Σχολικές αναρτήσεις

Teachers4Europe

Κατηγορία: Χωρίς κατηγορία

“Πούντο?”

Οι “μαχητές” με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με αναπηρία παρουσιάζουν το χοροθέαμα “Πούντο?”. Το Σάββατο 3 Δεκεμβρίου στις 19.30 στη σκηνή του Συνεδριακού Κέντρου Πανεπιστημίου Πατρών.

Οι νέοι του συλλόγου συναντιούνται επί σκηνής με πολλά μικρά και μεγάλα παιδιά σε μια καλλιτεχνική σύμπραξη σκηνοθετημένη και χορογραφημένη από τη Μαριμίλλη Ασημακοπούλου.

Σκοπός της παράστασης είναι η εξάλειψη στερεότυπων αντιλήψεων και συμπεριφορών, η ευαισθητοποίηση και εξοικείωση του κοινωνικού συνόλου σχετικά με τα άτομα με νοητική υστέρηση.

Μια παράσταση που προσεγγίζει την διαφορετικότητα με αξιοπρέπεια και σεβασμό αναδεικνύοντας τα χαρίσματα και την μοναδικότητα των ατόμων με Νοητική Υστέρηση.

Κατηγορία: Χωρίς κατηγορία

Η Ελλάδα στο 19ο αιώνα με τη χρήση του Dipity

Πρόκειται για ένα ακόμα πολύ ενδιαφέρον εργαλείο για τη δημιουργία χρονογραμμής. Αξίζει να ασχοληθεί κανείς. Μόνο μειονέκτημα ότι μπορείς να φτιάξεις μόνο 3 χρονογραμμές δωρεάν. Προσωπικά πειραματίστηκα με τη δημιουργία μίας ενότητας στην ιστορία αλλά μπορεί να χρησιμοποιηθεί για ό,τιδήποτε μπορεί να μπει σε χρονική σειρά.

http://www.dipity.com/joafwt/personal/

Κατηγορία: Ιστορία, Χωρίς κατηγορία

Παγκόσμια ημέρα ασφαλούς πλοήγησης στο διαδίκτυο

Σήμερα είναι η παγκόσμια ημέρα ασφαλούς πλοήγησης στο Διαδίκτυο και οι τάξεις Α’και Β’Δημοτικού του σχολείου μας πραγματοποίησαν σχετικές δράσεις.
Συγκεκριμένα έγινε προβολή βίντεο και διαφανειών, πραγματοποιήθηκαν συζητήσεις και έγινε επεξεργασία έντυπου υλικού. Σε δεύτερη φάση τα παιδιά θα αποτυπώσουν το μήνυμα της ημέρας με τη δημιουργία μιας αφίσας. Κι επειδή στόχος είναι όχι να τρομοκρατήσουμε τα παιδιά αλλά να τους δείξουμε πόσο όμορφο είναι το Διαδίκτυο και τι δυνατότητες προσφέρει, με τον όρο ότι τηρούμε τους κανόνες ασφαλούς πλοήγησης, η μέρα έκλεισε με την παρουσίαση του προγράμματος eTwinning που πραγματοποίησε η Α’τάξη με τίτλο “Α week in my Native language” όπου σχολεία από διάφορες Ευρωπαϊκές χώρες δημιούργησαν βίντεο προκειμένου να μας δείξουν πώς γίνεται το μάθημα σε μια χώρα διαφορετική από τη δική τους. Ασφαλώς μια τέτοια δυνατότητα μας δίνεται εύκολα κι ανέξοδα, μόνο χάρη στη χρήση του Διαδικτύου. (περισσότερα…)

Κατηγορία: Χωρίς κατηγορία

Ο Τρωικός πόλεμος με τη χρήση του prezi

Η νέα μου ανακάλυψη, αποτέλεσμα των μαθημάτων e-learning που παρακολουθώ στο πανεπιστήμιο Πελοποννήσου, είναι το prezi! Πρόκειται για μια online εφαρμογή δημιουργίας παρουσιάσεων. Είναι δωρεάν, είναι εύχρηστο και σχετικά εύκολο στην εκμάθησή του και τα αποτελέσματα είναι εξαιρετικά εντυπωσιακά. Είμαι ενθουσιασμένη με την πρώτη μου δημιουργία και σας την παρουσιάζω. Ελπίζω να την απολαύσετε όσο κι εγώ!

