Θα ήθελα πριν ξεκινήσω να γράφω το οτιδήποτε να ξεκαθαρίσω μερικά πράγματα για τα παιδιά Ρομά και για τους Ρομά γενικότερα. Οι Ρομά έγιναν επίσημα πολίτες του ελληνικού κράτους κάπου γύρω στη δεκαετία του ’80, τότε που η Ελλάδα επιθυμούσε διακαώς να μπει στην Ευρωπαϊκή Ένωση και βασική προϋπόθεση ήταν η ρύθμιση του ζητήματος των Ρομά. Έτσι οι Ρομά απέκτησαν τα δικαιώματα που έχουν όλοι οι Έλληνες πολίτες, γράφτηκαν στα δημοτολόγια, απέκτησαν ταυτότητα και έτσι μπόρεσαν και να εγγράψουν τα παιδιά τους στο σχολείο. Μέχρι τότε δεν το έκαναν όχι γιατί δεν το επιθυμούσαν αλλά γιατί δεν είχαν αυτό το δικαίωμα. Επιπλέον, να πούμε και για το θέμα που καίει πολύ κόσμο τώρα που έχει πέσει πείνα και όλοι νομίζουμε ότι το ψωμί μας μας το τρώει ο διπλανός μας, ότι οι Ρομά δεν παίρνουν ένα σωρό επιδόματα, αλλά παίρνουν ό,τι επίδομα δικαιούται και ο Έλληνας πολίτης. Επομένως, το ότι οι Ρομά παίρνουν ένα σωρό επιδόματα ενώ τα ελληνόπουλα πεινάνε, είναι πέρα από ανακρίβεια και άτοπο. Από την άλλη, η ελληνική κυβέρνηση παίρνει πάμπολλα κονδύλλια από την Ευρωπαϊκή ένωση για τους Ρομά τα οποία όλοι φανταζόμαστε που πάνε όταν για να φτιάξει ένα πρόγραμμα εκπαίδευσης των Ρομά κοστολογεί την κάθε ημέρα του κάθε ενός παιδιού Ρομά (ναι σωστά διαβάσατε, την κάθε μέρα για κάθε ένα παιδί) με 200 ευρώ. Δηλαδή έλεος πόση κοροϊδία πια; Τρώνε τα λεφτά που προορίζονται για την ένταξη των Ρομά, ενώ οι Ρομά όλοι ξέρουμε ότι ούτε για αστείο δεν έχουν ενταχθεί στο ελληνικό σχολείο. Και για όποιον υποστηρίζει το αντίθετο, να πούμε ότι η Ελλάδα έχει ήδη μια καταδίκη από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ) για το σχολικό αποκλεισμό των παιδιών Ρομά στον Ασπρόπυργο και εκκρεμούν δύο νέες προσφυγές πάλι για τον Ασπρόπυργο και για τις Σοφάδες.
Επίσης ακούμε ακόμα και από μορφωμένους υποτίθεται ανθρώπους ότι οι Ρομά δε μπορούν λέει να μάθουν λόγω μειονεξίας του εγκεφάλου τους και ότι αυτό έχει μελετηθεί λένε (θέλω να δω τώρα τη μελέτη που λέει τέτοιο πράγμα και στοιχηματίζω όσο όσο ότι δεν υπάρχει τέτοιου είδους μελέτη). Τα ίδια έλεγαν και για τους μαύρους στην Αμερική κάποτε, αλλά όσο κι αν θα θέλαμε να είναι έτσι τα πράγματα για να αποποιηθούμε τις ευθύνες μας δυστυχώς για μας δεν είναι. Τα πράγματα είναι απλά, τα παιδάκια δυσκολεύονται να μάθουν τη γλώσσα γιατί ζουν σε άθλιες συνθήκες, πασχίζουν να κερδίσουν τα προς το ζην, οι γονείς τους δεν ξέρουν καθόλου μα καθόλου γράμματα, το σχολείο δεν τα βοηθάει καθόλου και επιπλέον είναι δίγλωσσα. Δηλαδή στο σπίτι τους μιλάνε άλλη γλώσσα από αυτή που χρησιμοποιούν στο σχολείο. Ήδη τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει βήματα και αρκετοί Ρομά έχουν αλλάξει. Στέλνουν τα παιδιά σχολείο, ενδιαφέρονται γι’ αυτά, ρωτούν για την πρόοδό τους. Όμως η πολιτεία συνεχίζει να τα αντιμετωπίζει ρατσιστικά με αποτέλεσμα να υπάρχει σχολική διαρροή. Γιατί όταν δεν μπορούν να παρακολουθήσουν τα μαθήματα, λογικό κι επόμενο είναι να τα παρατάνε. Όμως αυτά τα μικρά θετικά βήματα δεν έγιναν από μόνα τους, οφείλονται στην όποια εκπαίδευση δέχτηκαν. Όσοι δουλεύουν χρόνια στα σχολεία, μπορούν να μας πουν πώς ήταν τα παιδιά των Ρομά όταν πρωτοπήγαν σχολείο κάπου το ’90 και πώς είναι τώρα. Η μέρα με τη νύχτα.
