Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 85 ετών ο λαϊκός καραγκιοζοπαίχτης Ευγένιος Σπαθάρης. Τις τελευταίες ημέρες νοσηλευόταν σε ιδιαίτερα κρίσιμη κατάσταση στο νοσοκομείο ΚΑΤ, μετά από μία μοιραία πτώση κατά τη διάρκεια εκδήλωσης.
Γεννήθηκε στην Κηφισιά, το 1924, μέσα στην τέχνη του πατέρα του, Σωτήρη, την οποία λάτρεψε. Όταν οι άσχημες συνθήκες της γερμανικής κατοχής ήταν πλέον βέβαιο ότι δεν θα του επέτρεπαν να ακολουθήσει τον τομέα της αρχιτεκτονικής, που επίσης αγαπούσε, αφιερώθηκε με ιδιαίτερο ζήλο στο θέατρο σκιών. Στόχος του ήταν να ανεβάσει πολύ ψηλά τον Καραγκιόζη, τόσο σαν σημαντικό ελληνικό και παραδοσιακό θέαμα όσο και σαν εξαιρετικό είδος τέχνης και τεχνικής.
Μετά το 1950, ο Σπαθάρης ξεκινά περιοδείες σε Ευρώπη και Αμερική, κάνοντας γνωστό τον Καραγκιόζη σε όλον τον κόσμο και αποσπώντας διεθνείς διακρίσεις τόσο για τις παραστάσεις του, όσο και για τη ζωγραφική του.
Το 1962 ο Ευγένιος Σπαθάρης ηχογραφεί όλες τις κλασσικές παραστάσεις του Καραγκιόζη στην Κολούμπια, και έτσι κυκλοφορούν οι πρώτοι δίσκοι του. Το 1966 δημιουργείται ο Πειραματικός Σταθμός Τηλεόρασης και ξεκινά με τον Καραγκιόζη του Σπαθάρη, ο οποίος συνεχίστηκε έως το 1992.
Ο Ευγένιος Σπαθάρης, παρουσίασε πολλά έργα με ήρωα τον Καραγκιόζη τόσο ως άψυχο υλικό (φιγούρες ηρώων), όσο και σε έμψυχη (ζωντανή) παράσταση με ηθοποιούς. Σκηνοθέτησε και σκηνογράφησε με τεράστια επιτυχία τον “Μέγα Αλέξανδρο” με το Ελληνικό Χορόδραμα (1950), το ίδιο έργο “Μέγα Αλέξανδρο” σε συνεργασία με την Σοφία Βέμπο (1954), “Το ταξίδι” του Γ. Θέμελη (1965), τον “Καραγκιόζη Δικτάτορα” του Γ. Γιαννακόπουλου (1969), “Το μεγάλο μας τσίρκο” του Ι. Καμπανέλλη (1972), τον “Καραγκιόζη παρά λίγο Βεζύρη” του Σκούρτη, “τα Καραγκιοζέϊκα” του Ρώτα και πολλά άλλα έργα.
Το 1995 συγκεντρώνει όλα τα έργα του σε μόνιμη στέγη στο Σπαθάρειο Μουσείο Θεάτρου Σκιών Δήμου Αμαρουσίου.
Έχει τιμηθεί με Βραβείο Ρώμης (1962), με το Α’ Μετάλλιο του Πρίγκιπα του Μοντ, Α’ Βραβείο Πολωνίας (1978), Α’ Μετάλλιο Τοσκανίνι (Ιταλία) το 1978 κ.ά. Τέλος το 2007 τιμήθηκε ιδιαίτερα από το ελληνικό υπουργείο Πολιτισμού για την μεγάλη του προσφορά στο καλλιτεχνικό αυτό είδος για το οποίο του αναγνωρίστηκε ο τίτλος του μεγάλου δασκάλου.
Με τη φωνή του Ευγένιου Σπαθάρη μεγαλώσαμε όλοι εμείς, προσπαθώντας (μικρά παιδιά ακόμα) να πιάσουμε κάποιο σταθμό με το παλιό ραδιόφωνο με τις λυχνίες, που να “παίζει” Καραγκιόζη. Ταυτιζόμαστε και μεις με τον Καραγκιόζη που προσπαθούσε να ξεγελάσει τους άλλους και … την πείνα του. Προσπαθούσαμε να τον βοηθήσουμε να σκοτώσει το “καταραμένο φίδι”, να ξεφύγει του “Βεληγκέκα”, να κοροϊδέψει τον “Χατζατζάρη”, να παντρευτεί τη “Βεζυροπούλα” και στο τέλος πηγαίναμε μαζί του “να φάμε, να πιούμε και νηστικοί να κοιμηθούμε”. Πολλοί καραγκιοζοπαίχτες ακολούθησαν τα βήματά του, αλλά εμείς πάντα όταν ακούμε τη λέξη Καραγκιόζης, στο μυαλό μας θα έχουμε τον Ευγένιο Σπαθάρη.
Η κηδεία του Ευγένιου Σπαθάρη θα γίνει την Τετάρτη με δαπάνη του Υπουργείου Πολιτισμού.
