Την ΠΡΩΤΗ θέση και το χρυσό μετάλλιο κατέκτησε η Εθνική ομάδα πόλο γυναικών στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα υγρού στίβου στη Σαγκάη.
Στον τελικό νίκησε τη διοργανώτρια Κίνα με 9-8 και είναι δίκαια η καλύτερη ομάδα στον κόσμο.
Τα οκτάλεπτα ήταν: 2-2, 0-2, 4-4, 2-1.
Η σύνθεση της ελληνικής ομάδας: προπονητής ο Γιώργος Μορφέσης
Κούβδου, Ασημάκη (3), Ρουμπέση (3), Μελιδώνη (1), Λιόση (1), Μανωλιουδάκη (1), Τσουκαλά, Ψούνη, Αβραμίδου, Γερόλυμου, Αντωνάκου, Λαρά.
Του Ανδρέα Πετρουλάκη
Κατέβαινα την Βασιλέως Γεωργίου. Τρείς βουλευτές του ΠΑΣΟΚ κατηφόριζαν στο αριστερό πεζοδρόμιο. Έσβησα τη μηχανή και παρακολούθησα τη σκηνή. Ατάραχοι περπάτησαν στην κάτω μεριά της πλατείας, στο ύψος της Σταδίου και στάθηκαν στο φανάρι να περάσουν απέναντι. Σαν να μην έβλεπαν τι συνέβαινε γύρω τους
Η πλατεία Συντάγματος σε τίποτα δεν θύμιζε αυτό που χρόνια ξέραμε και κάποιοι αγαπήσαμε. Η πλευρά προς την Μεγάλη Βρετανία ήταν κατειλημμένη από ένα απροσδιόριστο συμπίλημα σκηνών, κασονιών, τραπεζιών, καρεκλών, τεντών, πανό, αφισών. Νωχελικοί ταβλαδόροι, ημίγυμνοι ξαπλωμένοι, αραιοί αραχτοί συζητητές με μπυρόνια στα χέρια οι λίγοι κάτοικοι της κατασκήνωσης. Κάποιες σκηνές εμφανώς κλειστές, με κατοίκους να λείπουν σε διακοπές. Κάποια αντικείμενα στιβαγμένα σαν φτωχική μετακόμιση, περιμένουν προφανώς τους ιδιοκτήτες να επιστρέψουν από την επαναστατική άδεια. Ο περιβάλλων χώρος βρώμικος, η μυρωδιά βαριά. Η εικόνα κινείται ανάμεσα σε παρακμιακό κάμπινγκ και καταυλισμό αστέγων.
Στο πάνω πεζοδρόμιο, στην Αμαλίας η εικόνα ήταν πιο τακτοποιημένη και πιο ανεξήγητη. Σαν τραπεζάκια φοιτητικής ακροδεξιάς παράταξης, Υποτίθεται ότι μαζεύουν υπογραφές για κάτι αντικοινοβουλευτικό (δεν είδα κανέναν να υπογράφει) και χτυπούν μεροκάματα καθισμένοι σε καρέκλες ολημερίς, κάτω από συνθήματα της συμφοράς.
Το μόνο γνώριμο και όχι απροσδόκητο οι πολλές δεκάδες Αφρικανών πωλητών τσαντών και άλλων αγαθών. Ήσαν εγκατεστημένοι με τάξη στο κέντρο της πλατείας, προφανώς άρτι μετακομίσαντες από τα Προπύλαια σε πιο εμπορικό στέκι. Αρκετοί περιπατητές ανάμεσα στις διαφορετικές φυλές του Συντάγματος κοιτούσαν γύρω τους σαστισμένοι- μεταξύ τους και πολλοί τουρίστες αλλά ειλικρινά δεν με ενδιαφέρει, δεν πιστεύω ότι ο τουρισμός είναι τόσο εύθραυστο είδος. Για εμάς με ενδιαφέρει και τον πολιτισμό που αποτυπώνει το μέρος.
Σκέπτομαι ότι οι παντελώς αδιαφορήσαντες για το θέαμα βουλευτές το πιθανότερο αρκούνται στην αγαθή τους τύχη που τους επέτρεψε να ξαναζήσουν την εμπειρία να διασχίσουν το Σύνταγμα χωρίς να τους πετροβολήσουν. Κάτι ασφαλώς αδιανόητο ένα μήνα πριν. Τα απομεινάρια των αγανακτισμένων, ακόμα και να τους είδαν, μάλλον αδιαφόρησαν, καθότι τώρα ζουν την ανερέθιστη επαναστατική τους περίοδο και κρατούσαν και την παραμαμά στο πλακωτό.
