Θέματα αρμονίας πανελληνίων εξετάσεων 2000, 2001: Ενδεικτικές λύσεις

Τα θέματα αυτά μπήκαν αρκετά χρόνια πριν, όταν γεννιόντουσαν οι υποψήφιοι φοιτητές της φετινής και της επόμενης σχολικής χρονιάς. Ωστόσο δεν μπορούν να θεωρηθούν “ξεπερασμένα” καθώς είναι δύο πολύ ωραία, λυρικά θέματα με πολλά ρομαντικά στοιχεία, όπως η πλούσια χρήση ξένων φθόγγων και οι μετατροπίες σε σχέση 3ης, που ένας μουσικός οφείλει να μελετήσει και να γνωρίζει.

– Στο θέμα τού έτους 2000 χρησιμοποιούνται πολύ εκφραστικές αποτζιατούρες που δίνουν ιδιαίτερη “ένταση” στη μελωδία. Οι αλυσίδες επίσης διαφοροποιούνται από την κοινότοπη συγχορδιακή διαδοχή στον “κύκλο των πεμπτών”, η οποία χρησιμοποιήθηκε όλο και πιο συχνά στα θέματα των επομένων ετών:

– Η πρώτη αλυσίδα έχει μετατροπίες που βασίζονται στη άμεση σύνδεση συγχορδιών που είναι σε σχέση 3ης, σε συνδυασμό με εναρμόνια αλλαγή φθόγγων (μ. 5-6 σχέση 4ης ελαττωμένης≈3ης μεγάλης προς τα πάνω· μ. 7-8 σχέση 2ης αυξημένης≈3ης μικρής προς τα πάνω). Και στις δύο παραπάνω μετατροπίες η 2η συγχορδία τής σχέσης 3ης γίνεται δεσπόζουσα στη νέα τονικότητα.

– Η δεύτερη αλυσίδα είναι επίσης μετατροπική και η μετάβαση από τον 1ο στον 2ο κρίκο (μ. 13-14) γίνεται χρωματικά, και πάλι με σχέση 3ης των συνδεόμενων συγχορδιών: Σολ μείζονα (=I στην τονικότητα Σολ) – Μι μείζονα (=V στην τονικότητα λα ελάσσονα).

Επισημαίνεται ότι στην παρακάτω λύση ο φθόγγος σολ στο τελευταίο 8ο τού μ. 13 έχει “εξαφανιστεί” προκειμένου να μην προκύψει κακή αρμονική σχέση μεταξύ μπάσο-σοπράνο. Σχηματίζεται έτσι σε αυτό το σημείο η συγχορδία σι-ρε-φα, η οποία μπορεί να θεωρηθεί ως ΙΙ64 στη λα ελάσσονα. Στον επόμενο κρίκο (τελευταίο όγδοο τού μ. 15) σχηματίζεται αντίστοιχα η συγχορδία ντο-μι-σολ, που μπορεί αντίστοιχα να θεωρηθεί η ΙΙΝ64 της σι ελάσσονας. Αυτές οι συγχορδίες δεν είναι στις “σωστές” αναστροφές που συνήθως χρησιμοποιούνται και θα πρέπει να θεωρηθούν ως δευτερεύουσες συγχορδίες (ψευδοσυγχορδίες) που προκύπτουν από την οριζόντια κίνηση των φωνών (εδώ: από την κίνηση του μπάσου με το πήδημα 7ης) και γι αυτό μπαίνουν σε αγκύλες. Για τις συγχορδίες αυτές πρβλ. το σχόλιο που έγινε στο θέμα 2006.

Ακολουθεί η ενδεικτική λύση.2000-A

 

Εναλλακτικά, στο μ. 11 της παραπάνω λύσης μπορεί αντί για VI7 να μπει η συγχορδία Μι μείζονα (ως V τής Λα) και να δημιουργηθεί ένας σύντομος κύκλος 5ών. Την επισήμανση αυτή μού έκανε ο καθηγητής τού Μουσικού Σχολείου Αγρινίου Κώστας Κοτίνης:

2000-Α1

 

– Tο θέμα τού 2001 χαρακτηρίζεται από το μοτίβο του μικτού ποικίλματος:

ornament1

το οποίο στα μ. 8 & 11 άρση-12 εμφανίζεται με διαφορετική άρθρωση όπως παρακάτω:

ornament2

Η άρθρωση ορίζει και το ποιοι είναι οι κύριοι φθόγγοι τού μελωδικού σχήματος: Στην πρώτη περίπτωση η σύζευξη πάνω από όλες τις νότες τού σχήματος δείχνει ότι πρόκειται για μεικτό ποίκιλμα και συνεπώς ο κύριος φθόγγος είναι το φα δίεση. Τα τέσσερα δηλαδή δέκατα έκτα αντιστοιχούν σε πραγματικό φθόγγο φα δίεση τέταρτο. Στη δεύτερη περίπτωση οι συζεύξεις πάνω από τα ζεύγη δεκάτων έκτων δείχνουν ότι το 1ο και το 3ο δέκατο έκτο είναι αποτζιατούρες στο 2ο και στο 4ο δέκατο έκτο αντίστοιχα. Πραγματικοί φθόγγοι στη δεύτερη περίπτωση δεν είναι ένας αλλά δύο, το σολ και το λα. Δίνεται ένα άλλο παράδειγμα με τις δύο περιπτώσεις άρθρωσης στο ίδιο μελωδικό σχήμα και τους πραγματικούς φθόγγους στους οποίους αυτό αντιστοιχεί κάθε φορά:

ornament3

ενώ:

ornament4

Στο θέμα τού έτους 2001 κυριαρχούν οι χρωματικές μετατροπίες σε σχέση 3ης και οι εναρμόνιες μετατροπίες. Στο μ. 11 η 2η μετατροπία θα  μπορούσε επίσης να θεωρηθεί ως διατονική, με την VIη τής σολ δίεση ελάσσονας να γίνεται Vη τής λα ελάσσονας. Και μάλιστα η VIη τής σολ δίεση ελάσσονας θα μπορούσε να έρθει από την αρχή του 3ου χρόνου τού μ. 11 – αλλά τότε θα άλλαζε η δοσμένη άρθρωση του μοτίβου.