Screenshot from prezi τρωϊκού πολέμου

Κατηγορία: Χωρίς κατηγορία

Πενήντα (50) χρήσιμες συμβουλές για την αντιμετώπιση του Συνδρόμου Ελλειμματικής Προσοχής – Υπερκινητικότητας (ΣΕΠ/Υ) στη σχολική τάξη.

Οι εκπαιδευτικοί γνωρίζουν πράγματα που κανένας άλλος επαγγελματίας του χώρου δε γνωρίζει: ότι δεν υπάρχει ένα σύνδρομο ΣΕΠ/Υ, αλλά πολλά· ότι το ΣΕΠ/Υ σπάνια εμφανίζεται “μόνο του”, αλλά ότι συνήθως εμφανίζεται εκ παραλλήλου με άλλα προβλήματα, όπως οι μαθησιακές δυσκολίες ή τα συναισθηματικά προβλήματα· ότι το πρόσωπο του ΣΕΠ/Υ αλλάζει, όπως συμβαίνει και με τον καιρό, παράλογα και απρόσμενα· ότι η αντιμετώπιση του ΣΕΠ/Υ, παρά τις διαφωτιστικές επεξηγήσεις που απαντιόνται σε διάφορα κείμενα, εξακολουθεί να απαιτεί σκληρή δουλειά και ιδιαίτερη αφοσίωση.

Δεν υπάρχει εύκολος τρόπος για να αντιμετωπίσουμε το ΣΕΠ/Υ στην τάξη – ούτε ακόμα και στο σπίτι. Ύστερα από όσα έχουν ειπωθεί και γίνει, θα λέγαμε ότι η αποτελεσματική αντιμετώπιση του συνδρόμου στο πλαίσιο του σχολείου εξαρτάται από την κατάρτιση και την επιμονή που έχουν τόσο το σχολείο όσο και ο εκπαιδευτικός.

Αν ο εκπαιδευτικός εφαρμόσει τις ακόλουθες χρήσιμες συμβουλές, τότε η διδασκαλία σε μαθητές με ΣΕΠ/Υ θα είναι πιο εύκολη και περισσότερο αποτελεσματική. Τα παιδιά αυτά μπορούν να μεταμορφωθούν κατά τη διάρκεια του σχολικού έτους· εκεί δηλαδή που ήταν οι πιο δύσκολοι μαθητές για σας, μπορούν να γίνουν στη συνέχεια οι πιο ικανοποιητικοί. Με την επίμονη και τη συνεπή εφαρμογή των τεχνικών που περιέχονται σε αυτές τις συμβουλές, με τη συνεργασία των συναδέλφων, των γονέων και του μαθητή, μπορείτε να δείτε την αποτυχία να αλλάζει πρόσωπο, να γίνεται ικανότητα και επιτυχία.

Οι συμβουλές απευθύνονται σε εκπαιδευτικούς όλων των βαθμίδων, κάποιες θα είναι προφανώς περισσότερο κατάλληλες για μικρότερους μαθητές, ενώ άλλες για μεγαλύτερους· θέματα ωστόσο δομής, εκπαίδευσης και ενθάρρυνσης είναι κοινά και αφορούν όλα τα παιδιά.

(περισσότερα…)