Οι βουλευτές, λαλίστατοι όταν πρόκειται να χαϊδέψουν αυτιά ψηφοφόρων, φοβούνται να πουν μια κουβέντα για το θέαμα που αντικρύζουν μπροστά στο Κοινοβούλιο; Είναι αρκετό για τους «μνημονιακούς» ότι έχει εξατμισθεί η δυναμική των οργισμένων του Συντάγματος και ξαναπερπατούν ανενόχλητοι στο μέρος; Οι άλλοι, οι βουλευτές που είχαν σπεύσει να κολακέψουν τούς αγανακτισμένους, δεν νιώθουν την ανάγκη να προστατέψουν την υστεροφημία ενός σημαντικού, άσχετα αν συμφωνεί κανείς, πολιτικού γεγονότος που εκτυλίχθηκε στον χώρο το προηγούμενο διάστημα; Διάολε, πρόκειται για την πιο κεντρική πλατεία της χώρας, είναι δυνατόν να γίνεται σύμβολο ασχήμιας και ανομίας;
Τις πρωϊνές ώρες έφυγε από τη ζωή, σε ηλικία 89 ετών, ο Μιχάλης Κακογιάννης, ο οποίος νοσηλευόταν στο νοσοκομείο «Ευαγγελισμός», τις τελευταίες δέκα ημέρες.
Γεννημένος στη Λεμεσό της Κύπρου τον Ιούλιο του 1922, έζησε στις πρωτεύουσες του κόσμου «ως πλάνητας με προίκα και εφόδιο την ελληνικότητα, που έφερα μέσα μου, αρετή όντως», όπως περιγράφει ο ίδιος στη βιογραφία του με τίτλο «Σε πρώτο πλάνο», που έγραψε ο δημοσιογράφος Χρήστος Σιάφκος.
Σπούδασε Νομική στην Αγγλία και πήρε το δίπλωμά του. Τα πρώτα χρόνια του Β’ Παγκόσμιου Πόλεμου, ο νεαρός Κακογιάννης εργαζόταν στο BBC εμψυχώνοντας με τις εκπομπές του τους υπόδουλους Έλληνες, ενώ διδασκόταν σκηνοθεσία θεάτρου στο Ολντ Βικ. Παράλληλα, άρχισε να δουλεύει επαγγελματικά ως ηθοποιός με κορύφωση την εμφάνισή του στον πρωταγωνιστικό ρόλο του «Καλιγούλα», ρόλο για τον οποίο τον επέλεξε ο ίδιος ο Αλμπέρ Καμί και τον σκηνοθέτησε ο Αλέξης Σολομός, που επίσης τότε ζούσε στο Λονδίνο. Ήταν οι συμπτώσεις εκείνη την εποχή, που καθόρισαν τη ζωή του. Το γεγονός ότι γνωρίστηκε με τον Δημήτρη Χορν, που φιλοξένησε στο Λονδίνο κι ακόμα ότι ο Νάνος Βαλαωρίτης του υπέβαλε την ιδέα να γράψει το πρώτο του σενάριο με βάση την «Ερόικα» του Κοσμά Πολίτη, που έγινε ταινία πολύ αργότερα. Η γνωριμία του με τον Χορν και η σχέση τους, που συνεχίστηκε και στην Αθήνα, τον έφερε κοντά και στην Έλλη Λαμπέτη. Έτσι «γεννήθηκε» το «Κυριακάτικο ξύπνημα».
Η προβολή της ταινίας στις Κάννες και η επιλογή να ανοίξει αυτή το φεστιβάλ του Εδιμβούργου έβαζαν παράλληλα τις βάσεις για τη διεθνή καριέρα. Ακολούθησε η «Στέλλα» με τη Μελίνα, ταινία – μύθος στην οποία, όμως, οι κριτικές τότε δεν χαρίστηκαν (ειδικά από την Αριστερά), όπως δεν χαρίστηκαν στο «Κορίτσι με τα μαύρα» με τη Λαμπέτη, για την οποία όμως στο Λονδίνο το κοινό έκανε ουρές.
