Οι περισσότεροι κάτοικοι του Χαβαρίου και των Λαστεΐκων Πύργου κατάγονται από τη Λάστα Γορτυνίας (Ν. Αρκαδίας). Γύρω στο 1845 άρχισαν να πηγαινοέρχονται στα χωριά αυτά και μετά από μια δεκαπενταετία περίπου άρχισαν να εγκαθίστανται μόνιμα.
Κάποτε δύο Λασταίοι, κατά τη μετακίνησή τους από τη Λάστα προς τα πεδινά, σταμάτησαν το βράδυ σε ένα δάσος να ξεκουραστούν. Άναψαν μια φωτιά και κάθισαν να ζεσταθούν. Μάλωσαν όμως για το ποιος θα μείνει πιο πολλή ώρα ξάγρυπνος να κρατήσει αναμμένη τη φωτιά. Και τότε ο καθένας άναψε δική του φωτιά για να ζεσταθεί.
Έτσι λοιπόν δύο άνθρωποι είχαν τρεις φωτιές για να ζεσταθούν.
Την παροιμία αυτή περιγράφει ο Νικόλαος Λάσκαρης στο βιβλίο του: “Η Λάστα και τα μνημεία της” (εκδ. 1903), ως αποτέλεσμα διχογνωμίας.
Ο Νικ. Λάσκαρης, αναφέρει ότι οι Λασταίοι, χάριν αστεϊσμού, λένε ότι άναψαν τις τρεις φωτιές για να καθίσουν ανάμεσα και να ζεσταθούν καλύτερα, αλλά και να δείξουν την προκοπή τους ποιος θα ανάψει την καλύτερη φωτιά.