Κατηγορία: Χωρίς κατηγορία

Μαθηματικά Α’Δημοτικού-4η επιστολή προς τους γονείς

Η βασική έννοια που εισάγεται και διδάσκεται στην ενότητα αυτή είναι η αφαίρεση. Αρχικά οι μαθητές πραγματοποιούν αφαιρέσεις, στις οποίες από αριθμούς μέχρι το 10 αφαιρούν έναν μικρό αριθμό και συγκεκριμένα αριθμούς μέχρι το 3 (π.χ. 4 – 2,5 – 3,6 – 2 κ.λπ.). Στη συνέχεια προχωρούμε σε αφαιρέσεις στις οποίες ο αριθμός που αφαιρούμε είναι μεγαλύτερος. Διδάσκουμε στα παιδιά τη γραφή της αφαίρεσης με σύμβολα (π.χ. 5 – 3 = 2) και ασκούμε την ικανότητά τους να ξεχωρίζουν και να μην μπερδεύουν τη γραφή της αφαίρεσης με αυτήν της πρόσθεσης. Τελευταία και πιο δύσκολη για τα παιδιά μορφή αφαίρεσης που διδάσκουμε είναι το συμπλήρωμα. Καταστάσεις συμπληρώματος είναι αυτές που καταλήγουν σε πράξεις όπως 3+=10 ή 10- = 3, δηλαδή 3 και πόσο μας κάνει 10 ή ποιον αριθμό πρέπει να αφαιρέσω από το 10 για να βρω το 3.

Εκτός από τις αφαιρέσεις, ασκούμε τα παιδιά στη δεξιότητα της χάραξης γραμμών. Τα παιδιά χαράζουν με το χάρακα ευθείες γραμμές, ενώ ελεύθερα με το χέρι χαράζουν καμπύλες και τεθλασμένες γραμμές ή γραμμές που μοιάζουν με σούστα και σαλιγκάρι. Τέλος, ασκούμε τα παιδιά στη δεξιότητα να παρατηρούν, να αναλύουν και να συμπληρώνουν μοτίβα. Ως μοτίβα ορίζονται καταστάσεις στις οποίες παρουσιάζεται μια συστηματική επανάληψη – για παράδειγμα, σε ένα βραχιόλι μπορεί να έχουμε μια μπλε χάντρα και στη συνέχεια δύο κόκκινες, μια μπλε και δύο κόκκινες κ.ο.κ. Σε ό,τι αφορά τους αριθμούς, οι μαθητές θα μάθουν τους αριθμούς μέχρι το 50.

Πώς μπορείτε να βοηθήσετε

Θα πρέπει να γνωρίζετε ότι για αρκετά παιδιά η πράξη της αφαίρεσης είναι πιο δύσκολη από την πράξη της πρόσθεσης. Έτσι λοιπόν στο στάδιο αυτό, προκειμένου να καταλάβουν τα παιδιά τη σημασία της πράξης της αφαίρεσης, είναι καλό να την εφαρμόσουν σε πολλές και ποικίλες καταστάσεις της καθημερινής ζωής. Σε αυτό το σημείο η βοήθεια της οικογένειας είναι πολύτιμη.

Ένα ευχάριστο παιχνίδι που ασκεί τα παιδιά στην πρόσθεση αλλά και στην αφαίρεση είναι το επιτραπέζιο παιχνίδι «Φιδάκι». Μπορείτε ακόμη να διαβάσετε στο παιδί κάποιο λογοτεχνικό κείμενο σχετικό με την πρόσθεση και την αφαίρεση, όπως είναι το βιβλίο του Ευγένιου Τριβιζά «Άρης ο τσαγκάρης».

Στην καθημερινή ζωή της οικογένειας παρουσιάζονται πολλές ευκαιρίες για να παίξουμε και να συνομιλήσουμε με τα παιδιά για καταστάσεις αφαίρεσης. Τέτοιες καταστάσεις μπορεί να σχετίζονται με τα χρήματα, με τα παιχνίδια τους, με αντικείμενα του σπιτιού κ.λπ. Για παράδειγμα, «Αν βγάλουμε δύο από τα επτά παιχνίδια που έχει το κασόνι, πόσα θα μείνουν;», «Αν ξοδέψεις 4 € από τα 10 που θα σου δώσω, πόσα θα σου μείνουν;» κ.λπ.

Αν τα παιδιά δυσκολεύονται στις αφαιρέσεις, καλό είναι να έχουν μπροστά τους τα αντικείμενα και να κάνουν την αφαίρεση πάνω σε αυτά ή να χρησιμοποιούν τα δάχτυλά τους. Αν αντιμετωπίζουν εύκολα την εκτέλεση των αφαιρέσεων, μπορούμε να τους θέτουμε ερωτήσεις τις οποίες θα απαντούν με το μυαλό τους χωρίς την παρουσία αντικειμένων.

