Με την πρώτη ευκαιρία, όταν δηλαδή έχει ο πατέρας μου δρομολόγιο για Στροφάδες και εγώ ελεύθερο χρόνο από τις υποχρεώσεις του σχολείου, ανεβαίνω στο καΐκι μας, τη ΦΙΛΕΛΕΖΕΤ (που έχει τα ονόματα των αδελφών μου και το δικό μου, δηλαδή Φιλίτσα, Έλενα και Ζέτα) και το ταξίδι ξεκίνα. Συνήθως μεταφέρουμε τρόφιμα, εργαλεία και εργάτες στο νησί, μέσω του λιμανιού της Κυπαρισσίας. Εκεί τα τελευταία χρόνια έχουν ξεκινήσει να αναπαλαιώνουν το Καστρομονάστηρο.

Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού, που διαρκεί περίπου τέσσερις ώρες, μου αρέσει να ακούω ράδιο, να μασουλάω και να βλέπω τη θάλασσα. Στην αρχή βλέπω μόνο θάλασσα και μετά από δύο ώρες περίπου αρχίζει να αχνοφαίνεται το νησί.

Όταν φτάνουμε στο λιμανάκι και κατεβαίνουμε, χαιρετάω τους εργάτες και αυτοί με χαιρετούν με τη σειρά τους, γιατί πώς να το κάνουμε, έχω και μία φήμη στο νησί, αφού είμαι η μικρότερη κόρη του καπετάνιου, που τους πηγαίνει τα τρόφιμα, τα εργαλεία και ό,τι άλλο είναι αναγκαίο, για να συνεχίσουν να εργάζονται εκεί, μιας που δεν πιάνει λιμάνι εκεί κάποιο άλλο πλοίο.

Στο νησί συναντάμε πρώτα ένα μικρό λιμανάκι και μετά αφού ανέβουμε την ανηφόρα στα αριστερά μας βλέπουμε το Καστρομονάστηρο, με την εκκλησία και τον τάφο του Αγίου Διονυσίου.

Εμένα μου αρέσει να πηγαίνω στην τραπεζαρία, αφού πρώτα κάνω μία μικρή βόλτα, για να φάω πατάτες και αυγά που μου φτιάχνει ο φύλακας – μάγειρας του νησιού, ο  Νιόνιος, που μένει μόνος του πάνω στο νησί. Αφού φάω, πηγαίνω βόλτα με το μηχανάκι που έχει εκεί. Συνήθως επισκέπτομαι το σπήλαιο του Αγίου Διονυσίου ή τον παλιό Φάρο, αλλά δεν μπαίνω μέσα, γιατί είναι επικίνδυνο. Πάνω στο νησί έχει πολλά άγρια κατσίκια, πρόβατα, κότες, χήνες, παγώνια και πάρα πολλές γάτες. Όλα τα ζώα τα φροντίζει ο φύλακας του νησιού, ο Νιόνιος. Το νησί έχει μία μόνο παραλία και μία μικρή λιμνούλα που τώρα δεν έχει νερό και ένα πολύ όμορφο δάσος. Δυστυχώς όμως στο νησί δε μένουμε ποτέ περισσότερες από τρεις με τέσσερις ώρες, γιατί έρχεται γρήγορα το απόγευμα και η ώρα να επιστρέψουμε. Έτσι συνήθως την ώρα ου δύει ο ήλιος, εμείς μπαίνουμε στο καΐκι, για να φύγουμε και μετά από ταξίδι περίπου τεσσάρων ωρών, μπαίνουμε στο λιμάνι της Κυπαρισσίας και από κει επιστρέφουμε με το αυτοκίνητο στη Ζαχάρω.

Ζέτα Ρουμελιώτη