Οι πολλαπλές υποχρεώσεις με εμπόδισαν να παρακολουθήσω κάποια από τα μαθήματα που γίνανε με αποτέλεσμα να διαμορφώσω μια αποσπασματική εικόνα. Δυσκολίες υπήρχαν στο συγχρονισμό της δράσης των ατόμων που μετείχαν που μπορεί να ξεκινούσε από απλά προβλήματα όπως το να βρεθούν κοινές ελεύθερες ώρες για τις συναντήσεις μέχρι και το πώς θα συνεργαστούν για να δημιουργήσουν από κοινού αυτήν την εργασία.

Μετά  από συζήτηση που πραγματοποιήθηκε στην τάξη μας αποφασίσαμε να ασχοληθούμε με «Τα πρόσωπα και τα προσωπεία της αγάπης». Μέσα από αυτό το πρόγραμμα θέλαμε να δούμε τις απόψεις των νέων για την αγάπη , τους τρόπους με τους οποίους εκδηλώνουμε τα συναισθήματα τους ,τις αντιδράσεις τους . Έπειτα ,από πολλές συναντήσεις των συμμετεχόντων μαζέψαμε αρκετές πληροφορίες για το ιστολόγιό μας .Αφού ,επεξεργαστήκαμε όλες τις πληροφορίες επιλεχθήκαν οι καλύτερες  για να δημοσιευτούν στο ιστολόγιο μας.

Το ιστολόγιο για μένα ήταν μια πρωτόγνωρη και απίστευτη εμπειρία. Πρώτη φορά συζήτησα διάφορα θέματα για την αγάπη με άλλους ανθρώπους. Επίσης, μας επισκέφτηκε ο κύριος Αποστολίδης, ο οποίος προσπάθησε με διάφορες ερωτήσεις να δημιουργήσει μια δραματοποιημένη ιστορία, η οποία δημιουργήθηκε από τα δικά μας συναισθήματα. Ήταν μια υπέροχη εμπειρία που θα ήθελα να ξαναζήσω.

Ξεκινώντας, συζητήσαμε για ποιο είδος αγάπης θα μιλούσαμε. Ύστερα από έντονη επιχειρηματολογία, καταλήξαμε στην ερωτική αγάπη. Στη συνέχεια, στα πλαίσια του μαθήματος της πληροφορικής, δημιουργήσαμε ένα ιστολόγιο, στο οποίο αναρτήθηκε σταδιακά υλικό που αφορούν την αγάπη, όπως τραγούδια, ποιήματα κλπ.

 Θετικά του προγράμματος

• Εμπειρία
• Ομαδικότητα
• Συνεργασία
• Χρήσιμες Πληροφορίες

Έπος της καρδιάς – Βίντεο

“Σ’ ΑΓΑΠΩ !”

Ότι αυτά που αισθάνομαι
μου έχουν γεμίσει την καρδιά
Ότι μαζί σου χάνομαι
Σε κάθε σου ματιά.

Μα τώρα έφτασε η στιγμή,
η στιγμή για να στο πω.
Καρδούλα μου, αστέρι μου, φατσούλα.

“Σ’ αγαπώ !”

Κ.Π.Καβάφης

“ΜΟΝΟΓΡΑΜΜΑ”

Είναι νωρίς ακόμη μές στόν κόσμο αυτόν, μ’ακούς
Δέν έχουν εξημερωθεί τά τέρατα μ’ ακούς
Τό χαμένο μου τό αίμα καί τό μυτερό, μ’ ακούς
Μαχαίρι
Σάν κριάρι πού τρέχει μές στούς ουρανούς
Καί τών άστρων τούς κλώνους τσακίζει, μ’ ακούς
Είμ’ εγώ, μ’ ακούς
Σ’ αγαπώ, μ ‘ακούς
Σέ κρατώ καί σέ πάω καί σού φορώ
Τό λευκό νυφικό τής Οφηλίας, μ ‘ακούς
Πού μ’ αφήνεις, πού πάς καί ποιός, μ’ ακούς
Σού κρατεί τό χέρι πάνω απ’ τούς κατακλυσμούς
Οί πελώριες λιάνες καί τών ηφαιστείων οί λάβες
Θά’ ρθει μέρα, μ’ ακούς
Νά μάς θάψουν κι οί χιλιάδες ύστερα χρόνοι
Λαμπερά θά μάς κάνουν περώματα, μ ‘ακούς
Νά γυαλίσει επάνω τούς η απονιά, ν’ ακούς
Τών ανθρώπων
Καί χιλιάδες κομμάτια νά μάς ρίξει
Στά νερά ένα– ένα , μ’ ακούς
Τά πικρά μου βότσαλα μετρώ, μ’ ακούς
Κι είναι ο χρόνος μιά μεγάλη εκκλησία, μ’ ακούς
Όπου κάποτε οί φιγούρες Τών Αγίων
βγάζουν δάκρυ αληθινό, μ’ ακούς
Οί καμπάνες ανοίγουν αψηλά, μ’ ακούς
Ένα πέρασμα βαθύ νά περάσω
Περιμένουν οί άγγελοι μέ κεριά καί νεκρώσιμους ψαλμούς
Πουθενά δέν πάω , μ’ ακους
Ή κανείς ή κι οί δύο μαζί, μ’ ακούς
Τό λουλούδι αυτό τής καταιγίδας καί μ’ ακούς
Τής αγάπης
Μιά γιά πάντα τό κόψαμε
Καί δέν γίνεται ν’ανθίσει αλλιώς, μ’ ακούς
Σ’ άλλη γή, σ’ άλλο αστέρι, μ’ ακούς
Δέν υπάρχει τό χώμα δέν υπάρχει ο αέρας
Πού αγγίξαμε, ο ίδιος, μ’ ακούς
Καί κανείς κηπουρός δέν ευτύχησε σ’ άλλους καιρούς
Από τόσον χειμώνα κι από τόσους βοριάδες, μ’ ακούς
Νά τινάξει λουλούδι, μόνο εμείς, μ’ ακούς
Μές στή μέση τής θάλασσας
Από τό μόνο θέλημα τής αγάπης, μ’ ακούς
Ανεβάσαμε ολόκληρο νησί, μ’ ακούς
Μέ σπηλιές καί μέ κάβους κι ανθισμένους γκρεμούς
Άκου, άκου
Ποιός μιλεί στά νερά καί ποιός κλαίει — ακούς;
Είμ’ εγώ πού φωνάζω κι είμ’ εγώ πού κλαίω, μ’ ακούς
Σ ‘αγαπώ, σ’ αγαπώ, μ’ ακούς.