Κατηγορία: Για γονείς

Η εκπαιδευτική συμβουλή του Αϊνστάιν: Διαβάζετε στα παιδιά πολλά παραμύθια

Έχει γραφτεί επανειλημμένως ότι μια νεαρή μητέρα ρώτησε τον Αϊνστάιν τι θα μπορούσε να κάνει για να προετοιμάσει καλύτερα το πεντάχρονο παιδί της για το σχολείο και τη ζωή. Ήρεμος και χαμογελαστός, ο μεγάλος φυσικός της απάντησε: «Να του λέτε παραμύθια». «Καλά τα παραμύθια, αλλά τι άλλο;» απόρησε η νέα μητέρα. «Πολλά παραμύθια», επέμεινε ο άνθρωπος που σφράγισε τη σύγχρονη επιστήμη. Και όταν η μητέρα ρώτησε τρίτη φορά, κάπως δύσπιστα: «Καλά, εντάξει, αλλά και τι άλλο;», ο Αϊνστάιν είπε πως «δεν χρειάζεται τίποτα περισσότερο. Μονάχα κι άλλα παραμύθια. Πάρα πολλά παραμύθια».

Διαβάστε τη συνέχεια εδώ

Κατηγορία: Χωρίς κατηγορία

Περιγραφική αξιολόγηση μαθητών

Ένα από τα ζητήματα που απασχολούσε ανέκαθεν την εκπαιδευτική κοινότητα, είναι αυτό της βαθμολογίας. Οι περισσότεροι δάσκαλοι πιστεύουν ότι δε βοηθάει κάπου, είναι μια τυπική διαδικασία και δεν είναι απόλυτα αντιπροσωπευτική της εικόνας που παρουσιάζει ο μαθητής στην τάξη. Κυρίως στηρίζεται στην απόδοση των μαθητών στα διαγωνίσματα και όχι στη συνολική παρουσία. Το κίνητρο που δίνει στο μαθητή για προσπάθεια είναι μικρό αφού στο Δημοτικό υπάρχει η τάση να μπαίνουν συνήθως υψηλές βαθμολογίες και γενικά παρατηρείται μια επιείκεια που επαναπαύει τους μαθητές. Ανάμεσα στα αρνητικά της βαθμολογίας είναι ο ανταγωνισμός, η βαθμοθηρία και οι ταμπέλες που συνοδεύουν ένα μαθητή πολλές φορές για ολόκληρη τη ζωή του.

Το σύνολο των δασκάλων αξιολογούν κάθε λεπτό κατά τη διάρκεια των μαθημάτων τους μαθητές τους με σκοπό τη διερεύνηση των αρχικών γνώσεων, την εξέλιξη της μαθησιακής διαδικασίας καθώς και το τελικό αποτέλεσμα της προσπάθειας που καταβλήθηκε τόσο από πλευρά του δασκάλου όσο και του μαθητή. Επιπλέον, αξιολογείται η δημιουργική και σύνθετη σκέψη, η προθυμία, η εργατικότητα, ο βαθμός συμμετοχής στο μάθημα, η συνέπεια, η συνεργασία και πολλά πολλά άλλα. Στόχος δεν είναι άλλος φυσικά, από την ανατροφοδότηση και αναδιαμόρφωση της διδασκαλίας με σκοπό καλύτερα αποτελέσματα. Και ενώ ο δάσκαλος κάνει όλα αυτά καθημερινά και αδιαλείπτως, έρχεται εκείνη η μέρα που πρέπει να δώσει βαθμούς. Και όλα αυτά τα στοιχεία που δείχνουν την εικόνα ενός μαθητή πρέπει να ειπωθούν με ένα Α’, ένα Β’, ένα 10, 9, 8 κλπ. Γίνεται κατανοητό με αυτό τον τρόπο ότι η βαθμολογία έτσι όπως εφαρμόζεται σήμερα εστιάζει κυρίως στη γνώση που υπάρχει μια δεδομένη στιγμή και όχι στην ολόπλευρη ανάπτυξη της προσωπικότητας και των ικανοτήτων του μαθητή. Όμως ο ρόλος του Δημοτικού σχολείου είναι πολύ σπουδαίος γιατί δημιουργεί και χτίζει τις βάσεις στο παιδί που θα του επιτρέψουν να προοδεύσει και να ενταχθεί στην κοινωνία με τον τρόπο που πρέπει. Οπότε θεωρώ ότι πρέπει να δοθεί μεγάλη βαρύτητα στην κατανόηση των στόχων του από τους ίδιους τους μαθητές έτσι ώστε να μπορέσουν να δουλέψουν πάνω σε αυτούς και ουσιαστικά να νιώσουν συνυπεύθυνοι για τα ζητήματα που τους αφορούν.