θέμα 2001-κύριες μετατροπίες
αρ. μέτρου είδος μετατροπίας συγχορδίες/τονικότητες
2 σχέση 3ης   ornament2001_8
5 σχέση 3ης ornament2001_4
7 διατονική ornament2001_9
9  σχέση 3ης ornament2001_5
10  εναρμόνια αλλαγή ornament2001_7
11 εναρμόνια αλλαγή ornament2001-7
11 εναρμόνια με +6 Ger. ornament2001-8

 

Ακολουθεί η ενδεικτική λύση.2001A

 

Θέματα αρμονίας πανελληνίων εξετάσεων 2000, 2001: Ενδεικτικές λύσεις από ΚΕΝΤΡΩΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ διατίθεται με άδεια χρήσης Creative Commons Αναφορά Δημιουργού – Μη Εμπορική Χρήση – Όχι Παράγωγα Έργα 4.0.

Σχετικά με ΚΕΝΤΡΩΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ

Απόφοιτος Τ.Μ.Σ. του Α.Π.Θ. Σπουδές θεωρητικών της μουσικής με τους Χ. Κουρή, Χ. Σαμαρά και Μ. Τραυλό. Καθηγητής θεωρητικών ευρωπαϊκής μουσικής στο Μ.Σ.Θ. (ΑΣΕΠ 2001-2002).


Περισσότερες πληροφορίες
Κατηγορίες: Θέματα πανελληνίων εξετάσεων. Ετικέτες: , . Προσθήκη στους σελιδοδείκτες.

2 Responses to Θέματα αρμονίας πανελληνίων εξετάσεων 2000, 2001: Ενδεικτικές λύσεις

  1. Ο/Η Χρήστος Σαμαράς λέει:

    Αγαπητέ Κώστα,
    εύγε για τις τόσο ωραίες εναρμονίσεις των δυο θεμάτων. Έδωσες έμφαση και στην ορθή αρμονική σκέψη συνδυαστικά με την μουσική οργάνωση των θεμάτων. Επένδυσες στους δύο παραπάνω βασικούς άξονες της λύσης των θεμάτων, οι οποίοι αναδεικνύουν αφενός την ικανότητα του γράφοντα κι αφετέρου δηλώνουν την μουσική ωριμότητα και γνώση του υποψηφίου.
    Συγχαρητήρια!

  2. [Δημοσιεύεται μήνυμα e-mail προς τον συντάκτη]

    From: Βασίλης Μ
    Subject: Re: ανάρτηση
    Date: 16 September 2017 at 10:54:33 GMT+3
    To: Κώστας Κεντρωτής

    Έχει ένα μυστικισμό το θέμα [2000] έτσι όπως το ακούω και πολλά έντεχνα στοιχεία.
    Είναι πολύ πετυχημένο το ότι η κίνηση σταματά κάπως στις πτώσεις, π.χ. στα μέτρα 5 και 7 προδιαθέτοντας για την επόμενη κίνηση.
    Το μοτίβο του 2ου μέτρου αξιοποιείται όπως πρέπει χωρίς να υπερφορτώνει το θέμα. 
    Επίσης μου άρεσε:
    – η επιμονή του ΡΕ φυσικού στα μμ 2 και 3. Το ξαναεμφανίζεις στο μ3 και δίνει τροπικότητα στο κομμάτι και αντίθεση με το ΡΕ# που υπάρχει στο μ1 και μ3 [τέλος]
    – η μεταφερόμενη 7η στο μ16 στις ανδρικές φωνές
    – κάθε τμήμα (μμ 1-5, μμ 6-11) έχει τη δική του ταυτότητα και χαρακτήρα, χωρίς να διαφέρει από το όλο.
    – Από το μ12 εισερχόμαστε σε μείζονα και τα μετέπειτα ακούγονται πιο στέρεα και επιβλητικά μέχρι το μ16, όπου επανέρχεται η λυρικότητα.
    Στα μέτρα 12-15, σχετικά με τις χρωματικές αλλαγές της ίδιας βαθμίδας που συμβαίνει στη σοπράνο και μιμείσαι εύστοχα στο μπάσο: Ο Schenker στην Αρμονία του λέει ότι η βαθμίδα της κλίμακας τονίζεται περισσότερο μέσα από την αλλοίωση της και άλλα χρήσιμα…
     – Η άλτο στο πρότελευταίο μέτρο, που, αν ακούσεις προσεκτικά, είναι αυτή που κάνει τη μελωδική πτώση και όχι η σοπράνο: Τώρα ξαναθυμάμαι τον Schenker, ο οποίος πρόκρινε την κίνηση 3-2-1 από την κίνηση 1-7-1 για τη μελωδική πτώση.

    Ξανά μπράβο για το 2000… Είναι μια μικρή σύνθεση.

Τα σχόλια έχουν κλείσει.