Στο Γυμνάσιο Ζαχάρως σήμερα 4/3/2022 πραγματοποιήθηκε από την καθηγήτρια φυσικής αγωγής κα Κουτσούκου Μαρία μια υπέροχη γιορτή στην οποία το πανανθρώπινο αγαθό της ειρήνης συνδέθηκε με την ανάγκη μας για συμμετοχή στους εορτασμούς της αποκριάς.

Η γιορτή ξεκίνησε με τα παιδιά του Β3 που διάβασαν τα μηνύματα, που τα ίδια έγραψαν  με αφορμή την εισβολή στην Ουκρανία, που τα έχει θορυβήσει αρκετά τις τελευταίες μέρες. Όλα μίλησαν για την αξία της ειρήνης και αναφέρθηκαν στις καταστροφικές συνέπειες του πολέμου.

Πιο συγκεκριμένα έλεγαν:  Δεν θέλω πόλεμο είμαι παιδί! Θέλω ειρήνη, θέλω  ΕΙΡΗΝΗ! Δεν θέλω να χάσω την οικογένειά μου! Την αγαπώ πολύ, ,αν τη χάσω θα χαθώ! Δεν θέλω να πεθάνω! Δεν θέλω να χάσω τους γονείς μου! Δεν θέλω να φύγω από την πατρίδα μου! Δεν θέλω να πεθάνω! Θέλω να σταματήσει ο πόλεμος! Θέλω να είμαι με τους γονείς μου! Θέλω να ζήσω!

Επίσης τα παιδιά του Β3 ζωγράφισαν το Γαϊτανάκι της Ειρήνης  και  στην κάθε κορδέλα έγραψαν: Αγαπάμε τη ζωή! Οι χώρες πρέπει να λύνουν ειρηνικά τις διαφορές τους! Όχι άλλο αίμα, όχι άλλους νεκρούς! Όχι στο ναζισμό και στον φασισμό! Όχι στο ξερίζωμα των λαών! Θέλουμε ΕΙΡΗΝΗ!

Οι μαθήτριες και οι μαθητές, συμβολίζοντας τα παιδιά όλου του κόσμου τα οποία  θέλουν να ζουν ειρηνικά,  έπλεξαν και ξέμπλεξαν  το ΓΑΪΤΑΝΑΚΙ ΤΗΣ ΕΙΡΗΝΗΣ , θέλοντας να δώσουν το μήνυμα στους «υπευθύνους» πώς, όπως έμπλεξαν τους λαούς στον ΠΟΛΕΜΟ, έτσι πρέπει ΤΩΡΑ και να τους ξεμπλέξουν, για να επέλθει η ΕΙΡΗΝΗ.

Χόρεψαν λοιπόν στο γαϊτανάκι το τραγούδι της ειρήνης του Γιάννη Μαρκόπουλου που γράφτηκε τον Σεπτέμβριο του 1982, ενώ τρεις συμμαθητές τους (ο ένας εκ των τριών με καταγωγή και από Ουκρανία) ύψωσαν πανό με σύνθημα την ειρήνη.

Γιάννης Μαρκόπουλος: ” Ειρήνη, τ’ όνομά σου να γράψεις στους αιώνες των αιώνων, ειρήνη. Τ’ όνομά σου να γράφει στα κανόνια που σκουριάζουν, ειρήνη. Ειρήνη, θέλουμε ειρήνη! Ειρήνη, τα παιδιά σε αγαπούν οι μεγάλοι σε λατρεύουν, ειρήνη. Σαν θεός αληθινός πάντα στέλνεις την αγάπη ειρήνη, του πολέμου το θεριό το χτυπάς και το σκοτώνεις, ειρήνη. Ειρήνη, θέλουμε ειρήνη!”

Στη συνέχεια ακολούθησε εκτενής περιγραφή των συνηθειών και των εθίμων της αποκριάς από τα αρχαία χρόνια έως και σήμερα, αλλά και σύντομη ανάλυση της φιλοσοφίας τους.

Η γιορτή ξεκίνησε με το αρχαιότερο τραγούδι από  τον  επιτάφιο του Σείκιλου (200 π.Χ) που είχε γραφτεί σε επιτάφια κυλινδρική στήλη (40 εκατοστών)  και ανακαλύφθηκε το 1883 στο Αϊδίνιο, το οποίο και λέει:

ΟΣΟΝ ΖΗΣ ΦΑΙΝΟΥ, ΜΗΔΕΝ ΟΛΩΣ ΣΥ ΛΥΠΟΥ. ΠΡΟΣ ΟΛΙΓΟΝ ΕΣΤΙ ΤΟ ΖΗΝ, ΤΟ ΤΕΛΟΣ Ο ΧΡΟΝΟΣ ΑΠΑΙΤΕΙ.

Στη συνέχεια τα παιδιά χόρεψαν παραδοσιακά σκωπτικά αποκριάτικα τραγούδια και παρουσίασαν δρώμενα από όλη την Ελλάδα.

Αναλυτικά χόρεψαν και αναπαράστησαν «τα κουκιά», «το δενδρί της μανουσιάς», «Έλα ρε Χαραλάμπη να σε παντρέψουμε», «στης ακρίβειας τον καιρό», «την χασαπιά», «το γαϊτανάκι», «την σκούπα» κ.α.