Σε πολλές Ευρωπαϊκές χώρες η αξιολόγηση των μαθητών στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση γίνεται χωρίς βαθμούς. Στη χώρα μας υπάρχει το προεδρικό διάταγμα 8/1995 για την αξιολόγηση των μαθητών το οποίο εισάγει το θεσμό της περιγραφικής αξιολόγησης των μαθητών όλων των τάξεων του Δημοτικού Σχολείου, η οποία περιλαμβάνει θέματα που σχετίζονται με την ευρύτερη έννοια του όρου, καθώς και τις δραστηριότητες του μαθητή στα πλαίσια του σχολείου. Η περιγραφική αξιολόγηση δίνει τη δυνατότητα στους εκπαιδευτικούς να πληροφορούν λεπτομερέστερα τόσο το μαθητή όσο και τους γονείς του για τα αποτελέσματα των προσπαθειών του στο σχολείο, για τις δυνατότητες και τις κλίσεις του, καθώς και για ενδεχόμενες ελλείψεις ή αδυναμίες σε ορισμένους τομείς.

Η περιγραφική αξιολόγηση έχει οφέλη και για το ίδιο τον εκπαιδευτικό καθώς βοηθάει στην αυτοαξιολόγηση που κάνει ο ίδιος πάνω στη δουλειά του. Τον βοηθάει να δει ξεκάθαρα συγκεκριμένα πώς τα πήγαν οι μαθητές του και τι περιθώρια βελτίωσης έχει ο ίδιος ώστε να τους βοηθήσει να πάνε ακόμα καλύτερα.

Παρόλο που είναι μια χρονοβόρα και κοπιαστική διαδικασία, θεωρώ ότι εμείς οι εκπαιδευτικοί πρέπει να αγκαλιάσουμε και να στηρίξουμε αυτό το θεσμό που δίνει τόσες πολλές δυνατότητες και πάει την εκπαίδευση πολλά βήματα μπροστά, βοηθώντας έτσι να πλησιάσουμε λίγο πιο κοντά στην εκπαίδευση που ονειρευόμαστε.

Έχοντας τα παραπάνω και πολλά άλλα κατά νου φέτος την εφάρμοσα στην Α’Δημοτικού που διδάσκω και ειλικρινά εντυπωσιάστηκα από τις δυνατότητες που προσφέρει. Νομίζω ότι ήταν κάτι που άρεσε πολύ και στους γονείς καθώς νιώθουν πιο ήρεμοι και σίγουροι όταν γνωρίζουν ακριβώς τι αναμένεται από το παιδί τους και σε πιο βαθμό το έχει κατακτήσει. Παρακάτω επισυνάπτω τη φόρμα που συνέταξα με τη βοήθεια της σχολικού συμβούλου για όποιον ενδιαφέρεται να το εφαρμόσει στην τάξη του. Με κλικ επάνω οι εικόνες εμφανίζονται σε μεγέθυνση. Είναι ένας προτεινόμενος τρόπος αλλά κάποιος άλλος θα το μπορούσε να το κάνει κάπως διαφορετικά. Θα ήταν πολύ χρήσιμο και ενδιαφέρον να δεχτώ σχόλια και εμπειρίες τόσο από συναδέλφους που το έχουν εφαρμόσει όσο και από γονείς.

