Ένα τραγούδι του Φίλιππου Πλιάτσικα που εκφράζει τον σφυγμό αυτής της παράξενης εποχής που ζούμε. Εκφράζει μαζί και τον αντίκτυπο που αφήνουν τα αρνητικά γεγονότα στην ψυχή μας.
Στίχοι:
Παγώνουν κάθε βράδυ οι καρδιές κάτω απ’ αυτό το φως
πιστεύουμε σε ψεύτικες φωνές που ακούγονται αλλιώς
παγώνουν κάθε βράδυ οι καρδιές στης πόλης τον αχνό
κι άμα θέλεις να σ’ ακούσω βγες να φύγουμε από ‘δω
Μα πού να πάμε που ‘χει αρχίσει να νυχτώνει και φοβάμαι, πού να πάμε;
Μα πού να πάμε εδώ και χρόνια έχω παγώσει και λυπάμαι, πού να πάμε;
Μα πού να πάμε που τον ορίζοντα έχουν κλείσει και χτυπάνε, πού να πάμε;
Μα πού να πάμε οι ανθρώποι δίπλα δεν αντέχουν και λιγάνε, πού να πάμε;
Κι όλες τις μεγάλες διαδρομές, τα δανεικά φτερά
χιλιάδες πληρωμένες αγκαλιές δε βγάζουν πουθενά
καίγονται τα βράδια οι καρδιές στους δρόμους του χαμού
κι άμα θέλεις να σ’ ακούσω βγες να φύγουμε για αλλού
Μα πού να πάμε που ‘χει αρχίσει να νυχτώνει και φοβάμαι, πού να πάμε;
Μα πού να πάμε εδώ και χρόνια έχω παγώσει και λυπάμαι, πού να πάμε;
Μα πού να πάμε από παντού μας έχουν ζώσει και χτυπάνε, πού να πάμε;
Μα πού να πάμε, να βρούμε αλλιώτικα φτερά για να πετάμε, πού να πάμε;
Μα πού να πάμε που τον ορίζοντα έχουν κλείσει και χτυπάνε, πού να πάμε;
Μα πού να πάμε αφού ακόμα είμαστε εδώ και πολεμάμε, πού να πάμε;
Μα πού να πάμε οι ανθρώποι γύρω δεν αντέχουν και λιγάνε, πού να πάμε;
Μα πού να πάμε, να βρούμε αλλιώτικα φτερά για να πετάμε που να πάμε;
Αφήστε μια απάντηση
Για να σχολιάσετε πρέπει να συνδεθείτε.