Η Στέρνα

Λαβαίνουμε, λοιπόν, τα πράγματα με τη σειρά, και λέμε πως τρεις είναι οι στόχοι  που δίνουν το σκοπό της διδασκαλίας του μαθήματος των Νέων Ελληνικών.

Το ένα, να μάθουν τα παιδιά μας τη ζωντανή τους γλώσσα. Το άλλο, να μάθουνε τη νέα λογοτεχνία μας. Το τρίτο, να κατακτήσουν όσο αυτό είναι δυνατό την αισθητική τους μόρφωση. Να γίνουνε, δηλαδή, άνθρωποι αληθινοί και εύκοσμοι.

Γιατί και Ροδόλφος Βαλεντίνο να φαίνεται κανείς, και Μαίρυλιν Μονρόε να φαίνεται, σαν δεν έχει αισθητική μόρφωση είναι αγελαδινό και προβάτιο.

Τα τρία αυτά μέρη του σκοπού μας δίνουν ένα όλο, που, αν είναι και είναι, σωστή η αρχή πως το όλο υπερβαίνει τα μέρη του, συνοψίζεται στην αστερόεσσα θέση ότι ο σκοπός του μαθήματος των Νέων Ελληνικών είναι να γνωρίσουν τα παιδιά μας τη ζωή τους ζωντανά και άμεσα. Σαν αγώνα και κάρπωση του σήμερα δηλαδή. Σαν σχεδιασμό και προσδοκία του αύριο.

Που θα πεί, να γνωρίσουν τον ορίζοντα της υπόστασής τους με το πλήθος των γεγονότων  και των στοιχείων της. Να μάθουν τα χρειαζούμενα από τη χαράδρα του Βίκου και το πρώτο φιλί του Ροντέν, ως τη φορολογική τους υποχρέωση στην πολιτεία αύριο.

Ο πρώτος στόχος του μαθήματος, λοιπόν, είναι η γνώση της πάτριας γλώσσας  που τρέφει τον τρόφιμο μαζί με το γάλα της μητρός του. Να μάθει ο νέος τη γλώσσα του είναι πολύ πιο πολύτιμο, παρά να μάθει τα μαθηματικά, τη χημεία, τη γυμναστική, ή την ιστορία του τόπου.

Ας υποθέσουμε πως ο κάθε άνθρωπος γεννιέται με δικαίωμα φυσικού κλήρου δυό μέτρα χώμα πάνου στη γής. Τότε το μισό από τα δυό μέτρα είναι η γλώσσα. Τα άλλα δύο μισά είναι το μυαλό  και το χέρι του. Το τέταρτο μισό είναι η ανάγκη.

http://liantinis.org/content.php?id=45