![xartaetos0503](https://blogs.sch.gr/katpep/files/2023/01/xartaetos0503-150x150.jpg?x62998)
Σαν κοιτάζω τον αετό μου
να πετά ψηλά
τον τραβώ και με τραβάει
του γελώ και μου γελά.
Και θαρρώ τότε πως είμαι
πλάσμα φτερωτό
και μαζί με τον αετό μου
πρόσχαρα πετώ.
…
Σαν κοιτάζω τον αετό μου
να πετά ψηλά
τον τραβώ και με τραβάει
του γελώ και μου γελά.
Και θαρρώ τότε πως είμαι
πλάσμα φτερωτό
και μαζί με τον αετό μου
πρόσχαρα πετώ.
…
Μέρες έχει να φανεί
ήλιου φως στον ουρανό
κι είναι η μέρα μας αχνή
πρωινό και βραδινό.
Χου χου χου! Το κρύο, βελόνι
χώνεται και μας παγώνει.
Στου χειμώνα την πνοή
πάγωσαν δέντρα , νερά
σφίχτηκε…
Πέρασαν οι ζέστες,
πήρε και κρυώνει.
Κι ο γέρο-χειμώνας
τις μουστάκες στρώνει.
βήχει και καπνίζει
όλη ώρα πάλι.
Πού ‘σαι, καλοκαίρι,
που ‘σαι , περιγιάλι!
Πάνε τα παιχνίδια
και τα χαροκόπια.
Στις πορτοκαλίτσες
…
Ο χιονάνθρωπος
Γειά σου, φίλε, παγωμένε
Με χιονόμπαλα κεφάλι.
Αντί μύτη έχεις καρότο
κι είσαι κακομοίρη χάλι.
Μα συ στέκεις και καπνίζεις
και μου κάνεις τον καμπόσο.
Κι όμως σ’ έχω εγώ αγαπήσει
Τόσο…τόσο…κι άλλο τόσο.
Ρένα Καρθαίου