Αργότερα ήρθε η «Ηλέκτρα» με την Ειρήνη Παπά, ταινία που χρηματοδοτήθηκε από τη United Artists και ο «Ζορμπάς» με τον οποίο εδραίωσε απόλυτα την καριέρα του.
Μετά τον «Ζορμπά», αν όχι όλες, οι περισσότερες πόρτες ήταν πια ανοιχτές για τον σκηνοθέτη που άρχισε να εργάζεται και από τις δυο πλευρές του Ατλαντικού, στη Αμερική και την Ευρώπη, ανεβάζοντας κλασικό ρεπερτόριο, όπερα, αλλά συχνά και τραγωδίες, ειδικά στη Νέα Υόρκη. Είναι χαρακτηριστικό ότι παρουσίασε για πρώτη φορά τις «Τρωάδες» στο Φεστιβάλ των Δύο Κόσμων στο Σπολέτο της Ιταλίας για να τις επαναλάβει στη Νέα Υόρκη, αλλά και στο Παρίσι, πριν τις μεταφέρει κινηματογραφικά με την Κάθριν Χέπμπορν στο ρόλο της Εκάβης.
Επιλεκτικός ως προς τη δουλειά του, ήταν ικανός να συγκρούεται (κάτι που έκανε συχνά) με κρατικούς φορείς, προκειμένου να την προστατεύσει, αλλά και με φίλους του, όπως η Μαρία Κάλλας, όταν ένιωσε πως επενέβαινε στη διδαχή ενός ρόλου προς μία πρωταγωνίστριά του. Και την ίδια στιγμή που υπέγραφε τους «Μποέμ» στη «Τζούλιαρντ» της Νέας Υόρκης, έκανε με την ίδια ευχαρίστηση την «Όμορφη πόλη» στο αθηναϊκό «Παρκ».
Κορυφαία στιγμή της καριέρας του υπήρξε το δραματοποιημένο ντοκιμαντέρ «Αττίλας 1974». Όπως αφηγείτο ο ίδιος, μόλις είχε σκηνοθετήσει «Οιδίποδα Τύραννο» για το Εθνικό Θέατρο της Ιρλανδίας, όταν έμαθε για την εισβολή. Σε όλη τη διάρκεια της δικτατορίας ο Κακογιάννης δεν είχε έρθει στην Ελλάδα. Άλλωστε, ήταν από τους πρώτους που την 21η Απριλίου του 1967 έκανε δηλώσεις στα γαλλικά ραδιόφωνα, αλλά και από εκείνους που συνεργάστηκαν ειδικά με τη Μελίνα στον αντιχουντικό αγώνα.
«Έζησα καλή ζωή, ασχέτως αν ποτέ δεν έκανα οικογένεια. Αγάπησα πλάσματα, που με μεγαλύτερη παραφορά αγάπησαν εμένα, έσπασα συχνά τις ερωτικές συμβάσεις, που η τρέχουσα ηθική επέβαλλε. Αγάπησα πολύ περισσότερο, ωστόσο, τη δουλειά μου», έλεγε.
Έργο του Μιχάλη Κακογιάννη είναι και ο νυχτερινός φωτισμός των μνημείων της Ακρόπολης, τον οποίο εκείνος πρώτος οραματίσθηκε. Εκείνος δημιούργησε και τον σύλλογο «Οι φίλοι της Αθήνας».
Για την προσφορά του και το έργο του τιμήθηκε με πολλές διακρίσεις στην Ελλάδα, την Κύπρο και το εξωτερικό. Βραβεύθηκε από την Ακαδημία Αθηνών για την προσφορά του στο έθνος, από το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης για το συνολικό έργο του και αναγορεύθηκε διδάκτωρ Τεχνών στο Columbia College, και επίτιμος διδάκτωρ στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, στο Πανεπιστήμιο Κύπρου και στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.
Επαγγελματικά ο Μιχάλης Κακογιάννης εμφανίστηκε πρώτη φορά στο θέατρο, ως Ηρώδης στη Σαλώμη του Όσκαρ Ουαΐλντ, το 1947. Ο ίδιος περιγράφει μοναδικά την σκηνή: «Όλα διαδραματίστηκαν, όπως μπορείτε να τα φανταστείτε, ακόμα και ο Χορός των επτά πέπλων. Μου γδύθηκε σχεδόν τελείως η Σαλώμη, ή τουλάχιστον όσο επιτρεπόταν τότε. Έμεινε με ένα κιλοτάκι και δε θυμάμαι αν φορούσε καν σουτιέν. Λεγόταν Μπερνίς Ρούμπενς και έγινε στη συνέχεια διάσημη συγγραφεύς».
