Το τελευταίο χρονικό διάστημα πολλαπλασιάζονται οι τηλεοπτικές σκηνές με τη φυγάδευση βουλευτών και άλλων πολιτικών προσώπων από την εντεινόμενη λαϊκή οργή. Έχει γίνει πλέον σαφές ότι το να είσαι πολιτικός στη σημερινή χρεωκοπημένη Ελλάδα, αποτελεί ένα πολύ επικίνδυνο επάγγελμα. Είναι πραγματική αποκοτιά. Χρειάζεσαι μια στρατιά αστυνομικών να σε φυλάνε και το δίχως άλλο, η παρουσία σου ακόμη και στην ευγενέστερη εκδήλωση εγκυμονεί κινδύνους για τη σωματική σου ακεραιότητα.
Εκείνο που ίσως διαφεύγει της προσοχής είναι ότι στο στόχαστρο δε βρίσκονται μόνο πολιτικοί, αλλά και όλος εκείνος ο εσμός ανθρώπων που βρισκόταν ή κι εξακολουθεί να βρίσκεται γύρω από τα πολιτικά κόμματα εξουσίας, προσπαθώντας να εξαργυρώσει την αφοσίωση και τις εκδουλεύσεις στον κομματικό φορέα με πάσης φύσεως ανταλλάγματα. Συνδικαλιστές, δημοσιογράφοι, αυτοδιοικητικοί άρχοντες, όσοι τουλάχιστον εξ αυτών εξακολουθούν ακόμη και σήμερα να πιστεύουν ότι η κομματική ομπρέλα μπορεί να τους εξασφαλίσει ασυλία και δύναμη, πλανώνται πλάνην οικτρά. Η πρόταξη του ατομικού τους βολέματος έναντι του δημοσίου συμφέροντος δεν είναι πολύ ευφυής ιδέα. Με άλλα λόγια, θα πρέπει να σκεφτούν σιγά – σιγά να διαφοροποιούν τη μέχρι τώρα στάση τους, αν δεν επιθυμούν να έχουν την ίδια μοίρα με τα πολιτικά τους αφεντικά.
Αν και οι γενικεύσεις δεν είναι καλό πράγμα, εντούτοις νομίζω πως τα ίδια τα κόμματα και ιδιαιτέρως τα δύο μεγαλύτερα, φρόντισαν να καταντήσουν την κοινοβουλευτική δημοκρατία, ένα κουρέλι. Το πολιτικό σύστημα, όπως το γνωρίσαμε μετά τη μεταπολίτευση, κατέρρευσε. Όμως το πολιτικό σύστημα είναι μια απρόσωπη έννοια και ο θυμός των ανθρώπων μετουσιώνεται σε πράξεις βίας – όχι και πολύ έντονης τούτη τη στιγμή – σε πρόσωπα που θεωρούνται ότι το εκφράζουν. Μερικές φορές παίρνει η μπάλα και ανθρώπους που ίσως δεν ενεπλάκησαν στο ένοχο αλισβερίσι πολιτικής, οικονομικής ή / και δικαστικής εξουσίας. Αλλά και μόνη η ιδιότητα του πολιτικού είπαμε ότι αποτελεί κόκκινο πανί για τον πεινασμένο και αγανακτισμένο πολίτη.
Ωστόσο, αυτή είναι μόνο η αρχή. Δικαστές και δικηγόροι θα πρέπει να περιμένουν τη δική τους σειρά. Άλλωστε, έχουν πολύ σημαντικό μερίδιο ευθύνης για την ασυδωσία και την κάλυψη των καταχραστών του δημοσίου πλούτου της χώρας. Δεν είναι τυχαίο που δεν ξημέρωσε ποτέ η μέρα για να δούμε να οδηγείται στης φυλακής τα σίδερα – έστω κι ένα – πολιτικό πρόσωπο με εμπλοκή σε προμήθειες κάτω από το τραπέζι πολλών μυρίων ευρώ.
Ακολουθούν οι πλούσιοι, που επιδεικνύουν με κομπασμό την παραμυθένια ζωή τους. Κρατικοδίαιτοι οι περισσότεροι απ’ αυτούς, έχτισαν αμύθητες περιουσίες με αθέμιτα μέσα και σε αγαστή συνεργασία με τους διαχειριστές ενός σαθρού πολιτικού συστήματος. Σε εποχή λιτότητας και με καλπάζοντα τον ρυθμό ανεργίας για την πλειοψηφία του λαού, δε θέλει και πολύ σκέψη για να καταλάβει ο πλούσιος ότι η εικόνα της ζωής του μέσα στη χλιδή προκαλεί. Πάντα δηλαδή προκαλούσε, απλώς τώρα αυτό γίνεται στο μέγιστο βαθμό, μιας και η ψαλίδα των ανισοτήτων έχει ανοίξει πολύ εις βάρος των φτωχών.
Με όλα τούτα, μοιάζει η σημερινή εποχή να μας επιφυλάσσει πολλές εκπλήξεις. Αν μη τι άλλο, όσα ζητήματα βάζαμε κάτω απ’ το χαλάκι όλα τα προηγούμενα χρόνια, θα χρειαστεί να τα φέρουμε στην επιφάνεια και να τα ξεκαθαρίσουμε. Ήρθε η ώρα της χειραφέτησης και των δύσκολων αποφάσεων.
Αφήστε μια απάντηση
Για να σχολιάσετε πρέπει να συνδεθείτε.