Στο ψηλό μας το βουνό

είχα τη σκηνή μου στήσει

κι έβλεπα τον ουρανό

την αυγούλα και τη δύση.

όμως βιάστηκα πολύ

έφυγε το καλοκαίρι

έπιασε ψιλή βροχή

παίρνει τη σκηνή τ’ άγέρι.

Έχε γειά, ψηλό βουνό, πλάση γώρω με τα κάλλη.

Στα βιβλία μου γυρνώ

στο σχολειό θα πάω πάλι.

Χλόη Αχαϊκού