«Στη ζωή δεν είμαι καταπιεστικός, στη δουλειά όμως γίνομαι. Στον κινηματογράφο πρέπει να είσαι δικτάτορας. Διοικείς πλήθος ανθρώπων, γίνεσαι Θεός κατά κάποιο τρόπο, αφού πλάθεις ζωή. Κι αυτή η ζωή αποκτά την οντότητα της πραγματικής. Επίσης, γίνεσαι απόλυτα ειλικρινής. Δεν έχεις καιρό για κολακείες ή ψέμματα. Το πλάνο εργασίας πρέπει να ολοκληρώνεται στον τακτό χρόνο. Αν κατακρίνω για κάτι σήμερα τους νέους σκηνοθέτες, είναι γιατί δεν υπακούουν στους νόμους του κινηματογράφου και ξαφνικά μένουν χωρίς λεφτά. Εγώ γύριζα τις ταινίες σε επτά με οκτώ εβδομάδες. Δεν έβγαινα ποτέ από τον προϋπολογισμό. Αλλά βέβαια πρέπει να ξέρεις τι θέλεις, όταν αρχίζεις να δουλεύεις. Κι όσο για τις αποφάσεις, πρέπει να ξέρεις να τις παίρνεις στο δευτερόλεπτο».
«Στον αγνώμονα άνθρωπο δεν απαντώ καθόλου. Όσο για την κακεντρέχεια δε με νευριάζει, σίγουρα όμως με πληγώνει. Και αν το να είσαι καλός σημαίνει ότι είσαι δίκαιος και λειτουργείς σωστά, ναι, νομίζω πως είμαι καλός άνθρωπος».
«Ο ‘Αττίλας 74’ δεν είναι μία ταινία που σκηνοθέτησα εγώ. Τη σκηνοθέτησε η Ιστορία κι εγώ απλώς κατέγραψα τα γεγονότα. ‘Οσο καλύτερα μπορούσα και λειτουργώντας ως καθρέφτης τους. Μόλις έμαθα για την εισβολή, ότι οι Τούρκοι μάς είχαν μαχαιρώσει στην πλάτη, σκέφτηκα πως κανονικά θα έπρεπε να πάω και να καταταγώ στην Κυπριακή Εθνοφρουρά. Δεν ήμουν, όμως, ικανός να χρησιμοποιήσω άλλο όπλο εκτός της κινηματογραφικής μηχανής. Και μ΄αυτή πολέμησα τελικά».
http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathremote_1_25/07/2011_399685
Διαβάσαμε στις σημερινές τοπικές εφημερίδες ότι ο Αντιδήμαρχος Ήλιδας κ. Παπαδόπουλος, προχώρησε σε μήνυση κατά αγνώστων για παράνομες αφισοκολλήσεις σε πινακίδες σήμανσης.
Πράγματι οι πινακίδες σήμανσης, οι κολώνες και οτιδήποτε άλλο μπορεί να φανταστεί κανείς, χρησιμοποιούνται για την ανάρτηση διαφημιστικών αφισών. Το φαινόμενο αυτό αυξάνεται την καλοκαιρινή περίοδο που λειτουργούν τα παραλιακά καταστήματα και διαφημίζουν τις εκδηλώσεις που πραγματοποιούν.
Οι αφίσες αυτές παραμένουν αρκετό καιρό στα σημεία αυτά, ενώ όταν στη θέση τους μπαίνουν νεότερες, οι παλιές πετιούνται στους δρόμους και γεμίζουν την περιοχή. Ακόμη και αφίσες και πανό του Δήμου έχουμε δει να μένουν για πολύ καιρό.
Είναι γνωστοί όλοι αυτοί που κάνουν παράνομη αφισοκόλληση. Αν θέλετε κύριε Αντιδήμαρχε, κάνετε μήνυση κατά των υπευθύνων των καταστημάτων που διαφημίζονται. Κάνοντας μήνυση κατά αγνώστων δεν πρόκειται να καταφέρετε τίποτα.