Οδυσσέας Ελύτης (απόσπασμα)

Tου Ύπνου

A΄
Aντεραστής ανάμεσά μας πλάγιασεν
ο ύπνος. Πήρε τα γλυκά μάτια
και τάκλεισε· πήρε το στόμα,
κι’ έσβυσε το μειδίαμα και το φιλί.

Tην ξανθή κόμη χτένισαν τα ήσυχα νερά
της Λήθης, που παρέσυρε ταγαπημένο σώμα
σ’ τον κόσμο των αστέρων και των σκιών.

Φίλτρα σιγής βιάζουν τα σφαλισμένα χείλη,
φωνές υπνόβιες ταυτιά, και μέσ’ στες φλέβες
ακούω τη βαθειά βοή του ταξιδιού.

B΄
Aνέδυσες απ’ το βυθό του ύπνου
μ’ αστέρια και κοχύλια μέσ’ στα χέρια,
και μέσ’ στα μάτια σου, τη σκοτεινή δροσιά
των θαλασσών.

Kαθώς τανοίγεις, θέλω πρώτος να δεχθώ
το βλέμμα των· μήπως συλλάβω, προτού σβύσει,
το νόημα του κόσμου που σ’ εκράτησεν
ολονυκτίς.

Μάτσας Aλέξανδρος

Φυγή

Δεν ήταν άλλη η αγάπη μας
έφευγε ξαναγύριζε και μας έφερνε
ένα χαμηλωμένο βλέφαρο πολύ μακρινό
ένα χαμόγελο μαρμαρωμένο, χαμένο
μέσα στο πρωινό χορτάρι
ένα παράξενο κοχύλι που δοκίμαζε
να το εξηγήσει επίμονα η ψυχή μας.

H αγάπη μας δεν ήταν άλλη ψηλαφούσε
σιγά μέσα στα πράγματα που μας τριγύριζαν
να εξηγήσει γιατί δε θέλουμε να πεθάνουμε
με τόσο πάθος.

Kι αν κρατηθήκαμε από λαγόνια κι αν αγκαλιάσαμε
μ’ όλη τη δύναμή μας άλλους αυχένες
κι αν σμίξαμε την ανάσα μας με την ανάσα
εκείνου του ανθρώπου
κι αν κλείσαμε τα μάτια μας, δεν ήταν άλλη
μονάχα αυτός ο βαθύτερος καημός να κρατηθούμε
μέσα στη φυγή.

Σεφέρης Γιώργος

Dan Wilson – Breathless

I’m hunting shadows in the dark
In steaming jungles of the world
Either to kill or to be killed
By creatures never named or heard

I’m lifting wishes to the stars
Their gleaming satellites of time
Orbiting circles overhead
To futures when your love is mine

But you were always pretty reckless with your love
Come with the sun and getting restless when it’s gone
And when you go you leave me breathless and alone
You leave me breathless when you close the door
It feels just like you took the air out of the room with you

Your voice is echoing again
Through catacombs inside my mind
And I’ve been dreaming of revenge
To make you love me more than even you can try

All words converge to where you are
And if I follow I will surely find
The horses gone the fire still warm
And you’ve moved on an hour before
You like to keep me just one step behind

You were always pretty reckless with your love
Come with the sun and getting restless when it’s gone
And when you go you leave me breathless and alone
You leave me breathless when you close the door
It feels just like you took the air out of the room with you
Breathless
Breathless
Breathless
Breathless

Yeah you were always pretty reckless with your love
Come with the sun and getting restless when it’s gone
And when you go you leave me breathless and alone
You leave me breathless when you close the door
It feels just like you took the air out of the room with you

Restless when it’s gone
Breathless and alone
You leave me breathless when you close the door
It feels just like you took the air out of the room with you
Breathless
Breathless
Breathless
Breathless

http://www.youtube.com/watch?v=M4q9DU5pBvg