μου πείτε και τώρα στην  Α΄παίζει αλλά τοπικό.

Οι Πυργαίοι αντί να κοιτάξουν που έχουν καταντήσει την ομάδα τους, θέλουν να κερδίζουν τα “χωριά”. Αν θέλουν να ανέβει κατηγορία η ομάδα τους ας φροντίσουν να ανέβει στους αγωνιστικούς χώρους. Όλοι αυτοί που χτες ήταν στο Χάβαρι ξεχνούν την ιστορία του Πανηλειακού. Αν δεν αλλάξουν νοοτροπία θα παραμείνουν και αυτοί ένα μεγάλο ΧΩΡΙΟ.

Πέθανε τα ξημερώματα της Παρασκευής σε ηλικία 82 ετών ο Λέοναρντ Κοέν, ο Καναδός λογοτέχνης της ροκ μουσικής του οποίου τα τραγούδια συνδύασαν θρησκευτικές απεικονίσεις με θέματα τη λύτρωση και τη σεξουαλική επιθυμία και του έφεραν την αναγνώριση σε όλο τον κόσμο.

Ο Κοέν γεννήθηκε στις 21 Σεπτεμβρίου 1934 στο Κεμπέκ του Καναδά. Ήταν ήδη αναγνωρισμένος ποιητής και λογοτέχνης όταν μετακόμισε στη Νέα Υόρκη το 1966 στα 31 του χρόνια για να κάνει καριέρα.

Τα τραγούδια του Κοέν με την folk-rock μουσική του και τα σκοτεινά συναισθήματα επηρέασαν πολλούς μουσικούς και του αποδόθηκαν πολλές τιμές, όπως η εισαγωγή του στο Rock & Roll Hall of Fame και το Order of Canada, της δεύτερης υψηλότερης διάκρισης σε πολίτη του Καναδά. Στο Hallelujah ανακαλεί τον βασιλιά Δαβίδ και παραλληλίζει την σωματική έλξη με την επιθυμία για πνευματική σύνδεση. Έχει δε εκτελεστεί εκατοντάδες φορές από πολλούς καλλιτέχνες.

Τη δεκαετία του 1960 έζησε στην Ύδρα με την νορβηγίδα μούσα του Μαριάν Ίλεν. Η ίδια πέθανε τον Ιούλιο του 2016 στα 81 της. Για εκείνη έγραψε ένα από τα πιο γνωστά του τραγούδια, το So long, Marianne. Aπέκτησε δύο παιδιά, τον Άνταμ (1972) επίσης μουσικό και την Λόρκα (1974), η οποία σκηνοθέτησε πολλά από τα βίντεο κλιπ του πατέρα της.
Πρόσφατα κυκλοφόρησε το 14ο άλμπουμ του You want it darker, ενώ εμφανίστηκε στη σκηνή στις αρχές του 2016.
Μιλώντας τον Οκτώβριο στο New Yorker, είχε αναφερθεί στην «εγγύτητά» του με τον θάνατο: «Είμαι έτοιμος να πεθάνω. Απλά ελπίζω να μην είναι πολύ άβολο.»
Αρκετά από τα βιβλία του έχουν μεταφραστεί και κυκλοφορήσει και στην Ελλάδα.

http://www.tovima.gr/culture/article/?aid=84350