Η Ελληνική Στατιστική Αρχή ανακοίνωσε τα προσωρινά αποτελέσματα της απογραφής πληθυσμού που έγινε από 10 έως 24 Μαΐου 2011.
Ο Γερμανός καθηγητής του London School of Economics Αλμπρεχτ Ριτσλ, ένας ιστορικός της Οικονομίας, σε συνέντευξή του στο περιοδικό Spiegel λέει: «Οι χρεοκοπίες της Γερμανίας τα περασμένα χρόνια δείχνουν τον δρόμο που πρέπει να ακολουθήσει σήμερα η Ευρώπη για την Ελλάδα».
«Το λογικότερο είναι τώρα να συμφωνηθεί μια μείωση του χρέους. Όποιος δάνεισε λεφτά στην Ελλάδα, πρέπει να χάσει ένα μεγάλο μέρος τους. Αυτό θα ήταν καταστροφικό για τις τράπεζες, γι’ αυτό θα πρέπει να τις βοηθήσουν οι κυβερνήσεις. Μπορεί αυτή η λύση να είναι ακριβή για τη Γερμανία, αλλά έτσι κι αλλιώς θα πρέπει να πληρώσουμε. Κι έτσι θα είχε και η Ελλάδα μια ευκαιρία για μια νέα αρχή».
Η Γερμανία δεν πτώχευσε μόνο δύο φορές κατά τη διάρκεια του 20ού αιώνα, αλλά «τουλάχιστον τρεις». Η τρίτη ήταν το… 1990! «Ο τότε καγκελάριος Χέλμουτ Κολ αρνήθηκε να εφαρμόσει τη Συμφωνία του Λονδίνου του 1953. Η συμφωνία έλεγε ότι οι γερμανικές πολεμικές αποζημιώσεις στην περίπτωση της επανένωσης των Γερμανίων θα πρέπει να τεθούν υπό επαναδιαπραγμάτευση. Η Γερμανία, όμως, δεν πλήρωσε μετά το 1990 (εκτός πολύ λίγων) ούτε τα αναγκαστικά δανεια, ούτε αποζημιώσεις κατοχής. Κήρυξε μιαν οιονεί στάση πληρωμών. Η Ελλάδα είναι ένα από τα κράτη, που δεν πήραν δεκάρα», παρατηρεί ο γερμανός ιστορικός.
Ο Ριτσλ εξηγεί: «Η Γερμανία έζησε τις μεγαλύτερες χρεοκοπίες της νεότερης ιστορίας. Την σημερινή οικονομική ανεξαρτησία της και τη θέση της ως “Διδασκάλου της Ευρώπης” την χρωστάει στις ΗΠΑ, οι οποίες μετά τον Α’ αλλά και κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο παραιτήθηκαν από το δικαίωμα τους να ζητήσουν τεράστιες πολεμικές αποζημιώσεις. Αυτό δεν το θυμάται όμως κανείς σήμερα…» Ειδικότερα, μετά τη γερμανική συνθηκολόγηση του 1945 «οι ΗΠΑ φρόντισαν να μην θέσει κανείς από τους συμμάχους αξιώσεις για αποζημίωση. Εκτός από μερικές εξαιρέσεις, ματαιώθηκαν όλες οι αξιώσεις μέχρι μια μελλοντική επανένωση των Γερμανιών. Αυτό ήταν πολύ ζωτικό για την Γερμανία, ήταν στην ουσία η οικονομική βάση του γερμανικού μεταπολεμικού θαύματος. Αλλά παράλληλα, τα θύματα της γερμανικής κατοχής ήταν αναγκασμένα να αποποιηθούν τα δικαιώματα τους για αποζημίωση, μεταξύ αυτών και οι Έλληνες…».