Επιπλέον να ξεκαθαρίσω κάτι, δεν είμαι ούτε ψυχοπονιάρα, ούτε υπέρ των αδυνάτων πάσης φύσεως. Αντίθετα είμαι πολύ σκληρή και αμείλικτη σε πολλά θέματα και συγκεκριμένα σε ότι αφορά το σχολείο θέλω τα πράγματα να λειτουργούν ρολόι. Ακριβώς επειδή νοιάζομαι για όλα τα παιδιά ανεξαιρέτως. Γιατί αν το τσιγγανάκι (μου αρέσει η λέξη συγχωρείστε με) δεν ενταχθεί σωστά στο σχολείο, θα αρχίσει να χτυπάει τα άλλα παιδιά, θα κάνει φασαρίες στην τάξη και τότε θα την πληρώσουν όλοι και οι καλοί μαθητές και οι φρόνιμοι. Κι αν το πετάξουμε έξω από το σχολείο, τότε θα ζητιανεύει στα φανάρια, θα κλέβει και δε θα ήθελα να ξέρω τι άλλο μπορεί να κάνει γιατί στενοχωριέμαι. Τώρα ίσως να σκεφτόμαστε ότι όλα θα ήταν πιο εύκολα αν στα σχολεία φοιτούσαν μόνο μαθητές με παρόμοιες δυνατότητες και ίσως πράγματι να ήταν πιο εύκολα, αλλά επειδή αυτό δε συμβαίνει μιας και ευτυχώς το δημόσιο σχολείο είναι ακόμα για όλους, οφείλουμε να διαχειριστούμε το ζήτημα με όποιον τρόπο μπορούμε και με ότι μέσα διαθέτουμε. Αφενός γιατί αυτό είναι το καθήκον μας και αφετέρου γιατί αν δεν το κάνουμε τα πράγματα θα γίνουν πιο δύσκολα στην πορεία.
Κλείνοντας, θα πω το εξής: με δεδομένο ότι τα παιδιά Ρομά αντιμετωπίζουν όσα προβλήματα αντιμετωπίζουν όλα τα παιδιά αλλά σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό, ένα σχολείο που μπορεί να εντάξει επιτυχώς αυτά τα παιδιά μπορεί να μας εμπνέει σιγουριά ότι μπορεί να είναι αποτελεσματικό και να σημειώνει επιτυχίες με όλα τα παιδιά. Διαφορετικά, μη βάζουμε και το χέρι στη φωτιά ότι ένα σχολείο που δε μπορεί να μάθει γράμματα στους Ρομά μπορεί να μάθει γράμματα σε παιδιά με άλλου τύπου δυσκολίες ή απευθύνεται μόνο στην ελίτ. Η ανεπάρκεια του εκπαιδευτικού μας συστήματος να εντάξει τους Ρομά κατά τη γνώμη μου, μαρτυρά τη γενικότερη ανεπάρκειά του.
Καλή χρονιά να έχουμε με λιγότερη γκρίνια και περισσότερες πράξεις!! Ας κάνουμε ο καθένας σωστά και τίμια τη δουλειά που μας αντιστοιχεί και ας μην υποτιμάμε τη δύναμη που έχουμε να αλλάξουμε τις καταστάσεις.
Αφορμή για τα παραπάνω που ήθελα καιρό να πω ήταν το βίντεο που ακολουθεί. Αξίζει να το παρακολουθήσει κανείς παρόλη τη μεγάλη διάρκειά του.
Ετικέτες:Ρομά
