Η κατάσταση στην Ελλάδα πριν την έναρξη των Βαλκανικών Πολέμων
1. Ο ελληνοτουρκικός πόλεμος του 1897
Το 1897 έγινε ο “ατυχής” για την Ελλάδα ελληνοτουρκικός πόλεμος με αφορμή το Κρητικό Ζήτημα. Οι συγκρούσεις ξεκίνησαν στις 6 Απριλίου του 1897 και τερματίστηκαν στις 8 Μαΐου του ίδιου χρόνου με ήττα της Ελλάδας. Η ήττα αυτή αποδίδεται κυρίως στην κακή προετοιμασία, εκπαίδευση και εξοπλισμό του ελληνικού στρατού, καθώς και στην οικονομική αδυναμία της Ελλάδας, εξαιτίας της οικονομικής κρίσης της περιόδου αυτής.
Η συνθήκη ειρήνης, η οποία επικύρωσε το τέλος του ελληνοτουρκικού πολέμου του 1897, υπογράφτηκε στις 4 Δεκεμβρίου του 1897.
2. Ο Μακεδονικός Αγώνας
Από το 1878, μετά την υπογραφή της συνθήκης του Αγίου Στεφάνου, με τη δημιουργία της Μεγάλης Βουλγαρίας δημιούργησε τεράστια προβλήματα στον Ελληνισμό της Μακεδονίας, αφού ενθάρρυνε τις διεκδικήσεις των Βουλγάρων στη Μακεδονία, με σκοπό να έχουν διέξοδο στο Αιγαίο πέλαγος και τη Μεσόγειο θάλασσα από τα λιμάνια της Μακεδονίας και κυρίως αυτό της Θεσσαλονίκης. Έτσι οι Βούλγαροι ξεκίνησαν διωγμούς σε βάρος κυρίως των Ελλήνων της Μακεδονίας, με με απώτερο σκοπό τη βουλγαρική κυριαρχία στην περιοχή. Έτσι ο Μακεδονικός Αγώνας θα μείνει στη μνήμη των περισσοτέρων ως ένας ανορθόδοξος πόλεμος ελληνικών και βουλγαρικών ενόπλων σωμάτων μέσα στην τουρκική επικράτεια. Σκοπός των ελληνικών σωμάτων ήταν να περιφρουρήσουν το εθνικό φρόνημα των χωριών, ν’ αντιμετωπίσουν τις πιέσεις που ασκούσαν οι αντίπαλοι στα χωριά, να εξουδετερώσουν τις ένοπλες ομάδες και να περιορίσουν τη δράση των βουλγαρικών σωμάτων, τα οποία κινούνταν μεταξύ παρανομίας και εθνικού αγώνα, ταλαιπωρώντας τους αγροτικούς πληθυσμούς.
Ο αγώνας αυτός άρχισε ουσιαστικά το 1903 και πήρε τέλος το 1908, με κορυφαία στιγμή το θάνατο του Παύλου Μελά που ενέπνευσε και παρακίνησε και πολλούς άλλους Έλληνες αξιωματικούς να πολεμήσουν για την υπόθεση της Μακεδονίας. Η εμπειρία αυτή αποδείχθηκε πολύτιμη, μερικά χρόνια μετά, κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών Πολέμων.
3. Η επανάσταση στο Γουδί (1909)
Στην Ελλάδα για τη χρονική περίοδο από το 1897 μέχρι το 1909 γίνονται σημαντικές πολιτικές εξελίξεις. Το κίνημα στο Γουδί έγινε στις 15 Αυγούστου 1909, όπου συμμετείχαν περίπου 2.000 αξιωματικοί και στρατιώτες με βασικό σύνθημα την “Αναγέννηση” σε όλους τους τομείς. Απογοητευμένοι από τη διαφθορά την οικονομική δυσπραγία, την ήττα του 1897 και την αδράνεια στο μακεδονικό και στο κρητικό ζήτημα, οι Έλληνες αξιωματικοί του «Στρατιωτικού Συνδέσμου» με επικεφαλής τον συνταγματάρχη Ν. Ζορμπά στασίασαν, κάνοντας την επανάσταση στο γουδί, ζητώντας την παραίτηση της κυβέρνησης και την επιβολή νέων μέτρων.