Ο καθηγητής Ριτσλ υπολογίζει ότι τα γερμανικά χρέη της δεκαετίας του 1930 ισοδυναμούν με το κόστος της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής κρίσης του 2008. «Συγκριτικά, λοιπόν, τα χρέη της Ελλάδας είναι μηδαμινά». Το οικονομικό μας θαύμα κατέστη δυνατό αποκλειστικά και μόνο επειδή δεν αναγκαστήκαμε να πληρώσουμε αποζημιώσεις», σημειώνει ο Ριτσλ. Και στην παρατήρηση του Spiegel μήπως η Γερμανία θα έπρεπε να είναι πιο συγκρατημένη στις απαιτήσεις της προς την Ελλάδα, ο καθηγητής ήταν αφοπλιστικός:
«Η Γερμανία στον 20ο αιώνα ξεκίνησε δυο πολέμους. Τον δεύτερο τον διεξήγαγε ως πόλεμο αφανισμού και εξολόθρευσης. Στη συνέχεια οι αντίπαλοί της αποποιήθηκαν το δικαίωμά τους για αποζημιώσεις. Το ότι η Γερμανία πραγματοποίησε το θαύμα της πάνω στις πλάτες άλλων ευρωπαίων δεν το έχουν ξεχάσει οι Έλληνες που παρακολουθούν τα εχθρικά γι’ αυτούς άρθρα και γνώμες στα γερμανικά ΜΜΕ. Αν αναβιώσουν τις παλιές διεκδικήσεις, μπορεί να ακολουθήσουν κι άλλοι… Θα έπρεπε να εξυγιάνουμε με προθυμία την Ελλάδα με τα λεφτά μας… Αν παίξουμε το παιχνίδι των ΜΜΕ, κάποτε κάποιοι θα μας στείλουν τους παλιούς λογαριασμούς».
http://www.sofokleous10.gr/portal2/toprotothema/toprotothema/2011-07-17-21-17-06-2011071739233/
Μία από τις δύο κυβερνήσεις, της Ελβετίας ή της Ελλάδας μας λέει ψέματα και μας κοροϊδεύει.
Χθές ο υπουργός Οικονομικών Ευάγγελος Βενιζέλος απηύθυνε πρόσκληση από το βήμα της Βουλής σε όσους έχουν μεταφέρει τα χρήματά τους στο εξωτερικό, να το δηλώσουν και να τακτοποιήσουν τις υποθέσεις τους, ισχυριζόμενος ότι υπάρχουν στοιχεία και θα γίνουν έλεγχοι.
Πριν από ένα μήνα η υπουργός Οικονομικών της Ελβετίας είπε ακριβώς τα αντίθετα. Δηλαδή, ότι η Ελβετία έχει δηλώσει στην ελληνική κυβέρνηση ότι είναι πρόθυμη να συνεργαστεί , αλλά η Ελλάδα δεν έχει κάνει τίποτα. Πριν από την απάντηση της Ελβετίδας υπουργού είχαν προηγηθεί ταξίδια του Θ.Πάγκαλου που έλεγε ότι πήγαινε στην Ελβετία για να τακτοποιήσει το ζήτημα.
Το παρακάτω απόσπασμα είναι από τα όσα δήλωσε η υπουργός Οικονομικών της Ελβετίας Eveline Widmer-Schlumpf για το θέμα.
«Από το 2005* η Ελβετία επεδίωξε να επεκτείνει την ανταλλαγή πληροφοριών στις περιπτώσεις φορολογικής απάτης, χωρίς όμως η Ελλάδα να ανταποκριθεί στο Ελβετικό αίτημα. Το 2009, η Ελβετία ανακοίνωσε την προθυμία της να επεκτείνει την ανταλλαγή πληροφοριών κατά την έννοια του άρθρου 26 της Σύμβασης του ΟΟΣΑ και να παράσχει πληροφορίες για την ορθή χρήση του εθνικού φορολογικού δικαίου των κρατών-μελών συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας. Με τη συμφωνία σε ένα τροποποιητικό Πρωτόκολλο μεταξύ Ελβετίας και Ελλάδας θα μπορούσε αυτός ο στόχος να υλοποιηθεί στις 4 Νοεμβρίου του 2010. Τα Ομοσπονδιακά Κοινοβούλια θα πρέπει να συναινέσουν στο Πρωτόκολλο που τροποποιεί τη σύμβαση αποφυγής διπλής φορολογίας με την Ελλάδα με την τελική ψηφοφορία της 17ης Ιουνίου 2011 προκειμένου να εγκριθεί η συμφωνία από την πλευρά της Ελβετίας. Αυτή η νέα κατάσταση θα επιτρέψει στις ελληνικές αρχές να διασφαλίσουν, στη συνέχεια, ότι τα περιουσιακά στοιχεία των Ελλήνων που βρίσκονται σε ελβετικές τράπεζες θα φορολογούνται στην Ελλάδα.»