pa1
pa2

pa3

Κατηγορία: Χωρίς κατηγορία

Εκπαίδευση των παιδιών Ρομά

Θα ήθελα πριν ξεκινήσω να γράφω το οτιδήποτε να ξεκαθαρίσω μερικά πράγματα για τα παιδιά Ρομά και για τους Ρομά γενικότερα. Οι Ρομά έγιναν επίσημα πολίτες του ελληνικού κράτους κάπου γύρω στη δεκαετία του ’80, τότε που η Ελλάδα επιθυμούσε διακαώς να μπει στην Ευρωπαϊκή Ένωση και βασική προϋπόθεση ήταν η ρύθμιση του ζητήματος των Ρομά. Έτσι οι Ρομά απέκτησαν τα δικαιώματα που έχουν όλοι οι Έλληνες πολίτες, γράφτηκαν στα δημοτολόγια, απέκτησαν ταυτότητα και έτσι μπόρεσαν και να εγγράψουν τα παιδιά τους στο σχολείο. Μέχρι τότε δεν το έκαναν όχι γιατί δεν το επιθυμούσαν αλλά γιατί δεν είχαν αυτό το δικαίωμα. Επιπλέον, να πούμε και για το θέμα που καίει πολύ κόσμο τώρα που έχει πέσει πείνα και όλοι νομίζουμε ότι το ψωμί μας μας το τρώει ο διπλανός μας, ότι οι Ρομά δεν παίρνουν ένα σωρό επιδόματα, αλλά παίρνουν ό,τι επίδομα δικαιούται και ο Έλληνας πολίτης. Επομένως, το ότι οι Ρομά παίρνουν ένα σωρό επιδόματα ενώ τα ελληνόπουλα πεινάνε, είναι πέρα από ανακρίβεια και άτοπο. Από την άλλη, η ελληνική κυβέρνηση παίρνει πάμπολλα κονδύλλια από την Ευρωπαϊκή ένωση για τους Ρομά τα οποία όλοι φανταζόμαστε που πάνε όταν για να φτιάξει ένα πρόγραμμα εκπαίδευσης των Ρομά κοστολογεί την κάθε ημέρα του κάθε ενός παιδιού Ρομά (ναι σωστά διαβάσατε, την κάθε μέρα για κάθε ένα παιδί) με 200 ευρώ. Δηλαδή έλεος πόση κοροϊδία πια; Τρώνε τα λεφτά που προορίζονται για την ένταξη των Ρομά, ενώ οι Ρομά όλοι ξέρουμε ότι ούτε για αστείο δεν έχουν ενταχθεί στο ελληνικό σχολείο. Και για όποιον υποστηρίζει το αντίθετο,  να πούμε ότι η Ελλάδα έχει ήδη μια καταδίκη από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ) για το σχολικό αποκλεισμό των παιδιών Ρομά στον Ασπρόπυργο και εκκρεμούν δύο νέες προσφυγές πάλι για τον Ασπρόπυργο και για τις Σοφάδες.

Επίσης ακούμε ακόμα και από μορφωμένους υποτίθεται ανθρώπους ότι οι Ρομά δε μπορούν λέει να μάθουν  λόγω μειονεξίας του εγκεφάλου τους και ότι αυτό έχει μελετηθεί λένε (θέλω να δω τώρα τη μελέτη που λέει τέτοιο πράγμα και στοιχηματίζω όσο όσο ότι δεν υπάρχει τέτοιου είδους μελέτη). Τα ίδια έλεγαν και για τους μαύρους στην Αμερική κάποτε, αλλά όσο κι αν θα θέλαμε να είναι έτσι τα πράγματα για να αποποιηθούμε τις ευθύνες μας δυστυχώς για μας δεν είναι. Τα πράγματα είναι απλά, τα παιδάκια δυσκολεύονται να μάθουν τη γλώσσα γιατί ζουν σε άθλιες συνθήκες, πασχίζουν να κερδίσουν τα προς το ζην, οι γονείς τους δεν ξέρουν καθόλου μα καθόλου γράμματα, το σχολείο δεν τα βοηθάει καθόλου και επιπλέον είναι δίγλωσσα. Δηλαδή στο σπίτι τους μιλάνε άλλη γλώσσα από αυτή που χρησιμοποιούν στο σχολείο. Ήδη τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει βήματα και αρκετοί Ρομά έχουν αλλάξει. Στέλνουν τα παιδιά σχολείο, ενδιαφέρονται γι’ αυτά, ρωτούν για την πρόοδό τους. Όμως η πολιτεία συνεχίζει να τα αντιμετωπίζει ρατσιστικά με αποτέλεσμα να υπάρχει σχολική διαρροή. Γιατί όταν δεν μπορούν να παρακολουθήσουν τα μαθήματα, λογικό κι επόμενο είναι να τα παρατάνε.  Όμως αυτά τα μικρά θετικά βήματα δεν έγιναν από μόνα τους, οφείλονται στην όποια εκπαίδευση δέχτηκαν. Όσοι δουλεύουν χρόνια στα σχολεία, μπορούν να μας πουν πώς ήταν τα παιδιά των Ρομά όταν πρωτοπήγαν σχολείο κάπου το ’90 και πώς είναι τώρα. Η μέρα με τη νύχτα.

