Αντιγράφω από το εξαιρετικό βιβλίο “Διάκριση ” του Μιχαήλ Ε. Μιχαηλίδη ένα μικρό απόσπασμα (στη σελ. 32) που αναφέρεται στο θέμα της κολακείας.
Όταν ο Αριστοτέλης κλήθηκε να εκφωνήσει λόγο μπροστά στο λίκνο (σ.σ. κούνια) του Μεγαλέξανδρου – που αργότερα τον είχε μαθητή του – είπε μονάχα τούτο το λόγο:
– Εύχομαι, όταν μια μέρα γίνεις βασιλιάς, να είσαι το ίδιο αδιάφορος και απαθής στη γλώσσα της κολακείας, όπως είσαι αδιάφορος και απαθής στο λόγο που ο πατέρας σου μ’ έβαλε να εκφωνήσω μπροστά σου.
Μεγάλος πειρασμός η κολακεία. Για να κατανικηθεί χρειάζεται σοφία, αυτογνωσία και βαθιά ταπείνωση. Σοφία για να εντοπίζουμε την παρουσία της, αυτογνωσία για να μη χάσουμε το “γνώθι σαυτόν” και ταπείνωση για να μη γινόμαστε θύματα του εγωϊσμού και της κενοδοξίας.
Ετικέτες: Αριστοτέλης, κολακεία, Μέγας Αλέξανδρος
Αφήστε μια απάντηση
Για να σχολιάσετε πρέπει να συνδεθείτε.