*Από το 2005 υπάρχει συμφωνία μεταξύ Ελβετίας και ΕΕ για τη φορολόγηση των τόκων των καταθέσεων στην Ελβετία. Σύμφωνα με αυτή τη συμφωνία οι τόκοι από τραπεζικά προϊόντα φορολογούνται στην πηγή. Αυτή η συμφωνία επιτρέπει στις ελληνικές αρχές να διασφαλίσουν, στη συνέχεια, ότι τα περιουσιακά στοιχεία των Ελλήνων που βρίσκονται σε ελβετικές τράπεζες θα φορολογούνται στην Ελλάδα.
Τώρα ο Β.Βενιζέλος μας ξαναλέει τα ίδια που έλεγε μέχρι τώρα ο Πάγκαλος. Ο Βενιζέλος ισχυρίστηκε ότι μίλησε σε τηλεδιάσκεψη με την Ελβετίδα ομολόγό του και το θέμα δρομολογήθηκε.
Τόσο που έχουν αργήσει, φωνάζοντας προειδοποιητικά κάθε λίγο «Ελβετία ερχόμαστε» , τα πουλάκια θα έχουν πετάξει για άλλους (φορολογικούς) παραδείσους.
Δείτε πώς οι τράπεζες δημιουργούν το χρήμα από το ΤΙΠΟΤΑ.
Σήμερα σε όλο τον κόσμο κυκλοφορεί χρήμα που στην πραγματικότητα δεν υπάρχει.
Στα 4,542 δισ. ευρώ διαμορφώνεται το πρώτο εξάμηνο του έτους η “μαύρη τρύπα” του προϋπολογισμού, λόγω κυρίως της δραματικής υστέρησης των φορολογικών εσόδων, αλλά και της σημαντικής υπέρβασης των δαπανών.
Σύμφωνα με τα προσωρινά στοιχεία εκτέλεσης του Κρατικού Προϋπολογισμού για το εξάμηνο Ιανουάριου – Ιουνίου 2011, σε δημοσιονομική βάση, το έλλειμμα του Κρατικού Προϋπολογισμού διαμορφώνεται στα 12.781 εκατ. € έναντι στόχου 10.374 εκατ. € και ελλείμματος 9.997 εκατ. € το αντίστοιχο διάστημα του 2010.
Τα συνολικά έσοδα του Κρατικού Προϋπολογισμού κατά το α’ εξάμηνο (Τακτικός και ΠΔΕ) υστερούν έναντι του στόχου κατά 3.051 εκατ. €, ενώ οι συνολικές δαπάνες (Τακτικός και ΠΔΕ) παρουσιάζονται μειωμένες κατά 644 εκατ. €.
Διαστάσεις διπλωματικού θρίλερ λαμβάνει η τραγωδία που κόστισε τη ζωή σε τουλάχιστον δώδεκα αθώους ανθρώπους στη ναυτική βάση «Ευάγγελος Φλωράκης», στο Ζύγι της Κύπρου. Μετά τις χθεσινοβραδυνές αποκαλύψεις του “Newsbomb” για τις αφόρητες πιέσεις των Αμερικανών εις βάρος της Λευκωσίας, όπως αυτές καταγράφονται στις διαρροές των Wikileaks, μία νέα πτυχή έρχεται να ενισχύσει τις υποψίες περί δολιοφθοράς…
Το γαϊτανάκι των πιέσεων άρχισε από το 2009 όταν ενεπλάκη προσωπικώς η Αμερικανίδα υπουργός Εξωτερικών κ. Χίλαρυ Κλίντον απειλώντας εμμέσως τον Κύπριο Πρόεδρο κ. Δημήτρη Χριστόφια να λάβει μέτρα εναντίον της Κύπρου αν θα μεταφέρονταν τα πυρομαχικά που εξερράγησαν από το Ιράν στη Συρία με το ρωσικών συμφερόντων πλοίο “Μαντσεγκόρσκ”, το οποίο έφερε κυπριακή σημαία. Η κυπριακή πλευρά αντιστάθηκε αρχικώς στις πιέσεις των Αμερικανών. Φοβόταν τη δικαιολογημένη οργή και τα πιθανά αντίποινα της Συρίας, αν προχωρούσε σε τέτοια κίνηση. Η Κύπρος έχει, άλλωστε, πικρή πείρα. Παλιότερα είχε πάλι υποκύψει στις