Επιπλέον να ξεκαθαρίσω κάτι, δεν είμαι ούτε ψυχοπονιάρα, ούτε υπέρ των αδυνάτων πάσης φύσεως. Αντίθετα είμαι πολύ σκληρή και αμείλικτη σε πολλά θέματα και συγκεκριμένα σε ότι αφορά το σχολείο θέλω τα πράγματα να λειτουργούν ρολόι. Ακριβώς επειδή νοιάζομαι για όλα τα παιδιά ανεξαιρέτως. Γιατί αν το τσιγγανάκι (μου αρέσει η λέξη συγχωρείστε με) δεν ενταχθεί σωστά στο σχολείο, θα αρχίσει να χτυπάει τα άλλα παιδιά, θα κάνει φασαρίες στην τάξη και τότε θα την πληρώσουν όλοι και οι καλοί μαθητές και οι φρόνιμοι. Κι αν το πετάξουμε έξω από το σχολείο, τότε θα ζητιανεύει στα φανάρια, θα κλέβει και δε θα  ήθελα να ξέρω τι άλλο μπορεί να κάνει γιατί στενοχωριέμαι. Τώρα ίσως να σκεφτόμαστε ότι όλα θα ήταν πιο εύκολα αν στα σχολεία φοιτούσαν μόνο μαθητές με παρόμοιες δυνατότητες  και ίσως πράγματι να ήταν πιο εύκολα, αλλά επειδή αυτό δε συμβαίνει μιας και ευτυχώς το δημόσιο σχολείο είναι ακόμα για όλους, οφείλουμε να διαχειριστούμε το ζήτημα με όποιον τρόπο μπορούμε και με ότι μέσα διαθέτουμε. Αφενός γιατί αυτό είναι το καθήκον μας και αφετέρου γιατί αν δεν το κάνουμε τα πράγματα θα γίνουν πιο δύσκολα στην πορεία.

Κλείνοντας, θα πω το εξής: με δεδομένο ότι τα παιδιά Ρομά αντιμετωπίζουν όσα προβλήματα αντιμετωπίζουν όλα τα παιδιά αλλά σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό, ένα σχολείο που μπορεί να εντάξει επιτυχώς αυτά τα παιδιά μπορεί να μας εμπνέει σιγουριά ότι μπορεί να είναι αποτελεσματικό και να σημειώνει επιτυχίες με όλα τα παιδιά. Διαφορετικά, μη βάζουμε και το χέρι στη φωτιά ότι ένα σχολείο που δε μπορεί να μάθει γράμματα στους Ρομά μπορεί να μάθει γράμματα σε παιδιά με άλλου τύπου δυσκολίες ή απευθύνεται μόνο στην ελίτ. Η ανεπάρκεια του εκπαιδευτικού μας συστήματος να εντάξει τους Ρομά κατά τη γνώμη μου, μαρτυρά τη γενικότερη ανεπάρκειά του.

Καλή χρονιά να έχουμε με λιγότερη γκρίνια και περισσότερες πράξεις!! Ας κάνουμε ο καθένας σωστά και τίμια τη δουλειά που μας αντιστοιχεί και ας μην υποτιμάμε τη δύναμη που έχουμε να αλλάξουμε τις καταστάσεις.

Αφορμή για τα παραπάνω που ήθελα καιρό να πω ήταν το βίντεο που ακολουθεί. Αξίζει να το παρακολουθήσει κανείς παρόλη τη μεγάλη διάρκειά του.

Κατηγορία: Χωρίς κατηγορία