Μία πολύ προσφιλής τακτική των ηγεσιών είναι να επιχειρούν να επιβάλουν τη δική τους νοηματοδότηση στις έννοιες που συνοδεύουν τις ενέργειές τους και τους στόχους που υποτίθεται ότι επιδιώκουν. Όχι σπάνια, η επιχειρούμενη προσπάθεια ωραιοποίησης των πολιτικών που ασκούνται, καταλήγει σε “άγρια δολοφονία” των πραγματικών εννοιών των λέξεων.
Ωστόσο, αν δεν κάνω λάθος, στην εποχή μας υπάρχουν κάποια στοιχεία διαφοροποίησης σ’ αυτή την πάγια τάση πολλών κυβερνήσεων και του υποστηρικτικού τους κύκλου, να αλλάξουν το νόημα των όρων, τα οποία και αναφέρω εν συντομία στη συνέχεια.
Η ταχύτητα με την οποία γίνεται αυτή η προσπάθεια σε συνδυασμό με τον αριθμό των προς παραχάραξη όρων. Πείτε με καχύποπτη, αλλά διακρίνω κι εδώ σκοπιμότητα. Μοιάζει να διεξάγεται ένας ανηλεής πόλεμος με θύμα την παραχάραξη της αλήθειας των λέξεων στο μυαλό των ανθρώπων. Διότι πώς μπορείς να επεξεργαστείς νοηματικά, έστω και στοιχειωδώς, τόσες διαφοροποιήσεις σε οικείους όρους; Θα καταλήξεις σε λίγο χρονικό διάστημα, αναπόδραστα να γίνουν τόσο οικείες οι καινούριες νοηματοδοτήσεις.
Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Εδώ μιλάμε για την αποδοχή της ρευστότητας σ’ αυτή τη νοηματοδότηση. Με άλλα λόγια, τείνει να επιβληθεί η θεώρηση ότι οι σημασίες των λέξεων είναι αφηγήσεις που επηρεάζονται από την ιδεολογία και από την οπτική γωνία που βλέπει κανείς τα πράγματα. Ως εκ τούτου, θα μοιάζει ως φυσική διαδικασία η κατεδάφιση των ιστορικών αξιών ενός λαού, των πυξίδων που τον καθοδηγούσαν στην πορεία του, ό,τι – τέλος πάντων – συνόψιζε την ιδιοπροσωπία ενός έθνους. Τί δεν καταλαβαίνεις; Σύμφωνα με την κυρίαρχη τάξη πραγμάτων, δε θα χρειάζεται να δίνουμε και τόσο μεγάλο βάρος στις λέξεις. Αυτές θα αλλάζουν περιεχόμενο, κατά το δοκούν. Θα αναθεωρούνται οι σημασίες τους, όποτε η ελίτ το θεωρεί χρήσιμο για την επιβολή των πολιτικών της. Και, παρακαλώ, μην ακουστεί κιχ.
Αγαπητέ, αναγνώστη, ξέρω ότι σε κούρασα. Ήρθε η ώρα όμως να μιλήσουν τα τεκμήρια.
Τα παραδείγματα που ακολουθούν είναι μόνον ενδεικτικά. Όσα αντλώ από άρθρο του Νίκου Μπογιόπουλου στο περιοδικό unfollow το οποίο αναδημοσιεύεται στην ιστοσελίδα ΣΕΙΣΑΧΘΕΙΑ, εμφανίζονται με κόκκινο χρώμα.
– Ο ξεριζωμός των Ελλήνων του Πόντου από τις πατρογονικές τους εστίες είναι συνωστισμός στην προκυμαία της Σμύρνης.
– Τα κρυφά σχολειά και ο χορός του Ζαλόγγου είναι εθνικοί μύθοι.
– Οι αυξήσεις στους λογαριασμούς και οι αντίστοιχες μειώσεις στους μισθούς είναι αναπροσαρμογές.
– Η κατά περίπτωση αύξηση ή μείωση του ωραρίου εργασίας είναι ελαστικοποίηση.
– Οι βομβαρδισμοί λαών είναι προληπτική δράση.
– Οι δολοφονίες αμάχων είναι παράπλευρες απώλειες.
– Η απόλυση και η ανεργία είναι εργασιακή εφεδρεία, διαθεσιμότητα ή κινητικότητα.
– Το ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου είναι αξιοποίηση.
– Η ληστεία των καταθέσεων είναι κούρεμα.
– Η στάση πληρωμών είναι πιστωτικό γεγονός.
– Η πτώχευση είναι επιλεκτική χρεοκοπία.
– Τα λουκέτα στα σχολεία είναι συγχωνεύσεις.
– Η αποδιοργάνωση των νοσοκομείων είναι αναδιάρθρωση.
– Η κτηνωδία να στερούνται οι καρκινοπαθείς τα φάρμακά τους είναι εξορθολογισμός.
– Το χαράτσι είναι τέλος ηλεκτροδοτούμενων επιφανειών.
Και έπεται συνέχεια…
Αφήστε μια απάντηση
Για να σχολιάσετε πρέπει να συνδεθείτε.