πιέσεις των ΗΠΑ και του Ισραήλ και είχε κατασχέσει το φορτίο ενός άλλου πλοίου του “Γκρεγκόριο”, το οποίο μετέφερε στη Συρία ραντάρ από τη Βόρειο Κορέα. Τότε η Δαμασκός εγκατέλειψε τη φιλοκυπριακή πολιτική της, έκανε στροφή 180 μοιρών και άνοιξε την πορθμειακή γραμμή από το συριακό λιμάνι της Λατάκια προς την κατεχόμενη Αμμόχωστο, αίροντας τον αποκλεισμό του κατοχικού ψευδοκράτους. Όπως αποδεικνύεται από τις διαρροές των Wikileaks, η υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ κ. Χίλαρυ Κλίντον πίεσε τον Κύπριο Πρόεδρο κ. Δημήτρη Χριστόφια, ο οποίος υπέκυψε και λίγες ώρες πριν μπει το πλοίο στα συριακά χωρικά ύδατα το διέταξε στη Λεμεσό, όπου μετά δύο εβδομάδες διαβουλεύσεων κατασχέθηκε στις 12 Φεβρουαρίου 2009 το φορτίο του με απόφαση του υπουργικού συμβουλίου της Κύπρου.
Στην περιοχή του Ζυγίου σχεδιάζεται να κατασκευαστεί ο τερματικός σταθμός υγροποίησης φυσικού αερίου (LNG) που θα τροφοδοτείται με υποθαλάσσιο αγωγό από το ισραηλινό κοίτασμα “Leviathan 3” και το κυπριακό πεδίο 12. Το σημείο βρίσκεται σε ακτίνα δύο χιλιομέτρων από το σημείο που έγινε η έκρηξη.
Η εκδοχή που αναφέρει πως επρόκειτο για συγκεκριμένο χτύπημα με πολιτικές, διπλωματικές, στρατιωτικές και οικονομικές διαστάσεις μάλλον ενισχύεται από τις συνέπειες που προκαλεί η έκρηξη, πέρα από τις ανθρώπινες απώλειες. Έγκυροι διπλωματικοί αναλυτές δεν αποκλείουν να πρόκειται για μεθοδευμένη ενέργεια η οποία πλήττει οικονομικά την Κύπρο στον πιο ευαίσθητο τομέα της, τον ενεργειακό.
Τα Wikileaks Εδώ και εβδομάδες πάντως, διαδραματίζεται ένα περίεργο διπλωματικό παιγνίδι, το οποίο κορυφώθηκε με τις αποκαλύψεις που προέρχονται από τα Wikileaks και μαρτυρούν έμμεσους εκβιασμούς της Αμερικανίδας υπουργού Εξωτερικών κ. Χίλαρυ Κλίντον ότι οι ΗΠΑ θα αναγκαστούν να εκθέσουν διεθνώς την Κύπρο αν το φορτίο με τα ιρανικά πυρομαχικά σε πλοίο με κυπριακή σημαία κατάφερνε να φτάσει στη Συρία.
Εμπλοκή της NSA Ωστόσο, η αμερικανική Υπηρεσία Εθνικής Ασφάλειας (NSA) πληροφόρησε την πρεσβεία ότι το πλοίο «δεν είχε λάβει ή μεταδώσει μηνύματα μέσω ασυρμάτου προσφάτως». Επιπλέον, το αμερικανικό Ναυτικό ενημέρωσε ότι αν το «Μόντσιεγκορσκ» διατηρούσε την κατεύθυνσή του και την ταχύτητα των 11 κόμβων θα έφτανε στη Συρία το ίδιο βράδυ. Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο οι Αμερικανοί πίεζαν με τηλεφωνήματα τους Κύπριους αξιωματούχους το τελευταίο κρίσιμο 24ωρο, ενώ είχαν ήδη προχωρήσει σε απευθείας διάβημα προς τον Πρόεδρο κ. Δημήτρη Χριστόφια για τον περιορισμό του πλοίου σε κυπριακό λιμάνι.
Διαβάστε περισσότερα από το άρθρο του Του Χ.Κ. Λαζαρόπουλου στο www.newsbomb.gr