Η Στέρνα

Την καταδίκη μας την υπογράψαμε από τη στιγμή που δεχτήκαμε να λάβουμε μέρος στην ευρωπαϊκή συζήτηση αν είμαστε –οι Έλληνες- απόγονοι των αρχαίων ή όχι! Λες και εμείς δεν υπήρχαμε. Και χρειαζότανε να λυγίσουμε μπροστά στον Fallmerayer και τους άλλους τη μέση μας με χίλιους τρόπους  – πώς δεν την τσακίσαμε είναι θαύμα- για να παρουσιάζουμε, κάθε φορά, στην Ευρώπη διάφορα καταγέλαστα «επιστημονικά» -δηλαδή πάλι κατά το διανοητικό πρότυπο εκείνων- πιστοποιητικά σχετικά με τη γέννησή μας ή άλλες ληξιαρχικές πράξεις (χωρίς να καταλαβαίνουμε πως αυτά ήτανε για μας ληξιαρχικές πράξεις θανάτου). Με αυτό δείξαμε τότες πως είμαστε λόγιοι ή μανδαρίνοι που δεν είχανε ιδέα ποια πνευματική παράδοση μας κληροδοτήσανε οι πατεράδες μας

Ζήσιμος Λορεντζάτος, Το χαμένο κέντρο, 1962

Από το “Αλφαβητάρι του Νεοέλληνα”, του Χρήστου Γιανναρά

Κάτω από : Παράδοση-εθνική ταυτότητα