ΤΟ ΜΟΝΟΓΡΑΜΜΑ Το μονόγραμμα Θά πενθώ πάντα — μ’ακούς; — για σένα, μόνος,στόν Παράδεισο Θα γυρίσει αλλού τις χαρακιές Της παλάμης,η Μοίρα,σάν κλειδούχος Μιά στιγμή θα συγκατατεθεί ο Καιρός Πώς αλλιώς,αφού αγαπιούνται οι άνθρωποι Θα παραστήσει ο ουρανός τα σωθικά μας Και θα χτυπήσει τον κόσμο η αθωότητα Με το δριμύ του μαύρου του θανάτου. […]